เทศกาลวันลำไย
เด็กเล็ก เด็กโต ตั้งใจฝึกซ้อม จะไปแสดงที่เวทีในงาน
พายุใจร้าย.. พัดพาฝนมา ตกหนัก.. ตกพรำ.. ตกปรอย..
ท้องฟ้าครึ้มหม่น ตั้งแต่ก่อนวันแสดง
ไม่เป็นไร ซ้อมใหญ่กันก่อน มีผู้ชมมาช่วยเป็นกำลังใจบ้าง
ฝนใจร้าย หล่นโครมมาอีกแล้ว
ตกบ่าย....
ครูขา..ได้ยินว่า ครูจะไม่ไปแสดง แดดออกแล้วนะหนูอยากไป..
หนูเอ๋ย.. ดูลมฟ้าอากาศก่อน แดดมันออกแวบเดียวแหละ
นะ..นะ.. ครูจะหาโอกาสใหม่ให้
อย่าทำหน้าผิดหวังสิ.. งั้นดูอีกทีตอนเย็นนะ..ฝนตกอีกไหม..
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">บ่ายคล้อยลงทุกที….</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p></p><p>ตุ๊กตาไล่ฝน.. ที่เด็กๆ ทำขึ้น.. </p><p>แกว่งไกวอยู่ท่ามกลางสายลมและละอองชื้น จากก้อนเมฆเทาครึ้ม… </p><p> </p><p> </p><p> </p><p> </p>
มาทักทายคะ เทศกาลลำไย หรือคะ ที่สุรินทร์ฝนตกเป็นช่วงๆ
ตกลงก็เลยไม่ได้ไปแสดง..
รุ่งเช้า..เจ้าตัวเล็กแผนกอนุบาลวิ่งมาหา
บอกว่า คุณคูคับ..ไม่ได้ไปแสดงงานวันลำไย
เราไปแสดงงานฤดูหนาวก็ได้คับ..
แววตามีความหวัง..บาดใจครูเหลือเกินแหละค่ะ
อ้อห้อย..^^"
ปัญหา และ อุปสรรค ที่เกิดขึ้นจริงๆ คือสื่อการเรียนรู้ชั้นยอดครับ .. ขอให้ทุกคนได้เรียนรู้ที่จะเผชิญกับมัน และหาทางออก ทางแก้ได้ .. ทำได้บ่อยๆ อีกหน่อย อะไรๆ ก็ไม่ยาก .. ใช่มั้ยครับ.
พี่อึ่งครับ
บันทึกพี่อึ่งน่ารักมากๆเลยครับ...
อ่านแล้วเห็นความสดใสความไร้เดียงสาของเด็กเลยครับ