: บันทึกข้างสนามหลวง
ผู้สันทัดกรณีเล่าว่า ..ยามเราเป็นเด็กเล็ก เราทดลองและเรียนรู้ หยิบของเข้าปากมั่วไปหมด เอานิ้วแหย่ปลั๊กไฟ (ผมเคยนะ) พอโตขึ้นมา เราเรียนจาก "ผู้รู้" ยัดเหยียดให้รู้ แต่เราไม่ได้เรียนรู้หรอก เรารับรู้เฉยๆ ยิ่งความรู้มากขึ้น เราก็ยิ่งห่างออกไปจากกระบวนการเรียนรู้ เปลี่ยนเป็นรับรู้เฉยๆมากขึ้นเรื่อยๆ..
สิ่งใหญ่โตเช่นอาคารระฟ้าเริ่มจากจุดเล็กๆ เม็ดกรวดเม็ดทราย เมล็ดไม้บางชนิดเล็กมาก แต่ถ้าได้งอกงามจะมีลำต้นใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขาบริเวณกว้าง ไม่ทราบว่าเปรียบปริมาณสัดส่วนในอัตราก้าวหน้าอย่างไรมันโตขึ้นกี่ร้อยกี่พันกี่หมื่นกี่แสนเท่า
ความคิด-ความรู้ ไม่ทราบจะคล้ายกันไหม? ถ้ามีคนนำเสนอเรื่องดีๆมาให้พวกเราได้ฉุกคิดบ่อยๆ BlogG2Kจะเป็นแหล่งเรียนรู้ที่สำคัญของสังคมไทย อย่างที่คุณConductor ทำอยู่นี่ใช่เลย โดนใจพวกเรามากใช่ไหมครับ ของท่านอื่นดีๆโดนใจก็มาก แต่ความโลภไม่มีข้อจำกัด จึงอยากจะได้อ่านและเรียนความคิดความรู้จากท่านทั้งหลายกว่านี้
อย่าลังเลที่จะเขียนเลยนะครับ หลายท่านหายไป นอกจากคิดถึงแล้ว Blogเหงานะ..คุณเมตตา(จิ๊บ)กับรัตติยา(แป๊ด)2คู่ขวัญแห่งหาดใหญ่ ไม่ทราบว่าไปเกยหาดที่ไหน เว้นวรรคไปนานเหลือเกิน ท่านไร้กรอบ ไม่ทราบว่าไปติดไฟแดงรึไง? เรื่องฮาจากหมอติ๋วนานๆจะโผล่ ไม่รู้เผลอไปดมยาเองรึอย่างไร? แผ่นดิน ก็มีคนรอ แต่ส่งการบ้านยังน้อยอยู่ ซูซานเมื่อไหร่จะไปเที่ยว ต้นกล้า กว่าจะเขียนได้ต้องให้ร้อนวิชาเสียก่อนโธ่ๆๆ อาจารย์ธวัชชัย ถ้าเขียนสไตล์ถึงลูกถึงคนBlogแตกไปนานแล้ว..หมอสุธี หมอเบริ์ด ลุงแหวง ลุงเอก พวกแม่สายบัวแต่งตัวเก้อบ่นๆๆนะ มีคนหนึ่งละที่ไม่ชมไม่ได้ เยาวชนแห่งชาติของชาวแซ่เฮ หนูจิ แห่งุสุพรรณบุรียังไงละครับ?
ท่านที่เขียนคงเส้นคงวา ก็ขอขอบคุณ ..อยากจะบอกว่า มีนักเรียนรอครูอยู่ทุกเช้าค่ำ ถ้าทุกคนขยันเท่าครูประถมที่เรียนปริญญาเอก พวกนักเรียนตาลายแน่ เอากันอย่างนั้นไหมละครับครู
ห้องเรียนแห่งนี้ เราอ่านแล้วยังมาบอกกล่าวพูดคุยแลกเปลี่ยนกับผู้เขียนได้ จุดนี้เป็นเสน่ห์ของBlogG2K แลกเปลี่ยนประสบการณ์สไตล์เอื้ออาทรของสังคมไทย ดีกว่าอ่านหนังสือ ชื่นชมชื่นชอบก็เก็บไว้ในใจ Blog G2K ทำให้เราขยับไปใกล้ผู้เขียนได้ง่าย คำว่าแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ต่างกว่าอ่านตำราแล้วรู้ตรงนี้เอง
พิษภัยจากยาบ้า น่ากลัว
แต่ถ้าโดนวางยาที่ชื่อว่าเฉยๆ น่ากลัวกว่า
ถ้ากินกันเป็นประจำ
จะรู้สึกเฉยๆกับชีวิตและสังคม
นานๆไปจะเป็นโรคหน้าตาเฉย
ตาโบ๋หน้าซีด เดินแข็งทื่อ กางแขนยื่นไปข้างหน้า
ถ้าเจอแบบนี้ ก็ตัวใครตัวมันละขอรับ ?
สวัสดีค่ะพ่อครูบาสุทธินันท์
สวัสดีค่ะครูบา
พ่อครับ
โรคหน้าตาเฉยๆ นี่หน้ากลัวนะครับ เดี๋ยวนี้โรคนี้ระบาด แพร่กระจาย
เฉยๆแบบไม่ใช่ธุระ แบบนี้ครับ
สวัสดีครับ
กราบสวัสดีพ่อครูฯค่ะ
เห็นด้วยกับคุณหมอคนชอบวิ่งค่ะ ..เบิร์ดสงสัยแล้วเชียวว่าทำไมวันนี้ร้อนพิกล โดนแต่เช้าเลย แหะ แหะ
มารายงานตัวว่าจะพยายามค่ะ ^ ^
สวัสดีครับท่านครูบา
ประเทศไทยอาจไปโดนสารพิษอะไรมาทำให้เกิดอาการคัน...พวกเราที่อาศัยประเทศไทยอยู่ ก็พยายามช่วยกันเกา...แต่ยังไม่โดนตรงที่คันซักที...สุดท้ายแล้วประเทศไทยก็ยังคันต่อไป...เราก็ต้องช่วยกันเกาต่อไป...คิดว่าสักวันหนึ่งคงเกาโดนที่คันให้หายคันบ้างซิน่า...หึหึ
ขอบคุณครับ
พ่อขา ไม่ได้แก้ตัวนะคะ
แต่งานประจำ กำลังจะทับหนู (หมู)
ผมมาหาต้นสังกัด " มหาชีวาลัยอิสาน " กรมราษฎรส่งเสริม
รายงานตัวครับผม
สวัสดีคะ พ่อครู
หนูอ่านบันทึก การรับรู้ มิใช่ การเรียนรู้ ของอาจารย์พินิจ เลยตามรอยมาเจอบันทึกนี้ของพ่อ
แหม... โดนใจวัยรุ่นจริงๆ คะ
ก่อนหน้านี้ก็เขียนบันทึก คิดถึงกันบ้างไหม มาเจอบันทึกนี้ของพ่อ ทำให้เกิดอารมณ์คิด blogger เพิ่มขึ้นมาอีกแล้วคะ
มายืนยันอีกคนหนึ่งว่าร้อนรุ่มมาหลายวันแล้วครับ ไม่กี่วันมานี้โดนไปหลายดอกแล้วครับ (:
มาขอรดน้ำขอพรจากพ่อครูบาค่ะ พร้อมกับขอรดน้ำท่านไร้กรอบ, พี่ติ๋ว, อ.Handy, ท่านสิทธิรักษ์, คุณ conductor, คุณหมอชอบวิ่ง,น้องอึ่ง, คุณเมตตา, น้องหมอเบิร์ด, น้องแป๊ด, คุณแผ่นดิน, น้องซูซาน, น้องหนิง, นายช่างใหญ่ และทุกท่านที่รู้สึกร้อนเนื้อร้อนตัวเนื่องจากถูกพาดพิง...ขอให้มีความสุข ชุ่มเย็น สุขภาพแข็งแรง ขยันๆเขียนบันทึกทุกๆท่านค่ะ...สู้ๆๆๆ ... อิอิ
ดีว่าเพิ่งเขียนบันทึกนะคะ ไม่งั้นคงร้อนรุ่มกว่าหลายๆ ท่านข้างบนแน่ๆ ^ ^
ย่องมาดูคน "ร้อน" ทั้งหลาย อิอิ โชคดีจังข้าพเจ้าชื่อไม่ขึ้นโพยด้วย 555
ครูบาคะ เอาการบ้านมาให้ตรวจ และแล้วก็ไปติดใจอนุทิน 555 (การเขียนบันทึกให้ครูบาอาจารย์อ่าน เป็นความสุขในโลก)
อยากไปเที่ยวเพื่อเขียนเรื่องให้พ่ออ่านค่ะ แต่ตอนนี้ไม่มีวัตถุดิบ มีบางคนชวนแล้วแต่ชวนเฉยๆ ไม่มีกำหนดสักที จนเอกหนีไปพิพิธภัณฑ์กับพ่อตัดหน้าหนูแล้วเมื่อเช้านี้ (แอบรู้อีกแน่ะ) ดูสิ พ่ออยู่สวนป่ายังได้มาเดินเที่ยวก่อนหนูเลย สงสัยตัดสินใจหนีตามพี่กะปุ๋มไปเที่ยวลาวอีกรอบดีกว่ามั้ง ถึงต้องเหนื่อยขี่จักรยานเองก็ยังดีกว่าไม่ได้ไปไหนเลยค่า ^ ^ ไม่ร้อนรุ่ม ไม่ร้อนใจ หลายวันมานี่ทำแต่งานเร่งก่อนปิดสงกรานต์ เดี๋ยวมีเรื่องดีๆ หนูเขียนการบ้านส่งแน่ค่ะ
เดือนละเรื่องสองเรื่องก็เฟื่องแล้ว
จะเลือกแนวทางไหนได้ทั้งนั้น
วิชาการงานพัฒนาไม่ว่ากัน
ขอให้ปั่นเรื่องลงก่อนสงกรานต์
ร้อนอย่างนี้ไม่มีที่คลายร้อน
กะจะนอนแช่อ่างอยู่ข้างบ้าน
ถอดทั้งหมดลดพิษกิจการงาน
ขอนอนอ่านBlogใจได้ไหมเอย.
สวัสดีปีใหม่คะ พ่อครูบา
มารดน้ำขอพร พ่อครูคะ ขอเรียนรู้คะ ขอบคุณคะ