เล่าให้ "คุณหนานเกียรติ" (และเพื่อนๆ)ฟัง : ความต่างของลูกสามคน
พี่เห็นคุณเขียนบันทึกนี้ เฌวา » เฌวาไปโรงเรียน แล้วชื่นใจค่ะ ทำให้หวนคิดถึงความหลัง...หลังจริงๆ...เข้าใจหัวอกของพ่อกับแม่มากๆๆๆ....พี่มีอะไรจะเล่าให้คุณฟัง ถือซะว่าเรา ลปรร.ซึ่งเป็นกิจกรรมที่คุณชอบตามนโยบาย G2K ละกันนิ
จริงๆแล้วเรื่องนี้น่าจะเมาท์ไว้ในบันทึกไหนสักที่ นานมาแล้วแหละ...ไปหาจนดึกก็ไม่พบ คนโบราณสมัย G2K ย้อนยุคสองสามปีก่อน อาจจะเคยได้ยินพี่เล่า แต่เด็กสมัยใหม่เช่นใครบางคนที่เพิ่งมีลูก 2-3 ขวบไม่น่าจะเคยฟัง
... เลยคิดว่า เล่าใหม่ ไวกว่า...
ตอนท้องลูกคนแรก(พี่มียากมาก 7 ปีถึงได้) โด๊ปทุกอย่าง อยากกินแต่พิซซ่า ได้ลูกสาวมา 1 คน...น้ำหนัก 3160 กรัม หน้าตาหน้าชัง ผ้าอ้อมซักรีดขาว เรียบ หอมฉุย...พับเป็นระเบียบ เวลานอนตอนกลางคืนลูกนอนกลางพ่อแม่ขนาบข้าง พอลูกตื่นก็กระเด้งตัวตื่นขึ้นทั้งพ่อและแม่ นั่งให้นมลูกทุกครั้งตลอด เวลาแม่กล่อมลูกนอน พ่อก็นั่งเฝ้า ขวดนมงี้...นึ่งจนละลายคาหม้อก็มีกลัวเชื้อโรคไม่ตาย... เวลาตวงนมชงงี้ ปาดช้อนชนิดเด๊ะๆ...กลัวเข้มข้นไม่ตรงตามตำรา เดี๋ยวท้องอืด โตมาหน่อยก่อนนอนเธอชอบดูดน้ำส้มจากขวดที่จุกเล็กๆ ยายคนนี้ท้องเสียประจำ...
พอมีลูกคนที่ 2...อยากกินแต่ส้มตำ (ปลาร้า) ไม่โด๊ปเท่าไหร่ คลอดออกมาเป็นลูกชายน้ำหนัก 2650 กรัม มีคนบอกว่า...หล่อเหมือนแม่... ลูกชายกินเก่งตามประสาเด็กผู้ชาย เวลาที่ใช้ต้มขวดนมหรือนึ่งขวดนมน้อยลง เปลี่ยนไปเป็นนึ่งแป๊บเดียวมากขึ้น เขากินจุ...กินๆๆๆ...ท้องเสียน้อยครั้ง...เวลานอนก็จะนอนเรียงกันคือ พ่อ...ลูกชาย...แม่...ลูกสาวคนโต เวลาลูกคนที่สองตื่น พ่อตื่น แต่เวลาลูกคนโตตื่น พ่อไม่ได้ยินเพราะนอนกันคนละขอบฟ้า คนนี้ซนเป็นลิง...แต่ไม่ดื้อ
พอมีลูกคนที่ 3 เป็นลูกสาว...ตอนท้องอยากกินไปซะทุกอย่าง คลอดออกมาน้ำหนัก 2460 กรัมแค่นั้น เพราะรู้สึกว่าอยากคลอดแล้ว...อึดอัดเพราะเราแก่...จำประจำเดือนครั้งสุดท้ายไม่ได้ ท้องตอนไหนยังไม่รู้เลย ลูกสาวคนโตเคยคุยกับน้องชายว่า...แม่ไปท้องตอนไหนหว่า ทำไมไม่รู้เรื่องเลย (แหม...ถ้าพวกแกรู้...ฉันก็ยุ่งละซี...) อาจารย์ที่ทำคลอดก็ออกจะใจดีเหลือหลาย แค่เราเดินไปบอกว่าอยากคลอดแล้ว...อาจารย์ตรวจแป๊บๆๆ...เอาๆ คลอดก็คลอด เราเลยเดาเอาเองว่าท้องน่าจะครบคลอด...ที่ไหนได้ออกมาตัวเท่าเมี่ยง... สรุปว่าคงน่าจะท้องสัก 35 สัปดาห์มั้งไม่ครบ 40 สัปดาห์หรอก แต่ไอ้ตัวนี้เก่ง ต้มขวดนมน้อยมาก ส่วนใหญ่ลวกๆๆเอา ตวงนมไม่เคยปาด...กะเอา ผ้าอ้อมไม่รีด แค่พับๆๆๆ ลูกตื่นกลางดึกพ่อไม่ตื่น แม่ไม่ค่อยนั่งให้นมเพราะเหนื่อยและง่วง ใช้วิธีนอนตะแคง บางคราวเผลอหลับไป...ผู้เป็นพ่อต้องมาปิดให้...กลัวแม่ปอดบวม...พอโตหน่อย ยายคนเล็กเปิดคุ้ยๆดูดเองก็มี....ยายคนนี้ไม่เคยท้องเสีย
...อ้อ...ลืมเล่าว่า พอมีลูกคนที่ 3 และลูกโตหน่อย พ่อแยกห้องนอน(ว่ะ) นัยว่า ห้องคับแคบ ให้แม่นอนสบายๆกับลูกสามคน...ฟังเหตุผลดูดี...แบบนี้ โอเคมั้ย
แต่เดี๋ยวนี้ ผู้เป็นพ่อห่วงใยลูกสามคนมากกว่าแม่ซะอีก
ที่เล่าให้คุณฟังยืดยาวเพราะจะบอกว่า...ถ้าไม่อยากทุกข์ใจ ห่วงใย หรือกังวลกับลูกคนแรกมากนัก...ก็รีบๆมีลูกคนที่สองและสามซะก็แล้วกัน...จะได้หมดเวลาไปกับลูกคนอื่นๆด้วย...แล้วระวังคนที่บ้านจะปอดบวมด้วยล่ะ...อิอิอิ
ความเห็น (24)
ตามมาดู APN คน ขยัย ลูก สี่ เอ้ย สาม ครับ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ อาจารย์JJ
- มื้อเช้านี้น่าอร่อยมากๆเลยค่ะ อาจารย์ทำเองเหรอคะ...ต้มสายบัวปลาทู..ของโปรดเช่นกันค่ะ ชอบเวลาเคี้ยวสายบัว มีน้ำกะทิออกมา...ชื่นใจ...
- ขอบคุณอาจารย์ค่ะ
- ...อ้อ...ติ๋วแจ้งทางพรรคพวกแล้วว่าจะไปช่วยงานอาจารย์ดังว่าค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณกฤษณา
ได้อ่านบันทึกที่คุณมีเจตนาให้หนานเกียรติอ่านคนเดียว อ่านบ้างคงไม่ว่ากระไรนะคะ เอ็นดูน้องเฌวาเช่นกันค่ะ
และบันทึกความหลังของคุณอ่านแล้วสนุกสนานดีจังค่ะ ประสบการณ์แม่ลูกสาม
สวัสดีคะพี่ติ๋ว
มีสามคน อิจฉาคะ
ไก่มีได้คนเดียว คุรหมออาจารย์กนกไม่อนุญาต ท้องสองแม่ลำบากแน่ ถ้ายังอยากมีชีวิตเลี้ยงน้องแตมต่อ ห้ามท้องคนที่สอง เชื่อหมอครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่ไม่มี เองนะคะ มดลูกคว่ำนะคะ ไม่มีทางท้องได้เอง แน่นอน เลยมีได้คนเดียว แค่นี้ก็สุดยอคะ รถคูโบต้า
แต่เรียนดี น่ารัก ได้รางวัลมารยาทงามนามสาธิตระดับมัธยมปลาย แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วคะ
สวัสดีค่ะคุณ ครูอี๊ด
- เพิ่มเติมบันทึก...ให้เพื่อนๆอ่านด้วยแล้วค่ะ...ตามสบายเลยนะคะ...อิอิ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณประกาย~natachoei ที่~natadee
- ฟังคุณไก่เล่าแล้วขอชื่นชมลูกคุณไก่ด้วยคนค่ะ...
- ...มีกี่คนก็ได้...ให้แม่และลูกปลอดภัยก็แล้วกัน ดีกว่า...ใช่มั้ยคะ
- เอ...มดลูกคว่ำแล้วทำไมไม่จับมันหงายน้อ...(อะล้อเล่งงงค่ะ....)อิอิ
- ขอบคุณน้องไก่ค่ะ
เรียน พี่ติ๋ว นัดเลี้ยง มื้อใด JJ ขอเป็น เจ้าภาพเด้อ ท่าน
พี่ติ๋วสงสัยเหมือนกัน เห็น นศพ.ถามอาจารย์อยู่นะคะ อาจารย์บอกจริงแล้วน่าจะจับให้พลิกได้ แต่ต้องดมยา แต่ caseนี้อาจารย์ไม่ทำ ไม่คุ้ม มีลูกแล้ว คนเดียวก็พอ ไม่ต้องทำอะไร เลยไม่ติดใจถามเพราะน้องแตมเกิดแบบการผสมเทียมนะคะ ใช้อสุจิของพ่อของน้องฉีดเข้าไปในปากมดลูกโดยตรงคะ ทำเอง มันเดินทางไปบ่ได้ หาทางไม่เจอนะคะ พี่ติ๋ว ต้องช่วย พาไปส่งให้ถึงไข่ เป็นรายแรกที่ผสมเทียมแบบนี้แล้วตั้งครรภ์ ตอนนั้นรักษากันอยู่สามคน อาจารย์กนกลุ้นแล้วลุ้นอีก อยาเป็นแฝดนะ จะดูแลยาก พอดีไข่มีขาดที่ดี 3 ฟอง แต่คงตกฟองเดียว โชคดีนะคะ ที่เขารอด ก็นอนโรงพยาบาลหลายครั้ง ครั้งสองสามสัปดาห์ ทำท่าจะแท้ง จะคลอดก่อนกำหนด ได้ลูกคนนี้มาสุดคุ้มคะ จเขียนเล่าเรื่องของน้องแตมตั้งแต่ก่อนตั้งครรภ์น่าจะดี นะคะ มีเรื่องให้เล่ามากมายคะ
พี่ติ๋วพิมพ์ผิด อสุจิของสามีคนนี้ละคะ พ่อน้องแตม ตัวจริงเสียงจริง กำจะจนไม่วางขวดนำเชื้อ กลัวว่าจะหลงขวด นะคะ
เรียน ท่านอ.JJ ค่ะ
- เอาไว้ไปเลี้ยงกันที่ลาวแล้วกันค่ะ...คิดซะว่าทริปนี้อาจารย์พาติ๋วไปเลี้ยงต่างประเทศค่ะ...อิอิ....
- ขอบพระคุณค่ะอาจารย์
น้องไก่...ประกาย...
- ไอ้ชนิดรีดอสุจิกันออกมาเนี่ยไม่ธรรมดาเลยค่ะ คนถูกรีดเหงื่อแตกซิกๆ...บอกว่าห้องรีดทั้งร้อน ทั้งอบ มีหนังสือโป๊เก่าๆเล่มเดียว...ใครอ่านบ้างไม่รู้...พรุนแล้ววว...(อันนี้ประสบการณ์สมัยโบราณนะคะและก็ ไม่ใช่ศรีนครินทร์..อิอิ..) แต่เดี๋ยวนี้...สบายยยย......
- ...สมัยพี่นั้น การใช้ "เทคนิคส่งถึงที่หมายโดยใช้ผู้ช่วย" แบบน้องยังไม่มีค่ะ มีแบบรักษาลูกยากขั้นพื้นฐาน นับวัน กินยา ฉีดยา...ของน้องแบบ Advanced แล้วจ้า...
แอบมาดูคนเลี้ยงลูกสามคน พี่มีคนเดียวก็แทบแย่แล้ว เก่งจริงนะ
สวัสดีค่ะ พี่บางทราย
- พี่สบายดีนะคะ
- เลี้ยงน่ะง่ายค่ะ แต่เลี้ยงให้ดีเนี่ยยากมากเพราะสิ่งแวดล้อมตอนนี้น่ากลัวจริงๆค่ะ
- ติ๋วไม่ค่อยได้เลี้ยงค่ะ...ปล่อยให้ธรรมชาติช่วยเลี้ยงเยอะมากๆค่ะ...อิอิ
- ขอบคุณค่ะพี่
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
แวะมาแสดงความนับถือ (นึกท่าตุ๋ยทำท่าคารวะสามครั้งไปด้วยนะคะ ^ ^)
สุดยอดค่ะ ประสบการณ์คุณแม่ลูกสาม เขียนเล่าเก่งอีกต่างหาก อ่านแล้วอมยิ้มไปด้วยตลอดเลย
โห...ดีใจจังเลย น้องกลาง ดร.กมลวัลย์
- สวัสดีค่ะ....
- ...หายไปไหนมาหรือเปล่าคะ หรือพี่ติ๋วเองที่ไม่ได้พบน้อง....คิดถึงจริงๆค่ะ เห็นน้องกลางแล้วคิดถึงแม่เล็กซูซาน และพี่ใหญ่อ.พิชัยจัง
- น้องกลางสบายดีนะคะ
- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ
อะ...จ๊าก... เผลอแป๊บเดียว ตกข่าว
เมื่อวานอาหารเป็นพิษ นอกจากนอนซมและเดินเข้าห้องน้ำแล้วมิได้ทำอย่างอื่น กระทั่งหยอดข้าวต้มแม่เฌวาก็จัดการให้
เพราะดื้อไม่ยอมกินยา แม้จะหยุดเข้าห้องน้ำในช่วงหัวค่ำ แต่ก็นอนซมจนรุ่งสางวันนี้
คอมพิวเตอร์ก็อยู่ตรงหน้า แต่ก็จนปัญญาที่จะนำพาตัวเองไปอยู่บนนั้น
ผ่านไปยังมิทันจะพ้นสองวัน ปรากฏว่า ตกข่าว....
ตะวันสายโด่ง ตื่นมายังเบลอ ๆ แต่ต้องตื่นเพราะต้องส่งเฌซาไปโรงเรียน
เฌวาหน้างอแต่เช้าไม่อยากไปโรงเรียน เฌวาไม่ยอมเดินไปเรียน ผมต้องอุ้มไป
พอถึงหน้าโรงเรียนเฌวาหน้าเริ่มเบะ ผมเอ็นดูลูกสุดใจ
ไปถึงห้องเรียนเฌวาเกาะคอแนะ ไม่ปล่อย จนแม่เข้ามาอุ้ม พอเฌวาผละจะไปหาแม่ คุณครูก็ชิงอุ้มไป เท่านั้นเฌวาร้องลั่น
ผมกับแม่เฌวาจ้องตากันหน้าจ๋อยทั้งคู่ แล้วรีบเดินกลับบ้าน...
เดินไปถึงหน้าโรงเรียน แอบมอง เฌวายังร้องให้กระซิกอยู่
ถ้าผมไม่เป็นพ่อ ผมจะเข้าถึงความรู้สึกนี้ได้อย่างไร...
นึกถึงตอนนี้ มีเรื่องแบบนี้ที่ผมเข้าไม่ถึงความรู้สึกนี้ แล้วพลอยตำหนิคนที่มีอาการเดียวกับผมเวลานี้...
อยากไปตามหาคนคนนั้นแล้วขอโทษ...
...
ขอบคุณพี่ติ๋วมาก ๆ ครับ
ลูกคนที่สองอยู่ในแผนอยู่ครับ
คิดว่าน่าจะได้เวลาแล้ว
เฌวาคนแรกกว่าจะมาก็แทบแย่เหมือนกันครับ
เพื่อน ๆ มาบ้านเอาน้ำยามาให้ มันบอกว่าผมมีแต่เส้น... (ดูมันทำ)
น่าจะเหมือนกับพี่นะ คนแรกมียากเพราะหลายเรื่อง แต่คนที่สองไม่น่ายากเพราะสั่งสมประสบการณ์ไว้บ้างแล้ว
แหะ แหะ พี่เรื่องปอดบวม ไว้ตอนนู้นค่อยเตือนแล้วกันนะครับ ยังไม่ถึงเวลา (แต่เอ หรือเตรียมไว้ก่อนก็ดีเหมือนกัน...)
...
มาช้ายังดีกว่าไม่มานะพี่นะ
พี่ติ๋ว APN 7 สวัสดีคร้าบบบบ.... (ส่งเสียงดังมาแต่เช้าตรู่ - โปรดสังเกตเวลา)
เล่าได้มันส์มากๆ ขอบอก ความจำเยี่ยมด้วย น้ำหนักเท่าไร พฤติกรรมเป็นไง จำได้หมด นี่แหละยอดคุณแม่ (ถึงจะบอกว่า เลี้ยงเองน้อย ให้ธรรมชาติเลี้ยงมาก แต่ผมคิดว่าพี่ติ๋วเลี้ยงลูกได้อย่างเป็นธรรมชาติมากกว่า)
ผมนี่อุ้มเด็กเป็นตั้งแต่อายุ 13 ครับ ไม่ใช่ว่ามีลูกตั้งแต่ตอนนั้นนะ...อย่าเพิ่งเข้าใจผิส เอ้ย! เข้าใจผิด....อิอิ....แต่เป็นเพราะผมเป็นลูกคนโต คนรองเป็นผู้ชาย ห่างจากผม 2 ปี (ตอนนี้เป็นหมออยู่ที่ รพ.สุรินทร์ ครับ) แล้วแม่ก็คุมไว้นาน เพราะฐานะทางบ้าน การงาน ฯลฯ ยังไม่พร้อม....เวลาผ่านไปกว่า 10 ปี มีอีกคน กะจะได้ผู้หญิง แต่เป็นผู้ชายครับ ผมเลยถูกคุณแม่สอนให้กลายเป็นพี่เลี้ยงจำเป็น อุ้มน้อง (ช้อนคอ ยกก้น) ชงนม เปลี่ยนผ้าอ้อม...ทำมาตั้งแต่วัยรุ่นนั่นแหละ)
พาหลาน 2 คนมาเยี่ยม "ป้าติ๋ว"....เอ....หรือให้เจ้า 2 คน เรียก "พี่ติ๋ว" ดีหว่า...อิอิ คนโตชื่อ "มน" (12 ขวบ) คนเล็ก "นิ" ครับ (9 ขวบครึ่งกว่าๆ)
เอ้า! สวัสดี "พี่ติ๋ว" หน่อยลูกๆ ;-)
โห...เมื่อวานนี้มัวแต่ยุ่งประกันสังคมเข้าเยี่ยมคุณภาพ...ตกขาว...เอ๊ย!...ตกข่าวเหมือนกัน
...ฝากไว้ก่อน...สองหนุ่ม...กะเดี๋ยวมาลุย...อิอิ
สวัสดีค่ะ คุณหนานเกียรติ
- ตายละ...นี่เราไปปลุกผู้ป่วยมาตอบโต้รึเนี่ย...แบบนี้มีหวังสภาฯยึดใบประกอบโรคศิลป์แหงๆ แล้วตอนนี้หายดีหรือยังคะ..จู๊ดๆน่ะ...น่าจะพอมีเรี่ยวแรงไปรับน้องเฌวากลับบ้านได้ละนิคุณพ่อ...อิอิ
- เพิ่งรู้ว่าต้องอาศัยเพื่อนทำน้ำยามาให้...แล้วว่างๆตอนนี้น่ะหัดทำไปบ้างหรือยังคะ ได้กี่หม้อแล้วล่ะ...รอบหน้าคงไม่ต้องเดือดร้อนเพื่อนๆอีกล่ะ...กินแรงกันจริงๆ...
- คนที่สอง ที่สามคงไม่ต้องถาม...ตามสบายเล้ยยย... แล้วจะมาคอยเตือนไม่ให้ปอดบวมค่ะ...อิอิ
สวัสดีค่ะ อ.ชิว
- ขอบคุณที่ตั้งสมญานามค่ะ...ดูท่าว่าจะย่อมาจาก abnormal practice nurse ซะละมัง...อิอิ
- หลานสาวน่ารักมากๆค่ะ ป้าติ๋วมิบังอาจเป็นพี่หรอกค่ะ เพราะป้ามีของดีจะแนะนำ"หนูมน"กับ"หนูนิ"นะลูก...ดูดีดีน้าคะ...(คนที่สองน่ะ)
ไงคะลูก "น้องมน" "น้องนิ" และน้อง "เฌวา"...ลูกป้าทั้งสามพอจะคบได้มั้ย...อิอิ
คุณป้าและครอบครัวดีใจที่ได้รู้จักหนูๆค่ะ หากมีโอกาสเราคงได้พบกันนะลูก
สวัสดีค่ะ คุณกฤษณา
น้องธอมส์ ตามพี่หนูนิ กับพี่หนูมน พี่เณวา มาครับ
บันทึกน่ารักๆ พลาดได้งั้ยเนี้ย .... ตามมาอิจฉาคนมีลูกหลายคน โตๆ แล้วทั้งน๊านนเลย คนแรกก็สวยเหมือนแม่ค่ะ คนที่ 2 หล่อเหมือนแม่ค่ะ คนที่ 3 น่ารักจริงๆ เลยค่ะ พ่อเฝ้าอะค่ะ...
พาน้องธอมส์มาดูพี่ๆค่ะ ... น้องธอมส์ตอนนี้ 1 ขวบ 2 วัน ค่ะ มีสมญาว่า ธอมส์ซิลล่า
น้องธอมส์ คลอดก่อนกำหนด 3 อาทิตย์ค่ะ คลอดวันที่ 11 ตุลาคม 2008 เวลา 11.33 น. น้ำหนัก 3000 กรัม สูง 50 เซนติเมตร ( ตัวเลขจำง่ายค่ะ )
ขอบคุณคุณกฤษณาสำหรับบันทึก น่ารัก ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณNuiErnik
- ยินดีมากๆค่ะที่ได้รู้จักและยินดีต้อยรับน้องธอมส์ค่ะ...น้องธอมส์น่ารักมากมากกก......นี่ถ้าพี่กีตาร์เห็นจะต้องขอเลี้ยงแน่ๆเลยค่ะ เธอชอบเลี้ยงน้องค่ะ เห็นเด็กๆไม่ได้ค่ะ จะวนเวียนๆ อมยิ้มกับน้อง เธออยากให้แม่มีน้องอีก...โอย...แม่จะแย่แล้วค่ะ
- ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยม