ผมไม่มีโอกาสได้เดินทางไปร่วมบรรยากาศของคนบล็อกในงานเฮฮาศาสตร์ ครั้งที่ 2 เพื่อการเลี้ยงส่งท่านอาจารย์ขจิต ก่อนเดินทางไปต่างประเทศ, ณ มหาชีวาลัยอีสานของพ่อครูบาสุทธินันท์
ผมจึงได้แต่นั่งเขียนกลอนเปลือยอารมณ์ข่มใจที่พลาดโอกาสของการไปร่วมงานในครั้งนี้ ... และขออนุญาตนำมากล่าวซ้ำในบันทึกนี้อีกหน เสมือนการบอกกล่าวต่อกัลยาณมิตรทั้งหลายว่า “ระลึกถึงเสมอ” ... และปรากฏการณ์การรวมตัวของ “เฮฮาศาสตร์” คือบทพิสูจน์ว่า มิตรภาพของชาวบล็อกมีจริง .. ไม่ใช่ญาติแต่เป็นเสมือนญาติคนหนึ่งของชีวิต
(๑)
ไม่ใช่ญาติ, แต่เหมือนญาติขาดไม่ได้
ก่อเกิด - ดำเนินไปไม่รู้จบ
G2K ปรากฏการณ์การพานพบ
ใจค้าคบ, ตัวหนังสือสื่อสัมพันธ์
(๒)
ลูกเล็ก เด็กแดง, แฟน - คนรัก
มาทายทักร่วมสุข, จุดนัดฝัน
มาบอกกล่าวเล่าความตามวัยวัน
เธอและฉันทั่วทุกทิศ สนิทใจ
เฮฮาศาสตร์เฮฮาประสา "คนรัก" ...
พ่อครูบาฯ รับบทหนัก .. รักยิ่งใหญ่
มหาชีวาลัย -
คือศูนย์รวมความเป็นไปของศรัทธา
(๓)
G2K มีมิตรภาพจริงหรือไม่ ?
เฮฮาศาสตร์ประกาศใจให้รู้ว่า -
มีสิมี, มีมิตรภาพฉาบศรัทธา
มีบันเทิงเริงปัญญาทุกคราครัน
คนไม่รัก, รึ จะมาพบประสบพักตร์
คนไม่รัก รึ จะมาไกลให้ไหวหวั่น
คนไม่รัก รึ จะมาเสวนากัน
คนไม่รัก รึ จะผูกพันเช่นวันนี้
(๔)
เฮฮาศาสตร์เฮฮาประสาญาติ
หมี่โคราช ทอรัก ประจักษ์วิถี
"ฮวมพาข้าว" หลอมรวมดวงฤดี
"กินน้ำท่า" ร่ำดนตรี ... มีชีวิต
(๕)
ไม่ใช่ญาติ แต่เหมือนญาติขาดไม่ได้
ใกล้ไกล แบกหัวใจมาใกล้ชิด
มายืนยันสายสัมพันธ์อันแสนสนิท
เถอะมิ่งมิตร, ได้เวลามิตรภาพ...ประกาศตน !
(ครับ, เชิญกินข้าวฮวมพา กินปลาฮวมปิ้ง....
ไปพู้นกินปลา มาพี้กินข้าว หนักเบา บ่ ทิ่มกัน ...)
หากพี่พนัสมีโอกาสไปร่วมงานนี้ บทกวีย่อมซึ้งตรึงใจยิ่งกว่านี้แน่นอน
เรียกได้ว่าเป็นบทกลอนที่ดีเลยทีเดียวท่าเราเอาไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ยิ่งดี
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
เข้ามาด้วยความห่วงใย "เจ้า(ชาย)ตัวน้อย" อาการไข้ ไคแหน่ แล่วบ่
อ่านบทกลอนของครูสู้ไม่ไหว
กวีเอกก็ว่าได้เลยนะนี่
ยอมแพ้แล้วยกธงขาวแต่โดยดี
ชื่อกวียกให้ครูหนูซึ้งใจ
อยากไปร่วมโครงการเบิกบานจิต
อยากจะไปเจอมิตรชิดสดใส
แต่ตัวหนูไม่มีโอกาสไป
ช่างเสียดายเนื่องจากตนยังเยาว์
แต่ดีใจที่รู้ว่าเฮฮากิจ
ของครูได้พบมิตรจิตคลายเหงา
ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้สู่ตัวเรา
ทุกข่าวคราวน่าชื่นใจในกมล
ขอแต่งกลอนกับครูพนัสด้วย...อาจแต่งไม่เก่งเท่าครู แต่ก็จะพยายามแต่งต่อไปเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้ครูแผ่นดิน...ถิ่นสยามเจ้าค่ะ-------> น้องจิ ^_^
มาอ่านกลอนเปลือยอารมณ์ค่ะ ^_^
ชอบค่ะ ที่บอกว่า " มิตรภาพของชาว blog มีจริง "
สวัสดีค่ะ
“เฮฮาศาสตร์” คือบทพิสูจน์ว่า มิตรภาพของชาวบล็อกมีจริง .. ไม่ใช่ญาติแต่เป็นเสมือนญาติคนหนึ่งของชีวิต
เห็นด้วยกับคุณพนัสค่ะ
ขอให้น้องดินหายไวๆนะคะ
ป่านนี้หายแล้วล่ะ.....
ค่ำวันนี้ มีอะไร สนุกสนุก
เพราะทุกทุก คนล้วน กระฉับกระเฉง
แต่ก่อนอื่น ขออิ่มท้อง ก่อนบรรเลง
ด้วยอาหาร ทำกันเอง เพลงเฮฮา
........................................
5555555 เอาไว้แค่นี้ก่อนนะครับ
เรียกน้ำย่อยกันก่อน เดี๋ยวจะกลับมาเล่าให้ฟังกันครับ
......................อิจฉาใช่มั้ยล่ะคร้าบบบ .........
อิอิ
สวัสดีครับ นายบอน
ต่างคนต่างมา เฮฮาศาสตร์
ไม่ใช่ญาติ , เสมือนญาติประหลาดเหลือ
มิตรภาพ การุณจุนเจือ
เหลือเฟือ, นี่แหละรักประทับใจ !
สวัสดีครับ
ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทาย, และยินดีครับหากบทกลอนข้างต้นเป็นประโยชน์ต่อการดำเนินชีวิตของใครสักคน
เมื่อไหร่จะได้เจอภาพครับ...และอีกไม่นานกระมังคงมีบันทึกให้ใคร ๆ ได้อ่านและแลกเปลี่ยน
จะรอนะครับ
สวัสดีครับ
ตอนกลางวันไม่ค่อยมีปัญหาอะไรมาก แต่ตกเย็นจะมีอาการไข้เสมอ
แต่ตอนนี้คุณปู่มารับกลับไปพักฟื้นที่กาฬสินธุ์แล้วครับ
ขอบคุณนะครับในความห่วงใย..
น้องจิ...นักเรียนคนเก่ง
ชาว G2K น่ารักทุกคนจริง ๆ ครับ
และอิจฉาพี่พนัสมาก ๆ ๆ ๆ ๆๆ ครับ ที่ได้ไปเชียงใหม่ ยังไง สายลม ก็ขอฝากดวงใจไปด้วยนะครับ
สวัสดีครับ คุณต้อม
ยืนยันครับ,, มิตรภาพและสายใยความผูกพันของชาวบล็อกมีจริง... เฮฮาศาสตร์คือบทพิสูจน์ที่ต้องปรบมือให้ หรือแม้แต่หลายงานที่จัดขึ้นก็บ่งชี้ได้ชัดเจน .. การสัญจรไปช่วยกันในงานต่าง ๆ ก็คือการไปด้วย "ใจ" กันทั้งสิ้น
ที่เชียงใหม่ในเร็ววัน... จะเป็นอีกปรากฏกรณ์หนึ่งที่จะได้รับการกล่าวขานถึงอย่าง "ไม่ธรรมดา"
...
ขอบคุณครับ
ขอบพระคุณครับ พี่ศศินันท์
ตอนนี้น้องดินแทบจะหายขาดแล้วครับ แต่น้องแดนไทมารับช่วง "เป็นไข้" ..ต่อจากพี่..
ไปพักผ่อนหรือทำบุญที่ไหนบ้างหรือเปล่าครับ
สวัสดีครับ น้องนุ้ย
ช่วงนี้ไม่รู้เป็นยังไง, เห็นอะไร รู้สึกอะไรก็อยากเขียนกลอนอยู่ร่ำไป สงสัยเป็นเพราะปีนี้ครบวาระของการปรกาศซีไรต์ประเภทบทกลอนก็เป็นได้
โชคดีกับการแข่งวอลเลย์บอลชายหาดเด้ออีหล่า
สวัสดีค่ะ
ขออนุญาตนำกลอนมาประกอบนะคะ
สุดยอดจริงๆ เห็นอะไร ก็นำมาแต่งกลอนได้หมด ลึกซึ้งกินใจเสียด้วย
ยอดเยี่ยมจริงๆ
ลูกๆจะได้มรดกนี้จากพ่อหรือเปล่าน้า
ต้องเป็นคน มีอารมณ์ศิลปิน ถึงจะทำได้
ขอให้น้องแดนหายไวๆนะลูก
พี่น้องก็อย่างนี้ ติดกันค่ะ ไม่รู้จะกันอย่างไร ดีค่ะ มีภูมิต้านทานดี เด็กๆหายเร็ว แต่อย่าให้โนแดด ลม ฝน ช่วงที่เขายังไม่แข็งแรงก็แล้วกันนะคะ