สังเกต สิ่งต่างๆ คือ ครู...ชอบใจมากค่ะ ขอบคุณค่ะ มีความสุขมากมายนะคะ

เป็นหัวใจของการเรียนวิทยาศาสตร์เลยค่ะ "ให้หัดสังเกต ให้ช่างสังเกต สิ่ง ๆ ต่างคือ ครู"

ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ พ.ศ. ๒๕๕๓

ขอให้คุณใบไม้ร้องเพลงและครอบครัวชาวมีความสุขดังบทบาลีที่ว่า เต อัตถลัทธา สุขิตา วิรุฬหา พุทธสาสเน อโรคา สุขิตา โหถะ สหสัพเพหิ ญาติภิ. ขอให้ครอบครัวของท่านพร้อมด้วยหมู่ญาติ จงประสบสุขในสิ่งที่ปรารถนา มีสุขภาวะที่สมบูรณ์ปราศจากโรคภัยและเจริญงอกงามไพบูลย์ในพุทธธรรมตลอดไป เทอญ.

ขอบพระคุณค่ะ  ครูอ้อย แซ่เฮ
ครูที่เมตตาเตือนมาหลายที่ จนบางครั้งท่านก็เหนื่อยจนบอกว่า

"เมื่อไหร่พี่จะได้เลิกพูดคำเดิม ๆ"

ฮ่า ๆ ๆ ความจริงมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ เหตุก็ คือ ครูท่านบ่มเพาะ เคี่ยวเข็ญมาตลอด แล้วหนูค่อย ๆ ซึมซับจากท่าน

กราบขอบพระคุณค่ะ

ค่ะ noktalay

เป็นหัวใจของการเรียนวิทยาศาสตร์เลยค่ะ "ให้หัดสังเกต ให้ช่างสังเกต สิ่ง ๆ ต่างคือ ครู"

 

ติ๋วเองทำงานด้านวิทยาศาสตร์ แต่ยังอ่อนเรื่องช่างสังเกตอยู่มาก แต่ก็พยายามฝึกฝนตนเองอยู่ค่ะ

ขอบพระคุณนะคะ

สาธุ สาธุ สาธุ กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ ท่านพระมหาแล ขำสุข(อาสโย)

พระด้วยที่ท่านเมตตาอวยพรหนู ขอให้พรนั้น นำส่งถึงท่านเช่นกันเจ้าค่ะ

กราบขอบพระคุณในความเมตตาเจ้าค่ะ

ความจริงของชีวิตที่คนส่วนมากมองข้ามครับ

ชอบประโยคนี้จริงๆ

"ให้หัดสังเกต ให้ช่างสังเกต สิ่ง ๆ ต่างคือ ครู"

การสังเกตุบางทีก็บอกเหตุ เตือนภัยเราได้ล่วงหน้าครับ

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆครับ ^^

ขอบพระคุณค่ะคุณนาย ไพรัชช์ สาระคง  ว่าด้วยการเตือนภัยล่วงหน้า

ติ๋วมองย้อนมาที่ตนเอง หลายครั้งหลายครา ที่จะเจอปัญหา หรือ จะเกิดความผิดพลาดในการปฏิบัติภาวนา ครูท่านมักจะเตือนล่วงหน้าเสมอ แต่หนูก็ยังไม่มีสติ ไม่มีปัญญา จะได้เห็น ได้ยินสิ่งที่ท่านเอ่ย

จนเผชิญเอง เช่นครูเตือนว่าระวังมันจะลบหลู่ครูบาอาจารย์ มันจะหลงแล้วจะสอนไม่ได้ หนูเคยเขียนไว้ในบันทึกนี้ แฉความชั่วในใจศิษย์ 

ตอนนั้นหลายอย่างมันบีบคั้นมาก ๆ ค่ะ ครูสอนอะไรก็ไม่ฟังเตือนอะไรก็ไม่เชื่อ ใจเป็นแข็ง ๆ ลักษณะกลับตัวไม่ได้ ไปไม่ถึง เหมือนใจมันยืนร้องไห้ ลักษณะเป็นอย่างนั้น

ครูท่านเมตตามาก ที่จะช่วยเหลือ บ่งหนองออกจากใจเน่า ๆ หลายครั้งหลายทีท่านก็บาดเจ็บจากการออกแรงช่วยเหลือ

หลังจากที่เหตุการณ์ผ่านไป ครูก็เมตตาให้หนูถอดบทเรียนออกมาในบันทึกนี้ สองวันแห่งการเรียนรู้ ; ลบหลู่ครูบาอาจารย์ไม่เจริญ

บางครั้งเมื่อก่อนตอนที่ทำอะไรแล้วทำได้ดี เช่น เขียนบันทึกได้ดี เล่าความจริงใจ ได้อย่างไม่ปรุงแต่ง ท่านก็จะให้กำลังใจโดยการชม ใจหนูจะลิงโลดมาก ๆ ค่ะ แล้วครูท่านก็จะเตือนว่า

"วันนี้เราชมมัน แสดงว่าอีกสักหน่อยมันต้องโดนเราว่า เพราะใจมันจะหลง"

บางทียังไม่ทันข้ามวันค่ะ หลงก็จะเขียนอะไรเพี้ยน ๆ ปรุงแต่งฟุ้งซ่านหลงไป ที่ไหนก็ไม่รู้ หนูโดนกระเทาะมาแบบจะ จะ อ่านนี้เลยค่ะ

กว่าจะฝึกฝนการเขียนมาได้ ครูท่านก็เมตตาเตือนสติหลายครั้ง

มาต่อยอดกันที่บันทึกนี้เลยนะคะ

ครูเตือนเพราะครูเข้าใจและเคยผ่านมาก่อน