• เห็นด้วยว่าควรลดครับ
• ถ้าให้ดี เลิกแบบ ถอนรากถอนโคน เลยก็ดี
• เริ่มนับหนึ่งใหม่ก็ไม่สาย ถ้าคิดอ่านจะใช้ ปัญญา เป็นตัวนำ ครับ
• พูดถึง Oita คิดถึงครับ .. เคยไปอยู่ที่นั่นช่วงหนึ่งประมาณ 1 สัปดาห์  นานมาแล้วครับ ตั้งแต่ต้นปี 28 เป็น Home Stay ที่อบอุ่นใจมากๆ
• อิ อิ อิ ครับ

ใช่ครับ ครูฯ

แต่ไหนแต่ไรพวกนักปกครองปลูกฝังการ ให้ ให้ ให้ 

แต่ไม่เคยแก้ปัญหาที่แท้จริง  ให้ ให้ ให้ ถ่ายรูป ถ่ายรูป ถ่ายรูป

เป็นอย่างนี้มานาน สร้างความหวังหรอกๆเฟ้อฝัน ยิ่งพวกนักการเมืองยิ่งร้ายใหญ่  สร้างความฝันทางวัตถุ  สัญญาว่าจะให้ พัฒนา

ยิ่งนานวัน สังคมไทยยิ่งแย่ ส่งผลสะเทือนสู่ชุมชน

ตอนนี้ระบอบทุนปั่นราคาข้าวขึ้นอีก อีกหน่อยอะไรต่ออะไรก็ขึ้นตามกันไป       เข้าทางนายทุนครับ   ชาวบ้านจะไม่มีอะไรเหลือ

• ได้มีโอกาสไป Oita มากับเขาเหมือนกัน แต่โดยทุน....สว. เองจ้า....อิอิ
• แต่ก็ไม่ได้มีโอกาสไปดู หรือ คุยอะไรลึก ๆ อย่างที่อยากจะทำ....เพราะเวลาจำกัด....อิอิ...ฝากไว้ก่อน....คิดว่าเมืองไทยมีดีที่ควรไปศึกษาเอามาขยายอีกเยอะกว่า....ไม่จำเป็นต้องไปไกล....เหลือแต่ว่าจะไม่ได้ไปต่างประเทศเท่านั้นเอง

พระอาจารย์ที่เคยไปโออิตะ น่าเขียนเรื่องนี้ลงบล็อกนะครับ

• โออิตะ ผมว่าสู้ โออิชิ ไม่ได้หรอก อากาศร้อนๆแช่เย็น โอยยย...สดชื่น  
• พูดไปเล่นๆนะครับ  น้ำพวกนี้มันแพง ดื่มน้ำเปล่าบ้านเราดีกว่าครับ

น้ำดื่มบ้านเรา น้ำแร่ หรือน้ำหลอก ก็ไม่รู้

ชาเขียว ชาโออิชิ ราคาแพงกว่าน้ำนม และน้ำมันเสียอีก

ทั้งๆที่การลงทุน การผลิต ไม่น่าจะยากเท่าเลี้ยงปศุสัตว์

แต่เขาโฆษณาดี มีวิธีขายที่โดนใจ จึงไปโลด

ว่าแต่มีสักขวด ไหมละครับ จะลองชิมบำบัดโรคโง่กับเขาบ้าง

อิอิ

• สวัสดครับพ่อครูบา
• ผมเห็นด้วยครับที่เราต้องช่วยตนเองให้มากที่สุดมีปัญหาอะไรก็ต้องพยายามคิด หาวิธีแก้ไข ถ้าคิดคนเดียวไม่ได้ก็ต้องร่วมหัวกันคิดหลายคนน่าจะดีนะครับ

สมัยโน้นนนราชการเราแห่ไปดู โครงการ "แซมาเอินอัลดอง" ของเกาหลี

เราแห่ไปดู "คิบบุช" และ "โมชาร์บ" ของอิสราเอล

เราแห่ไปดู "ซาโวดายา" ของศรีลังกา

เราแห่ไปดู "PRRM" ของฟิลิปปินส์

เราแห่ไปดู "กรามินแบ้งค์" ของท่านยานุส

แต่ต่างชาติกลับแห่มาดูงานของในหลวง

ท่านที่เขียนเรื่อง "การพัฒนาสังคมโดยใช้แนวทางวัฒนธรรมของไทย" กลับเดินขึ้นดอยไปศึกษาระบบวัฒนธรรมความเชื่อของสังคมชาวเขาที่มีรูปแบบที่ชัดเจน แล้วเอาหลักกรอบความคิดมาอ่านสังคมไทย และได้ภาพออกมาชัดเจน

การไปศึกษาดูงานผมก็ว่าดีครับ แต่อย่าไปเที่ยวเสียมากกว่า ไปดูไปศึกดษาจริงๆแล้วเอามาคิดอ่านปรับให้เข้ากับสังคมไทยจริงๆสิ  อย่างนี้เข้าท่าครับ

แค่เราตระเวนไปในชนบททั่วประเทศ ไปซึมซับแนวคิด แนวปฏิบัติของชาวบ้านผู้ต่ำต่อย  แต่ต่อสู้กับชีวิตด้วยชีวิต และเอาตัวรอดมาได้นั้นน่ะ ไปศึกษาของดีที่มีอยู่ รวบรวมเอามาเผยแพร่ และเอาจริงเอาจังกับการเอาไปปรับใช้  แค่นี้ก็มหาศาล และยืนอยู่บนสภาพจริงของสังคมไทยด้วย  เข้ากับระบบนิเวศแบบต่างๆที่มีอยู่หลากหลายของประเทศเรา

ความสำเร็จที่ดงหลวง มิใช่ว่าจะเอาไปใช้ได้ทั่วประเทศ เพราะดงหลวงมีระบบนิเวศเฉพาะคือเป็นแบบภูเขา  พื้นที่ใดที่มีสภาพระบบนิเวศใกล้เคียงกันโอกาศที่จะเอาบทเรียนไปใช้ก็มีมาก 

แต่บทเรียนของพ่อแสนแห่งดงหลวง คือสอนให้เราคิดว่า หากเราเป็นมีความสังเกตธรรมชาติ เราก็สามารถเรียนรู้และปรับธรรมชาติมาใช้ในชีวิตจริงได้  ทุกหมู่บ้านมีสภาพธรรมชาติที่แตกต่างกัน  เราจึงต้องเข้าใจ  และทำในสิ่งที่สอดคล้องกับเขา  ก็เท่านั้นเอง ไม่ใช่ไปเอาอะไรมาจากไหนๆมากมาย  หากเอามาก็ต้องมีช่วงเวลาทดลอง พิสูจน์กันก่อน

ดังนั้นระบบการเกษตร หรือสหกรณ์แบบ แซมาเอิลอันดองของเกาหลีนั้น  หรือ คิบบุช โมชาร์บของอิสราเอลนั้นจึงไม่สามารถเอามาใช้ในปีเทศไทยได้เพราะระบบนิเวศมีนต่างกัน  เอาหลักคิดมาได้ แล้วเอาหลักคิดมาใช้บนสภาพแบบไทยๆ  นี่หมายความว่าต้องมีนักคิดนักดัดแปลง นักทดลอง แบบเอาจริงๆ  ลงมือจริงๆ เหมือนพ่อแสนแห่งดงหลวง

แหมเอาซะยาวเลยครับ ท่านครูบาครับ

ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น?

เขียนความคิดตอบกลับช่องความเห็น

ตัวไม่เด่นลดน้อยเหมือนหอยเหี่ยว

ด้านเทคนิคปรับแก้เสียทีเดียว

ให้ตัวเรียวล่ำบึกได้ไหมเอย

เห็นด้วยด้วยค่ะท่านพ่อครูบา ตอนนี้สภาพการพัฒนามันแย่เพราะคนของรัฐไม่จริงใจในการพัฒนา รายงานเฉพาะตัวเลข ที่น่าตกใจคือคุณพ่อได้พูดเรื่องข้อมูลชุมชนแต่การขับเคลื่อนหมู่บ้านอยู่ดีมีสุขและแผนชุมชนของ พช. ตัวชี้วัดแรกคือต้องใช้ข้อมูลจาก จปฐ.เป็นฐานในการพัฒนา ซึ่งเป็นความคิดที่ผิดตั้งแต่แรกแล้วเพราะข้อมูล จปฐ.กับข้อมูลชาวบ้านอันไหนจะดีกว่ากัน หากเราช่วยให้ชาวบ้านเก็บข้อมูลบ้านตนเองไว้เป็นฐานคิดของการพัฒนาได้น่าจะเป็นตัวชีวัดแรกด้วยซ้ำที่หมู่บ้านนั้นต้องผ่านเกณฑ์....ไปประชุมมาแล้วเบื่อค่ะ....แผนชุมชนที่เน้นให้ชาวบ้านแสดงเป็นกระดาษที่ไร้ค่า...แต่นักพัฒนาได้หน้ากับเจ้านาย....