อันที่จริงผมตั้งใจจะเขียนบันทึกนี้เมื่อสักสองสัปดาห์ที่แล้ว  แต่เพราะภารกิจแห่งชีวิตและการงานที่รัดเร่ง  พลอยให้ปล่อยเลยมาจนบัดนี้ 

เดือนกรกฎาคมปีที่แล้ว  ผมออกหนังสือเล่มแรกอย่างเป็นทางการมาหนึ่งเล่ม นั่นก็คือ “เรียนนอกฤดู”  ซึ่งเป็นการรวมงานเขียนจากบล็อกไปสู่การเป็นหนังสือ  และในหนังสือเล่มนั้น  ก็ได้รับความอนุเคราะห์จากกัลยาณมิตรชาวบล็อกด้วยดี 

ผมจัดพิมพ์หนังสือด้วยทุนตัวเองในราวๆ สามหมื่นเศษๆ  ซึ่งวงเงินที่ว่านั้นทำให้ผมมีหนังสือเป็นของตัวเองด้วยจำนวน ๒,๐๐๐ เล่ม 

แรกนั้น  มีสำนักพิมพ์บางแห่งต้องการนำไปจัดพิมพ์และจัดจำหน่ายเอง  แต่เมื่อขบคิดและถามถึงรากคิดที่แท้จากตัวตนของผมเอง-ผมก็ตัดสินใจที่จะจัดพิมพ์ทุกอย่างเอง  เพราะผมต้องการใช้หนังสือเล่มนี้ในแง่ของการเป็นเครื่องมือในทางกิจกรรมอยู่หลายอย่าง ... 

ตลอดเวลาที่ผ่านมา  เรียนนอกฤดูได้ทำหน้าที่ของมันอย่างน่าทึ่ง...
หลายๆ กิจกรรมที่เกิดขึ้นในเชิงจิตอาสานั้น  หนังสือของผมจะกลายเป็นส่วนหนึ่งในการระดมทุนให้กับนิสิต 
หรือแม้แต่แทบทุกครั้งที่มีคนสัญจรมาศึกษาดูงาน  หนังสือเล่มนี้ก็จะกลายเป็นของที่ระลึกด้วยเสมอ  ซึ่งประเด็นหลังนั้น  ผมไม่เคยได้รับค่าตอบแทนใดๆ จากองค์กรแม้แต่แดงเดียว... 

อีกเจตนาหนึ่ง-เรียนนอกฤดูคือหนังสือที่ผมเขียนขึ้นด้วยเจตนาชัดเจนเพียงเพื่อเป็นจดหมายเหตุของนิสิตในมหาวิทยาลัยแห่งนี้  เพราะผมรู้และสัมผัสได้เสมอมาว่า  เรื่องราวของนิสิตดูคล้ายเป็นเรื่องชายขอบในมหาวิทยาลัยเป็นยิ่งนัก  ด้วยไม่ค่อยมีคนกล่าวถึงสักเท่าไหร่  ดังนั้นผมจึงมุ่งให้เรียนนอกฤดู (ซึ่งเป็นบันทึกธรรมดาๆ) ของผมได้ทำหน้าที่เหล่านั้นแทนนิสิตและทำหน้าที่ในการบอกกับมหาวิทยาลัยว่า “ที่ตรงนี้...ยังมีนิสิตและเรื่องราวของนิสิต ก็เป็นเรื่องราวอันดีงามควรค่าต่อการพูดถึง” 

และแทบไม่น่าเชื่อ  เพียงปีเดียว เรียนนอกฤดูก็นำพาเรื่องราวของนิสิต หรือแม้แต่กิจกรรมของนิสิตก้าวสู่เวทีสาธารณะในมหาวิทยาลัยได้อย่างมหัศจรรย์  เรื่องราวของนิสิตได้รับการพูดถึงและยอมรับว่ามีพลังอันมากมายต่อการสร้างพลเมืองของสังคม  เรียนนอกฤดูนำพาผมเป็นวิทยากรในเวทีต่างๆ...และเรียนนอกฤดู  ทำให้มหาวิทยาลัยอื่นๆ หันมามอง “มมส”  อย่างจริงจังมากขึ้น 

ถึงตรงนี้  ผมเพียงแต่อยากจะบอกกับกัลยาณมิตรทุกท่านว่า “ผมขอบคุณที่เป็นส่วนหนึ่ง” ของมิตรภาพอันดีงามเสมอมา  ขอบคุณ gotoknow.org  ที่เป็นปฐมบทแห่งพื้นที่ที่ช่วยให้ผมได้มีพื้นที่ในการบันทึกเรื่องราวต่างๆ อย่างไม่บิดเบี้ยว... 

ถึงวันนี้  ผมอยากจะรบกวนให้กัลยาณมิตรที่เคยได้อ่านหนังสือเล่มนี้กันแล้ว  ได้ช่วยวิจารณ์แนะนำ หรือแม้แต่เสนอแนะแนวคิดอื่นๆ อันจะเป็นประโยชน์ต่อการทำงานเล่มใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้ากันสักหน่อย... 

หรือแม้แต่  ใครอยากเขียนคำ (ไม่) นิยมในหนังสือเล่มใหม่  ผมก็ยินดีให้เขียนกันทุกคน !

http://gotoknow.org/blog/mhsresearch/275969?page=2

คำ(ไม่)นิยม : เรียนนอกฤดู 

http://gotoknow.org/blog/pandin/279594

เรียนนอกฤดู (เมื่อบันทึกธรรมดาๆ ..ขยับออกมาทำหน้าที่ของมันอย่างเจียมตัว) 

http://gotoknow.org/blog/pandin/277101

เรียนนอกฤดู : (คำบอกรักที่ซ่อนไว้อย่างอายๆ) 

http://gotoknow.org/blog/pandin/276832

มันเป็นแค่บันทึกธรรมดาเท่านั้นเอง : คำนำจากคนนอกฤดู

http://gotoknow.org/blog/pandin/276723

คำ (ไม่) นิยม : เรียนนอกฤดู ..บางทีความฝันของเราก็เป็นยิ่งกว่าความฝันของเรา

http://gotoknow.org/blog/pandin/268603

ปกหนังสือที่ตกหล่น...(อีกสองปก)

http://gotoknow.org/blog/pandin/267524

ช่วยผมทีเถอะครับ...รักพี่เสียดายน้องจริงๆ

http://gotoknow.org/blog/pandin/308834

หอมกลิ่นกฐินใจ (๒) : เป็นบุญหลาย สิได้เย็บจีวรด้วยมือจะของเอง (แมนตาย กะตายตาหลับ)

http://gotoknow.org/blog/pandin/309119

หอมกลิ่นกฐินใจ (๔) : หอมเอยหอมกลิ่นกฐินใจ (เรียนนอกฤดูนำเข้าสู่กฐินใจ)

 http://gotoknow.org/blog/pandin/279722
เอาใจนำพาเอาศรัทธานำทาง (3) : เมื่อเรียนนอกฤดู...ทำหน้าที่ของตัวเองอีกครั้ง

 ....