ตั้งใจว่าจะปิดบันทึกต้านลมหนาวสานปัญญาด้วยบันทึกที่แล้ว... แต่สุดท้ายนั่งนึกว่าคงไม่สมควรแน่ หากไม่นำบทกวีที่ชื่อ "คิดถึงครู" ของ ผศ.ธัญญา สังขพันธานนท์ (ไพฑูรย์ ธัญญา : นักเขียนซีไรต์ ปี 2530) มาบอกกล่าวให้ได้อ่าน เพราะเชื่อว่า คงมีบางท่านสงสัย หรืออยากรู้ว่าบทกวีที่ผมส่งไปกับจดหมายถึงครูสาวผู้เป็นเสมือนน้องสาวคนหนึ่งของผมนั้นเป็นเช่นไร...
และนี่คือ...บทกวีที่ผมกล่าวถึง
หรือโรงเรียนของเราไม่น่าอยู่ ?
จึงไม่มีคุณครูที่เคยเห็น
ที่มีอยู่ ก็ไม่ใช่ที่เคยเป็น
เหมือนว่าใครแอบแฝงเร้นในตัวครู
ครูของเราคนเก่า เราจำได้
ยังคลับคล้าย คลับคล้ายได้ดีอยู่
ใครคนหนึ่ง ซึ่งรักศิษย์คิดอุ้มชู
ไม่หล่อสวยรวยหรู แต่ใจดี
อยู่โรงเรียนหลังเก่าครูก็เก่า
กันดารไกลในป่าเขา ไร้แสงสี
ถิ่นไทยในป่ากว้างกลางพงพี
นั่นเทียนน้อยริบหรี่กลางลมแรง
เป็นเรือแจว เรือจ้างกลางน้ำเชี่ยว
ยุคสมัยแปลกเปลี่ยวเข้าแอบแฝง
โรงเรียนเก่าของเราก็เปลี่ยนแปลง
เป็นโรงเรียนราคาแพงพัฒนา
ยุคนีออนสมัยแต่ใจมืด
คุณธรรมเคืองฝืดทุกหย่อมหญ้า
เมื่อความรู้ขายได้เหมือนผักปลา
ก. ขอ ก. กา เป็นเงินทอง
จึงเรือจ้างวางแจวไว้ริมท่า
เสียงเรือด่วนคำรามมาสนั่นก้อง
รวดเร็ว โลดแล่นในครรลอง
แสงเทียนหม่นหมองทุกถิ่นไทย
หรือโรงเรียนของเรา ไม่น่ารัก ?
ครูใจดีเคยรู้จักหายไปไหน
มาโรงเรียนวันนี้ไม่มีใคร
เปลี่ยวใจ นั่งรำพึงคิดถึง "ครู"
เพื่อให้เกิดความต่อเนื่องในบันทึกนี้ ท่านสามารถย้อนกลับสู่บันทึกว่าด้วยที่มาบทกวีบทนี้ได้ ที่นี่
เศร้าใจเมื่ออ่านจบ..นอกจากเหนือฟ้า(สวรรค์)ยังมีฟ้า(สวรรค์ที่สูงกว่า)แล้ว..ในสังคมธรรมดาเรายังมีแบบขาดแคลน..ขาดแคลนค่อนข้างมาก..ขาดแคลนมากและขาดแคลนมากสุดๆอีก..
คุณครูที่จะย้ายก็ไม่ผิดชาวบ้านก็ไม่ผิดแต่ระบบการกระจายทรัพยากรน่าเป็นผู้ต้องสงสัยได้ไหม..
จะครูเก่า ครูใหม่ ในวันนี้
ก็มิมี แปลกห่าง ต่างความหมาย
ครูที่ดี ก็ยังมี อีกมากมาย
ครูไม่ดี ก็เหลือหลาย เต็มแผ่นดิน
ช่วยกันชู ครูดี ให้มีเกียรติ
ให้สูงเสียด ภูฟ้า น่าถวิล
เป็นตัวอย่าง ของครู ทั่วธานินทร์
เพื่อทั่วถิ่น แดนไทย ได้ครูดี
คุณ seangja |
มาเยี่ยม...อ่านแล้ว
นึกถึงครูบ้านนอก ที่ผมเคยเรียนที่ศาลาวัด จาก ป. หนึ่ง - ป. สี่ มีครูจำนวนน้อยและอดทนสอนพวกเราอยู่ในที่ห่างไกลความเจริญ...
ครูก้านแสด คนนี้ เคยอยู่ดอย
ด้วยน้องน้อย มีภาระ กลับบ้านเกิด
พ่อกับแม่แก่ชรา คืนมา ถิ่นกำเนิด
กลับมาเถิด มาดูแล พ่อแม่เรา
อุดมการณ์ ที่มี ไม่เคยดับ
ยังคงจับ ชอล์กปากกา ทุกค่ำเช้า
คิดถึงหนูน้อย เฝ้าคอยครู อยู่เงียบเหงา
ครูคนนี้ รักเจ้า ไม่จืดจาง
คิดถึงอดีต ขึ้นดอย สอยไข่มด
ผักหวานสด ทั้งหน่อไม้ ใบย่านาง
เสาร์อาทิตย์ อยู่กับเด็ก ไม่เว้นว่าง
นึกถึงทาง โรงเรียนเก่า บ้านวังบอน
สวัสดีค่ะคุณ แผ่นดิน
ขอบคุณค่ะ
อ. ขจิต
|
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
อ่านแล้วนึกถึงครูขึ้นมาตะหงิดๆเลยล่ะค่ะ ..สะท้อนใจทุกครั้งเมื่อนึกถึงโอกาสที่แตกต่างกันระหว่างเด็กๆในหลายๆพื้นที่..
ไม่มีใครสอนคนได้ดีเท่าครูหรอกค่ะ ..เอาใจช่วยคุณครู ( ขอบอกว่าชอบคำนี้มากกว่าคำว่าอาจารย์ ) ทุกท่านให้หลายๆปัญหาตั้งแต่การขาดแคลนบุคลากร ค่าตอบแทนวิชาชีพ การให้ความสำคัญจากรัฐ ฯลฯ หมดไปโดยเร็วด้วยเถิด
ถึงพี่มนัส
กัมปนาท
อ. อัมพร
|
อ. umi |
คุณตาหยู |
อ. ก้านแสด
|
ครูบัว |
อาจารย์ Panda
|
คุณ Bright Lily |
เข้ามาแสดงความยินดีด้วยค่ะ
และขอส่งกำลังใจให้คุณแผ่นดินและคุณครูณ.แดนไกล/ยากลำบากทุกท่านด้วยค่ะ
อ. ขจิต ฝอยทอง |