ระยะนี้เปิดเทอมใหม่ๆ เราได้เห็นลูกหลานหอบดอกไม้ ธูปเทียนเข้ากราบไหว้คุณครู
การไหว้ครู เป็นการแสดงถึงความเคารพกตเวทีแด่ท่านบูรพาจารย์และครูบาอาจารย์ ผู้ซึ่งได้ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้ ศิษย์ในฐานะผู้สืบทอดมรดกทางวิชาการ จึงพร้อมใจกันปวารณาตนรับการถ่ายทอดวิชาความรู้ด้วยความวิริยะอุตสาหะมานะอดทนภาพที่ฉันเห็น...มิใช่การไหว้ครูก่อนรับความรู้...แต่เป็นการไหว้ครูหลังได้รับความรู้อย่างเต็มเปี่ยม...พร้อมที่จะนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อผู้ป่วยที่รอคอยความช่วยเหลือ.....
เมื่อเร็วๆนี้....หมอดมยาที่เพิ่งผ่านการฝึกอบรมจากภาควิชาวิสัญญี มข......พร้อมใจกันแวะมากราบคณาจารย์ ..... พร้อมกับเลี้ยงอาหารกลางวันพวกเรา....
การแสดงความรักต่ออาจารย์.....ปฏิบัติจากหัวใจกตัญญูลึกๆภายใน.....ไม่ติดรูปแบบ....
ภาพเหล่านี้ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก.....เด็กยุคใหม่ ทันสมัย จะยังคงรักษาไว้ซึ่งขนบธรรมเนียมอันดีงามในส่วนที่เกี่ยวกับกิริยามารยาท สัมมาคารวะ
ความรู้ที่ติดตัวนำไปประกอบอาชีพ พร้อมที่จะสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้แก่ตนและสังคมในภายภาคหน้า ...เป็นที่ประจักษ์แก่สายตา...ว่าไม่นาน....เราคงได้พบเห็นความสำเร็จในการดำเนินชีวิตของพวกเธอ.....
สายตา รอยยิ้ม เสียงหัวเราะที่เกิดขึ้นวันนั้น....บ่งบอกถึงความสุข อิ่มเอม ปลื้มใจที่อาจารย์และศิษย์มีให้กัน....ยากเกินจะอธิบาย
ความดีงามที่คุณหมอดมยาจบใหม่ทั้งหลายได้ทำไว้ให้ปรากฏ...แม้ไม่เป็นรูปแบบที่เราๆเห็น....แม้ไม่ได้กล่าว ปาเจรา.....แต่นั่นโน้มน้าวจิตใจ และเป็นตัวอย่างให้รักษาคุณความดี รักษาสืบไป ทั้งยังจูงใจให้คนรุ่นใหม่ได้เห็นเป็นแบบอย่างของเป็นผู้มีนิสัยอ่อนโยนไม่แข็งกระด้าง
