16.35 นาฬิกา... เราเช่ารถกระบะไปพนมเปญ ถนนในเมืองที่นั่นเป็นถนนลาดยางแบบเทยางมะตอยบางๆ
ภาพที่ 1: รถขนส่ง ปอยเปต... คล้ายรถคันที่เราไปเลย โปรดสังเกตรถคันที่เราไป... กระจกรถแตกแล้ว ใช้สติกเกอร์ปะได้
พอออกนอกเมืองไปได้หน่อยเดียว... ถนนก็กลายเป็นถนนลูกรังชนิดเป็นคลื่นลอนบ้าง หลุมบ้าง ทำให้นึกถึงคำของท่านพระสุ เพียร... พระเขมรที่ไปเรียนที่วัดท่ามะโอ
ภาพที่ 2: ถนนออกจากเมืองปอยเปต
ภาพที่ 3: เบียร์ราชสีห์ (Tiger) หรือ "ราช-ชะ-ไส"
รถเหมา(จากปอยเปตไปถึงพนมเปญ)ที่นั่นไม่เหมือนเมืองไทย เขาจะแวะรับส่งคนอื่นไปตลอดทาง ทำให้การเดินทางช้ามาก ผู้โดยสารข้างทางท่านหนึ่งขนโต๊ะ เก้าอี้ไม้สักขึ้นรถไปด้วย
ภาพที่ 4: รถขนส่งออกจากปอยเปต
[คลิกที่นี่เพื่อชมภาพใหญ่... [ Click ]]
ภาพที่ 5: มองรถขนส่งเข้าไปใกล้ๆ
(คลิกที่นี่เพื่อชมภาพใหญ่... [ Click ]]
คนขับรถติดต่อรถกระบะเหมาอีกคันหนึ่ง เพื่อส่งคณะของเราต่อไปพนมเปญ รถคันนี้เป็นกระบะมีที่นั่งแบบแค็บคล้ายเมืองไทย
ภาพที่ 6: ป้ายจอดรถข้างทาง
ภาพที่ 7: ย้ายรถกันหน่อย
ภาพที่ 8: คนขับ (ภาษาเขมร = เนี้ยก-บะเฮิ้ก-ลาน) กับอาจารย์สาเรน
ภาพที่ 9: เตรียมออกรถ
ภาพที่ 10: เข้าเมืองพระตระบอง โปรดสังเกตเทวรูปกลางวงเวียนแบบพราหมณ์(ฮินดู)
ภาพที่ 11: แม่ค้า พ่อค้าขายแว่นตาที่สถานีขนส่งพระตระบอง
ภาพที่ 12: รถขนส่งอีกคันที่พระตระบอง
ภาพที่ 13: มีขนมปังฝรั่งเศสมาขาย (ภาษาเขมร = "นม-ปัง") โปรดสังเกตเฟอร์นิเจอร์ไม้บนรถ
18.35 นาฬิกา... รถออกจากพระตระบอง คนขับรถแวะเติมน้ำมันที่ปั๊มพ์ข้างทาง น้ำมันดีเซลที่นั่นตกลิตรละ 30 บาทชะตาชีวิตของท่านผูกพันกับเมืองไทยมากเป็นพิเศษ... เริ่มจากเรียนต่อเศรษฐศาสตร์ปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ท่านแต่งงานกับคนอรัญประเทศ ลูกสาวอยู่เมืองไทย เลยต้องเข้าๆ ออกๆ เมืองไทยบ่อยหน่อย
ภาพที่ 14: เด็กรถซ่อมรถได้เก่งมาก
22.20 นาฬิกา (4 ทุ่ม 20 นาที)... คนขับรถจอดข้างทาง ตะโกนเรียกคนขายข้าวให้ตื่นมาขายข้าว คนขับและผู้โดยสารบางท่านลงไปกินข้าว กับข้าวเป็นผักกาดดองต้มกับหมู กินกับข้าวสวย
ท่านสามเณรบอกให้ปิด คนขับดูจะไม่ค่อยพอใจ เลยสูบบุหรี่มวนต่อมวน
หลังเที่ยงคืน... คนขับรถแวะจอดข้างทาง ไปบ้านหลังหนึ่ง ตอนแรกบ้านหลังนั้นเปิดไฟดูโทรทัศน์คล้ายชาวเขมรทั่วไป
บรรยากาศมันให้เหลือเกิน ยุงก็เยอะ ทั้งมืด ทั้งเปลี่ยว... และแล้วคนขับรถและคณะเด็กรถก็ช่วยกันขนไม้เถื่อน... ออกุน ออกุน เจริญ (ขอบคุณ ขอบคุณมาก)ที่ไม่ปล้น
ภาพที่ 15: ช่วยกันขนไม้เถื่อน เปิดไฟสลัวๆ ไว้ดวงเดียว ได้บรรยากาศชวนปล้น
ภาพที่ 16: โชเฟอร์ (ภาษาเขมร = เนี้ยก-บะ-เฮิ้ก-ลาน) ตรวจสอบอย่างดี ให้ไม้ดี (โต๊ะ เก้าอี้) อยู่ข้างบน ไม้เถื่อนสอดไว้ข้างใต้ไม้ดีอีกที
ผู้โดยสารที่ขนเฟอร์นิเจอร์ไม้สักเป็นภรรยาตำรวจเสียด้วย อาจารย์สาเรนบอกว่า สามีท่านเป็นตำรวจเศรษฐกิจ(คงจะคล้ายกับศุลกากรอะไรทำนองนั้น) ท่านโทรศัพท์ไปบอกสามีเรียบร้อย
ทว่า... สังเกตดูกลับมีบ้านเรียงรายอยู่ 2 ฟากถนนแทบจะตลอดทาง ประมาณ 100-200 เมตรจะพบบ้านประมาณ 1 หลัง
เชิญอ่านตอนต่อไป:
แหล่งที่มา:
เชิญอ่าน:
ขอขอบคุณอาจารย์สิงห์ป่าสัก และท่านผู้อ่านทุกท่าน...
ขอขอบคุณครับ...
ขอขอบพระคุณอาจารย์เม็กดำ1 และท่านผู้อ่านทุกท่าน...
คนไทยหลายๆ ท่านคงจะเป็นโรคคล้ายๆ กับผู้เขียน...
ขอขอบพระคุณครับ...
/// ถูกต้องครับ เพลงกันตรึมจากสุรินทร์เป็นที่นิยมมากในกัมพูชาและเวียดนามไต้ และก็ขแมร์ทั่วโลก ครับผม
/// ขแมร ออกเสียง ว่า บัดด็อมบอง แปลว่า ตะบองหาย ครับไม่ไช่แปลว่าพระตะบอง
ขอขอบคุณอาจารย์ wanpen และท่านผู้อ่านทุกท่าน...
ละครไทย (TV)...
มสธ. ...
เชิญเที่ยวกัมพูชา...
ขอขอบคุณครับ...
ขอขอบคุณอาจารย์ / คุณ "ขแมร" และท่านผู้อ่านทุกท่าน...
เพลงอีสานมีลักษณะคล้ายเพลงโมซาร์ตที่กล่าวกันว่า เพิ่มสติปัญญา... เรื่องนี้ผม และพี่ชาย (รังสรรค์ พรเรืองวงศ์ - วิศวกร) คิดตรงกันเลย
ขอขอบคุณที่กรุณาแนะนำ...
ขอขอบพระคุณครับ...
ที่รู้ว่า กันตรึมดังไปทั่วโลก เพราะคนขแมร ไปอยู่ต่างประเทศมาก และก็ชอบฟังกันตรึมด้วย ทุกวันนี้ก็มีเพลงกันตรึมอยู่ในอินเตอร์เนตให้ได้โหลตกัน และที่สำคัญ www.youtube.com มีเพลงกันตรึมมากมาย ที่คนกัมพูชาอัพโหลดขึ้น
ที่เวียดนาม มีชาวขแมรอาศัยอยู่มากมาย (ขแมร์กรอม) ไม่น่าจะเรียกว่าชนกลุ่มน้อยเลยครับ และก็กำลังขอสิทธิหลายอย่างอยู่
อย่างนี้คนขแมรอีสานไต้ก็โดนเรียกว่าชนกลุ่มน้อยด้วยสิครับ มีจำนวนประชากร ไม่ถึง 2 ล้าน (แต่ก็เกือบๆ)
ขอขอบคุณอาจารย์ "แขมร" และท่านผู้อ่านทุกท่าน...
เพลง...
คนกลุ่มน้อย...
คนไทย...
หลอมรวม...
หลากหลาย...
แขมร์...
หลากหลาย...
ตอนไปพนมเปญ...
ขอขอบคุณครับ...