ผู้เขียนห่างหายจากบันทึกไปนานมากเนื่องจากมีงานยุ่ง ตั้งใจจะเขียนเล่าเรื่องกิจกรรมต่างๆๆและผลจากเวทีที่คุณครูทำ แต่เมื่ออ่านของพี่หนานเกียรติแล้ว พี่หนานเกียรติเขียนได้ละเอียดดีมาก อ่านได้ที่นี่1ครับ ที่นี่ 2 แถมที่นี่ 3 ด้วย อ่านบันทึกที่เกี่ยวข้องจากน้องเอกได้ที่นี่ครับ
ผู้เขียนเลยคิดว่า เล่าเรื่องต่อจากพี่หนานเกียรติดีกว่า น้องเอกให้คุณครูทำกิจกรรมบทบาทสมมุติ(role play) เกี่ยวกับเรื่องในโรงเรียนลองอ่านดูนะครับ
บรรยายในห้องเรียนชั่วโมงศิลปะ
ด.ช. นุกูล : ครูครับ ไม้บรรทัดผมหายครับ
นักเรียนคนอื่นๆๆ: สีผมก็หาย ของหนูก็หายคะ
ครูพิศมัย :อ้าวมีปัญหาอีกแล้ว นักเรียนลองใช้กระบวน
การอริยสัจ 4 คิดซิ ว่าจะทำอย่างไร (ล้อเลียนกลุ่ม
ผอ.บงการ ฮา)
นักเรียนหญิง : ค้นกระเป๋าเลยดีไหมคะ
ครูพิศมัย : อ้าวลองค้นดู นเรศ ครูค้นกระเป๋าได้ไหม
นักเรียนคนอื่นๆๆ: ครูครับนี้ไม้บรรทัดผม ครูขานั่นเงินหนูนี่คะ
นเรศ : ผมบอกเพื่อนๆๆแล้วว่าเก็บของไว้ให้ดีๆ(ฮา)
ครูพิศมัย : พวกเราจะทำอย่างไรกับนเรศดี
หัวหน้าห้อง : ผมอยากให้นเรศสัญญาครับว่าต่อไปจะไม่ลักของ
เพื่อนอีก
ครูพิศมัย : นเรศเธอให้สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ลักของเพื่อน
อีก
นเรศ : ครับคุณครูผมให้สัญญาว่าจะไม่ลักของเพื่อนอีก
ในเวลาต่อมา เอ้ย ในวันต่อมา…
ด.ช. สุมนต์ : ฮือๆๆครูครับ ขนมผมหายครับ
นักเรียนคนอื่นๆๆ : ของผมด้วยครับ ของหนูด้วยคะ
ครูพิศมัย : อ้าวหายอีกแล้วหรือ ลองหาให้ดีก่อนซิ
นักเรียนคนอื่นๆๆ : ผมหาแล้วครับ แต่ไม่เจอ
ในที่สุด ครูก็ค้นเจอที่นเรศ
ครูพิศมัย : ไหนนเรศเธอสัญญาแล้วไงว่าจะไม่ลักของเพื่อนๆ
ครูพิศมัย : ใช่ครับครูผมสัญญาเมื่อวันก่อน ไม่ใช่วันนี้(ฮา)
ครูพิศมัย : ครูไม่เอาผิดเธอหรอก ต่อไปต้องไม่ลักของ
เพื่อนๆๆนะ
นเรศ : ครับคุณครู
ครูพิศมัย : (ทำท่าคิดคนเดียว) นเรศลักของเพื่อนตั้งหลาย
ครั้งแล้วไม่รู้จะทำอย่างไรดี แก้ไม่หาย…จะใช้วิธี
ไหนดี คิดได้แล้ว… เราขโมยกระป๋านเรศไปซ่อน
ดีกว่า
วันต่อมา
นเรศ : ครูครับกระเป๋าผมหายครับ
ครูพิศมัย : หายที่ไหนนเรศ หนูหาดีแล้วหรือ
นเรศ : หาดีแล้วครับ ฮือๆๆๆ
ในที่สุดนเรศก็หากระเป๋าพบ
ครูพิศมัย : นเรศ ต่อไปหนูจะต้องเอาใจเขามาใส่ใจเราไม่
ขโมยของเพื่อนนะ เพราะของ ของใคร ใครก็รัก
นเรศ : ครับ คุณครู ต่อไปผมจะไม่ลักของเพื่อนอีกแล้ว
ครับ
ในที่สุดครูก็แก้ปัญหาการลักขโมยของนักเรียนได้ (ฮาไหมครับ ทำไปได้) นี้เป็นเรื่องจริง จากชีวิตครูท่านหนึ่งเชียวนะครับ…
ตอนสุดท้ายน้องเอกให้คุณครูช่วยกันออกแบบแผนมโนทัศน์ของโรงเรียนว่าสรุปแล้วควรเป็นอย่างไร และให้แต่ละโรงเรียนนำเสนอแผนมโนทัศน์ของตนเอง(เสียดายเวลาจำกัด เลยได้ฟังค่อนข้างน้อย) ได้ภาพออกมาแบบนี้ครับ จะสังเกตว่าเวทีนี้ทุกๆๆท่านเท่ากันหมดไม่มีหัวหน้าไม่มีลูกน้อง….
ผู้เขียนขอขอบผู้บริหารและคุณครูทุกๆๆท่านที่ให้เรียนรู้ ขอบคุณน้องเอก พี่ศิลา พี่ ดร.ยุวนุชที่เป็นกัลยาณมิตรที่ดี ขอบคุณพี่หนานเกียรติ ถึงแม้ว่าพี่จะป่วย แต่พี่ก็มีจิตอาสามาช่วยเหลือกัน…
จากเวทีนี้ ทำให้ผู้เขียนที่อยู่ในวงการศึกษามานาน ได้ความคิดว่า จาก การปฏิรูปการศึกษาไม่ได้ล้มเหลวที่ครู…แต่ล้มเหลวที่คำสั่งและนโยบายสารพัดร้อยแปดพันเก้าอย่างที่มาจากหอคอยงาช้างข้างบน…ที่อยู่ในห้องแอร์…สั่งมาสู่โรงเรียนให้รายงาน…ครูไม่ได้ทำงานเพียงแต่การสอนอย่างเดียว…แต่ต้องทำทุกๆๆอย่างที่ส่วนกลางต้องการ…มีโรงเรียนหลายโรงเรียนในบ้านเราที่คิดนอกกรอบ เรามาช่วยกันส่งเสริมสนันสนุนโรงเรียนแบบนี้ดีกว่า…ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน…
สวัสดีค่ะ...แวะมาทักทาย
เพิ่งกลับมาเหมือนกันค่ะ
มาเยี่ยมอ่าน "มีโรงเรียนหลายโรงเรียนในบ้านเราที่คิดนอกกรอบ เรามาช่วยกันส่งเสริมสนันสนุนโรงเรียนแบบนี้ดีกว่า…".
สวัสดีคะ
คิดได้อย่างไร นอกกรอบ ในกรอบ คิดจากปฏิบัติจริงทำจริง จะดีที่สุด
ถ้าเมื่อ ก่อน ผมได้ ครูแบบ อาจารย์ ขจิต มาสอนภาษา อังกฤษ ป่านนี้ ผมสบายไปแล้วครับ
สวัสดีค่ะ
ท่านพี่ขาหญ่ายย หายไปนานมากๆ งานเข้าฤาคะ
หยุดวันผู้เป็นที่รักนี้ ท่านพี่กลับบ้านหรือเปล่า
อย่าลืมนำภาพมาฝากนิ ... เดินทางปลอดภัยค่ะ
หวัดดีค่ะน้องดร.
พบพี่อ้อยทุกวันเลยค่ะ
ช่วงนี้พี่อ้อยกินเจ
สงสัยไม่ค่อยมีแรงเขียนบันทึก
ฮิฮิฮิฮิ
สอนแค่คำพูดเป็นนามธรรม..ต้องสอนให้ได้เรียนรู้จากประสบการณ์จริงนะคะ
ตามมาขอบคุณ สำหรับความเห็น
และ web site ที่แนะนำ
แจ้งให้คุณพ่อน้องเก่งทราบแล้วจ้า
เรื่องการพัฒนาโรงเรียน
สมาชิกจันทร์ยิ้ม รอคอย อยู่
เป็นผู้รับผลงานโดยตรงจ้า
สวัสดีค่ะอาจารย์..อดีตนักมวย...มาศึกษากิจกรรมที่มีสาระและอยากให้อาจารย์ได้เขียนบันทึกภาษาอังกฤษ..ทิ้งระยะนานมากนะค่ะ จะติดตามค่ะ
เรื่องการแก้ปัญหาเด็กขโมยของ
ขอนำเอาไปใช้นะครับ
ขอบคุณครับ
งานเยอะนะครับ อย่าลืมพักผ่อนบ้างนะครับ
ผมแวะมาขอบคุณที่ยังระลึกถึงอยู่
รถมหาวิทยาลัยเขาไปประชุมงานประกันคุณภาพครับ ผมไม่ได้ไปครับแต่จัดรถให้เขาครับ
อยู่คนละฝ่ายครับ หากมีโอกาสไปคงได้แวะไปหาอาจารย์แน่นอนครับ
เข้ามาอ่านเมื่อเช้าแล้ว แต่รีบทำให้ไม่ได้ทิ้งรอยไว้ครับ
ประเด็นสุดท้ายที่อาจารย์ทิ้งไว้ เป็นเรื่องจริงแท้แน่นอนครับ
ผู้กำหนดนโยบายต่าง ๆ นั่งอยู่บนหอคอยในห้องแอร์ มิได้รู้ความเป็นจริงและความเป็นไป
ส่วนใหญ่กำหนดไปก็กลายไปเป็นภาระและปัยหาใหม่ที่โรงเรียนทำ/แก้ไขไม่หยุดหย่อน
น่าเบื่อมาก ๆ จับเอาไปโยนทะเลให้หมดเลยดีไหมครับอาจารย์
เยี่ยมจริงๆค่ะ
เมื่อวานก่อนพี่สาวที่เป็นครูมาจากสุรินทร์
เค้าถามว่าเคยได้ยินข่าวกลุ่มครูไปประท้วงให้รัฐบาลใช้หนี้ให้มั้ย
พวกพี่เองแหละ ทำกันไปได้ แต่ถ้ารัฐบาลใช้หนี้ให้นะ จะรักตลอดปีตลอดชาติเลยประมาณว่ารักนิรันดร์นะค่ะ
มีโรงเรียนหลายโรงเรียนในบ้านเราที่คิดนอกกรอบ เรามาช่วยกันส่งเสริมสนันสนุนโรงเรียนแบบนี้ดีกว่า…
มาชื่นชมกิจกรรมดีดี จากคนดีดี ที่คิดทำดีตลอดมาค่ะ
แวะเข้ามาหาความรู้ครับ
เป็นกิจกรรมที่ดีมากสร้างสรรค์จรรโลงชีวิตครูๆ ให้มีชีวิตชีวาขึ้นคะ นะคะ คุณครูจะได้ชื่อว่ามีการพัฒนาบ้าง แล้วก็นิทานการลักขโมยก็ได้ข้อคิด และวิธีการแก้ปัญหาคะ
โอโฮ ตอนท้ายพูดเข้าท่าดีนะ โดนใจพี่สุคะ ดึงลอกมาจากข้างบน ว่า จากเวทีนี้ ทำให้ผู้เขียนที่อยู่ในวงการศึกษามานาน ได้ความคิดว่า จาก การปฏิรูปการศึกษาไม่ได้ล้มเหลวที่ครู…แต่ล้มเหลวที่คำสั่งและนโยบายสารพัดร้อยแปดพันเก้าอย่างที่มาจากหอคอยงาช้างข้างบน…ที่อยู่ในห้องแอร์…สั่งมาสู่โรงเรียนให้รายงาน…ครูไม่ได้ทำงานเพียงแต่การสอนอย่างเดียว…แต่ต้องทำทุกๆๆอย่างที่ส่วนกลางต้องการ…มีโรงเรียนหลายโรงเรียนในบ้านเราที่คิดนอกกรอบ เรามาช่วยกันส่งเสริมสนันสนุนโรงเรียนแบบนี้ดีกว่า…ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน…
เป็นกำลังใจให้นะคะ น้องขจิต น้องเอก น้องหนานเกียรติ สู้ สู้ คะ เพื่อครูและคนอื่นๆ
คะและขอมอบดอกกุหลาบเพื่อเป็นกำลังใจกันคะ
สวัสดีค่ะ
* เปิดเข้ามาจะหาบันทึกเก่าไปทำงานส่งเจ้านาย
* พบบันทึกนี้ได้ใจจังเลย จากเวทีนี้ ทำให้ผู้เขียนที่อยู่ในวงการศึกษามานาน ได้ความคิดว่า จาก การปฏิรูปการศึกษาไม่ได้ล้มเหลวที่ครู…แต่ล้มเหลวที่คำสั่งและนโยบายสารพัดร้อยแปดพันเก้าอย่างที่มาจากหอคอยงาช้างข้างบน…ที่อยู่ในห้องแอร์…สั่งมาสู่โรงเรียนให้รายงาน…ครูไม่ได้ทำงานเพียงแต่การสอนอย่างเดียว…แต่ต้องทำทุกๆๆอย่างที่ส่วนกลางต้องการ…มีโรงเรียนหลายโรงเรียนในบ้านเราที่คิดนอกกรอบ เรามาช่วยกันส่งเสริมสนันสนุนโรงเรียนแบบนี้ดีกว่า…ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน…
* ชอบใจจังเลย ขอนะคะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
คงไม่ต่างกันค่ะอาจารย์ สา'สุข ก็จะมีปัญหาว่าเราไม่ได้แค่ทำการรักษาผู้ป่วยใน รพ.เท่านั้น เราต้องทำงานเชิงรุกประสานร่วมกับเครือข่าย ทั้งในกระทรวงเดียวกัน และต่างกระทรวง ทั่งภาครัฐและเอกชน
โรงพยาบาลพอเพียง, โรงพยาบาลสายใยรัก, ภูมิปัญญากับคุณภาพชีวิต, ชุมชนกับคนต้นแบบ ฯลฯ เหล่านี้ล้วนเป็นตัวอย่างว่าเราไม่ได้แค่ทำหน้าที่หลักของเรา เราต้องออกนอกกรอบและเอามือแตะกันไว้และไปด้วยกันกับชุมชนที่เราอยู่ กับสังคมที่เราอยู่ เพื่อให้เกิดชุมชนเข้มแข็ง คนเข้มแข็ง สังคมเข้มแข็ง และประเทศชาติเข้มแข็ง
เป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน ครูและหมอ ไม่ต่าง ไม่ห่างกันเลย
คงไม่ต่างกันค่ะอาจารย์ สา'สุข ก็จะมีปัญหาว่าเราไม่ได้แค่ทำการรักษาผู้ป่วยใน รพ.เท่านั้น เราต้องทำงานเชิงรุกประสานร่วมกับเครือข่าย ทั้งในกระทรวงเดียวกัน และต่างกระทรวง ทั่งภาครัฐและเอกชน
โรงพยาบาลพอเพียง, โรงพยาบาลสายใยรัก, ภูมิปัญญากับคุณภาพชีวิต, ชุมชนกับคนต้นแบบ ฯลฯ เหล่านี้ล้วนเป็นตัวอย่างว่าเราไม่ได้แค่ทำหน้าที่หลักของเรา เราต้องออกนอกกรอบและเอามือแตะกันไว้และไปด้วยกันกับชุมชนที่เราอยู่ กับสังคมที่เราอยู่ เพื่อให้เกิดชุมชนเข้มแข็ง คนเข้มแข็ง สังคมเข้มแข็ง และประเทศชาติเข้มแข็ง
เป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน ครูและหมอ ไม่ต่าง ไม่ห่างกันเลย
มารายงานตัวค่ะ
จะ...จะ...กลับมายืนที่เดิมแล้วนะ....จะกลับมาเขียนแล้วบันทึกแล้ว..
แต่ขอไปหาดใหญ่ก่อน (ไปหาหมอตาหน่อย)..5555..คุณหมอชื่อตาหน่อย..คิคิคิ
สวัสดีค่ะอาจารย์ขจิต
ตามรอยมาด้วยความคิดถึงค่ะ.... หนีไปเที่ยวมา เลยห่างหายไปค่ะ ตอนนี้โรงเรียนเปิด ต้องทำงานแล้ว.....
อาจารย์มีกิจกรรมดีๆ มาฝากพวกเราตลอดเวลาเลย พักบ้างก็ได้นะคะ
ระลึกถึงค่ะ
ส่งไข่มาบำรุงร่างกายคนขยันค่ะ...
สวัสดีค่ะอ.ขจิต
มาติดตามกิจกรรมของคุณครู
Humanized Educare
อ่านแล้วรู้สึกดี๊ ดีค่ะ
เเวะมาเยี่ยมอาจารย์ครับ
แวะมาเยี่ยมอาจารย์ขจิต
ยังคงมีเรื่องราวดีๆ มาฝากกันอยู่นะคะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ขจิต
เห็นภาพกิจกรรมแล้วอบอุ่นค่ะ...มาร่วมเรียนรู้ Educare
แวะมาทักทายยามดึกค่ะ
..ขอบคุณครับ ที่แวะไปเยี่ยม..มองในอีกแง่ เรามี คน เป็นครูมาก..หมอด้วย(โดยเฉพาะที่เป็นข้าราชการนะ)..แต่ ทำไม สังคมเรา จึงแย่ลงเรื่อยๆ..หรือ ครู หมอ เรายังไม่พอ..
ได้ความคิดว่า จาก การปฏิรูปการศึกษาไม่ได้ล้มเหลวที่ครู…แต่ล้มเหลวที่คำสั่งและนโยบายสารพัดร้อยแปดพันเก้าอย่างที่มาจากหอคอยงาช้างข้างบน…ที่อยู่ในห้องแอร์…สั่งมาสู่โรงเรียนให้รายงาน…ครูไม่ได้ทำงานเพียงแต่การสอนอย่างเดียว…แต่ต้องทำทุกๆๆอย่างที่ส่วนกลางต้องการ…มีโรงเรียนหลายโรงเรียนในบ้านเราที่คิดนอกกรอบ เรามาช่วยกันส่งเสริมสนันสนุนโรงเรียนแบบนี้ดีกว่า… การคิดที่ไม่ต้องโดนตีกรอบทำให้เราสามารถแสดงศักยภาพได้ดี โดยไม่ต้องติดอยู่กับการคาดหวังและข้อกำหนดแคบๆเห็นด้วยกับดร.ขจิต ค่ะ
สุขสันต์วันหยุดค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
แวะมาศึกษากิจกรรมบำบัดแบบ "role play" ค่ะ...งานหนัก รักษาสุขภาพนะคะ ด้วยความห่วงใยจากสภาเต็กกินหยูฯ...อิ อิ อิ...นี่คือดอกไม้ค่ะ
การปฏิรูปการศึกษาไม่ได้ล้มเหลวที่ครู…แต่ล้มเหลวที่คำสั่งและนโยบายสารพัดร้อยแปดพันเก้าอย่างที่มาจากหอคอยงาช้างข้างบน…ที่อยู่ในห้องแอร์…สั่งมาสู่โรงเรียนให้รายงาน…ครูไม่ได้ทำงานเพียงแต่การสอนอย่างเดียว…แต่ต้องทำทุกๆๆอย่างที่ส่วนกลางต้องการ…มีโรงเรียนหลายโรงเรียนในบ้านเราที่คิดนอกกรอบ เรามาช่วยกันส่งเสริมสนันสนุนโรงเรียนแบบนี้ดีกว่า
ขอบคุณค่ะ
ไม่ได้แวะมานาน
คิดถึงน้องชายจัง
หนูไม่ได้หายไปไหน
หนูยังติดตามและชื่นชมงานของ ดร. ตลอดนะค่ะ
เพียงแต่ตอนนี้หนูกำลังปรับและเปลี่ยนสิ่งต่างๆที่เกี่ยวข้องกับตนเองให้อยู่อย่างถูกต้องและเหมาะสม
หนูยังเป็นกำลังใจให้อาจารย์ตลอดไป สู้ๆๆๆๆๆ ค่ะ
ดีใจที่มีโอกาสได้ร่วมงานกันใกล้ชิดในโครงการนี้ค่ะ
พี่ว่าปัญหา อุปสรรคในการสร้างครูดี เป็นครูดี ที่จริงก็เป็นที่รู้ๆกันอยู่บ้าง แต่ผู้เกี่ยวข้องในระบบก็ยังคงคิด คงทำแบบเดิมๆ พี่นึกชื่นชมคุณครูที่ได้พบทุกท่านที่กล้าคิด กล้าทำนอกกรอบ นโยบายเบื้องบน-ส่วนกลางจะสั่งมาอย่างไรคุณครูก็หาวิธีการทำที่พยายามบูรณาการกับสิ่งที่ตนทำอยู่ ไม่ให้เกิดความขัดแย้ง โดยมีเด็กเป็นเป้าหมาย ว่าเด็กต้อง ดี เก่ง สุข พี่นึกถึงคุณครูท่านหนึ่งในวงลปรร. ที่ยกภาษิตว่า ขัดหม้อขัดไหได้หม้อแวววาว แต่ขัดผู้ใหญ่แล้วเป็นอันตราย
ตามมาอ่าน...ไม่รู้จบจริงๆๆ
มีอย่าง ดร.ขจิต อีก10คน ประเทศไทย อยู่ในเวทีโลก..