๙๔...ตอบคำถามจาก world café
ตอบคำถามจาก world café
อ่านคำถามแล้วรู้สึกว่างานนี้เราต้องทำการบ้าน...เพราะเราเป็นชาว G2K ครับผม
1. จากประสบการณ์ตรงของแต่ละคน มีความรู้อะไรที่เป็นแรงบันดาลใจ ที่ทำให้ท่านได้ทุ่มเท กำลังกาย กำลังใจ อย่างเต็มที่ที่สุด เพื่อให้ได้มาซึ่งความรู้นั้นๆ เพราะอะไร มีความหมายอย่างไร และลงท้ายได้ทำอะไรไปบ้างในการที่จะได้ความรู้มา
สมัยเมื่อยังเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ จำได้ว่าที่บ้านไม่มีวิทยุฟัง ต้องอาศัยฟังจากข้างบ้าน ซึ่งครอบครัวเขาค่อนข้างสมบูรณ์กว่าเรา มาก ๆ พอโตขึ้นมาหน่อยประมาณ ๒๕๐๘ สถานีโทรทัศน์ช่อง ๑๐ หาดใหญ่ เปิดทำการส่งรายการโทรทัศน์สามารถรับชมได้ในเขตอำเภอโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี ได้ดูแล้วรู้สึกตื่นเต้นมาก ทุกวันตอนหัวค่ำทำงานบ้านเสร็จแล้ว ก็จะแบกน้องชายคนเล็กไปอาศัยนั่งดูที่ร้านค้าในตลาด สมัยนั้นจำความได้ว่าคุณเยาวเรศ นิศ่ากร ยังเป็นนางเอกอยู่
หลายปีผ่านไปเราก็ยังไม่มีทั้งวิทยุ โทรทัศน์ และที่สำคัญบ้านเรายังไม่มีไฟฟ้าใช้แม้อยู่หลังตลาด...ได้แต่ฝันว่าวันหนึ่งเราคงมีเหมือนบ้านเพื่อนเขานะ
จนลุถึงปี ๒๕๑๔ ไปสมัครสอบเป็นนักเรียนที่โรงเรียนเทคนิคสงขลา(วิทยาลัยเทคนิคหาดใหญ่ในปัจจุบัน) จากจุดนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ตัดสินใจเดินไปสู่ความฝัน...เพราะสมัยนั้นโรงเรียนเขาให้ผู้สมัครเรียนและผู้ปกครองเดินดูเครื่องมือและอุปกรณ์การ สอนตามโรงฝึกงานของแต่ละแผนกวิชา
เดินชมมาเรื่อยจนถึงโรงงานช่างวิทยุโทรคมนาคม ได้เห็นเครื่องมือและอุปกรณ์การสอน และรายละเอียดวิชาของแผนกที่อาจารย์เขาอธิบายให้ฟัง...ก็มีความรู้สึกในทันทีว่าใช่เลยเส้นทางที่เราฝัน...หันไปจับมือพ่อซึ่งได้พาลูกชายคนโตมาสมัครเรียนที่จังหวัดบ้านเกิด(พ่อเป็นคนอำเภอสทิงพระ) แล้วบอกพ่อด้วยความดีใจว่า”พ่อลูกเรียนช่างวิทยุนะ” พ่อก็พยักหน้าพร้อมตอบรับว่า”ครับ...ตามใจลูก”
เมื่อถึงเวลาสอบแข่งขันเข้าเรียนก็พยายามตั้งใจเพื่อสอบให้ได้ ในที่สุดประกาศผลออกมาว่าสอบได้...รู้สึกดีใจเป็นที่สุด ได้พยายามตั้งใจเรียน ตั้งใจฝึกฝน http://gotoknow.org/blog/pattarapole-kumsuwan/150484
ปีพ.ศ.๒๕๑๕ ที่บ้านเรามีวิทยุฟังเครื่องแรก ครูให้ซื้ออะไหล่ไปประกอบในห้องเรียน เอากลับไปให้แม่กับพ่อฟังที่บ้าน
ปีพ.ศ.๒๕๑๖ บ้านเรามีไฟฟ้าใช้
ปีพ.ศ.๒๕๑๗ บ้านเรามีโทรทัศน์ดู โดยการซื้อเครื่องมือสองมาใช้ ตอนนั้นซ่อมวิทยุโทรทัศน์จนชำนาญแล้ว
http://gotoknow.org/blog/pattarapole-kumsuwan/150785
สรุปแล้วทุกอย่างก็เป็นดังฝันที่ตั้งไว้
จากนั้นชีวิตก็ต้องออกจากฐานบ้านเกิด ไปเรียนต่อ ไปรับราชการที่ชุมพรและกรุงเทพฯ ในปัจจุบัน
ไปสัมมนา อบรม ดูงาน หน่วยงานเกี่ยวกับวิทยุและโทรทัศน์ ทั้งในประเทศและต่างประเทศ
ส่วนปัจจุบัน เป็นผู้วางแผนและดำเนินงานโครงการพัฒนาสถานีวิทยุศึกษา และสถานีวิทยุโทรทัศน์เพื่อการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ ให้สามารถกระจายคลื่นเพื่อการศึกษาให้ถึงบ้านประชาชนชาวไทยทุกครัวเรือน
2. จากประสบการณ์ตรงของแต่ละคน คิดว่าในองค์กรของตนเองเพื่อให้บรรลุวิสัยทัศน์และพันธกิจ ควรจะมีเครื่องมือ หรือวิธีแสวงหา รวบรวมองค์ความรู้ การบริหารจัดการความรู้ ให้พรรณาทั้งที่ควรจะมี(ถ้ายังไม่มี) อยากจะมี ใฝ่ฝันว่าถ้ามีแล้วจะสุดยอด หรือที่มีแล้วจะให้มีการใช้อย่างไร
การทำงานในหน่วยงานทุกวันนี้ ยังไม่มีเอกภาพพอ ต่างคนต่างทำ บอกว่าจะทำงานเป็นทีม...อิอิ...เผลอแป๊บเดียว ไปซะแล้ว...ต่างคนใส่หมวกคนละสี คิดว่าทำงานที่ตนรับผิดชอบอยู่แค่นี้ก็น่าพอแล้วดังนั้นงานที่คิดต่อยอดจึงไม่ค่อยมีเจ้าภาพ......รอจนกว่าจะถึงวันนั้น
3. จากที่ได้สนทนามาทั้งหมด คิดว่าถ้ากลับไปบ้าน ไปทำงาน จะทำอะไรเป็นสิ่งแรก ในอาทิตย์นี้หรือสองอาทิตย์นี้ เพื่อให้องค์กร หน่วยงานของตน เกิดวัฒนธรรมการเรียนรู้ หรือการใช้เครื่องมือ หรือมีการบริหารความรู้ที่ดี อย่างที่เราฝันไว้ในรอบสอง
“การให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน” ถือเป็นวัฒนธรรมที่ดีที่สุด ที่ทุกองค์กรควรมี เพื่อความเป็นเอกภาพขององค์กร ผลลัพธ์ที่ได้คือความเป็นปึกแผ่น เสริมให้ประเทศชาติก้าวหน้า ชาวประชามีความสุข
สวัสดีครับ
ความเห็น (32)
- เรื่องราวและประสบการณ์มีค่ามากครับพี่
- ขอบคุณที่นำมาถ่ายทอดครับ
- พี่นายช่างใหญ่สบายดีนะครับ
- คิดถึงครับผม
- สวัสดีค่ะ พี่นายช่างใหญ่
- สุดยอดเลยค่ะ
- อยากตอบบ้างจังค่ะ แต่เป็นคนไม่มีความฝันไม่มีเป้าหมายทำไงดีคะ
สวัสดีครับน้องครูโย่งที่คิดถึง
พี่สบายดี...ตอนนี้อายุใกล้เกษียณแล้ว...ต้องเร่งทำงาน เร่งถ่ายทอด...เพื่อตอบแทนบุญคุณแผ่นดิน
โชคดีครับ
- ไม่น่าเชื่อ ว่าใกล้เกษียณแล้ว
- นึกว่าพี่นายช่างใหญ่อายุแค่ 40 กว่า ๆ นะนเนี้ย
- อิอิ
สวัสดีครับป้าแดง
ลองหลับตากลั้นหายใจชั่วครู่...แล้วระบายลมออก ค่อย ๆ ลืมตาดูไปข้างหน้าไกลโพ้น...แล้วจะเห็นแสงสว่างครับ
โชคดีน้อง
ขอบคุณสำหรับแรงผลักค่ะท่านที่
ทำอย่างที่ท่านพี่บอก แล้วรู้สึกโล่งดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
จะลองดูบั้งค่ะ
สวัสดีครับน้องครูโย่ง
สังขารนะ...ไม่ใช่ก้อนหิน...ย่อมเสื่อมสลายไปตามกาลเวลาที่เดินหน้าไม่เคยหยุดนิ่ง...ส่วนน้องครูโย่งคงยังอีกนาน...เพราะหน้าตาดี...อิอิ
ไร้โรคาพาสุขใจครับ
สวัสดีค่ะ มาอ่านแล้วคิดถึงความฝันของพ่อค่ะ (อ้าวเป็นงั้นไป) พ่อชอบฟังวิทยุ สมัยก่อน ติดใจคนจัดรายการบีบีซีภาคภาษาไทย หรือวีโอเอช่วงเช้าๆ ค่ะ แล้วเกิดอยากให้ลูกสาวทำรายการวิทยุบ้างค่ะ
ขอบคุณเรื่องเล่ากระตุ้นให้ค้นหาแรงบันดาลใจตัวเองค่ะ
สวัสดีครับป้าแดง
ใช้ได้เสมอ...ยามทุกข์กาย ทุกข์ใจ...รับรองโล่งตลอด
ให้โชคดีที่สุดครับน้องเล็ก
- มาซึมซับคำโดนใจคำนี้ค่ะ
- “การให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน”
- ขอบพระคุณมาก ๆ ค่ะ
สวัสดีครับคุณดาวลูกไก่
มันเกิดได้สองทางครับ...
๑.จากความฝัน
๒.จากแรงบีบคั้น
ทุกวันนี้จึงมีแต่การให้เมื่อนึกถึงตัวเราเมื่อวัยเด็ก
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณpirachaya
เป็นคนทำคุณกับคนไม่ขึ้น...จึงต้องยิ่งเร่งทำให้สุด ๆ ไปเลยครับ...ดูซิว่าเราจะลิขิตตัวเราเองได้หรือไม่
โชคดีครับ
สวัสดีค่ะ
มาชื่นชมสมใจที่ใฝ่ฝัน
บรรลุวันสำเร็จตามเหตุผล
ทั้งสะท้อนปัญหาปัญญาชน
มีเปี่ยมล้นอุดมการณ์งานสำคัญ
น้อยคนนักจักได้ถึงซึ่งวันนี้
จุดหมายมีแน่วแน่ไม่แปรผัน
world cafe ถูกใจได้กำนัล
ขอเสื้อนั้นให้น้องใส่ชื่นใจเอย.
มาคารวะท่านนายช่างใหญ่ครับ
สวัสดีครับหมอรุ่ง
ยังไม่รู้ใจกรรมการเลย....ถ้าเขาเอ่ยว่าได้เอาไปเลยจ้า...
โชคดีนะ
สวัสดีครับท่านอาจารย์JJ
อาจารย์สุขสบายดีทั้งกายใจนะครับ...ยินดีที่มาเยี่ยม
ขอบพระคุณครับ
สวัสดีค่ะ
- มาขอบคุณที่แวะไปเป็นกำลังใจค่ะ
- ทราบว่าท่านเคยไปอำเภอภูเขียว (น้องดร.ขจิตส่งข่าวนะค่ะ)
- มีสุขกับการทำงานนะคะ
สวัสดีครับคุณพยอม
ครับ..เมื่อเดือนที่ผ่านมาครับ...ไปพักที่เฮือนไม้ครับ..อากาศดีมาก ๆ ครับ
โชคดีครับ
สวัสดีค่ะ
- พี่คิมมาส่งกำลังใจค่ะ
- ลุ้นเสื้อ Gotoknow นะคะ
สวัสดีครับพี่ครูคิม
อ่านแรงบันดาลใจของพวกเราแต่ละคนเยี่ยมยุทธทั้งนั้น...อิอิ...ให้เขาไปเถอะครับ แต่จะเข้าร่วมทุกเกมส์
ขอบคุณครับพี่ครู
ยิ่งให้ ยิ่งได้ค่ะ
แวะมาทักทายค่ะ
มีความสุขในการทำงาน นะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ชอบเรื่องราวการถ่ายทอดค่ะ
- เรามักทำงานเป็นทีมไม่ค่อยได้ค่ะ ไม่รู้เป็นไง มัวแต่รอลดอัตตาแต่ละคน ช้าเกินจะรอ สุดท้ายงานเดี่ยวทุกที ความรับผิดชอบ ก็ยิ่งใหญ่ค่ะ
สวัสดีคะ
- แวะมาให้กำลังใจ
- พร้อมอ่านบทความดีๆ
สวัสดีครับคุณสายธาร
ต้องทำให้ได้ในทางปฏิบัติครับ...การให้คือธรรมะอันยิ่งใหญ่
โชคดีครับ
สวัสดีครับคุณเพชรน้อย
ไม่ได้คุยกันนานมากแล้ว...สุขสบายดีนะครับ
เรื่องการทำงานเป็นทีมสอนกันนานมากแล้ว ยังทำไม่ได้ในทางปฏิบัติ ก็โดนเหมือนอย่างว่าที่สุดก็เหลือเราคนเดียว...อิอิ
แม้แต่เรียนหนังสือก็ยังโดน...เกาะ...เลือดซิบ ๆ ไปเลย...ก็ยังต้องให้ครับ...ใจไม่แข็งพอ....ตาดำ ๆ
อนิจจา...ประเทศไทย...นี้หนอ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณรัตนาพร
นอนดึกมาก ๆ เลยนะครับ...รักษาสุขภาพให้แข็งแรงด้วยครับ
โชคดีครับ
เพียงแค่คิดจะให้ขอสุขใจแล้วใช่ใหมขอรับนายช่างใหญ่
..จงรักษามันไว้ให้ดีนะขอรับ...
นมัสการท่านธรรมฐิต
ถ้าทุกอย่างดำเนินไปตามธรรมชาติ...มิได้เสแสร้งแกล้งทำ...สิ่งนั้นจะยั่งยืนที่สุดครับท่าน
กราบนมัสการ
สวัสดีค่ะพี่
สี่อ่านแล้วรู้สึกถึงพลังที่เปี่ยมล้นของแรงบันดาลใจค่ะ
คนมีฝันย่อมมีไฟเสมอที่จะเดินตามฝัน
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับคุณสี่ซี่
อิอิ...ตามประสาคนเป็น สว. มักจะมีแต่เรื่อง เก่า ๆ ให้คิดถึง...แต่ถอยกลับไปไม่ได้...ขณะนี้คิดเพียงแต่ทำหน้าที่ตนเองให้ดีที่สุดเท่านั้นครับ
ขอบคุณครับ
มาแสดงความยินดีที่ได้รับรางวัล ขอให้ก้าวหน้ายิ่งขึ้นค่ะ
สวัสดีครับคุณนงนาท
ขอบคุณครับ...อิอิ...รออยู่ครับว่ารางวัลจะสวยขนาดไหน....ขอให้ก้าวหน้าเช่นกันครับ
โชคดีครับ