ห้วงเวลาที่อยู่ร่วมกัน กับ คนของความรัก

ห้วงเวลาที่อยู่ร่วมกัน กับ คนของความรัก  มาในช่วงเวลานี้ค่ะ 4-7 ธันวาคม 51

เดิมคุณพ่อขายาวมีกำหนดการจะต้องไปต่างประเทศ  สถานการณ์อึมครึมของบ้านเมืองเป็นเหตุผลหนึ่งที่ต้องเลื่อน กำหนด

คุณลูก ปิดเทอม ซึ่งการเรียนในโรงเรียนของลูก  มีช่วงระยะเวลาปิดเทอม-เปิดเทอมไม่ตรงกับใคร ๆ เพื่อน ๆ โรงเรียนเก่าเขาน่ะค่ะ

ตัวแม่เอง  อยู่เป็นหลักแหล่งที่สุดในจังหวัดเขตแดนภูธร  ทำงาน ทำงาน และทำงาน

ณ เวลานี้ สมองไหลไปหนึ่งท่าน งานจึงแทบเป็นเพื่อนแท้ เพื่อนกิน เพื่อนยามนอน ตามไปในฝัน

เมื่อพูดคุยกัน

“ไปไหนดี แม่”  คุณพ่อผู้ซึ่งเป็นคนนำทาง หัวหน้าทีม”คนของความรัก”  เอ่ยถามขึ้นมา

“ไปปาย มั้ยพ่อ ค่อย ๆ ผลัดมือกันขับ”  เผื่อฟลุ้คได้ไปจิบกาแฟหอมกรุ่นในอ้อมกอดของสายหมอก....

“แม่ แม่ แม่ ไม่ต้องไปไหนก็ได้นะ  น้องว่า”

“สิ้นเปลืองพลังงาน น้ำมัน  เราต้องช่วยโลกนะพ่อ นะแม่”

นั่นแน่  เจ้านาย คนโตตัวเล็ก หากเป็นคนสำคัญในทีม คนของความรัก ให้ความเห็น

(แบบมีเงื่อนไขซ่อนเร้น)

จริง ๆ แล้วเพราะลูกอยู่บ้าน น้อยลง อยู่โรงเรียนมากกว่า

อยู่ในระเบียบวินัย  คล้ายทหาร กิน นอน อาบน้ำ แต่งตัว ...ภายใต้เวลาจำกัด 

กิจกรรมแต่ละกิจกรรมมักเป็นไปเพื่อ การเจริญเติบโต คือเล่นกีฬาเป็นหลัก 

อ่านหนังสือ  คิดโครงงาน  ทัศนศึกษา งานเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรม  เช่นเมืองโบราณ  ชมหุ่นละครเล็ก

เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์การเกษตร ...เช่นชมกิจการเกษตรโครงการหลวง

เขา จึงอยากอยู่บ้าน

อยากเล่นทำกับข้าว

อยากอ่านหนังสือที่ตุนไว้เยอะแยะไปหมด

อยากทำตัวเป็นเด็กเล็ก ๆ ให้แม่กอด  นอนห้องเดียวกัน เตียงเดียวกัน

อยากเล่นชู้ตลูกบาสเก็ตบอล กับ พ่อ

และ

อยากเล่นเกมคอมพิวเตอร์.....ฮา

ที่โรงเรียน ห้ามเล่นเด็ดขาดค่ะ

ในที่สุด  ไม่ต้องลงคะแนนเสียง หรือโหวด  มติเอกฉันท์ค่ะ

“อยู่ที่บ้าน”  คุณพ่อเห็นด้วย

คู่นี้เขาเห็นตาม เห็นดี เห็นงามกันตลอด เพราะบางครั้ง ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าใคร..พ่อ หรือ ลูกกันแน่ที่อยากเล่นเกมคอมพ์  อยากดูการ์ตูน  อยากดูหนังเรื่องโน้น เรื่องนี้  อยากดูเดี่ยวเจ็ด ของโน้ต  เห็น คุณพ่อ หัวเราะดังกว่าลูกซะอีก

แม่ นั่นเองพลอยสนุกไปด้วย  สูตรอาหารสารพัด สปาเก็ตตี้หลากแบบ ยำตามมีตามเกิด  ไข่เจียวทั้งหลายคงได้เรียงแถวกันขึ้นโต๊ะอาหารอีกรอบ

อีกหนึ่งอย่างที่สนุกคือ เราฝึกสำนวนโวหารคำพังเพยกันค่ะ

เพราะคุณครูบอกให้เตรียมตัว  ลูกได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทนของชั้นประถมของเขา ของหอพัก(คณะ)เขา

แข่งขันกับตัวแทนจากคณะอื่น ๆ ค่ะ

แม่จึงแลกเปลี่ยน  ให้เขาช่วยแม่เรื่องภาษาอังกฤษ  โดยเราเอาแนว ๆ มาจากบันทึกของคุณโอ๋ ที่นี่ ค่ะ

คุณพ่อ  ฝ่ายสนับสนุนรีบค้นตำรามาให้ค่ะ

ซื้อเพิ่มเล่มสองเล่ม

แถมให้แม่ด้วยหนึ่งรายการ..”ภาษาสวรรค์ใน ผู้ชนะสิบทิศ- ตามสำนวนของยาขอบ”

พ่อ นั่งฟังแม่-ลูกทายสำนวนกัน  ให้ความเห็นมาเป็นระยะ ๆ 

เช่น  Every roads go to Roam

 คุณพ่อเป็นฝ่ายเสริมเล่าเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเรื่องประวัติศาสตร์

  “โรม สมัยที่มีกษัตริย์ชื่อ ออกัสตัส เป็นยุคที่โรมรุ่งเรืองที่สุด”

“แต่สมัยที่ถนนทุกสายวิ่งไปสู่โรม กลับเป็นสมัยของจูเลียต ซีซาร์”

“ลูกต้องค้นเพิ่มเติมด้วยนะครับ  พ่อจำได้เลา ๆ ครับ”

เมื่อพูดคุยถึง ปรากฎการณ์ดาวเคียงเดือน ก็ได้เรื่อง รอมฏอน ของชาวมุสลิมเพิ่มเติม

เมื่อพูดถึงหลักศิลาจารึกของพ่อขุนรามคำแหง  ก็ได้ประวัติศาสตร์ย้อนต้นไปถึงพ่อขุนผาเมือง...โน่น

"ลูกต้องค้นเพิ่มเติมด้วยนะครับ  พ่อจำได้เลา ๆ ครับ"

ประโยคนี้ คือประโยคทองในช่วงเวลานี้

ห้วงเวลาที่อยู่ร่วมกัน กับ คนของความรัก

มีความสุขค่ะ

*คนของความรัก*  คำนี้ขอคุณแผ่นดินนำมาใช้กับบันทึกนี้ค่ะ

บันทึก คุณโอ๋ที่นี่(English usage) ด้วยค่ะ 

ขอขอบคุณทั้งสองท่านมา ณ ที่นี้