บริบทของตัวเอง
เคยมีไหมคะที่บางครั้ง เกิดความสงสัยว่า "เอ๊ะนี่เรากำลังทำอะไรอยู่"
ชีวิตของคนบางช่วงก็อาจเหมือนว่ายในกระแสน้ำวน
ระยะแรกก็อาจจะไม่รู้สึกว่าเป็นน้ำวน แถมยังบอกตัวเองว่า "ดูห่างๆ แค่ตามดูเรื่อยๆ"
จนกว่าจะรู้ตัวก็อาจจะพบว่า จากดูห่างๆ ก็ดูบ่อยขึ้น และเริ่มมีความเห็นกับสิ่งที่ดู อยากลองทำบ้าง แถมยัง "รู้สึกไม่ชอบใจ" ถ้าไปเห็น "บางอย่างที่แตกต่างกับความเชื่อของตัวเอง"
ก็มันอิน
สุดท้ายกลายเป็นว่าเกลียวถูกขันแน่นขึ้น รอบสั้นลง และเร็วขึ้น...จนกลายเป็นส่วนหนึ่งที่อยู่ภายใต้เงื่อนไขของน้ำวน คือมีแต่จะดำดิ่งลงไปอยู่กลางกระแส...แถมยังทำให้มองไม่เห็นสิ่งอื่นรอบตัว เพราะมัวแต่ห่วงจะว่ายให้ทันกระแสน้ำ...ก็จะเหลือแต่ตัวเองและคนที่ว่ายในเขตที่วนรอบเดียวกัน
กระแสทางสังคมที่พัดพาให้ดำดิ่ง มันก็อาจจะเกิดได้จากความอยากสองประเภท อย่างแรกคืออยากในทางที่มากขึ้น คืออยากมี อยากได้ เช่นอยากได้รับการยอมรับ กับอยากที่ตรงกันข้าม คือ อยากไม่ถูกต่อต้าน
การอยากให้ได้รับการยอมรับนั้นง่าย ให้รางวัลให้กำลังใจ แต่อยากไม่ถูกต่อต้านนั้นเป็นเรื่องซับซ้อน เพราะอาจจะไม่ได้เกิดจากประสบการณ์ตรงอย่างเดียว อาจจะไปรู้ไปเห็น การ"เชือดไก่ให้ลิงดู" เลยทำให้กลัวจะถูกเชือดไปด้วย
คนเชือดที่ปรารถนาดีกับลิง แล้วไปจับ ไก่ที่ขันดังที่สุด ไปเชือดอาจจะไม่รู้ว่า บางครั้งก็ไม่ได้ผล เพราะไก่บางตัวไม่ได้เก็บกล่องดวงใจไว้กับตัวเอง เอาไปฝากไว้บนเขาในที่ซ่อนเร้น ถึงเชือดแล้วก็ไม่ตาย แถมยังจะบินหนีออกจากกระแสอีกต่างหาก
เพราะไก่เริ่มรู้ตัว...เหมือนคนที่เริ่มรู้ว่า "กำลังเป็นอะไรอยู่"
ก่อนเชือดถ้าศึกษาบริบทของไก่ตัวนั้นก่อน ถึงจะรู้ว่า เชือดแล้วเหนื่อยเปล่า ไก่ก็ไม่ตาย ลิงก็ไม่กลัว
ความเห็น (5)
- ที่ อ.สร้อยรำพึงรำพันนี่คล้ายๆเรื่องที่เป็นข่าวอยู่ แต่คงไม่ใช่เรื่องเดียวกันหรอกนะครับ อิอิ เพราะเห็นเชือดไปหลายแล้ว 55555
สวัสดีค่ะอาจารย์
นึกถึงตัวเองตอนเหมือนจะเป็น "ไก่" ในสายตาผู้อื่น เกือบจะเป็นตัวเลือกให้เขาเชือดด้วยหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจค่ะ
(ต่อนะคะ เผลอเชือดตัวเองไปกด enter เข้าค่ะ)
แต่วันหนึ่งในวงเล่า (เหล้า) กับเพื่อนสนิท ซึ่งมักจะมีเพื่อนที่ชอบอยู่นอกวงแล้วคอยตรวจสอบพฤติกรรมเพื่อนๆ อะไรดีไม่ดีจะคอยให้สติค่ะ เขาก็ถามมาประโยคหนึ่งว่า เธอคิดอย่างไรถึงไปทำงานชมรม (ศิษย์เก่า) นั่นไม่ใช่นิสัย ไม่ใช่บุคลิกลักษณะของเธอสักนิด
ตอนไปเข้าร่วมกิจกรรมกับเพื่อน ๆ ก็เหมือนการกระโดดเข้าไปยืนในวงกลมสักวงที่จะต้องฝ่าฟันอุปสรรค คลื่นลม คน(ตัวป่วน) อะไรต่อมิอะไร แรกๆ ไม่ได้คิดครบทุกด้าน (เข้าไปแล้วถึงได้รู้) คือคิดแต่จะช่วยเพื่อน เอาใจเพื่อน ก็ตามเข้าไป รู้มาก่อนบ้างว่ามันมีนัยยะแอบแฝง แต่ก็เพื่อช่วยเพื่อน อย่างที่อาจารย์บอกว่าอยากให้ได้รับการยอมรับนั่นมั้งคะ พอได้คิดอีกด้านที่เหลือก็ถึงได้คิดต่อในการจะค่อย ๆ ลดบทบาทตัวเองลง ถอยออกมาก้าวสองก้าว คอยยืนดูห่าง ๆ ยื่นแขน ขาเข้าไปเป็นพัก ๆ ถ้าใครต้องการแล้วเราทำให้ได้ ก็มีความสุขตามอัตภาพของตัวเองค่ะตอนนี้
(ฝากตัวด้วยนะคะอาจารย์)
สวัสดีค่ะ คุณหมอ คนชอบวิ่ง
ระยะนี้คงมีคนกินไก่ไปหลายตัว??
อิอิ
ไม่บอกว่าเรื่องอะไร..ปล่อยให้เดา
เรื่องไปสวนป่า ที่อาจารย์เมล์ถามอาจารย์ดวงพรและกรุณาถามถึงนั้น ขอบพระคุณค่ะ
อาจารย์ดวงพรคงเอารถไปเองค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
ดีใจด้วยค่ะที่มีความสุขแล้ว...
ตัวเองมักจะคิดว่า บางเรื่องได้ลองเสี่ยงทำดูก็ดีไปอีกแบบนะคะ...คือได้พิสูจน์ว่า มันเป็นหรือไม่เป็นอย่างนั้นด้วยตัวเอง...บางเรื่องกว่าจะพิสูจน์ได้อาจจะต้องใช้เวลาเช่นการพิสูจน์ "คน" ....แต่อะไรหรือไม่อะไรก็แล้วแต่ ก็มักคิดว่า ทำให้ดีที่สุดในวาระนั้นๆ ด้วยเหตุและปัจจัยที่มีขณะนั้นก็ย่อมดีกว่า ไม่ได้ทำหรือไม่ยอมทำเพราะกลัว "เสียภาพ" นะคะ
มหา'ลัย กำลังออกนอกระบบ มีอะไรให้มอง ให้คิด และให้ศึกษาเยอะแยะ ...ขอให้สนุกกับงานนะคะ