หลังจากผมพยายามหาทางลดปัจจัยในการเลี้ยงชีวิตในแต่ละวันลง
ทีละเรื่อง ทีละปัจจัย ทีละองค์ประกอบ
จนมาเหลือการทานอาหารวันละครั้ง แบบเน้นคุณค่าจริงๆของอาหาร และจำนวนที่เป็นประโยชน์จริงๆ
ใช้เสื้อผ้าน้อยชุด และของใช้เท่าที่จำเป็นจริงๆ จนทำให้มีเสื้อผ้าเหลือมากมาย และไม่จำเป็นต้องหาใหม่แน่นอน
รักษาสุขภาพและจัดระบบการใช้ชีวิต ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ทำให้ร่างกายสมบูรณ์ แข็งแรง ลดปัจจัยเสี่ยงที่จะทำให้เจ็บป่วย โดยวิธีการหาที่ทำนา ปลูกข้าว เลี้ยงครอบครัว ได้อาหาร ได้ความรู้เพื่อการสอนและช่วยเหลือสังคมไปพร้อมๆกัน แบบ "บูรณาการ"
และ ไต่ตรองเรื่องการจัดระบบที่อยู่อาศัยให้เหมาะกับอัตภาพ
ผมก็พบว่า
เมื่อเราลดปัจจัย 4 ขั้นพื้นฐานที่จำเป็นในการดำรงชีวิตลง
เราก็จะลดความวิตกกังวล ให้น้อยลงได้มากมาย
มีเวลาคิด เวลาเรียน เวลาศึกษาและพัฒนาตัวเองได้ดีขึ้น และหลากหลายมิติมากขึ้น
ทำให้สามารถเข้าใจชีวิต ใช้ชีวิต และเวลาของชีวิต และทำเรื่องที่เป็นประโยชน์มากกว่า
ทั้งต่อตนเอง ต่อส้งคม ต่อผู้อื่น ได้มากขึ้น
นี่ละมั้งครับ ที่ท่านผู้รู้ เรียกว่า "คุณค่าของชีวิต" และ "ความสุขเกิดจากความเรียบง่าย"
อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
ชอบจังครับ ท่านอาจารย์สบายดีนะครับ
I used to have many machines to do jobs in my property. I spent a lot of time in maintenance, repairs and a lot of money in fuel. So I had to work hard to find enough money to pay for all these trappings.
These days I only have a few little machines to do things around the house. I don't work hard. I don't get stressed. ... I also apply that to clothes (simple easy to clean, no ironing), meals (one pot, several meals, and fresh --no cooking fruits and veggies), ... But I still have many piles of junks to play (invent gadgets) ;-)
อิอิอิอิอิ
ถ้าจะให้ผมหาคำจำกัดความนะครับ
ผมเรียก ชีวิตที่ "ตกผลึก" ครับ
ชัดเจน สดใส มีคุณค่า ฯลฯ
555555555555555555555