อาฆาตแค้น อยากทำลาย อยากฆ่าคน


อยากตาย อยากฆ่าเขาทั้งสองคนด้วยมือตนเอง

ผมเจอข้อความนี้ มาโพสลงในเวปของมูลนิธิ

http://www.vipassanacm.com/th/view.aspx?id=113

 

อยากเชิญชวนให้ช่วยกันอ่าน และช่วยแสดงความคิดเห็น

เป็นการช่วยคนที่กำลังประสบความทุกข์ยากทางจิตใจอยู่ในขณะนี้

เธอใช้ชื่อว่า คุณมนต์ ครับ....

(ผมรักษาข้อความและรูปแบบการเขียนของเธอ เพื่อประกอบการพิจารณา)

.....................................................

 

สามีแอบไปมีเมียเก็บอยู่สองปีค่ะ

โดยที่เราไม่รู้เลย เขาสับลาง วางแผน และร่วมมือกันอย่างดีมาก

เขาเป็นทั้งสามีที่แสนดีและแสนเลวในคนเดียวกัน

เราขาดพ่อตั้งแต่เด็ก จึงยึดเขาเป็นพ่อ และได้สิ่งที่ขาดมาตั้งแต่ตอนเด็กทุกประการ

แม้เรามี sense เขาก็สาบานว่าไม่มีใคร แต่ความลับไม่มีในโลก

ในที่สุดสิ่งที่เขาพยายามปิดบังก็เปิดเผย

ความรู้สึกคือ จากพระเอก เขาก็คือผู้ร้ายที่เลวกับเรามากๆ

เราขอหย่า เขาก็หย่าให้ แต่บอกว่าเราหลอกให้หย่า

เขายังบอกว่ารักและเลือกเรา แต่เราไม่เลือกเขาเอง

เราจะเลือกเขาได้อย่างไรในเมื่อการแสดงที่ผ่านมาว่าเขาเป็นพระเอกซื่อสัตย์ซะเหลือเกิน สุดท้าย เขายังทรยศหักหลัง เรามาเป็นเวลานานด้วย

ผิดหวังในพ่อคนใหม่ที่มาแทนพ่อจริง

โกรธพ่อคนนี้ในร่างสามี

เกลียด ชัง อยากฆ่า

อิจฉาเมียเก็บ

ตอนแรกสงสารเมียเก็บ

ตอนนี้เกลียดทุกคน

ทำไมทุกคนต้องรุมทำร้ายเรา

เราไม่ใช่คนหรืออย่างไร

ร้องไห้ทุกวัน ไปหาหมอจิตเวท

ปรึกษาพยาบาลจิตเวท

อาการทรุดหนักกว่าเดิมเมื่อเขาบอกเราว่าเขารักคนนั้น

แต่แล้วก็กลับไปกลับมา ระหว่างบอกว่ารักเรากับรักคนนั้น

ไม่มีความไว้วางใจ แถมเหลือแต่ความโกรธเกลียด

ตามราวีเขาโดยการส่งข้อความไปด่า

แต่ไม่มีการตอบสนองใดๆ

รู้สึกไม่มีใคร

ไม่มีอะไร

อยากตาย

แต่ฆ่าตัวตายไม่ได้

แต่อยากตาย

อยากให้รถชนตาย

อยากให้พวกเขามาฆ่าให้เราตาย

อยากตายเท่านั้น

หรือไม่อย่างนั้นก็อยากฆ่าเขาสองคนด้วยมือตนเอง

ทุกวันนี้ทุกข์ ไม่มีความสุข

รู้สึกชีวิตเกิดมาทำไม มีแต่คนทิ้ง

ทิ้งไปกันทุกคน

อยู่คนเดียว ไม่มีเพื่อน

เพื่อนก็เบื่อกับอาการกันไปหมด

อยากตาย

ทำไมเขาไม่มาฆ่าเรา

ทำไมต้องฆ่าเราด้วยวิธีนี้

เรารักเขามาก นี่หรือคือการตอบแทนที่สาสม

ของไอ้มนุษย์ผู้ชายหน้าตาอัปลักษณ์ที่ฉันคิดว่านิสัยดี

แท้จริงแล้ว มันห่วยทั้งหน้าตาและนิสัยใจคอ

ฉันเสียเวลาไปกับมันมา 16 ปี

มันทิ้งฉันไปเมื่อฉันแก่แล้ว

มันทำกับฉันได้เหรอ

ฉันไม่มีใครแล้ว

จริงๆฉันมีเพื่อนหลายคนที่เป็นห่วงและดูแลฉัน

แต่ฉันทำแบบเขาแนะนำไม่ได้

ฉันยังอยู่ในอดีตที่เจ็บปวด

ฉันคงออกไปไม่ได้

ฉันอยากตาย

ฉันอยากให้เขามาฆ่าฉันให้ตาย

ให้ฉันเกิดมาทำไม

ฉันไม่ได้อยากเกิด

ให้ฉันตายเสียเถอะ

ฉันมันไม่ใช่คนหรอก


............................

 

แล้วมีข้อความที่เพื่อนกัลยามิตร ช่วยปลอบประโลมใจ.....

เข้ามาอยู่คุยเป็นเพื่อนคุณมนต์ นะคะ...

แต่ไม่สามารถแก้ปัญหาให้คุณได้แน่ๆ...

แต่ ดีใจค่ะ..ที่คุณมีปัญหาแล้วระบายมันออกมา...

อย่างน้อยคงทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นบ้าง...

อึดอัดใจ..ก็เขียนมานะคะ...อย่างน้อย..

ก็มีคน..รับทราบความรู้สึกของคุณ..คอยเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ..

วิธีคิด วิธีแก้ไข...รออาจารย์มาดีกว่าค่ะ...

มาอยู่เป็นเพื่อนนะคะ...

 

และเธอก็ตอบว่า.....

ขอบคุณค่ะ แต่คงไม่มีใครช่วยมนต์ได้หรอก

 มันเป็นเวรเป็นกรรมของมนต์เอง 

รู้จักเวปนี้ ก็เพราะพี่กัลยาณมิตรคนหนึ่ง

แต่คนอย่างมนต์ คงสูงไปกว่านี้ไม่ได้

ของมันต่ำ มันก็ต่ำ เอาอะไรมาประดับ มันก็ต่ำ

ทำให้มันสูง มันก็ต่ำอยู่ดี...... ไม่มีใครต้องการ

ไม่มีที่ไหนอยากได้ ไปอยู่ที่ไหนก็ทำให้คนอื่นเดือดร้อน

ไม่มีอะไรดีสักอย่าง

ใครๆก็ทิ้งไปกันหมด ในสุดท้าย มนต์ก็ถูกทิ้งอยู่ดี

 

หมายเลขบันทึก: 215561เขียนเมื่อ 10 ตุลาคม 2008 16:40 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 12:45 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (26)

ขอบคุณในกำลังใจ

ทั้งน้องจิกะน้องโย่นะครับ

ขออนุญาตเอาบันทึก

Paracetamal..ห้ามมีไว้กินเล่น

เอาไว้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันนะครับ

อ่านแล้วค่ะ..

ก็เห็นใจ..แต่เรื่องอย่างนี้รับมากไม่ค่อยดีค่ะ

อาจารย์ใจดีช่วยเธอได้..ก็เป็นกุศลค่ะ

เห็นใจคุณมนต์มากค่ะ อย่าคิดมากนะคะ นึกเสียว่าหมดกรรมแล้ว รักตัวเองให้มากๆนะคะ อย่าท้อแท้หมดหวัง ชีวิตยังมีอะไรที่ดีๆให้เราพบพานอยู่อีกมากมายนะคะคุณมนต์

  • อยากบอกให้คุณมนณ์รักตัวเองให้มากๆค่ะ

สวัสดีค่ะ ศิษย์พี่

ได้เห็นศิษย์พี่กลับมาเขียนบันทึกแล้วดีใจค่ะ ^_^

ศิษย์พี่สบายดีใช่ไหมคะ ไม่ได้คุยกันนานเลยค่ะ

กลับมาเขียนบันทึกบ่อยๆ นะคะ แต่หากไม่ค่อยมีเวลาลองใช้งาน อนุทิน (http://gotoknow.org/journals) ได้ค่ะ เหมาะสำหรับการเขียนบันทึกสั้นๆ ลองดูนะคะ

^_^

สวัสดีครับ

มากราบท่านอาจารย์ครับ....

  • สวัสดีค่ะ
  • แวะมาทักทายในช่วงบ่าย แดดจัด
  • อ่านแล้วเครียดค่ะ ไมเกรนขึ้น

 

ขอบคุณ คุณ recover คุณลดา ครูลี่ คุณลำดวนและน้องจิกะน้องโย่

ที่มีส่วนในการช่วยคลายทุกข์ครั้งนี้ของคุณมนต์ครับ

เป็นกุศลจิต จึงขออนุโมทนาด้วยครับ

หวัดดีหนูมะผางส้ม

อาจารย์ว่างตอนนี้ เพราะเพิ่งประชุมอนุมัติเกรดผ่านไป ว่าง 2 วันในรอบปี

เหตุที่เขียนเพราะสงสารคุณมนต์ จึงเอามาเผยแพร่ให้ช่วยกันปลอบครับ

คิดถึงหนู อาจารย์ทั้งสองและทีมงานทุกคน ตลอดจนเพื่อนๆร่วมก้วนในนี้ทุกท่าน

บางครั้งก็แวบมาอ่าน แต่ไม่ได้สนทนาด้วยครับ

อ้อ!จะว่าสบายดีก็จะผิดศีล เพราะดันนึกว่าหนุ่มอยู่ ไปเล่นกีฬาจนกล้ามเนื้อน่องฉีกอีก ต้องเดินขาเดียวเหนี่ยวกินลมตั้งเดือนครึ่ง :)

เพิ่งเดินได้สองขามาได้ 2 อาทิตย์เอง

สวัสดีครับ คุณ lovefull

ขอโทษที่เป็นเหตุให้ไมเกรนขึ้นและทำให้เครียด

เดี๋ยวจะแผ่เมตตาไปให้ คอยรับนะครับ

ถ้าความรักยังไม่เต็มล้น พอเหลือเนื้อที่อยู่ เจียดแผ่เมตตาให้คุณมนต์ด้วยครับ :)

แผ่เมตตาให้คุณมนต์ด้วยคนครับ

อาจารย์ขา หายไปนาน หนูแผ่ด้วยคนค่ะ

อ่านแล้วเห็นใจค่ะ อยากจะบอกคุณมนต์ว่าต้องปล่อยวาง ทุกอย่างในโลกล้วนไม่จีรัง การเอาชีวิตไปยึดติดกับอะไรหรือใคร ถ้ามันไม่ได้อย่างที่ใจหวังก็ทำให้ทุกข์ แต่ถ้าเรามองทุกอย่างล้วนเป็นอนิจจัง มันจะทำให้เราเข้าใจชีวิตและสิ่งที่เกิดกับเราได้มากขึ้น มันไม่ช่วยอย่างเดียวคือทำให้ทุกคนและทุกอย่างเปลี่ยนมาเป็นตามใจเรา แต่ถ้าเราทำได้จะทำให้มีความสุขกับชีวิตที่อยู่ในโลก จนกว่าเราจะจากไปเองตามอายุขัย

การฆ่าผู้อื่นก็เป็นบาป ฆ่าตัวตายก็เป็นบาป เคียดแค้นใจก็เป็นทุกข์ ทุกข์อยู่คนเดียว คนอื่นที่เขาไม่สนใจเขาก็ไม่ได้ทุกข์ด้วย คนรอบข้าง เพื่อนฝูง ญาติมิตรที่ใส่ใจเราเขาก็ช่วยปลอบโยน เอาใจใส่ พูดคุย ทำได้แค่นั้น แต่ถ้าเราไม่เดินออกจากปัญหาเองใครก็ช่วยไม่ได้ อย่าใช้เวลาทุกนาทีไปกับความเคียดแค้น มันไม่มีประโยชน์อะไร สู้เอาเวลาไปใส่ใจตัวเอง เริ่มต้นทำสิ่งต่างๆ ที่มีประโยชน์ต่อตนเองหรือผู้อื่น ความสุขจะค่อยๆ ทยอยกลับมา ชีวิตจะรู้สึกมีค่า แล้วเมื่อทุกอย่างผ่านไปเราจะรู้สึกได้ว่าเออ วนอยู่ได้ตั้งนาน ...จะจมอยู่ในความทุกข์ต่อ หรือลุกออกจากความทุกข์อยู่ที่ตัวเองเลือก หวังว่าคุณมนต์คงหาทางออกด้วยสติมากกว่าอารมณ์ เป็นกำลังใจให้ค่ะ "ไม่มีทุกข์ใดใหม่บนโลก ผู้คนล้วนเคยผ่านมาแล้วทั้งนั้น" ตัวเองก็เคยผ่านเรื่องแบบนี้มา ถึงจะไม่ตรงเป๊ะ แต่ก็สาหัส และในที่สุดมันก็ผ่านไปได้ด้วยสติและกำลังใจจากคนรอบข้าง ทุกวันนี้ชีวิตก็ดำเนินต่อไปอย่างมีสุข และลืมความเจ็บปวดไปหมดแล้ว เวลาช่วยได้ค่ะ

ขอบคุณ คุณปรีชามากครับ

ขณะที่แผ่เมตตา เราเองก็ได้กุศลจิตเกิดขึ้นด้วยครับ

ขอบคุณ น้องเล็กแก้มป่อง

ขอให้อานิสงส์คิดเมตตาช่วยแนะนำคนที่ทุกข์ยากทางใจ ให้พบทางสว่างในชีวิต เกิดกำลังกลับมาคิดดี ให้หนูมีความสุขในชีวิต สำราญกาย(จนแก้มป่อง)และสำราญใจ ไม่ต้องว้ากเพ้ยวีนใส่ใครบ่อยนะจ๊ะ ส่วนจะได้คู่หรือปล่าวนั้น ไม่อวยพร เพราะยังสยองจากcase study นี้

ฉันเสพความแค้นเป็นอาหาร

อ่านแล้วเข้าใจคุณมนต์ดีค่ะ เพราะกำลังเจอกับตัวเอง (แต่ไม่ร้ายแรงเท่าของคุณมนต์) ความเคียดแค้นกับคนที่โกหก หลอกลวงเรา อะไรก็ช่วยไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าไม่แก้ที่ต้นเหตุ คือ ทำให้ตัวต้นเหตุมันวิบัติ ล่มจม ไม่มีที่ยืนในสังคม ..ฆ่ามันให้ตายก็ง่ายเกินไป คนอย่างนี้ต้องให้มันอยู่อย่างทุกข์ทรมาน...ทุกวันนี้ฉันมีชีวิตอยู่ด้วยความแค้น รอดูความวิบัติของมัน ..ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันนี้ หน้าที่การงาน บ้าน รถ ที่ดิน ทรัพย์สินเงินทองทุกสิ่งทุกอย่าง ฉันไม่เคยไยดียึดติด ชีวิตฉันมีจุดมุ่งหมายอย่างเดียวอยู่เพื่อทำลายล้างคนที่มันหยามศักดิ์ศรีฉัน ..ฉันลงทุนได้ทุกอย่างถ้าให้ชีวิตมันตกต่ำกว่าที่มันเป็นอยู่ ..คติในการมีชีวิตอยู่ของฉันทุกวันนี้ ก็คือ 10 ปี ไม่สายเกินแค้น .. ถึงเข้าใจความรู้สึกคุณมนต์ดีค่ะ

An eyes for an eyes

An tooth fot an tooth

เป็นกฏหมายสมัยพระเจ้าฮัมบูราบี ยุคเมโสโปเตเมีย สามสี่พันปีก่อนนู้นนนนนนนนนน

หมายถึงใครมาเอาตาฉันไป 1 ข้าง ฉันจะควักลูกตามันคืน

ใครชกฉันฟันหัห ฉันจะต้องถอนฟันมันออก 1 ซี่

หากคนทั้งโลกคิดและทำอย่างนี้...

ในโลกนี้คงเต็มไปด้วย...

ไอ้บอด และหันไปทางใดก็จะเจอกะ ไอ้หลอ

แฮ่ แฮ่! แต่คงไม่เป็นไร เพราะเราก็คงตาบอดมองไม่เห็นใครเช่นกัน

ใครอยากจะอยู่ในโลกแบบนี้บ้าง?

ดีใจมากเลยค่ะ ที่อาจารย์กลับมาเขียนอีก

อยากบอกคุณมนต์ว่า ให้รีบไปเช้าปฏิบัติธรรมที่ศูนย์วิปัสสนาเชียงใหม่เลยค่ะ ทุกคนมีค่าในตัวเองทั้งนั้นค่ะ แต่ตอนนี้ความโกรธเกลียดมันบังตาคุณอยู่ ต้องมีสติค่ะ รีบเข้าไปฝึกนะคะ พอเรามีสติจะเกิดปัญญาขึ้นมาค่ะ ปัญหานี้ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียวนะคะ คนอื่นเค้ายังแก้ปัญหากันได้ ขอให้กำลังใจคุณมนต์นะคะ เดี๋ยวคืนนี้ปฏิบัติธรรมแล้วจะแผ่เมตตาให้คุณมนต์ด้วยค่ะ

เพิ่งเขียน บันทึกนี้ มา

รู้สึก ปิติจนเกิดสุข ได้จากการนั่งตามลมหายใจเราเอง..ก้าวแรก ๆ เองแท้ ๆ

เริ่มนั่งแบบนี้ จริงจังสัปดาห์ละครั้ง จุดประสงค์เพื่อ หยุดพัก จิต ศึกษา เฝ้าตาม และ ดูจิต โดยตามลมหายใจเราเองก่อน

มีเพื่อนที่เรียนวิปัสนา นั่งสมาธิเป็นเหมือนพี่เลี้ยงค่ะ

รู้สึกว่า สุดท้าย "เราคือเรา ชีวิตต้องการเพียงนี้เท่านั้นเอง"

เป็นกำลังใจ แผ่บุญที่เราพอมี แด่คุณมนต์ค่ะ

พระรักษานะคะ

ขอบคุณ อาจารย์แทนคุณมนต์และอีกหลาย ๆ คนด้วยค่ะ

 

ฉันก็เป็นอีกคนที่กำลังประสบกับปํญหาเช่นเดียวกับคุณมนต์ และยังหาทางออกให้กับตัวเองและลูกที่เพิ่งจะอายุได้เพียง 7 เดือน ไม่ได้เลย แต่ฉันพยายามที่จะให้อภัยกับเขา แต่ความรู้สึกอิจฉาในตัวเมียเก็บก็มีมากกว่า เขาไม่เลือกฉัน และพยายามผลักใสฉันให้ออกไปจากเขาทุกวัน แต่ฉันก็ยังต้องทนและบอกกับตัวเองว่า ทุกอย่างที่ทำก็เพื่อลูกและครอบครัว แม้จะต้องร้องไห้ทุกคืนก็ทน เพราะฉันรักเขา

ฉันก็เป็นอีกคนที่ถูกหลอกแต่หลอกให้เป็นเมียเก็บโดยไม่รู้ตัวตรงข้ามกับพวกคุณ โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมเลย ฉันโง่ที่หลงเชื่อคำโกหกหลอกลวงของผู้ชายที่เคยเป็นแฟนเก่าสุดท้ายก็ต้องมาเสียใจอยากฆ่าตัวตายมาก คิดอะไรไม่ออก เบื่อชีวิตมาก ๆ มันตื้อไปหมดเลยร้องไห้ทุกวัน รักมากยากจะตัดใจจริง ๆ ทำไมผู้ชายต้องหลายใจด้วยมีแล้วยังไม่พอต้องแสวงหาอีกทำไม

พุทธเยียวยาเท่านั้น เริ่มจากการทำวัตรทุกวัน ระหว่างทำคิดทบทวนทุกๆเรื่องหากน้ำตาไหลก็ปล่อยมันไหลไป เมื่อใจเย็นค่อยดึงตัวเอากลับมาสู่โลกความจริง จะมีบางครั้งที่นึกได้นึกถึงมันเจ็บปวดก็สวดมันอยู่นั่แหละ ดิฉันยืนยันต้องพุทธเยียวยาเท่านั้นที่ช่วยได้

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท