สำหรับผมแล้ว  การได้ทำตามคำสัญญาถือเป็น “ความสุข”  อีกประการหนึ่งในชีวิตของผม  และเมื่อครั้งที่ได้ทำตามคำสัญญาด้วยการพาลูกชายสุดรักและสุดโปรดไปเที่ยวสวนน้ำที่จังหวัดขอนแก่น  ยิ่งนำพาความสุขมาเยือนชีวิตอย่างมากมายก่ายกอง

เป็นความสุขที่ก่อตัวขึ้นในเทศกาลน้ำและมองเห็นถึงหัวใจของลูก ๆ ที่ยิ้มแฉ่งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน   

เราทั้ง 4  ชีวิตใช้ชีวิต “ครอบครัวกลางถนน”  ร่วม  2  ชั่วโมงบนเส้นทางจากกาฬสินธุ์ - ขอนแก่นที่ยาวเกินไกล  100  กิโลเมตร

ผมและครอบครัวไม่เคยมาที่นี่มาก่อนเลยในชีวิต  แต่รู้จากพี่ในสำนักงานว่าขอนแก่นมี “สวนน้ำ”  ที่เหมาะสำหรับการพาลูก ๆ  ไปตีลังกาฮาเฮเป็นที่สุด   ต่อเมื่อเรื่องราวและรูปภาพดังกล่าวสื่อสารไปยังลูกชายของผม   -  เด็กชายแผ่นดิน  และเด็กชายแดนไท  ก็พร้อมใจมาอ้อนออดให้ผมพาไปที่นั่นสักครั้ง...

    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ทันทีที่ไปถึง ,  น้องแดนไท  ไม่ชักช้าและไม่เขินอายที่จะใส่กางเกงว่ายน้ำเลยแม้แต่น้อยนิด !  ตรงกันข้ามกลับรบเร้าตลอดเวลาว่าจะลงสระให้จงได้   ขณะที่น้องดินผู้เป็นพี่ชายกลับขวยเขินที่จะใส่กางเกงดังกล่าว   จนกระทั่งคุณแม่ของพวกเขาเหน็บผ่านมายังผมว่า  “น้องดิน   ขี้อายได้คุณพ่อ”</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ส่วนผมยิ่งไม่ต้องพูด,   ผมยังยืนกรานอย่างหนักแน่นว่าจะไม่ยอมลงเล่นน้ำเป็นอันขาด ! เพราะอายที่จะใส่กางเกงว่ายน้ำ   และอายที่จะ “เปลือย”  ท่อนบนให้ใครต่อใครได้แสดงอาการ “สังเวช”  ผ่านทางสายตา</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>    </p><p>ด้วยความที่ผมไม่ยอมเป็น “พ่อหมู”  พาลูก ๆ  ลงเล่นน้ำ  ภาระเช่นนั้นจึงตกไปอยู่กับเพื่อนชีวิตของผมอย่างเลี่ยงไม่ได้   </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ระยะแรก ๆ  คุณแม่ที่ยังสาวและสมบูรณ์เต็มพิกัดได้พาเจ้าตัวเล็กทั้งสองลงไปเล่นน้ำ - กระนั้นก็เป็นเพียงการเล่นอยู่ในรัศมีน้ำตื้นเท่านั้น    แต่ก็ดูเหมือนว่าทั้งสองคนไม่คึกคักและมีชีวิตดังที่ควรจะเป็น  อันเนื่องเพราะ  พวกเขาไม่มีโอกาสได้เล่นอย่างถึงพริกถึงขิง – ไม่สามารถตีลังกาท้ากระโดดได้ตามที่ใจอยากจะกระทำ  !</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>จนกระทั่งคุณแม่ของพวกเขาอดที่จะบอกกับลูก ๆ  ไม่ได้ในทำนองที่ว่า “เดี๋ยวจะไปเปลี่ยนชุดเสียใหม่  จะได้พาเล่นน้ำแบบชนิดถึงลูกถึงคน”    </p><p></p><p>แต่กระนั้น  เจ้าหล่อนก็โดนน้องแผ่นดินปฏิเสธความหวังดี  และประกาศติดเบรกห้ามมิให้คุณแม่แสนสวยของแกสวมชุดว่ายน้ำเป็นอันขาด  !  (ผมว่า มันก็สมเหตุสมผลดีแล้วนะ…)</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>เธอไม่วายส่งสายตาเว้าวอนมายังผมให้พลิกกลับใจไปเป็นคุณพ่อที่แสนดีสำหรับลูก ๆ …. </p><p>    </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เธอรู้ดีว่ามันไม่ง่ายที่จะให้  “ผู้ชายบอบบางและแสนอาย”  อย่างผมยอมที่ลงทุน  “เปลือยท่อนบน”  - นุ่งกางเกงสั้นแสนสั้น  ลงเล่นน้ำกลางสาธารณชนเป็นแน่ !  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>เธอและลูกจึงเดินขึ้นมาเคยตื้นเกาะขอบสระประท้วงในทำนองว่า  ถ้าแม้นผมไม่ยอมลงสระ  บรรดาลูก ๆ  ก็จะยืนประท้วง – ประจานความขี้อายของผมให้เป็นที่ประจักษ์ต่อสาธารณชนกันตรงนั้นเลยก็ว่าได้…    </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมพยายามแล้วนะ… พยายามอย่างเต็มกำลังที่จะไม่สบตาอันละห้อยของลูกชายหัวกลม (เหมือนลูกชิ้น)  ทั้งสองของผม    แต่แล้วก็ทนไม่ไหวที่จะต้องทำใจ (อันลำบาก)  เปลือยท่อนบนและนุ่งกางเกงขาสั้น (ที่ออกจะยาว)  ก้าวลงไปสู่สระน้ำ  พร้อมกับพาลูก ๆ  ตระเวนเล่นน้ำอย่างชีวิต  ..สวนเสเฮฮาอย่างสุดขั้วหัวใจ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และแล้วการเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน  สุดฤทธิ์ สุดเหวี่ยงก็เกิดขึ้น  </p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ภายในชั่วพริบตา  ผมกลายเป็นเสมือนของเล่นในสระน้ำอย่างกลมกลืน …  ลูก ๆ  สั่งให้ทำโน่นทำนี่ !  ไปโน่นมานี่อย่างไม่รู้จบ…  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมอยู่ในสระน้ำตั้งแต่เที่ยงวันยันบ่ายสามโมงเย็น..  ผมยังมีสติที่จะขำสภาพของตัวเองอยู่ตลอดเวลา   พยายามเหลือหลายต่อการไม่ยืดตัวขึ้นเหนือผิวน้ำให้มากนัก   ซึ่งก็ไม่มีเหตุผลใดมากไปกว่าการอายพุงพลุ้ยของตนเองนั่นแหละ…</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>   </p><p>ทันทีที่ขึ้นจากสระน้ำผมก็เปรยอย่างจริงจังกับเพื่อนชีวิตว่า  “คราวหน้า …ต้องเป็นเธอแล้วน่ะ  ผมไม่ลงสระอีกแล้ว..”  ขณะที่น้องแผ่นดินกลับส่งสายตาค้านอย่างเอาจริงเอาจังในทำนอง “ไม่ยอม…และไม่ยอม”</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมนึกแย้งในใจอย่างสงบเงียบว่า  จะยังไงก็ช่าง ! ครั้งต่อไปผมจะไม่ยอมเปลือยท่อนบนลงเล่นน้ำเป็นแน่  ยังไงก็ต้องให้ “เธอ” ….ได้ทำหน้าที่เสียบ้าง  จะได้รู้ว่า “พิกัด”  เกินแค่ไหนแล้ว…</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>    </p><p>เราใช้เวลาชั่วครู่เดียวเก็บข้าวของขึ้นรถ….ครอบครัวกลางถนน  เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง  แต่ไม่นานภายในรถก็เงียบงัน  ลูกชายแสนรักทั้งสองหลับในพริบตาด้วยความเหนื่อยอ่อน  แต่ใบหน้ายังคงฉาบแต่งไปด้วยความสุขอันล้นหลาก    </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ขณะที่รถแล่นลิ่วไปบนท้องถนนที่ทอดตัวสู่มหาสารคาม   ผมหวนทบทวนอีกครั้งว่า  เพราะเหตุใด  ผมถึงกล้าหาญชาญชัย “เปลือยท่อนบน”  ลงเล่นน้ำต่อหน้าสาธารณชนได้ยาวนานเช่นนั้น </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ความสุขของลูก ...วันเวลาคุณภาพ ... คือ  คำตอบที่ล่องไหลอยู่ในหัวใจของผม</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>   </p><p>กระนั้นก็ไม่วายที่จะนึกอายตัวเองอยู่มากโขกับการเปลือยท่อนบนที่หาความหล่อล่ำไม่พบเอาเสียเลย  !  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>