สารบัญ

บทที่                                                                         หน้า

1)                พ่อกับแม่

2)                กว่าลูกจะมาเกิด

3)                ลูกเมื่อช่วงแรกเกิด   จนถึงสองขวบ

4)                เรื่องของลูกวัยสองขวบ จนถึงสี่ขวบ

5)                ชีวิตวัยเด็กของพ่อ

6)                ชีวิตวัยเด็กของแม่

7)                ชีวิตการทำงานของพ่อ

8)                ชีวิตการทำงานของแม่

9)       ใครจะรักลูกเท่าพ่อและแม่

10)      บ้าน

11)      เพลง

บทที่ 1   พ่อกับแม่

          พ่อเริ่มรู้จักกับแม่เมื่อประมาณยี่สิบปีมาแล้ว   แม่อ้างว่าเคยเห็นพ่อ   มาตั้งแต่ปีการศึกษาแรกที่พ่อกับแม่เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย   ส่วนวันที่ วันแรกที่พ่อจำได้ว่า เจอแม่วันแรกนั้น   เป็นวันสุก-ดิบช่วงเปิดเทอม   หรือก่อนวันรับน้องรถไฟ   ตอนนั้นพ่อเรียนที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ชั้น ปีที่3   พ่อยืนดูบอร์ดรายชื่อน้องใหม่   ของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา (ต.อ.)   แล้วบอกแบบล้อๆกับเพื่อนๆที่ยืนดูว่า  ดูซิเขา รับน้องตอ(ไม้)  ก็บังเอิญมีเพื่อนเก่าจาก สงขลา ที่เรียนอยู่ คณะแพทย์ฯ ชื่อ...อยู่ด้วย

เธอพูดขึ้นมาว่า "แหมไปแซวเขาว่า ตอ  แถวนี้ มีเด็ก ตอ-ออ   ตัวจริงอยู่ด้วยนะ" 

และเด็กหน้าหมวยคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า "เขาเรียก ตอ-ออ  ไม่ใช่ตอ"

พ่อรู้สึกทึ่งและฉงน ในความกล้าปะทะคารมของเด็กคณะนี้ (หมอ)   เธอตัวเล็กๆ หน้าขาวๆ ไว้ผมหน้าม้าทรงบ๊อบแบบ "จินตหรา"  ซึ่งก็น่าจะไม่กล้าปะทะกับเด็กซ่าๆจากคณะวิศวะ ไว้ผมยาว ผูกได้ มาดเซอร์ หรือ โลโซ ตามภาษาสมัยนี้ แบบพ่อ พ่อก็เลยยอมยกธงขาว ไม่อยากต่อปากต่อคำด้วย 

ในแว่บของความรู้สึก พ่อรู้สึกคุ้นๆหน้าบ้างพอสมควรในฐานะเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัย  แต่จำไม่ได้เหมือนกันว่าเคยเห็น หรือ เจอกันตอนไหน   คงตอนเดินผ่านๆ  หน้าโรงอาหารของมหาวิทยาลัย   หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยเจอหน้ากันสักเท่าไหร่ จนเหตุการณ์ผ่านไปนานพอสมควร

สำหรับการพบคุยกันอย่างเป็นทางการ  ที่เรียกว่า"ขายขนมจีบ"น่ะ 

เรื่องมันก็เกิดขึ้นตอนเพื่อนพ่อ ชื่อ...ให้พ่อไปช่วย ซื้อของที่ตลาดหาดใหญ่พลาซ่า  วันนั้นตรงกับวันมหิดล ซึ่งทางมหาวิทยาลัยจัดงานประชาสัมพันธ์ของคณะแพทย์ เพื่อเผยแผ่ความรู้ทางการแพทย์ให้แก่ประชาชนโดยทั่วไป  มีนิสิตจากทางคณะแพทย์เป็นผู้ดูแลเรื่องบอร์ดแสดงเรื่องราวทางการแพทย์  แม่ของลูกเป็นคนๆ หนึ่งซึ่งยืนคุมบอร์ดเรื่อง VD หรือ กามโรค!!! นั่นเอง   ระหว่างยืนรอเพื่อนไปซื้อของ  พ่อใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ด้วยการไปยืนอ่านและซักถามเกี่ยวกับเรื่องทางการแพทย์

พ่อยืนถามๆ แม่อธิบายเสียเป็นคุ้งเป็นแคว แถมตบท้ายด้วยการถามพ่อกลับว่า”เคยเป็นเหรอ เห็นอยากรู้เรื่องนัก”  (ซึ่งจริงๆแล้วพ่อถามเพื่อไปอธิบายให้เพื่อนร่วมห้องต่างหาก) 

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น จนนับถึงวันนี้ ช่วงปีที่ลูกเกิดขึ้นมาเป็นสมาชิกคนหนึ่งของครอบครัวเรา รวมเวลาเกือบสิบหกปี 

เราก็มักจะทะเลาะกันเป็นประจำ จนแทบจะลืมไปเสียแล้วว่าตอนรักกันน่ะ   มันหวานแหววขนาดไหน

พ่อนัดแม่กินข้าวครั้งแรก  เป็นวันหลังสอบเสร็จ ก่อนปิดเทอมกลาง   ที่ร้านอาหารในเมือง  แม้ว่าแม่จะมีรูมเมทไปด้วยเป็นโขยง เราคบกันแบบเพื่อนสนิททั้ง "ก๊วน"

ฝนตกปรอยๆ  ตอนเดินกลับหอพักเพื่อไปส่ง มีช่วงโอกาสจำกัดอยู่หน่อยหนึ่ง พ่อร้องเพลง"กุหลาบสีแดง"ให้แม่ฟัง (ภายหลังแม่ฟังเทปแล้วบอกว่าไม่เห็นเหมือนเทปเลย)

จากจุดนั้น ความสัมพันธ์จากเพื่อนสนิทค่อย ๆ ก่อตัว เปลี่ยนแปลง แปรรูปเป็น...เสียงพูดคุยทางโทรศัพท์, สื่อข่าว เล่าเรื่องราวทางการเขียนจดหมาย, นัดกินข้าวฯลฯ  (จีบผู้หญิงก็ต้องลงทุนอย่างนี้ล่ะลูก)

แต่แม่บอกพ่อภายหลังว่า สิ่งที่แม่ประทับใจพ่อ  อยู่ตรงที่พ่อเป็นคนมีอารมณ์ขันและอ่านหนังสือมาก ๆ ทำให้แม่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ขำขัน ได้ความรู้เสริมเพิ่มเติมเป็นส่วนประกอบ         

แม่จำได้และเป็นคนเล่าให้พ่อฟังว่า(ผู้หญิงมักจำเก่งในเรื่องแบบนี้...นิย้าย นิยาย)

พ่อส่งแม่ขึ้นรถไฟเพื่อ กลับกรุงเทพฯครั้งแรก สิ่งละอันพันละน้อยที่แม่ได้รับจากพ่อเสมือนเป็นของที่ระลึก คือ...

นิยายจีนเรื่อง“ฟันฟ้าผ่านรก(ภายหลังเปลี่ยนชื่อเป็นเรื่อง กระดึง สายลม และคมดาบ)”

และยาทาแก้หวัด  Vic vaporub เป็นสิ่งที่เตือนให้ระลึกได้แปลก!!!  ไม่เหมือนใครอื่น

อีกอย่างก็คือ เทปเพลงม้วนกุหลาบสีแดงของธีระศักดิ์ อัจจิมานนท์

เป็นมุขที่แปลกดี หรืออาจจะเรียกว่าไม่ลงทุนก็ได้ (ฮา) 

ภายหลังจากนั้น แม่และพ่อก็ผลัดกันส่งอีกคนหนึ่ง เพื่อ นั่งรถไฟบ้าง รถเมล์บ้าง เครื่องบิน บ้าง  กันมาเกือบตลอดเวลานั่นแหละ

ชีวิตคือ การเดินทาง และการทำงาน

พ่อ(คิดว่าแม่ด้วยนะ) มีคติประจำชีวิตอย่างนี้

(มีต่อ)