อนุทิน 62759

โชคดีที่ครูช่วยเตือนสติ พอทราบว่าพี่ที่หนูรอเมื่อวาน ลาป่วย

น้องที่ตอบปฏิเสธเมื่อวานทำหน้าแบบขอโทษ

หนูยิ้มให้อย่างจริงใจ และเบาสบาย วูบของอารมณ์หายวับไปหลังจากมองเห็นตั้งแต่ทราบข่าวการลาป่วย แต่ก็ได้ยินเสียงข้างในตนเองว่า

"ว่าแล้วมันต้องมีอะไร เพราะครูท่านเตือนมาก่อนล่วงหน้า"

การสื่อสารกับน้องจึงเป็นการสื่อสารด้วยรอยยิ้มและความจริงใจ เบาสบาย เพื่อจับมือกันแก้ไขปัญหา

ครูขา..............หนูกราบขอบพระคุณอย่างสุดซึ้ง

แต่ตอนนี้ไม่มีเวลา ที่จะจมกับสิ่งใดนาน ๆ

ทุกขณะ คือการทำงาน ต้องมีสติ ให้มาก ๆ

นี่แหละ ของจริง.........ดังนั้นต้อง "เอาจริง"