ประเทศของเราเหมือนสวนดอกไม้
แนะนำหนังสือ
ประเทศของเราเหมือนสวนดอกไม้
Travel Literature from Nepal
หนุ่ม หนังสือเดินทาง
เรื่อง - ภาพ
กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์หนังสือเดินทาง
พิมพ์ครั้งแรก
มีนาคม 2548
คติ มุธุขันธ์ : แนะนำ
หนังสือที่นำเราไปสู่เรื่องราวเนปาลี
ดินแดนอันหลากหลายผู้คนและสีสัน
นำพาสิ่งที่พบเห็นมาบอกเล่า
ด้วยวรรณกรรมแห่งการเดินทาง
เรื่องเล่าและเรื่องราวจากดินแดนแห่งขุนเขาและผู้คน
คำนำ
ชีวิตของเราเหมือนสวนดอกไม้ เหมือนประเทศของเราเหมือนสวนดอกไม้
ผมไม่ได้คิดถึงชีวิตมานานเท่าใดแล้ว?
ชีวิต ความจริงมันไม่ปะติดปะต่อ หากใครสักคนต้องการอ่านชีวิตก็คง อ่านได้เหมือนฟังหมอดูเล่าเรื่องราวจากการอ่านลวดลายเส้นสายบนฝ่ามือ หรืออ่านองศาดวงดาวที่กระทบวันเดือนปีและเวลาเกิด
อยากรู้เรื่องไหนอ่านเรื่องนั้น ฟังเรื่องนั้น อ่านจบ อยากอ่านอีกเรื่อง หรือฟังอีกเรื่องก็อ่านใหม่
ไม่อยากอ่านตรงไหน ตอนไหน ข้ามไปอ่านเรื่องอยากรู้อยากอ่านก่อน
ท่วงทำนองหนังสือเล่มนี้เป็นเช่นนั้น
หนุ่ม หนังสือเดินทาง ตั้งชื่อหนังสือเล่มแรกในชีวิตของเขาว่า ประเทศของเราเหมือนสวนดอกไม้
คล้ายต้องการบอกคนอ่าน ว่าเนปาลที่เขาไปเยือน มีความหลากหลายเหมือนกำลังเดินในสวนดอกไม้นานาพันธุ์ ไม่ใช่เดินเข้าไปซื้อหรือชมดอกไม้ในร้านขายดอกไม้
เพราะฉะนั้น จึงเลือกไม่ได้ว่า จะชมดอกไหนพันธุ์ไหน เลือกไม่ได้ว่าจะดอมดมฉมกลิ่นไม้ดอกใด
งานเขียนทำนองบันทึกส่วนตัวเล่มนี้ พูดถึงผู้ชายคนหนึ่งกับคำถามมากมาย ประหนึ่งผู้เขียนกำลังคิดคำนึงถึงการเดินทางและตั้งคำถามกับสิ่งพานพบ มิเพียงแต่กับคนอ่าน แต่ดูเหมือนกับตัวผู้เขียนเองด้วย
เมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้จบ ผมคิดถึงสองเรื่องที่ไม่ได้คิดถึงมานาน หนึ่งคือ ชีวิต และอีกหนึ่ง การเดินทาง
โอ้ ... นี่เราไม่ได้คิดถึงชีวิต และการเดินทางมานานเท่าใดแล้วหนอ?
ภาณุ มณีวัฒนกุล
มกราคม 2548
Read this first
ก่อนจะเขียนถ้อยคำนี้ จริงๆ แล้วผมมีข้อความที่นึกไว้ก่อนหน้า หากแต่ลังเลอยู่ว่า... ควรเอามากล่าวถึงหรือไม่?
ถ้อยคำนั้นมีอยู่ว่า
อาจเพราะร้านหนังสือเดินทางบนถนนพระอาทิตย์แห่งนั้น สามปีที่ผ่านมาผมจึงได้รับความเมตตาจากใครหลายคน
อ.เสก – เสกสรรค์ ประเสริฐกุล เคยเรียกผมเข้าไปคุยใกล้ๆ ก่อนจะกล่าวถ้อยคำสั้นๆ “ยังไงผมก็ขอให้คุณโชคดี”
พจนา จันทรสันติ แวะมาแค่สองครั้ง แต่ก็มาอย่างตั้งใจ ทั้งยังมีหนังสือมาให้พร้อมลายเซ็นอย่างบรรจง
ธีรภาพ โลหิตกุล ยังเป็นพี่ใหญ่ใจดีเสมอ ครั้งหนึ่งผมเดินตามไปในซอยวัดสังเวช เพื่อเอาของจากท้ายรถของเขา อีกครั้งเราเจอกันที่ท่าพระจันทร์ และนั่นก็เป็นอีกครั้งที่ผมได้ยินถ้อยคำ “หนุ่ม อยากให้ช่วยอะไรก็บอก พี่ปวารนา”
ภาณุ มณีวัฒนกุล มักมาพร้อมเสียงหัวเราะตามประสาหนุ่มหัวใจติดปีก เขาชอบกินกาแฟใส่นมไม่ใส่น้ำตาล แต่ระหว่างเรื่องตลกโปกฮานั้น เขาก็ไม่ลืมจะถามไถ่ด้วยความห่วงใย
ส่วน รอน แรมทาง (ก่อนจะนั่งกุมบังเหียนนิตยสาร Travel Guide) ก็แวะมาทักทายบ่อยๆ ครั้งหนึ่งที่มา เขาบอกว่า “หากรู้จักกันก่อนหน้าอาจช่วยกันได้มากกว่านี้”
นอกจากนี้ยังมีใครอีกหลายคน
ศุ บุญเลี้ยง แวะมาเหมือนกัน บางทีแค่นั่งรถผ่านก็ตัดสินใจลง ผมเคยแอบได้ยินเขาคุยกับแฟน (หนังสือ) ของเขาว่า “เฮ้ย มาช่วยมันหน่อย”
เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย เองก็พยายามหาหนังสือมาให้อยู่เสมอ
ภิญโญ ไตรสุริยธรรมา กับพี่น้องจากนิตยสาร OPEN ก็แวะมาไม่ขาด
นักเขียนหนุ่มเซอร์ (ที่ประหยัดคำพูดมาก หากไม่ใช่เวลางาน) นาม วรพจน์ พันธุ์พงศ์ ก็มักปรากฏตัวที่นี่ ที่ประทับใจมากก็คือวันที่เขาถือถุงน้ำเต้าหู้เดินเข้ามาพร้อมถ้อยคำแบบลูกผู้ชาย “เราซื้อมาฝากนาย”
ฯลฯ
ถาม... แล้วพวกเขาเกี่ยวอะไรด้วยกับเรื่องเล่าจากเนปาลเล่มนี้?
ตอบ... โดยตรงคงไม่
แต่จะให้ปฏิเสธเลยว่าไม่เกี่ยว... คงไม่ได้เช่นกันที่ร้านหนังสือเดินทางนั้น ผมถือวิสาสะพอดูที่เลือกหนังสือมาใส่ร้านตามความรู้สึกของตัวเอง หนังสือส่วนใหญ่ที่มีเป็นหนังสือที่ผมบอกตัวเองว่า ควรจะอ่าน หรืออย่างน้อยก็ควรรีบหาเวลาอ่าน ซึ่งจำนวนไม่น้อยก็เป็นหนังสือที่เขียนโดยพวกเขาเหล่านี้
แน่นอน... เมื่อต้องผลิตงานของตัวเองบ้าง แม้จะไม่โดยตรง แต่จากการอ่านและการได้รับอนุญาตให้รู้จักเป็นการส่วนตัว ก็ทำให้ผมมองเห็นแง่มุมในการเขียนหนังสือมากขึ้น
นอกเหนือพื้นฐานเรื่องสาระความบันเทิงแล้ว ที่รู้สึกชัดก็คืองานเขียนที่ดี ควรมีส่วนสร้างสมดุลให้กับบางมุมของชีวิต อาจจะไม่ทั้งหมด แต่งานที่มีคุณภาพ ก็น่าจะช่วยนำผู้อ่านไปสู่ชีวิตที่งดงาม
ผมยังชอบถ้อยคำของ ภาณุ มณีวัฒนกุล ที่บอกว่า “การเขียนหนังสือก็เหมือนการเอาอะไรไปกระแทกหน้าคนอ่านให้ตื่นจากฝัน หากกระแทกแล้วยังหลับหรือยังงัวเงียถือว่าใช้ไม่ได้ หากกระแทกแล้วเขาลุกพรวดพร้อมอุทานออกมา “เว้ย มันมีเรื่องอย่างนี้ด้วยเว้ย” นั่นแหละสำเร็จ”
“ประเทศของเราเหมือนสวนดอกไม้” เล่มนี้ ใช้เวลาสิบเอ็ดเดือนในการเขียน ค่อยๆเขียนไปวันละนิดรวมผลิตด้วยก็ครบปี และผมก็มีความสุขแล้วกับเนื้อหา...ประสบการณ์ทั้งหมดที่น่าจะมีประโยชน์สำหรับผู้ต้องการไปเยือนเนปาลได้ถูกกล่าวถึง แม้ไม่ได้มุ่งอธิบายโลก แต่เรื่องราวความรู้สึกก็ได้ถูกบันทึกไว้
รอก็เพียงผู้อ่านเท่านั้นจะร่วมเดินทางไปด้วยกัน
ครับ นี่คือถ้อยคำที่นึกไว้แล้วว่าล่วงหน้า ทว่ากลับลังเลอยู่นานว่าควรบอกกล่าวหรือไม่?
ที่ลังเลนั้นเพราะไม่อยากจะเอ่ยอ้างถึงพี่ๆ ผู้มีพระคุณขึ้นมาโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่เมื่อนึกถึงว่านอกจากเนื้อหาของหนังสือแล้ว ผู้อ่านน่าจะได้รู้ความเป็นมาบ้าง ก็ไม่คิดว่าการบอกกล่าวจะเป็นปัญหาอะไร ยิ่งเมื่อมั่นใจว่าได้ทำหน้าที่ดีที่สุดแล้วก็ยิ่งรู้สึกว่าจำเป็น
ผมถือเป็นธรรมเนียมส่วนตัวอย่างหนึ่งเหมือนกันว่า ... เมื่อกล้าเขียนก็กล้ายืนยัน
ขอบคุณครับ
หนุ่ม หนังสือเดินทาง
ใต้แสงไฟริมถนนพระอาทิตย์
พฤศจิกายน 47
สารบัญ
กาฐมาณฑุ – ความตายที่ริมฝั่งน้ำ – Sadhu กับ Guru – ถนนสู่โพครา – ทะเลสาบ – ผู้ชายคนนั้น – หญิงสาวบางคน – ดินแดนที่เมฆลอยต่ำ – ถ้อยคำจากขุนเขา – ในสายตาของเด็ก – ความเชื่อ – Nepali Food – ประเทศของเราเหมือนสวนดอกไม้ – เพลงสุดท้าย – Travel Tips
บอกเล่าเรื่อง
คำถามทุกขณะของการเดินทาง เป็นหนึ่งในความจำเป็นของชีวิต โดยเฉพาะเมื่อเราก้าวไปแปลกที่แปลกถิ่น ในดินแดนที่ชีวิตนี้ยังไม่เคยพบพาน เรื่องราวของผู้คนที่ก้าวผ่านหน้าเราไปในแต่ละลมหายใจ ล้วนมีทุกสิ่งทุกอย่างพ่วงไว้ในใจเราทั้งสิ้น แล้ว หนุ่ม หนังสือเดินทาง ก็อธิบายสิ่งที่ผ่านเข้ามาและผ่านออกไป ในดินแดนที่เขาก้าวไป
เรื่องเล่าจากสิ่งที่เห็น จากคนอื่น จากหนังสือ จากปากคำพูดคุย กลายเป็นจุดเชื่อมโยงโลก และการค้นหาในดินแดนแปลกหูแปลกตา ทุกอย่างล้วนน่าตื่นตาตื่นใจ ทุกอย่างมาพร้อมกับราคาในหัวใจเรา และหัวใจผู้คนที่แวดล้อมในดินแดนเนปาล
คำถามต่อสิ่งที่เห็น คำถามที่มองสิ่งฉาบเคลือบ เป็นทั้งวังวนและเป็นหนทางอันลุล่วง สำหรับความตายของชาวฮินดูอันเรียบง่าย เป็นเถ้าถ่านเพื่อเดินทางสู่สรวงสวรรค์ นอนรอคอยความตายในทุกลมหายใจ เฝ้ามองความจริงของ Sadhu ที่ฉาบไขว้ไปมา ทั้งเย้ยหยันเสียดสี และตีความ รวมทั้งการบอกเล่าจากปากคำชาวเนปาลที่พบเจอพูดคุย
มายาอันฉาบเคลือบ ไม่ใช่ของแสลงของนักเดินทาง เท่ากับโอกาสที่จะได้ค้นพบมิตรภาพอันงดงาม ทุกระยะของชีวิต มีคำตอบในการค้นพบเสมอ สิ่งที่เห็นเหมือนดั่งสวรรค์ประดับด้วยเมฆหมอกและลมหนาว หลายครั้งที่เราอ่านพบ กับแว่นขยายจากชีวิตของเขา ที่มองผ่านผู้คน ดินแดน และความจริงของชีวิต
ความเชื่อถึง บททดสอบและภาคปฏิบัติของตนเอง เพื่อพิสูจน์บางสิ่งในใจ มาพร้อมลมหายใจรดรินในทุกก้าวท่ามกลางขุนเขา มีโจทย์ในใจที่เขาชวนเราค้นหา มีรายละเอียดอันผันแปร ที่ชวนเราถกเถียง ไม่มีใครผิดใครถูก ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามความเปลี่ยนแปลง
การถามหาความเชื่อ ศรัทธา กลายเป็นหนึ่งปัจจัยเพิ่มเติม เสริมในแต่ละย่างก้าว ในดินแดนแห่งขุนเขา การกิน ลิ้มรส สัมผัสรับรู้เรื่องราวจากการกิน เป็นหนึ่งในเสน่ห์ เทียบเท่ากับเทศกาล เสียงร้องแห่งบทเพลงที่ไม่เข้าใจความหมาย แต่รับรู้จากเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม และสำหรับบทแนะนำนักเดินทาง ทุกอย่างเหมือนหว่านล้อมให้ออกเดินทาง และเตรียมหัวใจไว้ก่อนก้าวย่าง
เกี่ยวกับผู้เขียน
“หนุ่ม หนังสือเดินทาง” เป็นชื่อที่ใช้ในการเขียนหนังสือของ “อำนาจ รัตนมณี” เป็นลูกชายคนกลางในบรรดาลูกชายสามคนของครอบครัว จบมัธยมจากมหาวชิราวุธ จ.สงขลา เป็นบัณฑิตสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ คณะรัฐศาสตร์ ธรรมศาสตร์ และเป็นคนที่เชื่อว่าชีวิตเป็นแค่การผ่านมาช่วงสั้นๆ (ก่อนจะจากไปอย่างถาวร) คิดอยากจะทำอะไรเขาเลยทำ
เคยทำข่าวให้กับสถานีโทรทัศน์ของสิงคโปร์ประจำภูมิภาคอินโดจีน เคยทำงานอยู่ธนาคารโลกประจำประเทศไทย แต่เพราะชอบอ่าน ชอบเขียน และชอบเที่ยว สุดท้ายเลยลาออกมาเปิดร้านหนังสือ ชื่อ “ร้านหนังสือเดินทาง” ที่ถนนพระอาทิตย์ ทุกวันนี้นอกจากจะอ่าน เขียน และขายหนังสือ เขายังเป็นผู้ชายประเภทที่ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ และไม่ดูทีวี
“ประเทศของเราเหมือนสวนดอกไม้” เป็นงานเล่มแรก หลังจากเคยมีงานเขียนปรากฏตามหน้าหนังสือพิมพ์ นิตยสาร และงานรวมเล่มร่วมกับคนอื่นมาบ้าง
ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับหนังสือ
ปีที่พิมพ์ : มีนาคม 2548 - พิมพ์รวมเล่มครั้งแรก
ชื่อหนังสือ : ประเทศของเราเหมือนสวนดอกไม้
ประเภท : สารคดี – การท่องเที่ยว – วรรณกรรม
ชื่อผู้เขียน : หนุ่ม หนังสือเดินทาง
เลขมาตรฐานสากลประจำหนังสือ
ISBN 974 – 92930 – 4 – 5
ความเห็น (5)
พี่ Kati
หนังสือน่าสนใจมากครับ ผมเองชอบอ่านเรื่องราวโดยเฉพาะการเล้าเรื่องผ่านสิ่งที่เห็น
- ผมชอบแง่มุมที่คนเรามองสิ่งหนึ่งที่ต่างกัน
- ผมได้เรียนรู้ผ่านแว่น(มุมมอง)ของเขา
- มีโอกาสผมอยากจะเขียนหนังสือแนวนี้บ้างครับ
- สวัสดีครับ
- ประเทศของเราเหมือนสวนดอกไม้ - ผมทราบมาว่าหนังสือเล่มนี้เป็นเล่มที่ขายดีมากในร้านหนังสือเดินทาง , ใช่หรือเปล่าครับ
- ชีวิตของคนเราก็เหมือนสวนดอกไม้
- หนังสือก็เป็นเสมือนสวนดอกไม้
- ....
- ผมชื่นชอบทุกคนที่มีความฝัน, และให้ความสำคัญกับความฝันของตนเอง
- ขอบคุณมากครับ
- สวัสดีครับ คุณ
- หนังสือเล่มนี้ เขียนได้งดงามมากครับ
- ต้องออกตัว ว่าไม่ได้แนะนำเป็นการส่วนตัว เพราะรู้จักกัน หรือสำหรับคำชื่นชมต่อผู้เขียน หนุ่ม หนังสือเดินทาง แบบเป็นส่วนตัว
- แต่หลังจากเปิดอ่านกลับไปกลับมา
- พบว่า เป็นงานเขียนที่งดงามมากครับ
- พบว่า มีรายละเอียดหลายอย่างเป็นคำถามในใจจริงๆครับ
- ต้องขอบอกกว่า ยินดีด้วยกับความชื่นชอบ
- เพราะโดยส่วนตัว ผมเชื่อเสมอว่า
- การตั้งคำถาม มีความสำคัญเท่ากับ หรือบางครั้งก็มากกว่าคำตอบ
- ดังนั้น เมื่อคุณเอก มีตัวตั้งของคำถามในใจ
- มีความรู้สึกยินดี กับโอกาสที่อยากเขียนหนังสือในแนวนี
- ต้องถือว่า ยินดีด้วยครับ
- ให้กำลังใจ สำหรับระยะเวลา โอกาส จังหวะ และแรงบันดาลใจของชีวิต
- ในการกลั่นกรองเรื่องราวของหนังสือ ให้ออกมาเป็นรูปร่าง และเรื่องราวอันชัดเจนนะครับ
- อย่างน้อย ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในความฝัน และความสุขที่ได้ทำ นะครับ
- เป็นกำลังใจให้ครับ
- ขอบคุณมากครับ คุณเอก สำหรับการบอกเล่าเรื่องราวแห่งความปรารถนา
- ขอบคุณครับ
- สวัสดีครับ คุณ
- ต้องออกตัว ว่าไม่แน่ใจเหมือนกันครับ
- ไม่ได้ถามไถ่เรื่องยอดขายหนังสือเล่มนี้เหมือนกันครับ
- แต่สำหรับ เสียงตอบรับ ก็ทราบว่ามีเสียงตอบรับที่ดีมาก
- มีเรื่องเล่าที่น่าสนุกสนานมากครับ
- หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้ไปสักรอบ สองรอบ
- แต่เป็นหนังสือของคนอื่น จนกระทั่งวันหนึ่งได้มีโอกาสแวะเวียน ไปที่ร้านหนังสือเดินทาง แล้วซื้อหนังสือเล่มนี้ เป็นเรื่องเป็นราว
- ผมพบว่า ปกด้านหลังหนังสือ เล่มที่ผมซื้อมา
- มีสติกเกอร์ราคา บาร์โค้ด ของดวงกมลเชียงใหม่
- มีป้ายที่น่ารักมาก
- เขียนติดไว้ว่า
- ประเทศของเราเหมือนสวนดอ - ตกอักษร "ก" ไปตัวเดียว
- แต่รู้สึกสนุก เมื่อคิดว่า ถ้าดวงกมลสมัย
- พิมพ์ตัวเต็มว่า
- ประเทศของเราเหมือนสวนดอก น่าจะสนุกสนานมากกว่านี้ - เพราะที่เวียงเจียงใหม่ มีเวียงสวนดอก เป็นสัญลักษณ์หนึ่งของเมือง เช่นกัน
- พอเห็นสติกเกอร์ ก็เลยหันไปคุย กับหนุ่ม หนังสือเดินทาง ว่า
- เออ ดี เนอะ เป็นหนังสือเดินทางจริงๆ เลย
- เดินทางไปเที่ยวเล่นอยู่เชียงใหม่ หลายเดือน
- กว่าจะเดินทางกลับมานอนเล่นที่ร้านหนังสือเดินทางอีกครั้ง
- มองเห็นก็อดรู้สึกถึง รายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ในรอยทางของการเดินทางครับ
- เห็นแล้ว ก็อดยิ้มไม่ได้
- ขอบคุณแทน หนุ่ม หนังสือเดินทาง
- สำหรับคำชื่นชมของคุณแผ่นดิน ครับ
- ขอบคุณมากมากครับ
ประเทศไทยลายดอกไม้
มาลีหลากร้อยพันธุ์ ร้อยเรียงกันเป็นมาลา
ร้อยรัดทัดบุปผา เป็นมาลางามมาลัย
ประเทศไทยลายดอกไม้ ยังคงไว้ซึ่งความหลากพันธุ์
ชูช่อถักทอกัน เสริมสีสันให้สวนสวยงาม
ความต่างใช่จุดแตก ความแตกแยกใช่ต่างกัน
ความรักที่สัมพัน คือความต่างกันที่ลงตัว
เรียนรู้สิ่งที่ต่าง ลบความห่างระหว่างกัน
ยอมรับมาบวกกัน สานรอยบั่นให้สมานสามัคคี
(จาก นิตยสารดีนไดอารี่ ฉบับที่12"รวมเรื่องสั้นดับไฟใต้")
โดยเด็กใต้