นรพ.KKU.22(2) : วันนี้...วันที่ฉันอยากพบน้อง
|
|
(ต่อจากบันทึกที่แล้ว...ที่ฉันพูดถึงน้อง) ลึกๆของความห่วงใยน้องๆมิใช่เรื่องของวิชาการวิสัญญีวิทยา เพราะเชื่อมั่นว่าวิสัญญี มข. มีศักยภาพสูงในการฝึกอบรมน้องๆให้สามารถดมยาสลบได้อย่างมีประสิทธิภาพอยู่แล้ว... แต่ที่ห่วงคือเรื่องของ “คุณภาพบริการ” ที่น้องจะกลับไปให้บริการแก่ผู้ป่วย...แบบบินเดี่ยว...ละมากกว่า....
...และฉันก็ได้พบน้องในวันพฤหัสที่ 25 ก.ย.51 ก่อนน้องจบกลับบ้าน 5 วัน
คำถามแรกและคำถามเดียวที่ฉันถามน้องคือ.....“ท่านทำงานวิสัญญีอย่างมีคุณภาพได้อย่างไร?”
ฉันให้เวลาน้องคิดทบทวนและเขียนคำตอบลงในกระดาษ....
ฉันถามน้องจริงๆ...แต่มิได้ต้องการคำตอบ สิ่งที่อยากได้ตอนนั้นคือการที่น้องได้หวนกลับมาคิดและทบทวนตัวเอง
... เก็บโจทย์และคำตอบนั้นไว้ แล้วเรามาคุยกันดีกว่า...
ฉันแนะนำช่องทางที่เราจะสามารถพบปะ แลกเปลี่ยนความรู้ ความคิด และพูดคุยกันได้ที่นี่ค่ะ
- ฉันแนะนำ GotoKnow... เวทีรองรับแลกเปลี่ยนความคิดเห็นบนความหลากหลายและกว้างขวางในวงการวิชาชีพต่างๆ
- ฉันแนะนำwebsite ของภาควิชาวิสัญญี มข. เพื่อเป็นสายตรง สายด่วนในวงการวิชาชีพของเรา...ที่นี่ค่ะ http://anaes1.md.kku.ac.th/?database=1
- ฉันแนะนำ website ของสถาบันพัฒนาและรับรองคุณภาพโรงพยาบาล(พรพ.)ที่น้องสามารถค้นคว้าความรู้คุณภาพที่ไม่เคยหยุดนิ่งได้....ที่นี่ค่ะ http://www.ha.or.th/
และหากยังไม่ชุ่มฉ่ำใจพอ ก็สามารถแวะมาพูดคุยกับผู้เขียนได้ที่นี่ค่ะ http://anaes1.md.kku.ac.th/portal.php?person=Khrisna หรือ http://gotoknow.org/portal/140700
จากนั้นฉันชวนน้องเข้ามาอ่านและทำความเข้าใจกับการทำงานคุณภาพ... ซึ่งน้องอาจจะพบคำตอบเพิ่มเติมจากคำตอบที่น้องเขียนได้เขียนไว้ในตอนแรก
น้องๆมีพื้นฐานด้านนี้กันอยู่แล้ว ฉันจึงเพียงแนะนำให้เธอรู้จัก Patient Safety Goals : SIMPLE เพิ่มเติมเท่านั้น
Safe Anesthesia เป็นส่วนหนึ่งของ Safe Surgery ใน Patient Safety Goals : SIMPLE.... ซึ่งรายละเอียดเป็นเพียงภาพกว้างๆเท่านั้น ต้องสนใจอ่านเพิ่มเติมมากขึ้นอีก
เหนือกว่านั้นที่ฉันแนะนำน้องคือ
1. การรู้จักตัวเอง นั่นหมายถึงรู้ตน....
2. เข้าใจในเป้าหมายของสิ่งที่ต้องการจะไปให้ถึง(รวมถึงเป้าหมายขององค์กร)
3. หาช่องว่างระหว่างนั้นให้พบ...
4. แล้วหาวิธีการเติมเต็มในช่องว่างที่พบ
สิ่งสำคัญคือ ทีมงาน
....อย่าทำคนดียว อย่าสั่งให้เขาทำ เพราะเมื่อใดที่เราหยุดทำหรือหยุดสั่ง สิ่งนั้นมันก็จะหยุดตาม....
....พยายามมองให้เห็นปัญหาด้วยกัน ทำไปด้วยกัน ด้วยความสุขในการทำงาน
ท้ายที่สุดเราได้พูดคุยกันเรื่อง APN ที่เป็นอีกหนึ่งช่องทางความก้าวหน้าของเรา
“ความหวังของวิชาชีพวิสัญญีพยาบาลอยู่ที่น้องๆทุกคน...ฝากวิชาชีพของเราไว้ด้วย...”
(อ่านต่อบันทึกนี้ค่ะ..."วันนี้..วันที่น้องประสบความสำเร็จ")
ความเห็น (13)
ขอชื่นชมคนทำงานค่ะ การสร้างคนให้มีคุณภาพเป็นอานิสงค์อย่างใหญ่หลวงค่ะ
ดีใจด้วยคะ พี่ติ๋วคนคุณภาพจริง ๆ เข้ามาอ่านสรุปงานพี่ติ๋วแล้วชอบมากคะ
สวัสดีค่ะ พี่แก้ว
- ด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้เราเรียนรู้ว่า การทำงานที่ไม่หยุดนิ่งเป็นความสุข ความสนุกของชีวิตค่ะ...ซึ่งมันมิได้เกิดในทันทีทันใด ต้องใช้เวลาสั่งสมแนวคิดมานานจากการอ่านมากขึ้น พูดคุยและแลกเปลี่ยนมากขึ้น ทำให้เราได้รู้ได้เห็นในอีกหลายๆมุมมอง ของหลายๆคน... จากต่างความคิดนำมาปรับให้เหมาะสมสำหรับชีวิตการทำงานของเราได้...
- ..นักเรียนรุ่นแล้ว รุ่นเล่า...ที่แวะเวียนมาให้เราได้เห็นว่าน้องๆเหล่านี้มีศักยภาพมากพอในการพัฒนาคุณภาพหากเราเพียงช่วยแนะนำทางนิดหน่อย...จึงอยากให้ช่องทางนี้เกิดประโยชน์ต่อวิชาชีพของเราค่ะ...แม้บางครั้งน้องๆอาจจะยังไม่เห็นความจำเป็น
- ขอบคุณพี่แก้วมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ ประกาย
- เห็นภาพ เห็นหน้าจำได้แล้วค่ะ...น่าจะเคยเห็นกันบ่อยๆ
- ขอบคุณแทนน้องๆวิสัญญีพยาบาลที่จบใหม่ทุกคนด้วยนะคะที่มาร่วมแสดงความยินดี
- และขอบคุณมากๆที่แวะเข้ามาทักทายและให้กำลังใจค่ะ.
สินีนาฏ นรพ22
ถึง..พี่ติ๋วค่ะ
พอดีหนูรับงาน OR ใหม่นะคะหนูอยากได้เอกสารที่เกี่ยวกับงาน service profile งานวิสัญญีและผ่าตัดนะคะจะหาได้ที่ไหนคะพี่ติ๋ว ขอบคุณคะรักและคิดถึงทุกคนที่ ดมยา มข. นะคะ
สวัสดีค่ะ น้องสินีนาฏ นรพ22
- ดีใจจังเลยที่น้องแวะมาพูดคุยค่ะ...
- พี่ติ๋วต้องขอโทษที่แวะมาตอบช้า เนื่องจากต้องสอบทั้งวันศุกร์และเสาร์น่ะค่ะ....
- สำหรับ service profile ของงานบริการวิสัญญีนั้น...พี่ติ๋วได้ทำร่วมกับทีมงาน...ตามที่linkไว้ให้ด้านล่างนะคะ...
- เนื่องจากข้อมูลมีมากจึงต้องแบ่งเป็นหลายบันทึก...ในส่วนรายละเอียดของกระบวนการงานยังไม่ได้ลงไว้ให้ค่ะ แล้วจะทยอยลงให้ทราบ
- ...ฝากไว้ว่า...ข้อมูลที่นำไปควรจะใช้เพื่อปรับให้เหมาะกับหน่วยงานของตนค่ะ
- สงสัยตรงไหนก็สามารถถามเพิ่มเติมได้เลยค่ะ
รายงานชุดนี้ทำไว้ค่อนข้างดีเนื่องจากได้จากการระดมสมองของทีมงานหลายคนช่วยกัน...ส่วนนี้เป็นการประกันคุณภาพบริการวิสัญญีเป็นส่วนใหญ่ค่ะ
- กำลังจะนำ Patient Safety Goals : SIMPLE มาเทียบเคียงกับงานคุณภาพส่วนของงานประสานบริการค่ะ ทยอยพูดคุยกันในทีมบ้างแล้ว...ส่วนแนวทางปฏิบัติงานที่ใช้กันอยู่ก็จะทยอยๆนำมาเสนอเช่นกันค่ะ
- คอยติดตามอ่านนะคะ
ดาว นรพ.22
คิดถึงภาควิชาวิสัญญีค่ะ บินเดี่ยวแล้วต่างจากที่อยู่ในภาคมาก ทั้งต้องเรียนรู้ทักษะการดมยาระยะสั้น (15นาที)ว่าจะทำอย่างไร?ต้องคิดเองไม่มีทีมเยอะเยอะคอยช่วยกันคิดอีกแล้ว ต้องทำอย่างไรให้ผู้ป่วยตื่นให้ทันแพทย์ทำเสร็จ ทำอย่างไรให้แพทย์ไว้วางใจ ต้องเรียนรู้เครื่องดมยาแปลกแปลก Monitorที่ไม่คุ้นเคย แต่ตอนนี้ยังรู้สึกสนุกกับงานใหม่ค่ะ ก็จะสู้สู้นะคะ ...ให้เพื่อนเพื่อนสู้สู้นะ
สวัสดีค่ะ น้อง ดาว นรพ.22
- ดีใจค่ะที่น้องๆแวะมาเยี่ยมเยียน...
- ...การดมยาสลบที่ใช้เวลาสั้นๆนั่นเป็นเรื่องที่ดีในแง่ของการประหยัดค่าใช้จ่าย ทั้งในเรื่องของลดความสูญเสียค่าใช้จ่ายจากการใช้ห้องผ่าตัดค่ะ...ประหยัดได้น่ะดีแล้วค่ะ แต่อย่าประหยัดยาสลบจนผู้ป่วยยังไม่ทันสลบลึกก็ต้องมาตื่นซะแล้วล่ะ...เดี๋ยวawarenessจะถามหา หรืออีกทีก็กำลังหลับสบายๆ ถูกปลุกตื่น แล้วมาเผลอหลับ(ลึก)ที่ห้องพักฟื้นต่อ...ยังไงซะพวกผ่าตัดใช้เวลาสั้นๆต้องตามดูแลหลังผ่าตัดใกล้ชิดหน่อยนะคะ เผื่อยาเราจะหลงเหลือมาเยอะ...(เป็นห่วงน่ะค่ะ อิ อิ....)
- ...หัวใจของการเรียนดมยาสลบคือ...การนำความรู้ ทักษะที่ได้รับมาปรับให้เหมาะกับงานที่บ้านของเราเอง...ซึ่งนอกเหนือจากการดูแลผู้ป่วยแล้ว...เสน่ห์ของวิสัญญีอยู่ที่สัมพันธภาพที่ดีในทีมด้วยค่ะ...ให้เขาถามหา อยากได้เราไปดมยาให้...นั่นแหละคือความภาคภูมิใจที่ได้ไว้เงียบๆในใจคนเดียว...ดีกว่าก้าวเท้าเข้าห้องไหนแล้วเพื่อนร่วมทีมอยากเดินหนี....
- ....งานสนุกได้เพราะทีมงานมีความสุขด้วยค่ะ...ผลพลอยได้คือ คนไข้ได้รับบริการจากเราด้วยหัวใจ...ที่ไม่มีวันเหนื่อย(หน่าย)....นั่นแหละสุดยอดแห่งวิทยายุทธ์ค่ะ
- ...ขอให้น้องดาวโชคดีและมีความสุขกับงานตลอดไป...
- แล้วแวะมาคุยกันบ่อยๆนะคะ
- คิดถึงน้องๆเสมอ...โชคดีค่ะ
น้องจิว นรพ.22
คิดถึงชาววิสัญญี มข.นะคะ น้อง ๆ นัดพบปะกัน 29,30 ก.ย.2551 เสียดายจังที่พี่ ๆ ไปเมืองเลยกัน พี่ๆที่ลงเวรเชิญร่วมร้องคาราโอเกะที่โซฟีเทลนะคะ
แก้ไขค่ะ 29,30 พ.ย 2551
สวัสดีค่ะ น้องจิว...นรพ.22
- อารายกาน....ทำไมมาร้องเพลงกันตอนพวกพี่ๆไปสัมมนากันน้อ....ไป...ตามไปร้องเลงกันที่ "รังเย็น" เมืองเลยกันเหอะ...เร้ววว.....
- ...ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยมและมารำลึกถึงความหลังกัน...
- ...แล้วพี่ติ๋วจะบอกพี่ๆที่อยู่เวรให้ค่ะ...ว่าน้องมาร้องเพลงกัน...ให้เขาน้ำลายหกเล่นๆ..ฮาๆๆๆๆ
- ฝากความรักและคิดถึงพวกเราด้วยค่ะ