แอบแว่ป มาส่งข้าวส่งน้ำเพื่อนรักปุ๊บนึงนะคะ (^_^)
การปรับอุณหภูมิชีวิต
การอาบน้ำก็เป็นเสมือนศิลปะการดำเนินชีวิต เป็นการปรับอุณหภูมิชีวิต
หอมกลิ่นลมหนาวอบอวลมากับไอเย็นบาง ๆ
เวลาอากาศเย็น การอาบน้ำอุ่นทำให้อบอุ่นขึ้นก็จริงอยู่ แต่เมื่อออกมาเจอกับอากาศเย็นอีกครั้งกลับรู้สึกหนาวเย็นกว่าเดิม
ขณะที่การอาบน้ำเย็น เมื่อน้ำเย็นกระทบตัว รู้สึกหนาวสั่น แต่เมื่อค่อย ๆ ราดน้ำเย็นจนทั่วตัว ร่างกายก็จะเริ่มปรับตัวได้ เมื่อออกมาพบอากาศเย็นอีกครั้ง กลับรู้สึกอบอุ่น
บางคนบอกว่าให้อาบน้ำอุ่น แล้วตบท้ายด้วยน้ำเย็นเพื่อปิดรูขุมขน และไม่ให้รู้สึกหนาวเกินไปเมื่อออกไปเผชิญอากาศหนาวเย็นนอกห้องน้ำ
ส่วนคนที่เลือกอาบน้ำเย็น (บางคนไม่มีน้ำอุ่นให้อาบ) ก็ให้เริ่มราดน้ำที่ร่างกายทีละส่วนก่อน เช่น ที่มือ เท้า แขน ขา แล้วจึงราดไปที่ตัวทีหลัง เพราะบริเวณหน้าอกเป็นจุดที่บอบบาง หากรู้สึกหนาวเย็นในทันที ร่างกายอาจปรับตัวไม่ทัน บางคนอาจเป็นไข้ได้
การอาบน้ำก็เป็นเสมือนศิลปะการดำเนินชีวิต เป็นการปรับอุณหภูมิชีวิต
อากาศที่หนาวเย็นเปรียบดังสิ่งที่เราพานพบและกระทบความรู้สึก
การอาบน้ำจึงเป็นดั่งการปรับสมดุลให้แก่ร่างกาย เพื่อให้อยู่ในอุณหภูมิที่พอเหมาะ เปรียบเป็นศิลปะในการปรับตัวปรับใจให้อารมณ์ปกตินั่นเอง
เลือกอาบแต่น้ำอุ่นในหน้าหนาว เปรียบได้กับการเลือกรับเอาแต่ความสุข เมื่อพบพานทุกข์จึงขาดภูมิต้านทานไปบ้าง
เลือกอาบน้ำเย็น เปรียบได้กับการยอมเผชิญหน้ากับทุกข์ แต่อาจทำให้ป่วยไข้ ถ้าปรับใจไม่ได้
เลือกอาบน้ำอุ่นตบท้ายด้วยน้ำเย็น เปรียบได้กับการเก็บเกี่ยวความสุข แต่ไม่ลืมปรับใจพร้อมเผชิญหน้าความทุกข์
แต่เมื่อไม่มีน้ำอุ่นให้อาบ ก็ต้องอาบน้ำเย็น การอาบน้ำเย็นนั้นอาจทรมาน เช่นเดียวกับผู้กำลังเผชิญกับความทุกข์ทั้งหลาย แต่หากค่อย ๆ ตั้งสติ ปรับตัวปรับใจอยู่กับความทุกข์ ย่อมได้เรียนรู้จากความทุกข์ พร้อมทั้งเพิ่มภูมิต้านทานให้แก่ใจของตัวเอง
แล้วคุณล่ะคะ เลือกที่จะอาบน้ำแบบไหนในหน้าหนาวที่เพิ่งมาถึงนี้..
ภาพ : Hiro
หมายเลขบันทึก: 221892เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2008 10:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:50 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (69)
ผมเคยอยู่ออสเตรเลียฤดูหนาวและเครื่องต้มน้ำเสียไปสองสามวัน ความเย็นน่าจะพอๆกับน้ำใส่น้ำแข็งที่นำน้ำแข็งออกไป...มันก็แค่หนาวไปแป๊บนึงครับไม่ได้หนาวต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบันนี้ :) ผมขอเลือกตามสภาพดีกว่าครับ ถ้ามีน้ำอุ่นก็อาบ ถ้าไม่มีก็อาบน้ำเย็นครับ ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ คุณ hall
โอ้โฮ..ประสบการณ์อาบน้ำเย็นของคุณHallท่าทางหนาวน่าดูเลยค่ะ แต่หนาวแค่ไหนเดี๋ยวมันก็ผ่านไป แสดงว่าภูมิต้านทานของคุณHallดีมากเลยค่ะที่ผ่านความหนาวขนาดนั้นมาได้ แถมพร้อมรับสภาพได้ตามสถานการณ์อีกด้วย
ขอให้ปรับอุณหภูมิชีวิตได้อย่างใจนะคะ..^__^..
คุณใบไม้ คงอาบน้ำร้อนมาก่อน กวิน นะครับ อิๆ
คุณกวิน เข้าใจแซวนะ..
ด้วยอายุอานามที่แก่กว่าคุณกวินหลายปีดีดัก คิดว่าใบไม้คงอาบน้ำร้อนมาก่อนคุณกวิน แล้วก็โดนน้ำร้อนลวกมาก่อนด้วยดิ ฮ่า ๆ เอิ๊ก ๆ
ส่งยาทาแก้น้ำร้อนลวกให้หน่อยสิคุณกวิน :P
ยังไม่เคยอาบทั้งน้ำร้อนน้ำเย็นค่ะ อาบแต่น้ำอุ่นๆ อิอิ
คุณ เสือผู้หญิง คะ แหม..ชื่อน่ากลัวจังเลย
ไม่ลองอาบน้ำร้อนหรือน้ำเย็นบ้างเหรอคะ เผื่อจะได้ประสบการณ์ที่แปลกใหม่ อิ..อิ..
สวัสดีคะ
- โดยปกติเป็นคนติดอาบด้วยน้ำอุ่นคะ ไม่ว่าจะอากาศร้อนเพียงใด หรือหลังเล่นกีฬาก็ตาม จะเริ่มต้นด้วยน้ำอุ่นก่อน สักพักถึงตามด้วยน้ำเย็นคะ
- ตกลงคุณ กวิน อาบแบบไหนคะ? ^^"
- อย่าลืมส่งยาทาแก้น้ำร้อนลวกมาให้คุณ ใบไม้ย้อนแสง ด้วยนะคะ อิ อิ =o)
สวัสดีค่ะ คุณ nattapach
แหม..มาแท็กทีมกับคุณกวินเลยนะ แซวกันใหญ่นะจ๊ะ
จริง ๆ แล้วไม่ค่อยโดนน้ำร้อนลวกเท่าไร แต่ปกติแล้วจะก้นไหม้ เพราะว่าไฟลนก้นมากกว่า แหะ ๆ
อาบน้ำอุ่นมาก ๆ ระวังผิวแห้งนะจ๊ะ ยังไงก็ชโลมโลชั่นดูแลผิวเสียหน่อยก็ได้นะ ผิวจะได้ไม่แห้งและไม่คันไงจ๊ะ :P
- อาบน้ำปกติครับ
- ไม่ได้อาบน้ำอุ่น
- ชอบน้ำเย็นๆๆ
- ว่าแต่ว่า
- คนโสดหน้าหนาวน่าสงสารนะครับ
- อิอิๆๆๆๆๆๆ
สวัสดีครับคุณใบไม้ย้อนแสง
อ่านแล้วได้ข้อคิดดีครับ บางครั้งเราก็รักสนุก สบาย เราเชื่อว่ามนุษย์ทำได้ทุกอย่างในโลก เราสร้างสิ่งต่าง ๆ ขึ้นเพื่อสนองตอบความต้องการและความปลอดภัยของเรา
เราลืมใช้กลไกวิเศษของร่างกาย ของจิตใจ ของวิญญาณ จนบางทีก็ต้องสูญเสียไปอย่างไม่น่าให้อภัยตัวเอง
ชอบประโยคที่ว่า...การอาบน้ำจึงเป็นดั่งการปรับสมดุลให้แก่ร่างกาย เพื่อให้อยู่ในอุณหภูมิที่พอเหมาะ เปรียบเป็นศิลปะในการปรับตัวปรับใจให้อารมณ์ปกตินั่นเอง
จะลองไปปรับอุณหภูมิร่างกาย จิตใจ อารมณ์ในยามถูกกระทบครับ
อ.ขจิต ชอบอาบน้ำเย็น ก็แสดงว่าไม่กลัวหนาว พร้อมเผชิญหน้า..
ที่บอกว่าคนโสดหน้าหนาวน่าสงสารเนี่ย พูดถึงตัวเองหรือใครอื่นคะ :P
ถ้าเป็นคนโสดไม่กลัวหนาว ก็ไม่น่าสงสารเท่าไร จริงไหม..
เพิ่งกอดกันสนั่นเมืองที่งานพบปะชาวบล็อกเกอร์ไม่ใช่เหรอคะ อุ่นจนร้อนแล้วกระมังท่านขจิต อิ ๆ
สวัสดีค่ะ พี่คนตัดไม้
ใบไม้คิดว่า พี่คนตัดไม้ อ่านบันทึกนี้แล้วตีความได้ลึ้กซึ้งมากค่ะ ทำให้ใบไม้ได้คิดตามไปด้วย
ถูกใจมากค่ะที่พี่บอกว่า เราลืมใช้กลไกวิเศษของร่างกาย ของจิตใจ ของวิญญาณ จนบางทีก็ต้องสูญเสียไปอย่างไม่น่าให้อภัยตัวเอง
จะพยายามปรับปรุงตัวเช่นกันค่ะ ไม่ให้เป็นภาวะอากาศที่กระทบคนรอบข้างมากเกินไป และเปลี่ยนจากความรู้สึกผิดกับความพลาดของตัวเอง มาสู่การแก้ไขในทางปฏิบัติที่เป็นจริง
ส่งกำลังใจให้ปรับอุณหภูมิชีวิตได้ดั่งใจปรารถนานะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
การคุยกันระหว่างกัลยาณมิตรก็กลายมาเป็นบันทึกที่น่าอ่านและให้ข้อคิดได้นะคะ...^_^...
โดนคุณกวินกับพี่คนตัดไม้มาให้เยี่ยมก่อนแล้ว ... แต่มาช้าก็ดีกว่าไม่มาล่ะค่ะ จริงไหม
บันทึกนี้เป็นบันทึกที่โดนใจและชอบค่ะ ... แต่เมื่อไม่มีน้ำอุ่นให้อาบ ก็ต้องอาบน้ำเย็น การอาบน้ำเย็นนั้นอาจทรมาน เช่นเดียวกับผู้กำลังเผชิญกับความทุกข์ทั้งหลาย แต่หากค่อย ๆ ตั้งสติ ปรับตัวปรับใจอยู่กับความทุกข์ ย่อมได้เรียนรู้จากความทุกข์ พร้อมทั้งเพิ่มภูมิต้านทานให้แก่ใจของตัวเอง
ได้ข้อคิดและต้องสารภาพว่า ... นำไปใช้ได้ทันท่วงทีเลยค่ะ การมีเพื่อนดี ๆ ไม่ต้องมากนัก...ก็เพียงพอแล้ว
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
จะมาช้าหรือไม่มาก็มิเป็นไรเลยค่ะ อย่างไรก็เข้าใจอยู่แล้ว
บันทึกนี้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ เป็นเพียงความพยายามสื่อสารบางอย่างต่อกัลยาณมิตร แต่มันงอกงามกลายเป็นบันทึกให้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
ไม่ได้กล่าวอ้างอิงถึง เพราะอยากให้พื้นที่ส่วนตัวแก่เพื่อน
สำหรับใบไม้แล้ว ในบางภาวะอารมณ์ก็ไม่อยากมานั่งตอบคำถามใคร แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่า เขาถามด้วยความเป็นห่วง
และด้วยความเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง ก็รู้ว่าเมื่อถูกขัดใจ จะฟาดงวงฟาดงาขนาดไหน
สิ่งที่ชอบ.. อาจทำเป็นงานอดิเรกก็ได้นะคะ
อาบน้ำเย็นในหน้าหนาว บางอารมณ์ก็กลับกลายเป็นความสดชื่นได้ค่ะ ถ้าเรามีภูมิต้านทานดีพอ
ดีใจค่ะที่บันทึกนี้มีประโยชน์แก่เพื่อน..
ขอให้นักรบเดินหน้าเรียนรู้การถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาอย่างเบิกบานนะคะ ..^__^..
สวัสดีครับ
ไม่เจอเสียนาน
ถ้าหนาวมากก็ต้องหาน้ำอุ่นมาอาบ
หรือไม่ก็ไปอาบน้ำอุ่น
ถ้าไม่หนาวมาก อาบน้ำเย็นๆ ก็สดชื่น กระฉับกระเฉงดี แต่เชื่อเถอะ ถ้าอากาศหนาว จะอาบน้ำร้อนน้ำเย็น มันก็หนาวอยู่ดี ;)
สวัสดีครับ ใบไม้ย้อนแสง +nattapach กวิน เขียนตอบเรื่อง การอาบน้ำเอาไว้ที่นี่ นะครับ อิๆ แต่มิได้พาดพิงถึง คุณใบไม้และคุณ nattapach นะครับ
http://gotoknow.org/blog/kelvin/222026
สวัสดี คุณ ธ.วัชชัย
จริงด้วยสินะ ไม่เจอกันเสียนาน.. สบายดีนะคะ
ที่บอกว่า ถ้าอากาศหนาว จะอาบน้ำร้อนน้ำเย็น มันก็หนาวอยู่ดี..
ใบไม้ว่า ถ้าใจคนมันหนาว จะอาบน้ำร้อนน้ำเย็น มันก็หนาวอยู่ดี..
เหมือนจะคล้าย แต่แตกต่างค่ะ อิ..อิ.. ^__^
รับทราบค่ะคุณกวิน
แล้วจะตามไปอาบน้ำ เอ้ย..ไม่ใช่.. ตามไปอ่านนะคะ ..^__^..
แล้วจะ ส่ง ว่านหางจรเข้ ไปให้ เพื่อใช้ทาแผลน้ำร้อนลงกนะครับ และอาสา เป็นคนช่วยทา ด้วย ล่ะ จึ๋ย :) ด้วยความปารถนา ดี
คุณกวิน อยากมีชะตากรรมเป็นเหมือนพระลอหรือยังไง เดี๋ยวก็ได้อาบน้ำครั้งสุดท้ายหรอก แล้วครั้งสุดท้ายนี่ จะอาบน้ำอุ่นหรือน้ำเย็นล่ะ เดี๋ยวใบไม้จัดให้.. ฮึ่ม..
..ล้อเล่นน่า..
ส่งมาแต่ว่านหางจระเข้ก็พอค่ะ สิ้นปีนี้ว่าจะรักษาโรคไฟลนก้นให้หายเสียที ไม่รู้จะสำเร็จไหม :P
ครับ o_O นี่ก็นั่งเผางาน ดึกๆ อีกแล้วนะครับ :) ขยันจริงๆ ถึงว่าทำไมจึงรู้สึก อุ่นๆ กวินจึงได้ ตาม ไก่ฟ้า เอ้ย ตามกระแส ไออุ่น จากการเผางานต้นฉบับ มานะเนี่ย เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ
ขอบคุณค่ะ คุณกวิน สำหรับกำลังใจ
เลือกไม่อาบค่ะ
กร๊ากกกกกก....
ไม่อาบน้ำ แต่ขอกอดคุณใบไม้ได้ป่าวคะ (^____^)
จุ๊ ๆ ๆ ครูปูขา.. ใบไม้แอบไม่อาบน้ำบ่อย ๆ เลยค่ะ
มีมิตรสหายอย่างครูปูมากอด ก็ยินดีสิคะ มาเลยค่ะ กอดกันให้อุ่น ๆ
ว่าแต่..ครูปูจำได้ไหมคะว่า วันพบปะบล็อกเกอร์ที่ผ่านมา ได้กอดไปแล้วกี่คน อิ..อิ..
..^__^..
กอดกันนัว กอดกันเนีย กอดกันไม่เพลีย กอด ๆๆๆ
กอดไม่ลืมหู กอดไม่ลืมตา แต่ไม่ลืมฮา กอด ฮา กอด ๆ
อิ..อิ..
โอ้โฮ..เอาภาพมายืนยันเลยเหรอคะครูปู ใบไม้เห็นชาวโกทูโนว์กอดกันแบบนี้ รู้สึกอุ่นใจไปด้วยเลยค่ะ ..^__^..
+ สวัสดีค่ะพี่ใบไม้...
+ ขออภัยอย่างแรงค่ะที่เดินทางแบบว่าแวะ โน่น นั่น นี่ กว่าจะมาถึงได้...
+ อิ อิ...ปาเข้าไปหลายวันเลยค่ะ...
+ อันว่าที่จริงเมื่อคืน มาถึงหน้าบ้านแล้วค่ะ..พี่ครูปู..
...ที่แสนฮาแบบมีสาระ...มากดแตรแป้น ๆ ยักคิ้วอิ อิ...งานนี้พลาดได้ไง..วกกลับไปเที่ยวตามสายกับพี่ครูปูซะยาวนาน...เม้าส์ฮากระจาย...ฮาจนเกือบหายไข้เลยค่ะ...
+ อิ อิ...กระซิบ...ขอบอกว่า...พี่ใบไม้ค่ะ...พี่ครูปูน่ารักมากค่ะ...คุยด้วยแล้วอบอุ่นใจ หนุกหนานค่ะ...ประทับใจเป้นที่ซู้ดดดดดด...
+ มาเรื่องของเราดีกว่า...เมื่ออ๋อยกลับบ้าน...อ๋อยทำใจได้แล้วคิดได้แล้วว่าถ้าอ๋อยเจอเขาอ๋อยต้อง รัก เมตตา อภัย ต่อเขาให้ได้...พอเจอเข้าจริง ๆ ใจก็แกว่งไป แกว่งมา ไม่เบา เบา อย่างที่ใจอยากให้เป็นค่ะ...แต่พกกำลังใจไปเต็มที่แล้วนี่ ทั้งจากพี่ใบไม้ " ค่อย ๆ ปรับใจนะคะ ถ้ายังทำใจไม่ได้ ก็อย่ากดดันตัวเอง ต้องเข้าใจตัวเอง เมตตาตัวเองด้วยนะคะ โอบกอดความโกรธและความรู้สึกไม่ดีในใจไว้ด้วยความอ่อนโยน แล้วความรู้สึกไม่ดีจะค่อย ๆ จากไปค่ะ "
และจากพี่โก๊ะ 
" ความคิด การมองโลก ความเชื่อของคน ๆ หนึ่ง หล่อหลอมจากเบ้าตั้งแต่วัยเด็ก หากเมื่อโตขึ้น เขารู้คิด รู้วิเคราะห์แยกแยะ โลกทัศน์อาจเปลี่ยนไป ทั้งในทางที่กว้างขวางหรืออาจคับแคบลง ที่ขึ้นกับ ...กรอบในการมองโลก ซึ่งอย่างน้อยที่สุดเราได้สร้างเบ้าหลอมที่กว้างและหลากหลายไว้ให้เขาย่อมเป็นการสร้างต้นทุนที่ดีให้แก่เขา...จริงไหมคะ "
+ ก็เลยค่อย ๆ ตั้งสติค่ะ...ทำไปที่ละนิด ๆ พอรุ่งขึ้นอีกวันก็เกือบเป็นปกติค่ะ...ทั้งนี้เพราะเราสามารถมองเห็นข้อเท็จจริงทั้งหมด...ข้อเท็จจริงและใจเราพร้อมใจไปด้วยกัน...ทำให้อะไร ๆ เบา เบา ไปตามวิถีค่ะ...
+ อิ อิ..อ๋อยคิดว่าถ้าใครคคิดสั้นอยากฆ่าตัวตาย...ถ้าเข้ามาเป็นสมาชิก G2K แห่งนี้...รับรองค่ะ..ร้อยทั้งร้อย...กลับตัวกลับใจ...ไม่คิดสั้นอีกเป็นแน่ค่ะ...อิ อิ..
ป.ล. ขอนอกเรื่องนิดหนึ่งค่ะ..พี่ปูบอกว่าพี่ทั้งสามคน...มักจะมีอะไรที่สื่อถึงกันเสมอ...อ๋อยว่าท่าจะจริงค่ะ...เพราะทั้งพี่ใบไม้และพี่โก๊ะ...มาทันเวลาก่อนอ๋อยกลับบ้านไปผจญใจตนเองพอดีทั้งสองคนเลยค่ะ..มาแบบเติมเต็มให้กันและกันเลยค่ะ...ลงตัวเป๊ะ...อย่างเหลือเชื่อ...แบบว่าพี่ทั้งสองไม่ทราบว่าอ๋อยกำลังผจญอยู่กับอะไรที่เป็นเนื้อเรื่องจริง ๆ...แต่พอส่งกำลังใจมา...แบบลงตัวเป๊ะ...โอ้ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ค่ะ....
+ เฮ้อ...มาถึงแล้วรีบรายงานทันที่ค่ะท่านพี่...ก็แหม..รู้ตัวค่ะว่า...มาส่งข่าวท่านพี่ช้ากว่าที่ควรเป็น...อ้าว...ลงโทษด้วยการให้หอมแก้ม 3 ที่ค่ะท่านพี่...ก๊าก ๆ ....
+ มาอีกรอบค่ะ...อ่านบันทึกนี้แล้ว...ทำให้นึกถึง...
+ ตอนที่อ๋อยสัมผัสหนาวครั้งแรกที่ค่ายอาสาฯที่บ้านห้วยเดื่อ อ.ท่าลี่ จ.เลย..
+ พ่อผู้ใหญ่บอกว่าให้อมน้ำไว้ในปาก...แล้วรีบตักน้ำอาบ..อาบ ...อาบ..
+ อาบเสร็จก็ค่อยบ้วนน้ำที่อมทิ้ง..อิ อิ..แค่นี้ก็ไม่หนาว...
+ ลองทำดูเออเนาะ...ไม่หนาว
+ อิ อิ..บางที่ชีวิตก็คงเป็นเช่นนี้ค่ะ...
นำต้น สาวน้อยประแป้ง มาฝากคุณใบไม้+คุณ nattapach นะครับ :)
สวัสดีค่ะ ครูอ๋อย สาวแกร่งแห่งแดนใต้
ขอหัวเราะก่อนนะคะครูอ๋อย ฮ่า ๆ ๆ ก็พี่ใบไม้น่ะเข้าใจผิดว่าจะส่งจดหมายมาที่บ้าน ไม่ได้คิดว่าจะมาเขียนที่บันทึกของพี่ใบไม้
แหม..ทีเรื่องที่ไม่สื่อสารดันนั่งทางในรู้ได้ แต่เรื่องที่บอกกันทำไมดันเข้าใจผิดไปได้ เหอะ ๆ
มาช้าก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ครูอ๋อยภารกิจมาก ต้องสวมวิญญาณครูในพื้นที่เสี่ยงภัย และต้องสวมวิญญาณแม่ผู้ทุ่มเทให้ลูกด้วยหัวใจ นี่ก็เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากแล้วค่ะ
ภูมิใจในตัวครูอ๋อยมากเลยค่ะที่เอาชนะใจตัวเองได้ กำลังใจจากพี่ใบไม้และพี่โก๊ะนั้นเป็นเพียงส่วนเสริมเท่านั้น ครูอ๋อยมีพื้นฐานจิตใจที่งดงามอยู่แล้ว เพียงแต่บางเรื่องราวมันต้องใช้เวลาปรับตัวปรับใจบ้าง
..ก็แค่อมน้ำไว้ในปาก แล้วก็รีบตักน้ำอาบ แค่นี้ก็ไม่หนาวแล้ว ปรับอุณหภูมิชีวิตแล้ว ก็สามารถให้อภัยคนอื่นได้..
พี่ใบไม้ไม่ลงโทษหรอกจ้ะ แต่เปลี่ยนเป็นให้รางวัลหอมแก้ม 10 ที ครูอ๋อย 5 ที หลานแอมแปร์อีก 5 ที ดีไหมคะคนเก่งของพี่ใบไม้..^__^..
โอ..คุณกวิน
บันทึกนี้ว่ากันเรื่องอาบน้ำ แล้วคุณกวินก็ส่งต้นสาวน้อยประแป้งมาให้ แล้วสาวเหลือน้อยอย่างใบไม้จะประแป้งหลังอาบน้ำได้ไหมเนี่ย หรือว่าให้เอามาทำกระทงไปลอยล่ะคะ
ขอบคุณค่ะ สีเขียวขาว เป็นคู่สีที่งดงามถูกใจใบไม้มากค่ะ ..^__^..
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้
หนาวๆ ทีไรแจ๋วก็ยังอาบน้ำเย็นทุกที มิน่าบางคราวถึงป่วยไข้(ใจ)^__^
แต่ก็รับรู้ได้ว่าความเย็นจัดนั้นจะผ่านไป...และกลายเป็นความอบอุ่นในเวลาไม่นาน
สวัสดีค่ะ คุณแจ๋ว
ใช่แล้วค่ะ.. จะร้อนหรือเย็น จะสุขหรือทุกข์
มันก็อยู่กับเราไม่นาน.. แล้วก็จากเราไป..
เวลาป่วยเป็นไข้ใจ ก็ท่องเอาไว้ "เดี๋ยวมันก็ผ่านไป" ค่ะ ..^__^..
คุณใบไม้ ไม่ได้ไปลอยกระทง หรือ?
คุณกวินคะ
วันนี้ใบไม้ไปร่วมทำกระทงกับชาวบ้านแถบพุทธมณฑลค่ะ สนุกดี.. แต่ใบไม้กับเพื่อนช่วยกันทำแค่กระทงเดียวค่ะ มัวแต่คุยกับหัวเราะ ฮ่า ๆ
ไม่ไปลอยกระทงมานานหลายปีแล้ว ไม่ค่อยชอบไปเบียดเสียดท่ามกลางฝูงชนค่ะ
วันนี้เลยเดินชมจันทร์เต็มดวงริมถนนชานเมืองกรุงเทพฯ แทนการไปลอยกระทงค่ะ ..^__^..
สวัสดีคะ
- ค่อยยังชั่วจากอาการป่วยแล้วคะ ..
- (สาเหตุจริงๆ คือ ปั่นจักรยานออกไปชมงาน แต่แทนที่ปั่นจักรยาน ช่วยลดมลภาวะ สุขภาพแข็งแรง แต่กลับได้รับมลพิษเข้าไปเต็มปอด กลับบ้านได้พักเดียวคะ มีอาการมึนศีรษะ คลื่นไส้ หน้า และตาข้างซ้าย บวมคะ อีกวันไข้ถามหาเลย นอนไป 1 วัน 2 คืนเต็มๆ คะ .. ไม่แน่ใจว่าภูมิแพ้ อะไรหรือเปล่า)
- เสียดายงานตักบาตรท้องน้ำจังเลยคะ ..
- เฮ้อออ สังขารรรรร
สวัสดีค่ะ คุณ nattapach
ดีใจด้วยนะคะที่อาการป่วยดีขึ้น ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนชอบเล่นกีฬาอย่างคุณ nattapach เนี่ย จะเป็นภูมิแพ้ได้
ไม่ต้องเสียดายงานตักบาตรท้องน้ำหรอกค่ะ ปีหน้าค่อยไปก็ได้ ไม่แน่ว่าอาจจะไม่ได้มีแค่ที่วัดสุวรรณที่เดียวก็ได้น้า.. คิดว่าปีก่อน ๆ คงเคยเห็นมาบ้างแล้ว ใช่ไหมคะ ถ้ามีโอกาสได้เจอกัน จะเอาภาพให้ดูทีหลังก็ได้ค่ะ
วันนี้ใบไม้ก็ไปชมประเพณีชักพระกับพี่วลีตามคำชวนค่ะ งานนี้ไม่เกี่ยวกับงานที่ทำกับชุมชนค่ะ ไปเที่ยวเล่นเฉย ๆ เริ่มจะชวนกันเที่ยวใหญ่แล้ว อิ..อิ.. งานประเพณีชักพระทางคลองใบไม้ก็เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกค่ะ ได้ถ่ายรูปไว้เหมือนกันค่ะ ถ้ามีโอกาสอาจจะเขียนเป็นบันทึก..
อ้อ..วันที่ 19 นี้ ตอนบ่ายโมง อ.อภิลักษณ์ จะจัดงานอาหารพื้นบ้านศาลายาที่วัดสาลวัน ถ้าสนใจก็เชิญไปร่วมงานนะจ๊ะ เรื่องกินนี่ ใบไม้ไม่พลาดแน่ ฮ่า ๆ ^^
สวัสดีค่ะ
- ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
- ได้เกร็ดความรู้แฝงไปด้วยปรัชญาของการอาบน้ำ
- ขอขอบคุณค่ะ
- แล้วจะมาติดตามอ่านอีกต่อไปนะคะ
สวัสดีค่ะ ครูคิม
ยินดีที่รู้จักและยินดีต้อนรับเสมอค่ะ
ใบไม้ย้อนแสงก็จะไปเยี่ยมเยียนที่บันทึกครูคิมอีกเช่นกันค่ะ..^__^..
สวัสดีคะ
- แวะมาบอกว่า เสียดายอีกแล้วคะ พรุ่งนี้ไปประชุมกับอาจารย์ ดร.วิรัตน์ และคุณเพื่อนโม่งที่พัทยา 3 วันคะ
- เลยไม่ได้ไปร่วมลิ้มบรรยากาศ และอาหารพื้นบ้านที่ศาลายาเลยคะ แหมมม เรื่องกินพลาดได้งัยนี่เรา ^^"
- คิดถึงคะ ..
- เมื่อไหร่แวะมาตีปิงปองคะ?
- หรือจะแวะมาเลี้ยงข้าวก้อได้นะคะ ไม่ว่ากัน อิ อิ =o)
สวัสดีจ้า คุณ nattapach
ขอบคุณค่ะที่แวะมาส่งข่าว
แสดงว่าอาการป่วยหายแล้ว ไปประชุมต่อได้อีก 3 วัน
วันนี้จะไม่พกกล้องไป ขี้เกียจแบก เพราะว่าจะไปตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียวเลย ฮ่า ๆ จะกินเผื่อนะ แต่คุณ nattapach ไม่ต้องประชุมเผื่อใบไม้นะจ๊ะ :P
คิดถึงเหมือนกันค่ะ
ขอสะสางงานเก่าก่อน จะได้กล้าโผล่หน้าไปเยี่ยมเยือน แหะ ๆ
คาดว่าสักเดือนหน้าจะได้แวะเข้าไปเยี่ยม จะขออนุญาตเลี้ยงข้าวทีมอาเซียนทั้งทีมเลยดีไหมคะ เล็งร้านไว้ได้เลยค่ะ ..^__^..
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
มีเรื่องดี ๆ อยากให้อ่าน หรือ อาจจะเคยอ่านมาแล้ว....
ที่นี่นะคะ http://gotoknow.org/blog/30122500/224007
อ่านแล้วชอบล่ะ...^__^...
ไปอ่านมาแล้วค่ะ คุณคนไม่มีราก
ชอบเหมือนกันล่ะ ..^__^..
ขอบคุณครับที่ทักทายและทบทวนเรื่องราวครั้งเก่าก่อน ที่ศูนย์สังคีตศิลป์
รู้สึกชื่นชมกับนกที่โบยบินอิสระอย่าง ใบไม้ย้อนแสง
เรื่องน้ำอุ่นเย็นและอุณหภูมิแห่งชีวิต น่าคิดน่าศึกษา
แต่ถ้าไปสู่สักอาศรมที่โน่นไม่ดื่มน้ำเย็น งดเว้นน้ำแข็งครับ
ไม่ต้องปรับศูนย์กับสามสิบเจ็ดองศา โดยไม่จำเป็น
และโดยยังไม่กล่าวประเด็นน้ำก้อน ที่เดินทางไกล...
.
อายุบวร
สวัสดีค่ะ ครูกานท์
ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมเยียนใบไม้ย้อนแสงที่บันทึกนี้
ที่สักอาศรมดื่มน้ำอุณหภูมิธรรมชาติ นับว่าเป็นการดื่มที่ปรุงแต่งน้อยที่สุดและใกล้ชิดธรรมชาติที่สุดแล้วค่ะ
ข้าน้อยขอคารวะกวีแห่งทุ่งส้กอาศรม..^__^..
สวัสดีค่ะ ครูปู
อุตส่าห์แวบมาส่งข้าวส่งน้ำให้เพื่อน ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็มีภารกิจมากมาย ขอบคุณจริง ๆ เลยค่ะ
อาหารหน้าตาหน้าทานมาก อย่างนี้ใบไม้มีแรงลุยงานหนักแน่เลย
รักษาสุขภาพกายและใจด้วยนะคะ ..^__^..
+ สวัสดีค่ะพี่ใบไม้....
+ คิดถึ้ง...คิดถึงค่ะ...(อิ อิ..มาแบบนี้แสดงว่าหายเปื่อยแล้วค่ะ)...
+ ชอบภาพใบไม้ทุกภาพเลยค่ะ...เห็นที่บ้านพี่คนไม่มีรากค่ะ...ทุกภาพทำให้เย็นใจสบายกายค่ะ....
+ เมื่อวานอ๋อยพาเด็ก ๆ ไปเรียนรู้และปฎิบัติจริงถึงการดำนาปลูกข้าวค่ะ...งานนี้แอมแปร์ตามไปด้วยค่ะ...ทั้งนี้ด้วยความตั้งใจของพ่อและแม่ค่ะ...นำภาพมาฝากป้าใบไม้ค่ะ....
+ เด็ก ๆ หนุกหนานมากค่ะท่ามกลางฝนพรำ...เรียนรู้จากของจริงสำคัญมากค่ะ...อีกประมาณหนึ่งเดือนเด็ก ๆ ก็จะมาใส่ปุ๋ยค่ะ...แล้วก็เดือนกุมภาพันธ์เด็ก ๆ จะมาเกี่ยวข้าวค่ะ...
+ เรียนรู้ทุกขั้นตอนค่ะ...ลูกชาวเลหัดเป็นลูกชาวนาค่ะ...
+ ในความเป็นครู...เห็นเด็ก ๆ แล้วใจมันสุขเกินบรรยายค่ะ...
สวัสดีจ้า คุณแม่อ๋อย และคุณลูกแอมแปร์
แหม..เห็นภาพแล้วมันม่วนอกม่วนใจ๋ดีจริง ๆ เลย
หลานแอมแปร์จ๋า ป้าใบไม้อยากเป็นลูกพ่อสัมกับแม่อ๋อยบ้างจัง จะได้ไปเล่นขี้ไถบ้าง.. แต่สงสัยหลานแอมแปร์จะไม่ยอม เพราะว่าอายุเกิน ฮ่า ๆ
เห็นเด็ก ๆ ได้ใกล้ชิดธรรมชาติ ได้เรียนรู้จากการสัมผัสของจริง ลงมือทำด้วยตัวเอง พี่ใบไม้เชื่อว่า กลับไปคราวนี้เด็ก ๆ จะกินข้าวอร่อยขึ้น และเห็นคุณค่าของข้าวแต่ละเม็ด เชื่อมโยงได้ถึงเรื่องราวการเดินทางของเหล่าเมล็ดข้าว ก่อนจะมาอยู่บนจานของเขา
เอ..ชวนเด็กทำหนังสือนิทานหรือเรียงความ หรือสารคดีทำมือเรื่องทำนา ปลูกข้าว อีกสักเล่มดีไหมคะ อิ..อิ.. แอบตั้งชื่อให้ว่า "การเดินทางของเมล็ดข้าว" แค่คิดก็สนุกอีกแล้ว.. แต่ไม่ต้องทำก็ได้นะคะ พี่ไบไม้แค่คิดสนุก ๆ
เมื่อต้นเดือนพาหลานเฟิร์สไปร่วมงานแต่งงานที่เชียงราย ขากลับรถบัสวิ่งตอนกลางคืน ให้เจ้าเฟิร์สนอนตักชมเงามืดของภูเขา ภายใต้แสงจันทร์กระจ่าง และดาวดวงน้อยระยิบระยับ พี่ใบไม้รู้สึกชื่นใจอย่างบอกไม่ถูกที่เด็กเมืองอย่างเฟิร์สได้สัมผัสและซึมซับกับธรรมชาติ จนถึงวันนี้เขาก็ยังวาดรูปภาพแห่งความประทับใจซ้ำ ๆ อยู่เลย
ภาพฝีมือเด็ก ๆ ดูหน้าตาแปลก ๆ ไปตามจินตนาการของเขา แต่พี่ใบไม้รับรู้ได้ว่า ธรรมชาติได้ประทับความทรงจำที่งดงามให้แก่เจ้าเฟิร์สไปเรียบร้อยแล้ว
นำภาพใบไม้ในป่าฝีมือช่างภาพรุ่นพี่มาฝากค่ะ
ขอให้ครูอ๋อย พ่อสัม และหลานแอมแปร์ กายแข็งแรง จิตเบิกบานกันทั้งครอบครัวเลยนะคะ ..^__^..
อันนี้ดูแปลกตาดีค่ะ มอบให้คุณใบไม้ เจ้าของชื่อ เจ้าของภาพนะคะ (^___^)
ขอบคุณมากค่ะ ครูปู
สีสันของใบเมเปิ้ลในฤดูใบไม้ร่วง สวยแปลกตา ต่างจากสีสันที่เราคุ้นเคย และได้เห็นจากต้นไม้ของประเทศที่อยู่ในเขตโซนร้อนชื้น
อย่างไรธรรมชาติก็งดงามค่ะ ..^__^..
แวะมาหาด้วยความคิดถึงค่ะ งานยุ่งไหมคะ เอ๊ะหรือต้องถามว่าทำงานทันไหมดีนะ
คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณแจ๋ว
สงสัยว่าเราจะส่งพลังจิตถึงกันได้กระมังคะ
วันนี้ประมาณ 6 โมงเย็นกว่า ๆ พี่ใบไม้เดินมองหอศิลป์ฯ จากบนสะพานที่เชื่อมระหว่างรถไฟฟ้าและห้างแถวนั้น แน่นอนว่าเห็นหอศิลป์ฯ ทีไรก็คิดถึงคุณแจ๋วทุกทีเลย
ขออภัยนะคะ ที่ยังไม่ได้ส่งสูจิบัตรงานแสดงภาพวาดของพี่หน่อย เด็กรักป่า ไปให้ วันก่อนพกสูจิบัตรกับที่อยู่คุณแจ๋วออกมาอย่างดี แต่พบรุ่นพี่คนหนึ่งเขาชอบ เลยให้เขาไปก่อน แล้วจะส่งไปให้คุณแจ๋วนะคะ
คุณแจ๋วขา พี่ใบไม้ไม่ได้อยากงานยุ่งเลยค่ะ แต่ว่ามักทำงานไม่ทันอยู่เสมอ คิดว่าทำงานทันเมื่อไรก็ตายตาหลับเลยค่ะ ฮ่า ๆ ..^__^..
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้
เรื่องสูจิบัตรไม่เป็นไรนะคะ แจ๋วเป็นฝ่ายรับโดยยังไม่มีอะไรจะตอยแทนพี่ใบไม้เสมอๆ
แวะมานี่ก็ด้วยความคิดถึงไม่ได้มีเจตนาอื่นใดเลยค่ะ
หากผ่านเข้ามาก็แวะมาที่หอศิลปฯอีกนะคะ แต่ต้องกลางเดือนธันวานู่นจึงจะมีนิทรรศการใหม่ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณแจ๋ว
ใครว่าคุณแจ๋วเป็นฝ่ายรับจากพี่ใบไม้อย่างเดียวล่ะคะ ก็เพราะมีคนทำงานอย่างคุณแจ๋วหลาย ๆ คน พี่ใบไม้จึงมีโอกาสได้ไปดูหนังที่หอศิลป์ฯ แถมยังได้เดินชมภาพวาดอีกด้วย
การที่มีมิตรสหายที่พูดคุยสื่อสารกันได้อย่างเข้าใจนั้นเป็นเรื่องที่งดงามอย่างยิ่ง และคุณแจ๋วก็เป็นคนหนึ่งที่สามารถรับรู้ได้ถึงการสื่อสารของพี่ใบไม้ นี่เป็นสิ่งยิ่งใหญ่ที่คุณแจ๋วได้ให้แก่พี่แล้วค่ะ
พี่ใบไม้ก็แค่รู้สึกว่าตัวเองมักบอกว่าจะทำอะไร แล้วทำช้าเกินไปเสมอ เลยต้องรีบยืนยันค่ะว่ายังคิดจะทำตามที่เคยบอกไว้
ก็กำลังพยายามให้ตัวเองคิดช้า ๆ หน่อย คิดเร็ว ๆ แล้วทำไม่ทันความคิดเลย แหะ ๆ
คิดถึงคุณแจ๋วเช่นกันนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้
ทานข้าวเย็นหรือยังคะ วันนี้วันหยุดหอศิลปฯ แจ๋วปิดมือถืออยู่บ้านอู้งานเบิกบานใจค่ะ ^__^
ที่จริงเป็นงานต้องเขียนต้องใช้ความคิดแล้วคิดไม่ออก ข้อมูลไม่มากพอ เลยไม่ขยับไปไหน
ขอเข้าชมรมคนทำงานไม่ทันด้วยคนนะคะ :)
อ้าว..คุณแจ๋ว..
ตกลงว่า เราจะมาเปิดชมรมคนทำงานไม่ทันกันใช่ไหมคะ ฮ่า ๆ
ปัญหาเราต่างกันเล็กน้อยค่ะ พี่ใบไม้คิดออกและมีข้อมูลค่อนข้างพร้อม คิดได้เร็วแต่เขียนช้าค่ะ สมาธิไม่ดีพอที่จะนั่งเขียนนิ่ง ๆ ได้นาน ๆ แถมยังชอบได้ไอเดียคิดเรื่องใหม่ ๆ อยู่เรื่อย.. แต่บางเรื่องก็คิดไม่ออกเหมือนกันค่ะ
สรุปว่าจะเป็นเพราะอะไรก็ตาม พวกเราก็ตั้งหน้าตั้งตาปั่นงานกันต่อไปนะคะ วันนี้ก็เพิ่งปั่นเสร็จไปอีกหนึ่งชิ้น แต่ยังเหลืออีกเยอะเลยค่ะ
รีบ ๆ ปิดชมรมของเราเถิดนะคะ กลัวจะมีสมาชิกมากเกินไปค่ะ
เอ้า..พวกเราสมาชิกชมรมคนทำงานไม่ทัน สู้ ๆ นะคะ ..^__^..
งานที่แจ๋วต้องทำเป็นการเขียนงามตามโจทย์ ไม่ได้คิดริเริ่มมาจากตัวเราก็เลยต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมให้เยงพอน่ะค่ะ แต่ว่าไตอนนี้ด้เวลาทำงานแล้ว...ห้ามอู้ ใช่มั้ยคะ ^_^
วันนี้ไปที่บันทึกพี่คนไม่มีราก พี่เขาไม่เข้ามาเลย ไม่รู้เป็นไงบ้าง
ครูมิมก็ปรากฎกายที่บันทึกครูปู แต่ไม่เห็นมาพูดคุยกับใครเลย
กลับมาแล้วไม่ค่อยพบใคร รู้สึกเหงาๆ นิดหน่อยค่ะ
คุณแจ๋วขา
ใช่แล้วค่ะ คุณแจ๋ว.. ด้วยเวลาที่มีอยู่ เราไม่ควรอู้ แต่เราก็มักเผลอตามใจตัวเอง อู้อยู่บ่อย ๆ :P
ตอนนี้พี่ใบไม้ง่วงจังเลย เมื่อคืนนอนไปนิดเดียว มัวแต่ต้อนรับมิตรสหายจากฮ่องกง พอส่งเพื่อนไปขึ้นเครื่องบิน ก็รีบปั่นงานที่ต้องส่งวันนี้เสร็จไปหนึ่งชิ้น คืนนี้ก็จะพยายามทำงานต่อตามกำลังค่ะ หรืออาจต้องงีบเสียก่อน ค่อยทำงานต่อ
ช่วงที่คุณแจ๋วหายไป คงมีคนรู้สึกเหงาเช่นกันค่ะ ผลัดกันไงคะ พี่คนไม่มีรากช่วงนี้ภารกิจมากค่ะ อีกไม่นานคงกลับมาให้เห็นบ้าง ส่วนครูมิม เวลาพี่ใบไม้ส่งข้อความไปหาทางมือถือ ครูมิมก็จะตอบกลับค่ะ
อย่างน้อยเราสองคนก็ได้คุยกัน พอจะทดแทนสี่ใบเถาได้กระมังคะ
ขอให้พวกเราทำงานทันในเร็ววันนะคะ ..^__^..
แวะมาทักทายค่ะพี่ใบไม้ ^__^
สู้ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณแจ๋ว
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
พวกเรารีบ ๆ ช่วยกันปิดกิจการของชมรมเรากันนะคะ ว่าแล้วก็ได้กลิ่นไหม้มาจากก้นของเรา ฮ่า ๆ
ฝากลูบหัวถุงทองสองทีนะจ๊ะ ..^__^..
สวัสดีค่ะ พี่ใบไม้
ลมหนาวมาแล้ว
ชอบอาบน้ำมากๆ ค่ะ
หายเหนื่อย พริบตา
พี่สบายดีนะคะ งานยุ่งไหม
เป็นกำลังให้พี่สาวคนเก่งค่ะ
ปีใหม่ ไปอาบน้ำส่งท้ายปีเก่าที่ไหนคะ
เอาใบไม้ มาฝากพี่ ด้วยความระลึกถึงเสมอค่ะ
- ตั้งแต่อ่านบันทึกนี้ของคุณใบไม้ ยังไม่ได้อาบน้ำตอนเช้าแบบเต็มรูปแบบซักกะวันเลยหล่ะค่ะ
- กร๊ากกกกก....
- อายจัง มาบอกเค้าทำไมเนี่ยะ
- คริ..คริ...
สวัสดีค่ะ คุณ poo
ไม่ได้คุยกันนานเลยนะคะ
ช่วงนี้งานยุ่งค่ะ เพราะว่าพยายามเคลียร์งานบางอย่างให้จบในปีนี้ ปีหน้าตั้งใจว่า จะมีชีวิตที่ยุ่งเหยิงน้อยลงและจัดการได้มากขึ้นค่ะ ก็ได้แต่หวังว่าจะทำได้ตามตั้งใจค่ะ
ปีใหม่ยังไม่แน่ใจเลยค่ะว่าจะไปไหน มีคนชวนหลายคน ใจจริงอยากอยู่บ้านค่ะ เคลียร์งานและบ้านตัวเองให้มันสะอาดตาขึ้น รกมาก ๆ ค่ะ
แต่ที่แน่ ๆ คงต้องไปเกาะเสม็ดกับเพื่อนคนไทยที่ทำงานอยู่สิงคโปร์ แต่,kใช้เวลาวันหยุดที่เมืองไทย เขาจองตัวเอาไว้ ไม่ไป โดนเทศนาแน่ ๆ
ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยมเยียน ชอบภาพใบไม้แห้งลอยน้ำ ถูกใจมากค่ะ ..^__^..
ครูปูคะ
เอ..ใบไม้อาบน้ำครั้งสุดท้ายไปเมื่อไรน้า..แหะ ๆ
ไม่ต้องอายนะครูปู ก็ไม่รู้ว่าการอาบน้ำไม่เต็มรูปแบบ กับการไม่อาบน้ำ อย่างไหนอาการหนักกว่ากัน อิ..อิ..
แหม..คุยกันแต่คนชื่อ ปู นี่แหละ เท่าที่เห็นก็นับได้ 3 ปูแล้ว..^__^..
กลัวคุณใบไม้จะผอมหน่ะค่ะ ^_^
อืม..ครูปูคะ ทานพวกเดียวกัน เดี๋ยวเขาขับออกจากกลุ่มปูน้า..
ใบไม้ไม่ผอมเลยค้า.. คิดงานไม่ออกก็กิน ๆ ๆ ๆ ทำงานไปหน่อยก็อู้ไปกิน ๆ ๆ เครียดก็ กิน ๆ ๆ ๆ เจอเพื่อน เพื่อนก็ชวน กิน ๆ ๆ ๆ
ตอนนี้ก็เลยโตเอา ๆ ค่ะ พรุ่งนี้จะไปออกกำลังกายเล่นโยคะแล้ว หลังจากหยุดไปกี่เดือนก็ไม่รู้ เพราะว่ายุ่งกับการกิน เอ้ย..ไม่ใช่..
ขอบคุณนะคะ ที่เอาพวกเดียวกันมาฝาก อย่างนี้เขาเรียกว่า "ปูใหญ่กินปูเล็ก" หรือเปล่าคะ อิ..อิ..
แวะมาบันทึกนี้บ้างค่ะ...
ยิ้มกว้างเลย...(^___^)
เห็นอาหารการกินของครูปู...ทำให้หิวไปด้วย.....
ยังไม่ถึงปีใหม่ 2552 ...ก็เลย...มายิ้ม...รอรับปีใหม่ค่ะ...(^___^)
เพื่อนเรามายิ้มรอรับปีใหม่ล่วงหน้าเลย ชื่นใจจริง ๆ
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรปีใหม่ รอยยิ้มที่มารอรับปีใหม่..
ได้รับยิ้มหวาน ๆ อย่างนี้ ปี 2552 ต้องเป็นปีที่ใบไม้มีความเปลี่ยนแปลงดี ๆ ในชีวิตแน่ ๆ เลย อิ..อิ..
ช่วงนี้ได้พบกัลยาณมิตรที่ทำงานร่วมกัน และแลกเปลี่ยนกันเรื่องชีวิตได้ลึกซึ้งหลายคน ทำให้ทำงานสนุกมาก และเห็นแนวโน้มการทำงานสนุก ๆ ต่อไปในปีหน้า
สวัสดีปีใหม่ 2552 เช่นกันค่ะเพื่อนรัก
ขอให้เรียนรู้ทุกก้าวย่างของชีวิตด้วยความเบิกบานนะคะ..^__^..
ไม่มีภาพสวย ๆ มาฝาก แต่คัดลอกข้อความจากหนังสือ "แห่งการงานอันเบิกบาน" มาฝากแทนนะคะ
"การฝึกสมาธิจะมีประโยชน์อย่างมากเลยทีเดียว เมื่อเราเอื้ออำนวยให้มันเกิดขึ้นมากกว่าที่จะต่อสู้กับตัวเราเองโดยการบังคับ เมื่อเรานำความคิดของเราและจิตใจของเราให้หลั่งไหลไปสู่การทำงานอย่างอ่อนโยนแต่แน่วแน่ แทนที่จะมองงานของเราเหมือนเช่นศัตรูที่เราต้องเอาชนะ เราจะต้องโอบกอดความท้าทายต่าง ๆ ที่มันก่อให้เกิดขึ้นอย่างนิ่มนวล เมื่อเราทำเช่นนี้ เราสามารถรวมพลังงานของเราให้ดำเนินไปในแนวทางที่เบิกบานและปลอดโปร่ง และมันเป็นการง่ายกว่าที่จะดึงดันอยู่ในงานนั้นจนกว่าจะเสร็จ เมื่อเรารู้แนวทางดังกล่าวแล้วนี้ เราจะเรียนรู้ที่จะซาบซึ้งแม้ในงานที่เราไม่ชอบทำเลย"