หลายวันมานี้ ใน G2K ได้เกิดปรากฎการณ์ Blog tag.... ครั้งแรกที่ได้เปิดอ่านบันทึกของหลาย ๆ ท่านก็ชวนให้น่าฉงนปนสงสัย ว่า tag คืออะไร? และต้อง tag ทำไม? ณ ตอนนี้เข้าใจบ้างแล้วค่ะ หลังจากที่ได้อ่านในบันทึกของพี่นุช (( ดร.ยุวนุช หรือคุณนายดอกเตอร์ )) http://gotoknow.org/blog/riverlife/142087
พี่นุชเขียนในบันทึกว่า .. เพราะช่วยทำให้ได้ทบทวนตนเองในการซึมซับเรื่องราวจากผองกัลยาณมิตร และยังทำให้สมาชิกหลาย ๆ ท่านที่อาจพลาดรู้จักบล็อกที่อยู่ในดวงใจเรา ได้รู้จักกัน ขยายเครือข่ายแห่งกัลยาณมิตร หรือบางทีหลงลืมไม่ได้ทักทายกันเสียนาน ก็จะได้ไม่ตกข่าวกัน
ตามกติกา ว่าไม่ให้ย้อนกลับ และไม่ให้รายชื่อซ้ำกับtag ที่เราได้รับ (ใช่มั้ยคะ) คงเหมือนหลายท่าน ที่เลือกมานี่ไม่หมดที่อยู่ในความคิดถึง เรียกว่าความคิดถึงไม่จำกัด
ก็..อย่างที่พี่นุชเขียนไว้จริง ๆ ด้วยค่ะ ว่า นี่เป็นอีกวิธีหนึ่งในการทบทวนตนเองในการได้ซึมซับเรื่องราวดี ๆ จากอีกหลาย ๆ บันทึก ของสมาชิกหลาย ๆ ท่าน แต่ตามกติกาบอกไว้ว่าไม่ให้ซ้ำกับรายชื่อบันทึกของท่านที่ tag เรามานี่สิ
บันทึกแรกที่ทำให้รู้จัก G2K นี่เป็นบันทึกของคุณพี่ศศินันท์กับคุณBright Lily ซึ่งเป็นบันทึกแรก ๆ ที่อ่านแล้วทำให้คนเขียนอยากมี blog เป็นของตัวเอง แต่บันทึกของทั้งสองท่านก็ได้รับการ tag ไปแล้ว คนเขียนก็เลยเมียง ๆ มอง ๆ ไปยังบันทึกต่อ ๆ มาที่ได้มีโอกาสเข้าไปอ่านและพูดคุย ทั้ง คุณพี่นุช อ.แป๋ว คุณแผ่นดิน คุณนารี ครูพี่อ้อย คุณซูซาน อ.จันทรรัตน์ ครูหญ้าบัว และท่านโน้น - ท่านนี้ ผลปรากฏว่าบันทึกเหล่านั้นก็ถูก tag ไปแล้วอีกเช่นกันและจำนวนที่อยากจะ tag ก็ท่าจะเกินโควต้าตามกติกาเสียแล้วสิคะ เฮ้อ! การบ้าน tag ความคิดถึง นี่ยากเหมือนกันแฮะ
ขออนุญาต tag บันทึกของ นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์ ค่ะ http://gotoknow.org/blog/health2you ท่านเขียนบทความเกี่ยวกับเรื่องสุขภาพ และเรื่องสิ่งแวดล้อม ตลอดจนสังคมทั่วไปค่ะ เป็นบันทึกที่คนเขียนชอบไปอ่านมากอีกบันทึกหนึ่ง
ขอ tag บันทึกของป้าเจี๊ยบค่ะ หรือ ดร.รสสุคนธ์ มกรมณี http://gotoknow.org/blog/pageeup ชอบกับกิจกรรมที่ป้าเจี๊ยบได้ทำร่วมกับน้องแพรและแพคทริคอยู่เสมอ ๆ ตลอดจนเรื่องราวการท่องเที่ยวของป้าเจี๊ยบที่นำเสนอได้อย่างน่าสนใจ คนเขียนแอบชื่นชมนักเขียน - นักทำ - นักท่องเที่ยว ท่านนี้ อยู่ในมุมเงียบ ๆ ค่ะ
ขอ tag บันทึกของ คุณทะเลดาว ค่ะ http://gotoknow.org/blog/f-m เป็นบันทึกที่อ่านแล้วยิ้มได้ โดยเฉพาะเมื่อหากเธอได้พูดคุยกับคุณ naree ที่ถูก tag ไปแล้ว นั้น.. ขอทำการตัดหน้า tag บันทึกน้องสาวสุดที่รักของคุณ naree ด้วยประการล่ะฉะนี้
ขอ tag บันทึกของ อ.หมู ค่ะ http://gotoknow.org/blog/moowan อ.หมูไม่ค่อยได้มีเวลาเขียนบันทึก แต่เนื่องจากที่มีโอกาสได้คุยกันหลังไมค์บ่อย ๆ แล้ว ก็พบว่า..เราชอบอะไรคล้าย ๆ กัน เพราะฉะนั้นจึ่งขอขี้โกง ทำการ tag อ.หมู ค่ะ
ขอ tag บันทึกของพี่'วดี ค่ะ http://gotoknow.org/blog/vdsugar พี่'วดีเป็นนักเขียนคนโปรดอีกท่านที่ได้พูดคุยแล้วรู้สึกว่า "ดีจัง" คนเขียนชื่นชอบและชื่นชมตัวหนังสือที่อ่านง่าย ซึ่งไม่ยากเกินความเข้าใจ รวมไปถึงสิ่งที่พี่'วดีทำ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการเขียนหนังสือ วิถีชีวิตที่เรียบง่ายบนดอย งานศิลปะมือ ตลอดจนคิดสรรสร้างผลิตภัณฑ์โฮมเมดทั้งหลายด้วยสองมือของเธอเอง
การบ้าน tag ความคิดถึง จึ่งลอยไปตามตัวหนังสือด้วยประการล่ะฉะนี้ค่ะ ^_^
ว้าว คุณต้อม ว่องไวจริงๆ เนี่ยทำให้พี่รู้จักอีกหลายๆท่านที่ยังไม่เคยตามไปอ่านที่บล็อกเลย เช่น บล็อก "ป้าเจี๊ยบ" "อ.หมู" และ"พี่วดี"
ต้องขอบคุณที่ทำให้ได้รู้จักเพื่อนชาวบล็อกเพิ่มมาอีกหลายคนนะคะ
จะต้องไปติดตามไปทำความรู้จักกันค่ะ
การบ้านต้องรีบทำค่ะ ก่อนที่สัญญาน ADSL จะเกเร และขณะที่ทำการบ้านอยู่นี้ เน็ตก็ล่มแล้วล่มอีกไปตั้งหลายรอบค่ะ เฮ้อ! นอกจากการบ้านจะยาก (( เพราะบันทึกโปรดมีจำนวนเกินโควต้า อิอิ )) แถมยังต้องคอยระแวดระวังสัญญานอินเตอร์เน็ตอีกเน้อ พอโพสได้ก็แสนจะโล่งอก - โล่งใจค่ะ พี่นุชขา ^_^
เชิญชวนติดตามอ่านบันทึกของท่านเหล่านี้ได้ตามลิงค์ที่ให้ไปได้เลยค่ะ ^_^
ขอพระคุณค่า ที่คิดถึงคนเขียนมากที่สุด อิอิ ชอบค่ะชอบ ชอบความคิดถึงแบบมาก ๆ
และก็ คิดถึงครูพี่อ้อยเช่นกันค่า ไปอ่านบันทึกที่ไปให้กำลังใจคุณดอกแก้วในงานเปิดตัวหนังสือก็ยิ่งคิดถึง ^_^
คิดถึงเช่นกันค่ะ ^_^
สบายดีตามอัตภาพค่ะ ภารกิจรัดตัวอวบอ้วนนิดหน่อย สุขภาพแข็งแรง อ้วนเอ๊า อ้วนเอา อิอิ
คุณครูพี่รักษ์สบายดีนะคะ? รักษาสุขภาพด้วยน๊า
น้องต้อมค่ะ ตามมาด้วยความคิดถึง .. คิคถึงนะค่ะ ..
สวัสดีครับคุณต้อม
สบายดีไหมครับผม เข้ามาเยี่ยมพร้อมส่งความคิดถึงทุกท่านครับ
ปล. รบกวนคุณต้อม เพิ่มคำำสำคัญ Tag คิดถึง ด้วยนะครับ จะได้ไปเจอด้วยกันในลิงก์นะครับ
มีความสุขในวันหยุดครับผม
วันนี้ เวลาไทยเยอรมัน ห่างกัน หก ชม. แล้วครับผม
ระยะทางเท่าเดิม เวลาห่างเพิ่ม แต่ความคิดถึงถึงเมืองไทย ก็ไม่ได้ลด
สวัสดีค่ะน้องต้อม
สบายดีนะค่ะ..........
มาด้วยความคิดถึงค่ะ........
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่เอ่ยถึงพี่ว่า มีส่วนให้คุณต้อมอยากมีบล็อกของตัวเอง จำได้ค่ะ ว่าเราคุยกันเยอะที่..เสื้อผ้ามีแฟชั่น อาหารก็มีแฟชั่นได้ สวยสดงดงาม เย้ายวนใจไม่แพ้กัน Food Stylist
และต่อมาพี่ก็เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง
จากคุณต้อมเช่นเดียวกัน เช่นเรื่องหนังสือทำมือ ซึ่งสร้างความแปลกในวงการวรรณกรรมได้เมื่อสัก2-3 ปีที่แล้ว ช่วงหนึ่ง ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ
พี่เห็น นิตยสารทั้ง "หัวนอก" และ "หัวใน" ออกมากขึ้น เฉพาะหัวนอก อาจมีประมาณ 30-40 หัว และยังจะทยอยออกมากันอีก
ตอนนี้ การโฆษณาหันมาสนใจด้านสิ่งพิมพ์มากขึ้น เพราะ ตลาดผู้อ่านกว้างขึ้นตามการเพิ่มของจำนวนประชากรและระดับการศึกษาและการบริโภคนะคะ
คิดถึงคุณต้อมและผู้ที่คุณต้อมTag คิดถึงทุกท่านค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ สำหรับความคิดถึงและอากาศสดชื่นในยามเช้า ชวนให้นึกถึงละอองน้ำค้าง กลิ่นหญ้า เทียวนะนั่น ขอบคุณค่ะ ^_^
สบายดีค่ะ และชอบ ไอเดีย " Tag ความคิดถึง " ของคุณเม้ง ที่ตอนนี้กลายเป็นปรากฏการณ์ต่อเนื่องที่ทุก ๆ คนให้ความสนใจ ^_^
ความคิดถึงนี่สามารถก้าวพ้นผ่านข้ามกาลเวลาและระยะทางไกล ๆ ได้ดีทีเดียวเลยนะคะ
ขอบคุณค่ะ ^_^
ค่ะ .. ถูกต้องนะค๊า เราได้การบ้านจากพี่นุชค่ะ และต้อมก็ทำเสร็จแล้วด้วย อิอิ ขอโม้หน่อยเถอะ ที่ทำเสร็จก่อนนี่ เพราะคุณพี่ไม่อยู่ และคุณซูซานเธอไม่สบายไงล่ะ โหยยย..ถ้าเป็นเวลาปกตินะรึ ต้อมก็รั้งอันดับบ๊วยอ่ะดิ
ตกลงโปสการ์ดพี่ใบที่สอง ต้อมได้เมื่อวานค่ะ ก่อนเลิกงาน และใบที่สามลงวันที่ส่ง 24/10/07 ก็ได้รับเมื่อตอนกลางวันนี้เอง อ่าววว..ไหงตัวพี่มาถึงก่อนโปสการ์ดได้นะ เอ๊ะ ตกลงนี่คุณพี่ตัวจริงไหมเอ่ย? อิอิ
เดินวันละหลาย ๆ กิโล .. ก็ผอมแย่สิคะ โอ๊ยยย..น่าริษยา TT_TT เดินเผื่อต้อมบ้างหรือเปล่าล่ะ? ตอนเดินไม่ท่องชื่อต้อมล่ะสิ เหมือนเวลาเราจะอุทิศส่วนบุญให้ใครไงล่ะ แหม๊ ต้อมถึงไม่ผอมไปด้วย ฮึ่มมม ๆ ๆ
กอด ๆ ๆ กอดดดดดดด แต่กอดต้อมไม่มิดหรอกนะคะ เพราะต้อมตัวอวบอ้วนเกินพี่จะกอดได้รอบวงก็แล้วกัน อิอิ หง่ะ..ไม่ต้องจุบต้อมก็ด๊ายยย แค่พี่กอด ๆ ๆ ต้อมก็ขนลุกแร่ะค่า
นี่..ต้อมจะรอดูรูปพระอาทิตย์ตกดินค่ะ จะร้องเพลงรอ ร้อ รอ ทีเดียวล่ะ ^_^
ต้อมสบายดีค่า ^_^
ไม่เห็นออนเอมหลายวัน TT_TT คิดถึงน่ะค่ะ
ต้อมสบายดี แล้วครูสบายดีหรือเปล่าคะ?
รีบไปทำการบ้านให้ไวเลยน๊า นะนะ บังคับ ๆ ๆ ^_^
ถ้า ณ วันนั้น ต้อมไม่ได้พลัดหลงเข้ามาอ่านเจอความคิดเห็นของพี่ในบันทึกคุณอร และตามอ่านบันทึกต่อ ๆ มา ต้อมก็คงจะไม่ได้มีบันทึกของตัวเอง รู้สึกขอบพระคุณพี่เหลือเกินค่ะ ที่ช่วยจุดประกาย
หนังสือทำมือเป็นทางเลือกของคนที่อยากมีหนังสือเป็นของตัวเอง โดยไม่อยู่ภายใต้เงื่อนไขของสำนักพิมพ์รวมไปถึงการตลาด และต้อมทำก็คงเพราะต้องการสนองความต้องการของตัวเองค่ะ โดยมีพี่ ๆ คอยให้การสนับสนุนมาโดยตลอด
คิดถึงค่ะ ^_^
สวัสดีครับต้อม
ทุกความคิด ทุกบันทึก ทุกบทความ ล้วนแต่มีความน่าอ่านต่างกันไป เลยนะคะ
ต้อมจะตามไปอ่านบันทึกที่ อ.พาดพิงถึง อิอิ ^_^
หง่ะ ไหงพอคุณพี่สาวมา รีบแบ่งรางวัลที่จะได้รับเชียวนะ ฮือ ๆ ๆ TT_TT หน๊ายยย ชุดว่ายน้ำอะไร ไม่รู้ ขี้ลืม ลืมไปแล้ววววววว (( ทำหน้าตาเอ๋อเหรอ เบลอๆ อึ้งๆ แล้วรีบชิ่งงง ทิ้งให้คุณทะเลดาวรับมะเหงกคนเดียวเลย โฮ่ะๆ ๆ ))
นะนะน๊า แล้วจะรีบกลับมาทายาหม่องให้ อิอิ ^_^
น้องต้อมค่ะ มาส่งการบ้านคะ ทำเรียบร้อยถูกครบทุกข้อคะ
สาวน้อยคนดี พี่โอบบุญกองใหญ่มาฝาก สาธุ สาธุ สาธุ
ที่สวนป่าฯ นอกจากได้ยินสรรพเสียงของธรรมชาติ ยังได้เสียงความคิดถึงจากหัวใจของตัวเอง เคยฟังนิทานเรื่องลูกหมูสามตัวมั๊ยค่ะ พี่หมูจะเล่าให้ฟัง นอนหนุนตักนะค่ะ . . . วันหนึ่งมีแม่หมูตัวหนึ่ง มีลูกอยู่สามตัว . . . อ้าวน้องต้อมหลับแล้วววว
ก่อนอื่นขออนุโมทนาสาธุ แล้วก็กลิ้งๆๆ นอนหนุนตักพี่หมู ฟังนิทาน แล้วก็ zzzZZZZ
คิดถึงพี่หมูค่ะ ติดต่อไม่ได้เลย แสนคิดถึง ล้านคิดถึง ฮือๆๆ
จะกอดต้อม ต้องเดินวน 4 รอบเชียวน๊า อิอิ ถึงจะกอดได้รอบตัว แบบว่า ด้านหน้า ด้านหลัง ด้านข้างอีกสอง อิอิ
อั้นแน่ะๆๆ คิดถึงไปหมด ^_^ เหมือนต้อมเลยค่ะ
ต้อมอยู่นี่..อยู่นี่ค่า..อยู่นี่ค่ะ เห็นหรือยังคะ? คน((ทำท่า))สวยๆ และดู((เหมือน))จะน่ารักๆ น่ะค่ะ อิอิ เห็นหรือยังเอ่ย? นี่ต้อมว่างปุ๊บก็รีบวิ่งเข้ามาหาทุกคนเลยนะคะ ด้วยความคิดถึง
Tag คิดถึง เป็นปรากฏการณ์มหัศจรรย์แห่ง G2K ค่ะ ริเริ่มสร้างสรรค์โดย คุณเม้ง ^_^ แล้วก็แพร่หลายเป็นไวรัสแห่งความคิดถึง สนุกสนานกันดีค่ะ ทั้งผู้ tag และผู้ได้รับการ tag
ทำให้ขยายเครือข่ายของการทำความรู้จักบันทึกของท่านอื่นไปด้วย นับเป็นเรื่องที่ดี
คิดถึงป้าเจี๊ยบค่ะ ป้าเจี๊ยบหายไปนานมาก ^_^
ต้อมโทรไปหาพี่ยาหยีแล้วเมื่อวาน แต่เธอกำลังเสริมสวยอยู่ อิอิ สงสัยไม่อยากอยู่ร่วมคานกับเราๆ แล้วมั้ง ต้องมีเป้าหมายแล้วแน่ๆ น่าสงสัยเนอะ ช่วยไปสืบดูหน่อยสิ