เรื่องบางเรื่องจำนวนคนก็ไม่ใช่ตัวชี้วัดความสำเร็จเสียทั้งหมด...
เช้าวันนี้ ตื่นเช้าเป็นพิเศษ -เป็นอีกวันของชีวิตที่ยังต้องใช้วันหยุดเป็นวันแห่งการงาน โดยถือเอาการทำงานเป็นการพักผ่อนไปในตัว
ผมมีภารกิจสำคัญคือการออกไปร่วมงาน “กีฬาหอพักสามัคคี ครั้งที่ 4” ขณะที่เพื่อนชีวิตก็พาทีมงานไปจัดอบรมสัมมนาแกนนำต้านยาเสพติดที่จังหวัดขอนแก่น ซึ่งถ้าไม่ผิดเพี้ยนนัก เย็นย่ำผมก็คงขับรถตามไปสมทบอีกรอบ
ก่อนการเริ่มงานสองถึงสามวัน ผมเชิญทีมงานทั้งหมดมาประชุมหารือในทุกกระบวนการที่เกี่ยวข้อง เพราะโครงการก่อนหน้านั้น ผมเห็นว่าการทำงานในระบบทีมดูจะขาดๆ เกินๆ อยู่ค่อนข้างมาก พลอยให้กิจกรรมที่มีขึ้น ขับเคลื่อนไปอย่างลุ่มๆ ดอนๆ...
เพียงเพราะผมไม่ต้องการให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีกรอบ ผมถึงต้องเชิญทุกคนมาถอดบทเรียนและวางแผนกันให้รอบด้านที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยการย้ำเน้นถึงแนวคิดของผมที่ว่า “ปัญหาเก่าห้ามเกิด...ปัญหาใหม่ไม่ว่ากัน” ซึ่งสิ่งที่ผมพูดถี่ครั้งที่สุดก็คือการทำความเข้าใจกับบุคลากรในทำนองว่า “ทุกคนคือส่วนหนึ่งของงาน และทุกคนทำได้มากกว่างานที่ได้มอบหมาย อันหมายถึงการไม่นิ่งดูดายปล่อยให้เพื่อนๆ ต้องทำงานกันอย่างเดียวดาย”
งานครั้งนี้ผมไล่เลียงตั้งแต่ต้นจนจบ ระบุชัดตั้งแต่ก้าวแรกของการเคลื่อนออกจากที่ตั้งไปสู่สนามกีฬา เชื่อมรัดเข้ากับกระบวนการทุกอย่างตั้งแต่พิธีเปิดไปสู่การแข่งขันและการปิดการแข่งขัน ภายใต้แนวคิดความเรียบง่าย สนุกและได้สาระแห่งชีวิตและมิตรภาพ
และที่สำคัญที่สุดก็คือการย้ำให้เจ้าหน้าที่หอพักได้มอบหมายภารกิจให้คณะกรรมการหอพักนิสิตได้เข้ามามีบทบาทในการคิดสร้างงานของร่วมกับเจ้าหน้าที่ เพราะผมไม่อยากให้ติดยึดวัฒนธรรมเดิมๆ ที่มีมาแสนนาน ซึ่งนั่นก็คือการจัดกิจกรรมแต่ละครั้ง เจ้าหน้าที่หอพักมักจะคิดเองและดำเนินการเองเสียทั้งหมด โดยไม่เปิดเวทีให้คณะกรรมการหอพักได้เข้ามาเรียนรู้และช่วยขับเคลื่อนกิจกรรมอย่างเท่าที่ควร เมื่อเป็นเช่นนั้น กิจกรรมในแนวคิด “พี่เพื่อน้อง” หรือ “นิสิตเพื่อนิสิต” จึงไม่เป็นรูปเป็นร่าง และขาดพลังไปอย่างน่าใจหาย
นอกจากนี้แล้ว ประเด็นหนึ่งที่ผมนำขึ้นมาถกในที่ประชุมก็คือเรื่องจำนวนของนิสิตที่เข้าร่วมในแต่ละปี ซึ่งปรากฏว่าเจ้าหน้าที่ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าในแต่ละปี จะมีนิสิตเข้าร่วมจำนวนน้อยมาก บางปีแทบไม่ถึง 500 คน (จาก 7,000 คน) แต่ปีนี้ ทีมงานตั้งเป้าจำนวนผู้เข้าร่วมไว้เพียง 1,000 คน
ด้วยเหตุนี้ ผมถึงได้ชวนให้เขาทั้งหลายวิเคราะห์ว่าอะไรคือปัจจัยเหตุแห่งการเป็นเช่นนั้น รวมถึงการชวนให้วิเคราะห์ว่า กิจกรรมเช่นนี้ยังเหมาะต่อการจัดขึ้นในหอพักอีกหรือเปล่า -
ครับ เป็นการชวนคิดชวนคุยเพื่อให้แต่ละคนได้ทบทวนถึงเรื่องราวและกระบวนการที่ผ่านมา เพราะจะว่าไปแล้ว เจ้าหน้าที่หอพักทั้งหมด ก็ล้วนยังขาดทักษะในการจัดกิจกรรมเพื่อการพัฒนานิสิตหอพักอยู่มากพอสมควร ซึ่งนั่นก็เป็นผลพวงของนโยบายในอดีตที่เน้นให้เจ้าหน้าที่มุ่งให้บริการเป็นหลักสำคัญ และหลงลืมที่จะยกฐานะให้กรรมการนิสิตหอพักมีบทบาทในเรื่องดังกล่าว...
แน่นอนครับ ประเด็นดังกล่าว ไม่ใช่ข้อสรุปของผมเองเสียทั้งหมด แต่เป็นประเด็นของการถกคิดและชวนคุยกันแบบเปิดอก จนผมต้องปลุกปลอบในทำนองว่า “จากนี้ไป อะไรๆ จะดีขึ้นเอง โดยเฉพาะในเรื่องทักษะของการจัดกิจกรรมเพื่อพัฒนาศักยภาพนิสิตหอพักนั้น ผมเชื่อว่าทุกคนเรียนรู้กันได้
ขอเพียงเปิดใจและยอมรับในสถานะใหม่ให้ได้เท่านั้นแหละ”
แต่ที่ชัดเจนแล้วสำหรับผมนั่นก็คือ การค้นพบว่าการพัฒนาให้เจ้าหน้าที่หอพักมีทักษะการคิดและการสร้างสรรค์กิจกรรมเพื่อการเรียนรู้ของนิสิตหอพักนั้นยังเป็นโจทย์ใหญ่ที่ต้องลงแรงกันอย่างมากโข ดังนั้นในระยะหลังๆ จึงผลักดันให้แต่ละคนได้เข้าร่วมอบรมสัมมนาในที่ต่างๆ อย่างต่อเนื่อง ซึ่งอย่างน้อยวิธีการเช่นนี้ก็ถือได้ว่าเราส่งเสริมและสนับสนุนอย่างจริงจังและจริงใจเป็นที่สุด เพราะที่ผ่านมาพวกเขาก็มีโอกาสเช่นนั้นน้อยมากด้วยเช่นกัน
ส่วนประเด็นของจำนวนคนที่เข้าร่วมโครงการนั้น ผมยังคงเก็บเงียบไว้เพียงลำพัง เพราะยังไม่อยากให้ทุกคนวิตกกับเรื่องนี้จนพลอยให้หวาดหวั่นและทำงานอย่างพะว้าพะวง ขอเพียงให้ทีมงานเรียนรู้ความเป็นทีม และเรียนรู้กระบวนการของการสร้างกิจกรรมพร้อมๆ กับการบริหารกิจกรรมให้ดำเนินไปอย่างราบรื่นและมีชีวิตชีวาก็พอแล้ว...
ส่วนคนจะมากจะน้อยนั้น ผมถือว่าไม่ใช่ประเด็นชี้วัดความสำเร็จเสียทั้งหมด ยิ่งในสภาวะที่มหาวิทยาลัยมีการเรียนการสอนแบบไม่มีวันหยุดนั้น ยิ่งถือเป็นความเสี่ยงที่คอยชักลากให้นิสิตตัดใจหันเหไปจากกิจกรรมต่างๆ ได้อย่างไม่ยากเย็น ต่อให้กิจกรรมที่ว่านั้นดีและน่าสนใจแค่ไหน ประชาสัมพันธ์เต็มที่ก็เถอะ หากยังต้องเลือกระหว่างเรียนกับกิจกรรม ผมก็ยังเชื่อว่านิสิตก็ควรต้องเลือกเดินเข้าไปเรียนในห้องเรียนนั้นๆ อยู่วันยังค่ำ เพราะนั่นคือหน้าที่ หรือภารกิจชีวิตของเขาเอง
แต่สำหรับผมแล้ว...
การแข่งขันกีฬาหอพักสามัคคี ครั้งที่ 4 นั้นเป็นส่วนหนึ่งของการรณรงค์การเป็นมหาวิทยาลัยสร้างเสริมสุขภาพ มุ่งให้กีฬาเป็นเครื่องมืออันสำคัญของการจรรโลงชีวิตและเสริมสร้างบรรยากาศของการอยู่ร่วมกัน
และครั้งนี้ก็ถือได้ว่าผ่านพ้นไปได้อย่างไม่ขี้เหร่เสียทั้งหมด จำนวนคนอาจน้อยไปสักนิดก็เถอะ แต่อย่างน้อยก็ทำให้นิสิตกลุ่มนี้ก้าวออกมาจากการใช้ชีวิตในวันว่างอย่างเปล่าเปลือง ข้ามพ้นออกมาจากการนอนเล่นในหอพักอันเชยชิน หรือไม่ก็เดินเตร่อยู่ตามห้างสรรพสินค้าและโรงฉายภาพยนตร์เป็นไหนๆ...
และจำนวนคนอันน้อยนิดที่เข้าร่วมกิจกรรมในครั้งนี้ก็ถือได้ว่าเป็นกลุ่มคนที่ผมและทีมงานควรต้องจับตาดูแลเขาให้ดีที่สุด เพราะถือว่าเขาทั้งหลายมีทุนทางความคิดที่ดีต่อการเรียนรู้เรื่องราวนอกห้องเรียน และมีทัศนคติที่ดีต่อการใช้วันว่างของชีวิตให้มีประโยชน์ต่อตนเองและคนรอบข้าง...
และที่สำคัญ ในโลกแห่งความจริงนั้น คงไม่มีที่ใดกระมังที่เนืองแน่นไปด้วยกลุ่มคนที่ทำกิจกรรมนอกหลักสูตร หรือ “เรียนนอกฤดู” อย่างหนาตา แต่เราเองก็ต้องไม่ลืมว่า เรื่องใหญ่ๆ ในสังคมก็ล้วนแล้วแต่ถูกขับเคลื่อนไปจากคนเล็กๆ และคนกลุ่มเล็กๆ ด้วยกันทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่า จากนี้ไป ทั้งผมและทีมงานจะบ่มเพาะและขัดเกลาคนเหล่านี้ได้ดีแค่ไหน หรือแม้แต่บางที คนเหล่านี้จะทานทนกับกระแสสังคมอันบิดเบี้ยวและเชี่ยวกรากที่โหมพัดอย่างหน่วงหนักได้สักกี่ยกกันแน่
แต่ทั้งหมดนั้น ...ไม่ว่าผมและทีมงาน หรือแม้แต่ตัวนิสิตเอง ก็ไม่ควรสิ้นหวัง มิใช่เหรอ..
5 กันยายน 52
ลานกีฬากลางแจ้ง.
มมส
ความเห็น (29)
สวัสดีค่ะอาจารย์ ขอบคุณนะคะที่ยังคิดถึงไปเยี่ยมยามถามข่าว อาจารย์ลงทะเบียน gotoknow สัญจรยังคะ หวังว่าจะได้เจอกันนะคะ
กิจกรรม ท่าทางสนุกมากนะคะ ปีต่อๆไปขอให้มีนักศึกษามาร่วมงานมากขึ้นนะคะ
เป็นกำลังใจให้ชาว มมส. ทุกท่านครับ "อดทน เข้มแข็ง กล้าแกร่ง ฝ่าฟัน"
สวัสดีครับ..พี่แดง
พักนี้ยุ่งมากจริงๆ ครับ...ตารางยาวต่อเนื่องทุกวัน ไม่รู้จะจัดการยังไงบ้าง..
งานที่ขอนแก่น ก็ลังเลอยู่เหมือนกันครับ เพราะบางทีอาจไปฟิลิปปินส์ แต่ใจจริงก็อยากอยู่ทำงานและแวะเวียนไปที่ขอนแก่น..
อะไรๆ ไม่รู้จะนิ่งและลงตัวตอนไหน - ไม่มีวันหยุดให้พักผ่อนเลยครับ
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- เห็นภาพน้องๆ แล้วหวนนึกถึงสมัยที่แป๋มเป็นนิสิต
- สนุกสนานเฮฮาไปตามประสาที่คณาจารย์และรุ่นพี่จัดให้
- พอมาเป็นรุ่นพี่เอง..เฮ้อ..มันไม่ง่ายเลย..
- แล้ว...อาจารย์ล่ะ..จะไม่ยิ่งไปกว่าหรือนี่...
ภาพอดีต ส่งผลสู่ปัจจุบัน นำพาไปยังอนาคตค่ะ
สวัสดีครับ อ.บวร
ทุกวันนี้ อะไรๆ ก็ประเมินผลด้วยจำนวนคน พลอยให้คนจัดกิจกรรมเครียดไปตามกันก็มากโข แต่ก้อย่างว่านะครับ กิจกรรมทำวันนี้ก็หาใช่จะเห็นผลทันตา จบออกไปโน่นแหละ นิสิตถึงจะรู้ว่าตัวเองได้อะไรติดตัวไปบ้าง และสิ่งนั้นก็จะเป็นทุนที่ดีในการทำให้ตัวเขากล้าหาญ หนักแน่นและสามารถที่จะอยู่ในสังคมได้...
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและพลังใจที่มีให้นะครับ
สวัสดีครับ ครูแป๋ม
สบายดีนะครับ..
เมื่อครู่พี่ตอบเมลให้แล้ว เด้อ
ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยอิสระเสรีมาก แต่เป็นความเสรีที่สอนให้ตัวเองได้รู้จักกับการบริหารตัวเองและการให้ความเคารพต่อมวลชน ซึ่งพี่เชื่อว่า นิสิตที่ทำกิจกรรมในระหว่างเรียน จะมีอนาคตที่ดีเสมอ...อย่างน้อยหลายต่อหลายคนก็ยืนยันกับพี่แล้วว่า...พวกเขาประสบความสำเร็จ เพราะมีต้นทุนชีวิตที่ได้มาจากเวทีกิจกรรมล้วนๆ..
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ มาเป็นกำลังใจให้อาจารย์ พนัส ค่ะ
ค่าของคนอยู่ที่ผลของงานนะคะ
- ยึดถือคติที่ว่า "มีคนเป็นร้อย เข้าถึงเพียงหนึ่ง ก็นับว่าสำเร็จ"
- งานสร้างคน ถือเป็น HAND MADE ทำได้ทีละน้อยๆ ค่อยๆ ทำ ได้คนดีๆ มีความคิดไว้จรรโลงสังคม
- ต่างจากโรงงานผลิตปลากระป๋อง ทำได้เยอะ แต่ได้เป็นปลาไม่มีหัวค่ะ
- เป็นกำลังใจ
การจัดการเรื่องเป้าหมายผู้ร่วมกิจกรรมและเวลาเป็นสิ่งท้าทายไม่น้อย
มาเชียร์ นักกิจกรรม ค่ะ
- สวัสดีครับ
- แวะมาเยี่ยมเยียนและให้กำลังใจครับ
สวัสดีค่ะ อาจารย์
พอลล่าเห็นด้วยค่ะ ความสำเร็จไม่ได้เอาตัวเลขวัดเสมอไปค่ะ ความสำเร็จที่แท้จริง อยู่ที่ความรู้สึกของทีมงานค่ะ เป็นกำลังใจให้กับงานที่สร้างสรรค์ต่อไปค่ะ อาจารย์
เชิญมาGotoKnow Forum สัญจรครั้งที่ 1 ด้วยนะคะ วันที่ 18 กันยายน 2552 ค่ะ
จำนวนของกลุ่มเป้าหมายที่ห้องสมุดต้องการ ก็นับว่าเป็นปัญหาเช่นเดียวกัน น้อย...มาก แต่เราก็ไม่ท้อหรอกนะคะ เพราะถึงคนจะน้อย แต่กิจกรรมที่จัดขึ้นผู้เข้าร่วมกิจกรรมจะได้รับประโยชน์เต็มๆ เลยค่ะ
งานเหล่านี้หากมองความคุ้มทุนดานตัวเงิน อาจจะทำให้มองข้ามความคุ้มทุนด้านอื่นๆไป
แต่การพัฒนางานที่คุณแผ่นดินได้ไล่เรียงปัญหา...จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น
และเวลาจะช่วยให้สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นวัฒนธรรม หรือกิจกรรมที่ทุกคนถามถึงเลยหล่ะค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- แวะมาเยี่ยมเยียนมาชมภาพ
บรรยากาศสนุกสนานค่ะ - คุณภาพดีกว่าปริมาณค่ะ
ขอบคุณพี่แดง มากเลยครับที่แวะมาให้กำลังอีกยก..
ผมเพิ่งบึ่งรถกลับจากร้อยเอ็ด มานั่งทำงานที่ค้างคาหลายเรื่อง สงสัยก็คงนั่งถึงเช้าโน่นแหละครับ..
ยังไงเสีย-ผมก็ขอเป็นกำลังใจให้เช่นกันนะครับ
และจะเป็นเช่นนั้นเสมอไป
สู้ๆ...
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ อ.แผ่นดีน
*** เห็นวัยที่สนุกสนานแล้วคิดถึงอดีดจังเลยค่ะ
*** ฝากบอกพวกเข่าว่าให้ใช้ขวบวัยในเวลานี้ให้คุ้มค่าที่สุดนะคะ
*** ขอบคุณค่ะ
จำได้ว่า สมัยเป็นนักศึกษากิจกรรมของนักศึกษา (แสดงว่าผมยังไม่แก่) อย่างกิจกรรมกีฬา หรืออะไรทำนองนี้ กลไกหลักในการทำเป็นกลุ่มนักศึกษาเองเลยครับ เจ้าหน้าที่มหาวิทยาลัยเกือบจะไม่ต้องมาเหนื่อยเลย ดังนั้นจำนวนคนเข้าร่วมก็ไม่ต้องกลัว เพราะพี่ๆ บังคับน้องๆ เข้าร่วมได้ ฮิฮิ ผมเองเคยนั่งหัวโต๊ะทำงานประเภทนี้ จำได้ว่า พี่ๆ เจ้าหน้าที่เป็นเพียงฝ่ายสนับสนุนครับ
สวัสดีค่ะ
- อยากย้อนกลับไปเป็นเด็กจังเลยค่ะ แค่..ฝัน
- ปริมาณไม่ใช่เรื่องใหญ่ คุณภาพสำคัญกว่าสิ่งใด ๆ ค่ะ
อ่านบันทึกแผ่นดินได้กลิ่นกรุ่น ความอบอุ่นวัยเรียนใฝ่เขียนฝัน
เอ๊ะ!ดรัมเมเยอร์มาจากไหนไหงพุงบาน เป็นสีสันอันสดใสในวัยเรียน
กิจกรรมทั้งหลายได้สร้างคน ปัญหาล้นเพื่อขุดค้นต้นบังเหียน
อุปสรรคสร้างฮีโร่โชว์พากเพียร "จงเป็นเทียนที่ฉายแสงแข่งสายลม"
สวัสดียามเช้าคะ
ปกติเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเวลามากนัก มักใช้หลักการบริหารเวลา
เมื่อมาเจอข้อบันทึกยาวๆเช่นนี้ ใช้วิธีอ่านพารากราฟหัวและท้ายคะ
ยิ่งเห็นเนื้อหา “กีฬาหอพักสามัคคี ครั้งที่ 4” ก็คาดเดาว่าเกี่ยวกับเรื่องอะไร
ประสบการณ์ชีวิตบอกว่าไม่จำเป็นต้องอ่านทั้งหมดนะคะ เสียเวลาคะ
โดยหลักการแล้วผู้ที่มาเล่าเรื่องควรเป็นนักศึกษาคะ ไม่ใช่หน้าที่อาจารย์นะคะ
ขออภัยนะคะที่แสดงทัศนะตรงๆจากความรู้สึกไม่เสแสร้งคะ
- ช่วงนี้หันไปทางไหน ก็มีแต่ตัวชี้วัดเต็มไปหมด
- ทำให้ต้องทำงานตามตัวชี้วัดที่มันมากมายมหาศาล
- งง และงง ว่าตัวชี้วัดมากมายนั้น วัดคุณภาพของคนได้จริงๆหรือ
คุณภาพ สำคัญกว่า และเรื่องของ
ทัศนคติ ความร่วมมือร่วมใจ อะไรที่เป็นนามธรรม
นี่น่าจะเป็นตัวชี้วัดความสำเร็จมากกว่าค่ะ
เป็นกำลังใจให้ เช่นเคย เสมอ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ อ.พนัส
สนับสนุนกิจกรรมดีๆครับ
สู้ๆครับ อ.พนัส (^__^)
Anuchart Poungsomlee
เรียนเชิญเข้าร่วมการประชุมวิชาการจิตตปัญญาศึกษาครั้งที่ 2
ระหว่างวันที่ 2-4 ธค.2552 ณ รร.รามาการ์เดนท์
วิทยากรที่น่าสนใจเพียบ อาทิ คุณหมอประเวศ วะสี ดร.เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
อ.ประมวล เพ็งจันทร์ ครูสุรินทร์ กิจนิตย์ชีว์ เป็นต้น
ดูรายละเอียดที่ ce.mahidol.ac.th
สวัสดีครับ...pis.ratana
ตอนนี้ผมลงแรงกับการบริหารจัดการคนมากเลยทีเดียวครับ เป็นการลงแรงคิดกับคนในระดับเจ้าหน้าที่และนิสิตไปพร้อมๆ กัน...ตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาของการวางมือบ้างแล้ว มองเห็นริ้วรอยความเปลี่ยนแปลงในมุมที่สุกใสบ้างก็พลอยให้ได้ชื่นใจ
หลายอย่างไม่สัมฤทธิ์ผล แต่ก็ไม่ถึงว่าล้มเหลว...เพียงแต่คงต้องใช้เวลามากกว่านี้อีกสักเล็กน้อยเท่านั้นเอง
ขอบพระคุณครับ
สวัสดีครับ พี่. ใบบุญ
ขอบพระคุณสำหรับความงดงามของน้ำใจที่มีมายังผมในทุกกรณีนะครับ..และเช่นกันนี้ ก็ขอให้พี่ใบบุญสุขกาย สบายใจ เต็มไปด้วยพลังชีวิต..เสมอไป
สวัสดีครับ พี่สิงห์ป่าสัก
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ...
ผมเองก็เช่นกัน...รัก เคารพและเป็นกำลังใจให้พี่เสมอ..
ขอให้มีพลังชีวิตที่เข้มแข็งเสมอไป นะครับ..
สวัสดีครับ ♥paula ♥ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
บางเรื่อง ถ้าเอาตัวเลขมาจับก็เหนื่อยหนักเลยแหละครับ ก็เหมือนเราทุ่มงบประมาณไปมากๆ กับการส่งนักกีฬาไปแข่งขันในต่างประเทศ ตั้งเป้าไว้ว่าจะได้เหรียญรางวัลจำนวนเท่านั้นเท่านี้ พอไม่ได้ตามเป้า ก็ถือว่าไม่ประสบความสำเร็จ..
สิ่งเหล่านี้ก็น่าคิดไม่แพ้กัน..นะครับ
สวัสดีครับ พี่แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช
ดังที่แจ้งแล้วนะครับ..เสียดายที่ไม่ได้ไปร่วมงานที่ขอนแก่น
แต่ก็ติดตามความงดงามและความสำเร็จจากบันทึกต่างๆ ...
พลอยให้สุขใจไปด้วย
ขอบคุณครับ