...ใกล้แต่ไกล...
หลังจากเหตุการณ์ประทัดยักษ์ (อยากเรียกแบบนี้...ตามท่านผู้ใหญ่ที่ให้ข่าวทางโทรทัศน์ท่านนึงน่ะค่ะ…เพราะมีความรู้สึกว่ามันอาจะลดพิกัดแห่งความรุนแรงลงมาได้อีกสักนิดนึง) ระเบิดที่ อ.หาดใหญ่ และที่ อ.เมือง ใน จ.สงขลา ในคืนวันเสาร์ สงบลง นั่นไม่ได้หมายความว่ามันจะสงบลงตามเสียงประทัดยักษ์ที่เงียบลงไปแล้วหรอกนะคะ หากแต่ดูเหมือนอาจจะปั่นป่วนมากขึ้นเนื่องจากเล่นในตัวเมืองเลยทีเดียว ครูแอนก็จำได้ว่ากำลังจะมาเพิ่มบันทึกใหม่ในชีวิตนี้ล่ะค่ะ แต่มัวตื่นเต้นกับเหตุการณ์จนลืมไปเลย นึกขึ้นมาได้ก็อยากจะลงไว้เพื่อให้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ
.....ใกล้แต่ไกล.....
แว๊บแรกสุด....ทำไมถึงนึกถึงประโยคนี้ก็ไม่ทราบ....
มานั่งทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตในช่วงวันหยุดนี้เลยได้คำตอบแห่งความคิดแว๊บแรกนั่นเอง
โดยปกติแล้วในวันพฤหัสบดีซึ่งเป็นวันตลาดนัดใหญ่ของหมู่บ้าน แม่หรือพี่สาวที่ไปตลาดก็มักจะซื้อผักกูดมาทุกครั้งที่มีวางขายในตลาดนั่นเอง แต่ไม่มีในทุกๆ ตลาดหรอกนะคะ เป็นบางตลาดว่างั้นเถอะค่ะ เพราะเมื่อเย็นมาถึงก็เจอมัดผักกูดสักมัดสองมัดถูกแช่น้ำอยู่ในกะละมังใบใหญ่เพื่อคงความสดให้กับมันอยู่เสียแล้ว และมื้อเย็นนั้นก็เป็นที่เปรมปรีดากับน้ำบูดูอาหารถ้วยโปรดของครอบครัวที่มีผักเหนาะ (เครื่องเคียงที่เป็นผัก) เป็นผักกูดลวกสีเขียวสดใสหน้าตาน่ากินนั่นเอง (หากมีสะตอด้วยแล้วละก็....เอาสเต็กมาแลกก็ไม่ยอม...จริงๆ ด้วย ...คิคิคิ)
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาครูแอนไปเที่ยวบ้านน้องคนหนึ่งที่มาอาศัยเช่าบ้านอยู่ติดกันกับบ้านครูแอน บ้านของน้องอยู่ที่ อ.สะบ้าย้อย (อำเภอชายแดนของสงขลาที่มีอาณาเขตติดกับ อ. ยะหา จ.ยะลานั่นเอง) เราไปกันสามสาว โดยพี่สาวครูแอนเป็นผู้รับผิดชอบชีวิตผู้โดยสารบนรถของเธอนั่นเอง เส้นทางที่ไปค่อนข้างเปลี่ยวเนื่องจากสองข้างทางเต็มไปด้วยป่า
จนเมื่อเข้าถึงตัวอำเภอสะบ้าย้อยซึ่งเป็นเพียงทางผ่านของเรา เราขับรถเลี่ยงออกถนนเส้นนอกตัวอำเภอเพื่อไปกันต่อยังหมู่บ้านเล็กๆ อันเป็นที่ตั้งบ้านเรือนของน้อง นานๆ ครั้งจะเห็นรถผ่านไปมาให้เห็น บางครั้งเราก็ขับผ่านที่ตั้งกองทหาร , ทุ่งนากว้างสีเขียวที่ตัดกับเส้นท้องฟ้าสีคราม มีต้นตาลโตนดให้เห็นเป็นระยะๆ พอให้หายคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ สมัยเป็นเด็กๆ
เมื่อไปถึงบ้านน้องเราก็เข้าไปทักทายผู้ใหญ่ใจดีเจ้าของบ้านแล้ว น้องก็ชวนเรามุ่งตรงไปยังสวนทุเรียนหลังบ้าน มันเป็นทุเรียนบ้านต้นใหญ่ให้ผลเยอะมาก เราใช้เวลาไม่นานในการเก็บลูกทุเรียนใต้โคนต้น แล้วน้องก็ชี้ชวนไปเก็บผักกูดกัน...เราสองพี่น้องก็ตื่นเต้นกันเป็นการใหญ่....เนื่องจากตั้งแต่เกิดมากินเป็นกันอย่างเดียว ไม่เคยเห็นต้นผักกูดซักที ครูป้าหวาด (พี่สาวครูแอน) แอบกระซิบให้ได้ยินกันพอขำๆ กันสองพี่น้องว่า “ตั้งแต่เกิดมาจนห้าสิบกว่าๆ แล้วเพิ่งจะได้เห็นต้นมันก็คราวนี้แหละ” ไม่ต้องพูดถึงครูแอนเลยค่ะ...ยิ่งแล้วไปใหญ่...นี่เป็นครั้งแรกเลย...มันทำให้ตื่นเต้นไม่น้อยเมื่อนึกถึงต้นตอของอาหารจานอร่อยที่เคยกินมาก่อนหน้านี้ (ผักกูดลวกกะทิ) เอาล่ะเดี๋ยวจะได้เห็นกันซะที
โอแม่้เจ้า ...ต้นมันเป็นแบบนี้หรอกหรือ ทีแรกนึกว่ามันจะขึ้นเหมือนต้นหวายที่เคยเห็น อ้าวที่ไหนได้....ต้นมันเหมือนต้นเฟิร์นที่ใช้ประดับตกแต่งกับดอกไม้ในงานต่างๆ นั่นเอง เป็นพืชที่เก็บกันในที่ลุ่มชื้นๆ แฉะๆ หรอกหรือนี่ ครูแอนกับครูป้าหวาดเลยสนุกับการเก็บผักกูดกันเป็นการใหญ่...แต่...เก็บไปพักใหญ่ครูแอนเจอพระเอกเหมือนที่เจอที่เขาใหญ่อีกแล้วค่ะ.....อึ๊ย....ขนลุกซู่เลย!! เขี่ยๆ มันออกอยู่พักใหญ่...งานนี้เลยขอตั้งหลัก....“ถอยก่อนดีกว่า” ส่งมอบหน้าที่ให้พี่ครูป้าหวาดแทนต่อละกัน แล้วผันตัวเองมาเป็นตากล้องท่าจะเหมาะกว่า เลยได้ภาพสมใจอยากซะ
แถมท้ายเพิ่มเติมด้วยข้อมูลเกี่ยวกับผักกูด
สารอาหารในผักกูด : ผักพื้นบ้านอุดมด้วยแร่ธาตุและวิตามิน และ
ผักกูด... ผักพื้นบ้านที่น่าสนใจ ค่ะ
เก็บผัก, เก็บภาพ กันจนเป็นที่พอใจแล้วก็ทำการลาเจ้าของบ้านใจดี พร้อมออกเดินทางกลับบ้านกันล่ะค่ะ ระหว่างทางที่ขับรถผ่านมานี่สิคะ ดันเจอสวนข้าวโพดกับคนรู้จักของน้องเค้าอีก ก็เลยแวะลงข้างทางไปซื้อหามาได้ในราคาเป็นกันเอง ทั้งสดๆ และปลอดภัย (ก็หักกันสดๆ นี่คะ...ไม่ต้องพูดถึงความหวานเลยค่ะ ร้อยเปอร์เซ็นต์) หักข้าวโพดพลางเก็บมังคุดใต้ต้นใกล้ๆ ต้นข้าวโพดไปพลาง ชมแอ่งน้ำตามธรรมชาติท่ามกลางสวนยางกันไปพลางๆ วันเสาร์นี้ก็กลายเป็นเสาร์สนุกของครูแอนมาตลอดทั้งกลางวัน (จนมาตื่นตกใจกับเจ้าประทัดยักษ์ในตอนกลางคืนนั่นแหละค่ะ) เมื่อกลับมาถึงบ้านเราต้มข้าวโพดก่อนใครเพื่อนในทันทีนั่นเทียว ทัวร์วันนี้...ก็อิ่มเอมกันถ้วนทั่ว (ทั้งใจและปากท้อง ฮาๆๆ)
ขอบคุณน้อง ที่นำพาพวกพี่ๆ ไปพบสิ่งที่ใกล้ตัวและดูเหมือนไกลตัว (จากความไม่รู้)
ขอบคุณธรรมชาติ ที่มีผักกูดให้คนไทยได้กิน....
แล้ววันนี้ .....คุณรู้จักคนใกล้ตัวดีแค่ไหนกันคะ เดี๋ยวจะเหมือน “ใกล้แต่ไกล” นะคะ ศึกษาเค้าเหล่านั้นดูสิคะ บางครั้งคุณอาจจะพบและเข้าใจอะไรๆ ได้ดีกว่าที่ผ่านมากับคนใกล้ตัวที่คุณแทบจะไม่รู้จักเค้าเลยก่อนหน้านี้นะคะ....โชคดีนะคะ
.....ใกล้แต่ไกล..... ให้ข้อคิดอะไรคุณได้เพิ่มเติมอีกมั๊ยคะ
ความเห็น (42)
สวัสดีครับ
- เห็นภาพแบบนี้แล้วนึกถึงตอนเด็กๆครับ ตอนนั้นสร้างแนวรั้วแบ่งเขตบ้านด้วยแปลงผักครับ ไม่เหมือนตอนนี้กำแพงคอนกรีตสูงท่วมหัวเลย...
- อยากกลับไปทำ"รั้วกินได้"เหมือนเดิมนะครับ
รพี
สวัสดีครับน้องครูแอน
หายไปนานคิดถึงจ้าน สาไม่ค่อยว่างโรงเรียนเปิด
" แหลงถึงแต่ของหรอย ๆ ทั้งเพ ผักกูด น้ำบูดู ลูกตอ คง ไปสงขลาเที่ยวนี้(9-13..แต่หวางนี้มีระเบิดยักษ์เสียหล่าว ยังกะรู้ว่าเราอิไปนิ)...สาต้องหาแลในหลาดฟายให้พุงปลิ้นสักวัน...อิอิ...แถวบ้าย้อยตรงนั้นพี่เคยไปหนเดียวน้องเหอ เมื่อปี 2516 ไปหาผักเหมือนกันแหละ เอามาช่วยงานที่วัดศรีมหาโพธิ์ ที่โคกโพธิ์ ตอนนั้นหนนยังเป็นดินแดง ไปรถจี้บ ขึ้นควนบางแหงไม่รอด ต้องช่วยกันดุนเหม็ดแรงกันตาม ๆ...ผักลุยเสียเหม็ด ไปแล้วคุ้ม "
ขอบคุณครับที่ทำให้นึกถึงความหลังได้
- อ้าวเป็นงั้นไป
- ผมเพิ่งทราบว่าพี่ไม่เคยเห็นต้นผักกูด
- อิอิๆๆ
- เป็นเด็กเมืองน่าดู
- ฮ่าๆๆๆ
- ที่เมืองกาญจน์มีมากเลยครับ
- เอามาต้มจิ้มน้ำพริก
- มาทักทายพี่ก่อน
- ขอไปทำงานต่อครับ
สวัสดีค่ะคุณรพี กวีข้างถนน
- เก๋นะคะ....กวีข้างถนน....ฟังดูสบายๆ , ติดดินดีจังค่ะ
- นึกแล้วเห็นภาพเลยนะคะ แบ่งแนวรั้วบ้านด้วยแปลงผัก ช่วยกันปลุก ช่วยกันดูแล และท้ายที่สุดกินด้วยกัน
- กำลังฝันเหมือนกันค่ะ อยากเห็นรั้วกินได้ในแต่ละบ้าน แต่ในหมู่บ้านตามชนบทจะเห็นได้ง่ายและเยอะกว่าในเมืองหน่อยนึงนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
- ว้าวๆๆๆๆ
- พี่แอนมา
- ไปทำงาน
- ดีกว่า
- มีสอนๆๆๆ
อื๊อ....คิดถึงๆๆ
- เอ...แล้วพี่หรือหนูล่ะเนี่ยที่หายไปนานเลย
- หนูก็ได้ค่ะ...หายไปกับงานยุ่งๆ นั่นตามเดิมค่ะพี่
- พอกลับจากโรงเรียนตอนเย็นก็ไม่ได้พักหรอกค่ะ....มีญาติๆ มาฝากให้ช่วยสอนพิเศษลูกหลานเขาอีกหน่อยนึง เลยต้องช่วยเขาเสียหน่อย
- ด้วยเหตุผลว่าเด็กๆ บอกแม่ๆ ว่าเริ่มไม่ชอบภาษาอังกฤษแล้ว
- แม่ๆ เลยมาขอช่วยให้น้าสอนให้หน่อย....ฟรีค่ะ ฟรี...ไม่เก็บตังค์อย่างในเมือง
- เลิกอีกทีก็ 6 โมงเย็นโน่น แล้ววัฏจักรชีวิตก็ไม่ค่อยว่างมานั่งอ่านหน้าจอนานๆ น่ะค่ะ เพราะแอบเตรียมงาน เตรียมสอนบ้าง แอบเชียร์พันธมิตรอยู่ซะบ้าง 5555 (เหมือนกะพี่ครูปูเลย)
- พี่น้ำบูดู/ผักกูดหรอยนักแล ต้องไปกินที่ร้านที่หาดใหญ่ร้านนึง อร่อยสุดๆ มาพี่นายช่าง....มากินกันนะ....เจ้าภาพรอเลี้ยง
- ขอบคุณครับพี่บ่าว
ครูตุ๊กแกเองเจ้าค่ะ
สวัสดีตอนบ่ายค่ะครูพี่แอน
มาช่วย อ.ขจิตยืนยัน นั่งยัน ที่กาญจนบุรีเยอะมาก ตอนที่เห็นต้นผักกูดครั้งแรก ตื่นเต้นมาก พี่ๆครูเขาพาไปในป่าหลังโรงเรียน
จำได้ว่าบ้าเก็บผักกูดอยู่เป็นอาทิตย์ มีอยู่วันหนึ่ง ไปเจอช้างที่ชาวบ้านเขาผูกไว้ในป่าตัวใหญ่มาก และพงหญ้ารอบๆบริเวณที่ผูกช้างไว้โดนช้างย่ำซะราบเรียบ ชวนขนลุกมาก พอเห็นหนูวิ่งซะป่าราบเลย อิ..อิ..
งานยุ่งไหมคะช่วงนี้ คิดถึงมากค่ะ
หวัดดีครับ
- เออ..จริงๆ ด้วย....ยอมรับแล้วไงว่าไม่เคยเห็น แต่กินน่ะเป็นประจำ ถึงได้บอกว่า..ใกล้แต่ไกล....ไงล่ะ
- ไม่ต้องมาทำเป็นแซวเลย ไอ้คำว่าเด็กเมืองน่ะใช้ไม่ได้กับเกศวิไลหรอกนะ
- เอ...แต่จะว่าไป แถวลำไพลนี่ก็เป็นเมืองเหมือนกันนะเนี่ย...แต่เป็นเมืองเก่า....ในสมัยรัชกาลที่ ร.5 เสด็จมาโน่นแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ เห็นมั๊ยว่าเมือง(เก่า)จริงๆ เป็นเด็กเมืองก็ได้ล่ะสิเราคราวนี้น่ะ
- จริงๆ แล้วมันขึ้นอยู่กับสภาพพื้นที่มากกว่ามั๊ยล่ะ
- ตรงที่เป็นลำไพลในสมัยเด็กๆ ก็ไม่เห็นจะมีต้นพันธุ์มันขึ้นนะ
- นี่....พี่นายช่างก็มายืนยันอีกคนว่าจะหากันทีต้องไปหาที่สะบ้าย้อย แล้วลำไพลน่ะไม่มีอยู่แล้ว
- เห็นมั๊ยขนาดครูป้าหวาดห้าสิบกว่าๆ แล้วยังเพิ่งเคยเห็น นี่ถามยายจิตอีกคน ยายก็ไม่เคยเห็นล่ะมั๊ง เพราะเห็นยายบอกว่า ให้ขอต้นพันธุ์จากน้องเอามาปลูกในหมู่บ้านเรามั่ง
- ทีนี้ล่ะขจิตเอ๋ย...ผักกูดจะเต็มบ้านแถวๆ ลำไพล คอยดูนะน้อง
- อ้าว....มีสอนเหรอ....ไปเลย..ไป....อย่าอู้ๆๆ เสียชื่อค่ายศิษย์น้องครูปูหมดเลยนะ...ขอบอก
- แต่อยากบอกกินกับน้ำบูดูนี่นะ อร่อยสุดๆ ล่ะ พี่นายช่างยืนยันมาอีกด้วยคน เห็นมั๊ย เฮๆๆๆ
- ขอบคุณครับผม
7. ครูตุ๊กแกเองเจ้าค่ะ
- หวัดดีจ้าน้องสาวคนเก่งของพี่
- อุตส่าห์มากันนะจ๊ะ บ่ายๆ เนี่ย..
- เอ...แล้ววันนี้ไม่คอยต้อนรับคณะจากที่ไหนๆ เหรอคะ ถึงแว๊บมาหาพี่ได้เนี่ย
- แต่มาก็ดีแล้ว...พี่จะได้หายคิดถึงไง
- เห็นมั๊ย....น้องก็ยังเข้าใจความรู้สึกของคนที่เก็บผักกูด/เห็นต้นผักกูดเป็นครั้งแรกเลยนี่นา
- ท่าน ขจิต เค้าแอบแซวว่าพี่เป็นเด็กเมืองง่ะ
- จริงๆ น่ะก็เป็นนะ แต่เป็นเมืองเก่าแต่โบราณกาลโน่นแล้ว
- ขนาดน้องยังบ้าเก็บผักกูดเป็นอาทิตย์เลยน่ะ แต่พี่น่ะต้องรีบกลับเลยเอาเท่าที่ได้ล่ะ
- แต่มันสวยนะ ชอบๆๆ
- งานเหรอคะน้อง ยุ่งมาตลอดเลย ช่วงนี้เบาๆ กว่าเก่าหน่อยนึง
- เลยมาโผล่ใน G2K ได้ไงจ๊ะ
- ตุ๊กแกๆ ตอนนี้พี่เป็นครูสอนเด็ก ป.2 ด้วย....2 คน ทุกเย็นเลย....พี่เข้าใจน้อง และคิดถึงน้องเป็นที่สุดเลยนะเนี่ย
- คิดถึงนะคะ
- ไม่เคยเห็นต้นเหมือนกันจ๊ะ
- แต่ถ้าเห็นตัวเมื่อไหร่ เป็นกินไม่เหลืออ่ะ อิอิ
- ว่าแต่เมื่อไหร่จะมีโอกาสได้ไปเก็บกับน้องแอนน๊า
- เห็นต้นไม้ใบหญ้าแล้วคิดถึงสงขลาจัง
- พี่ไม่ได้กลับไปนานนนนนนมั่ก ๆ
- เฮ้อ! แต่คิดถึงคนสงขลามากกว่าอ่ะ
- น้องแอนสบายดีนะจ๊ะ
- พี่หน่ะสบายดีม๊ากมาก
- สนุก
- มันส์
- อีกต่ะหาก
- อิอิ
หวัดดีจ้าพี่ปูคนสวย
- เห็นมั๊ยพี่ก็เหมือนแอนเลยน่ะ เพิ่งเคยเห็นนี่แหละค่ะ เลยตื่นเต้นใหญ่เลย
- มาเลยพี่...ถ้าพี่มาตอนนี้แอนจะพาไปเก็บที่สะบ้าย้อย...
- แต่ถ้าคอยอีกหน่อย...รอเก็บแถวหมู่บ้านแอนเลยล่ะค่ะ
- กะจะเอาพันธุ์มันมาปลูกน่ะค่ะ....มันสวยด้วยนะพี่ปู
- เลยทำให้คิดถึงสงขลาเลยใช่มั๊ยคะเนี่ย มาสิพี่ ที่นี่ยังอบอุ่นเสมอ ถามนายขจิตดูสิพี่เค้ามีโอกาสกลับมาเยือนแล้วนะ เหลือพี่เลยน่ะ มาเมื่อไหร่ดีล่ะเนี่ย
- ถ้าหายจากอาการไอแค่กๆๆ นี่ได้ล่ะก็ แอนก็สบายดีเลยล่ะค่ะพี่
- เลยกำลังดูแลตัวเองอยู่น่ะค่ะ หายหวัดนี่ก็คล่องแล้ว
- เด็กๆ บอก ช่วงนี้ครูแอนเปลี๊ยนไป๋เลยพี่ แบบไม่มีแรงไปต่อล้อต่อเถียงกะพวกเค้าไงพี่ ปกติเสียงดี แว๊ดๆ ตลอด คราวนี้ครูแอนจ๋อยสนิท
- พี่ก็ต้องดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะคะ เป็นห่วงค่ะพี่
- ว่าแต่เห็นแล้วชักหิวอยากกินอีกแล้วสิ หน้าตาน่าทานมาก "ยำผักกูด" ของพี่ปูนี่น่ะ
สวัสดีจ้ะ น้องแอน
*บ้านพี่ก็เห็นอยู่บ้างเหมือนกันนะ แต่เห็นในกับข้าวแน่ะ ไม่เห็นตัวจริง แหะแหะ แบบว่าคล้ายๆหนูน่ะแหละ
*พี่ได้ยินข่าวปะทัดที่บ้านน้อง พี่คิดถึงน้องๆทุกคนจังเลย ดูแลตัวเองให้ดีๆๆนะจ้ะ
สวัสดีครับ
ได้บรรยากาศดีครับ
ภาพสวย
ประทัดนี่มันไม่ส่งผ่านเน็ตใช่ไหมครับ
เอาใจชว่ยครับ ขอให้สงบไวๆ
สวัสดีครับ
ได้บรรยากาศดีครับ
ภาพสวย
ประทัดนี่มันไม่ส่งผ่านเน็ตใช่ไหมครับ
เอาใจชว่ยครับ ขอให้สงบไวๆ
+ สวัสดีค่ะครูพี่แอน...
+ หนุกหนานตามไปด้วยค่ะ...
+ กินบ่อย..แต่เหมือนพี่แอน คือ ใกล้แต่ไกล....
+ กลัวทาก เหรอค่ะ...ใช่ๆ ที่เขาใหญ่ทากเยอะ..แต่สู้ภูกระดึงไม่ได้...สุกยอดเลยท่านพี่...
+ กินคงเพื่อมั้งนะ...ของโปรดค่ะ....
+ ด้วยความคิดถึงค่ะ....
สวัสดีค่ะพี่นงเยาว์
- ดีใจจังค่ะพี่นงเยาว์ที่อย่างน้อยก็พี่นงเยาว์นี่ล่ะค่ะที่เหมือนครูแอนอยู่
- จริงๆ นะคะ เป็นครั้งแรกกับการได้ยลมันตื่นเต้นจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่ แหะๆๆ
- พี่นงเยาว์งั้นเราก็เป็นเด็กเมืองกันสองคนนะ (อ.ขจิต) ว่างั้นล่ะค่ะ 55555
- ขอบคุณค่ะพี่....ประทัดลง 7 จุด ในตัวเมือง ทหารว่อนกันทั้งเมือง ทีแถวบ้านครูแอนยิงกันเกือบบ่อยทหารว่อนน้อยกว่าอีกค่ะพี่
- ขอบคุณพี่นงเยาว์นะคะ....ครูแอนเพิ่งว่างจากงานยุ่งๆ น่ะค่ะ เลยเพิ่งได้เข้ามาในบล็อก เดี๋ยวสายๆ วันนี้ครูแอนต้องไปโรงเรียนอีกค่ะ เพื่อประชุมผู้ปกครองทั้งโรงเรียนน่ะค่ะ
สวัสดีค่ะ
- อ้าว....ตามกลับไปที่บล็อกแต่ไม่เจอบันทึกใดๆ อยู่เลย เลยไม่ทราบจะฝากข้อความไว้อย่างไร
- ลองเขียนบันทึกนะคะ จะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันผ่านบันทึกร่วมกับพวกเราชาวบล็อกอีกหลายๆ ท่าน
- ขอบคุณสำหรับความปรารถนาดีค่ะ ครูแอนก็หวังว่ามันควรจะสงบได้แล้ว และก็ไวๆ ด้วย ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับประทัดยักษ์ไม่ส่งต่อค่ะ อย่ากังวลไปเลยค่ะ 5555
สวัสดีค่ะน้อง
- ดีใจอีกครั้ง เมื่อน้องแอมแปร์เหมือนครูพี่แอน 55555
- พี่ก็เพิ่งเคยเห็นเป้นครั้งแรก เหมือนอย่างที่บอกครูพี่นงเยาว์นั่นล่ะค่ะ "พี่เก็บอาการไว้ไม่อยู่" จ๊ากส์....เลยนำภาพที่ตนเองเพิ่งเคยเห็นมาฝากแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันน่ะค่ะ
- เมื่อวานนี้พี่มีโอกาสได้ต้อนรับท่านพี่นายช่างใหญ่ เราเลยพูดคุยกันถึงน้องด้วยล่ะค่ะ พี่นายช่างบอกว่าคุยกับน้องบ่อย พี่ซะอีก ไม่ค่อยได้เข้ามานั่งหน้าคอมฯ.....งานยุ่งๆ จริงๆ ค่ะ
- เดี๋ยววันนี้ก็มียุ่งต่อล่ะค่ะ เสาร์-อาทิตย์ก็ไม่มีว่างเลยนะคะเนี่ย หลวงใช้คุ้มค่ะ วันนี้มีประชุมผู้ปกครองนักเรียนน่ะค่ะ
- ว่าน้องเถอะค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ พี่เป็นห่วงค่ะ
- ฝากหลวงปู่ทวดคุ้มครองครอบครัวน้องด้วยละกันนะคะ
มาชวน กอดแม่ กราบแม่ รักแม่
สวัสดีค่ะ คุณ Ann
ไม่เคยรู้มาก่อนว่าต้นไม้ที่มีลักษณะคล้ายต้นเฟินร์เรียกว่า " ต้นผักกูด " เคยในสวนข้างๆบ้าน ถอนทิ้งหมดเลย หลังจากนี้คงต้องขยายพันธ์ให้มากๆ แล้วผักกูดเขาเอาไปประกอบอาหารอะไรบ้าง เขานิยมรับประธานกันใช่ไหม แล้วจะเข้ามาศึกษาใหม่นะค่ะ
สวัสดีค่ะท่าน ผ.อ.ใจดี
- ค่ะวันที่ 11 นี้ทางโรงเรียนจัดพิธีที่โรงเรียนด้วยค่ะ
- พอวันที่ 12 ทางอำเภอก็มาจัดพิธีที่โรงเรียนอีกค่ะ
- แต่ชวดเลยค่ะ วันที่ 12 เลยไม่ได้ไปกับแม่ด้วย คงให้พี่ๆ พาท่านไปน่ะค่ะ ก็....ครูแอนติดอยู่เวรวันหยุดราชการนี่คะ....แป่ว!!....แงๆๆๆๆๆ....
- แต่ไม่เป็นไรค่ะ....เจอกันตอนเย็นก็ได้ใช่มั๊ยคะ
- รักษาสุขภาพด้วยนะคะท่าน ผ.อ.
- เอ....ฝากความคิดถึง ถึงหนุ่มน้อยสุดหล่อที่ชื่อน้องม่อนได้ป่ะคะ คิคิคิ (มีฝากผ่านคุณตาเฉยเลย)
สวัสดีค่ะคุณพัชรี
- ครูแอนก็เพิ่งเคยเห็น..เนี่ย...เหมือนกันล่ะค่ะ
- แต่...เอ....เจ้าต้นที่คล้ายต้นเฟิร์นข้างบ้านครูพัชรีนี่ใบมัยหงิกๆ งอๆ แบบนี้ด้วยรึปล่าวคะ
- ถ้า...หงิกๆ งอๆ แบบนี้ด้วย...คงใช่ล่ะค่ะ
- โอ้โห...อร่อยค่ะทานได้...อร่อยดีมากๆ เลยค่ะ
- แถวบ้านครูแอนเค้ามามาลวกจิ้มน้ำพริกหรือไม่ก็ราดน้ำบูดูกันค่ะ อร่อยเพิ่มอีกค่ะถ้าทำเป็นเมนูลวกกะทิร่วมกับผักอื่นๆ
- อ้อ...ทำยำแบบในภาพที่พี่ครูปูนำมาแปะไว้ก็อร่อยค่ะ
- ลองไปซื้อหามาทำทานดูนะคะ อร่อยดีเชียวค่ะ
- ขอบคุณนะคะที่เข้ามาเยี่ยมครูแอน...ขอบคุณค่ะ
ขนอาหาร และพรรคพวก มายั่วน้ำลาย อ่ะ
อิอิ
คิดถึงจัง!
หวัดดีค่าพี่ครูปูที่รัก
- เอ....ถ้าจะต้องขอบคุณค่ะพี่
- แต่เอ....ถ้าหนูจะบอกพี่ว่า
- วันนี้หนูไปส่งๆๆๆ ...พ่อครูบาฯ....มาพี่จะว่ายังไงคะ อิอิอิอิ
- อ๊า....ยังไม่หมดๆ ค่ะ ยังมีท่านลุงเอก, ท่ายอัยการชาวเกาะ, พี่อึ่งอ๊อบ และก็เจอพี่แป๊ด เออ...มีหลวงพี่ติ๊กด้วยค่ะพี่ปู
- แน๊....อิจฉาหนูล่ะสิ มีกอดพ่อมาฝากให้พี่อบอุ่นด้วยนะคะ
- พี่ขา....หายแล้วยัง...ดูแลตัวเอง และสุขภาพตัวเองเยอะๆ นะคะ ถ้าจะมีภาระกิจรออยู่น่ะค่ะ คิคิคิ
- คิดถึงพี่สาวนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
- เง๊อ!
- hot eyes เลยเรา อิอิ
- ป่วยคราวนี้แปลก ๆ จ๊ะ ไม่ยอมหาย
- ตอนนี้ยังทานยาอยู่เลย
- วันศูกร์นี้ก็ต้องวิ่งลงสุราษฎร์อีก
- ไปกอดยาย กะแม่คนละ 2 ฟอด น่าจะหายแล้วหล่ะ อิอิ
- คิดถึงน้องสาวตัวเล็กของพี่เช่นกันจ๊ะ
หวัดดีค่ะคุณคนพลัดถิ่น
- ขอบคุณสำหรับหมูอ้วนสีชมพูนะคะ
- น่ารักจัง
- ขอบคุณอีกที
พี่ปูจ๋า
- ช่วงเดือนสิงหา-กันยาเนี่ย...หนูมีวันดีๆ ประสบการณ์ดีๆ หลายครั้งเชียวค่ะ
- วันก่อนก็พี่นายช่างใหญ่แวะมาหาดใหญ่ด้วย
- เราเลยเจอกันอีกรอบ (อิอิอิ) เป็นครั้งที่สองที่เจอตัวเป็นๆ กันค่ะพี่...แต่ไม่ลงรูปนะคะ
- แต่กะพี่เนี่ยเจอกันแค่ครั้งเดียวช่วงที่ไปแอมบาสเดอร์เลยนะคะ
- เลยคิดถึงน่ะค่ะ แวะผ่านมาทางสงขลา-หาดใหญ่ โทรมาบอกล่วงหน้านะคะพี่
- คิดถึงพี่จริงๆ นะ...จะ..บอก...ให้
พาเด็กๆมาเยี่ยมครับพี่แอน
คิดถึงครับ
อูย....ยกมากันทั้งทีมฟุตบอลเลย...5555
- ขอบคุณค่ะที่พากันมาเยี่ยมพี่...
- เอ้า....ทานขนมๆ
- เด็กๆ ทานขนมกันก่อนมั๊ยลูกครับ...เอ...ทานอะไรกันดีจ๊ะ
- งั้น...เดี๋ยวบันทึกหน้า...มาทานไก่ทอดเทพากันนะคะเด็กๆ
- แต่น้องครูโย่งเป็นหลายเรื่องเหมือนกันนะคะเนี่ย
- ทั้งครูดนตรี...นี่โค๊ชฟุตบอลด้วยเหรอครับน้องชาย
- เก่งไม่เบาเลยนะน้องพี่คนนี้
ทักทายครับ..
ผมไปใต้ครั้งนี้ไม่ได้ส่งสัญญาณบอกใครเลย
ต้องขออภัยมากๆครับ
หวัดดีค่ะน้องชายนักเดินทาง
- ไม่เป็นไร...เพราะเห้นเป็นน้องชายพี่ไง เลยให้อภัยได้
- ครั้งก่อนพี่เจอกับพี่นายช่างใหญ่เลยเอ่ยถึงผมน่ะครับว่าอยู่ทางใต้เฉกเช่นกัน
- แต่ ณ วันนี้อยู่ใต้เหรอครับน้อง
- ดูแลตัวเองด้วยนะครับ
- แวะรับไก่ทอดเทพาข้างทางสักกล่อง 2 กล่อง ก่อนมั๊ยคะน้อง...เดี๋ยวพี่เอาไปให้ระหว่างเส้นทาง จะได้อิ่มน่ะครับ
- ไม่ต้องเกรงใจนะ โทรบอกเลยครับ พี่สบายมากเลยครับผม ด้วยความยินดีและดีใจซะอีกประสาเราๆ คนใต้น่ะครับ
- แต่ดูแลตัวเองเยอะๆ นะครับผม..เป็นห่วงน้องชายครับ
พี่แอนคะ..
วันนี้..ได้โอกาสมาเยี่ยมพี่ เพื่อนๆชาวบล็อกซักที..
คิดถึงมากกกกกกค่ะ..
แอบไปดูรูปพี่แอนที่บันทึก..พันธมิตรของท่านอัยการชาวเกาะแล้วค่ะ..
ตื่นเต้นไปด้วยอีกแน่ะ..อิอิ
พี่แอนสบายดีนะคะ..ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันเสมอนะคะ..^^
หวัดดีค่ะน้องชาย
- อ้าว...ไปอาซิสฯ มาเหรอ
- โรงเรียนเค้าใหญ่นะ
- มีรถบัสตั้งหลายคันสำหรับรับ-ส่งน.ร.
- พี่เห็นเค้ามารับเด็กๆ ผ่านหน้าบ้านพี่ด้วยล่ะ
- ชุดสีชมพูนี่แหละครับ
- ประสบการณ์ใหม่มั๊ยคะน้องกับโรงเรียนเอกชนใหญ่มากๆ
- คิดถึงน้องครับ...ดูแลตนเองด้วยนะจ๊ะ
หวัดีจ้าน้องสาวคนสวยของพี่
- น้องจ๋า...เราสองคนเป็นประเภท "ไม่ต่อก็ติด" ไงคะน้อง
- เราต่างก็รู้ๆ กันอยู่เช่นเดียวกันไงจ๊ะ
- อ้าว...เหรอคะ...เดี๋ยวพี่จะตามไปดูนะจ๊ะ
- คิดถึงนะคะ ไว้จะส่งเสียงไปยามว่างนะจ๊ะ ใจน่ะส่งไปอยู่สุรินท์นานแล้ว...แป่วววว
สวัสดีค่ะ
* มาดูผักกูดจ้า
* เหมือนเฟิร์นเลย
* แล้วจะเก็บถูกไฟมนั่น
* จ่ายค่าดูเป็นไก่ย่างส้มตำนะ
- แวะมาช่วยเก็บผักกูด
- อยากให้วิถีชีวิตแบบเดิมที่สงบสุขกลับคืนมาอีกนะคะ
หวัดดีค่า....พี่สาวทั้งสอง
- ขอบคุณค่ะ
- ขอบคุณมากๆ...ค่ะ
- รักษาสุขภาพด้วยนะคะพี่พรรณา...พี่นารี
- คิดถึงพี่ๆ นะคะ
ขอบคุณคะ ปอเห็นบ่อยเหมือนกันแต่ไม่รู้ว่ามันเป็นผักกูดที่กินได้รึป่าวก็ไม่รู้นะคะ
คล้ายกับต้นเฟรินเลย คนบ้านที่อยู่ถัดไป 2 หลังยังไม่รู้จักเลย แต่รู้จักครูแอนคนเก่ง ไกลถึงสงขลา แม้จะไม่เคยพบตัวตนจริงๆ แต่ก็เหมือนรู้จักใกล้ๆจริงๆ ขอให้มีความสุขและโชคดีตลอดไป
สวัสดีค่ะน้องปอ
น้องปอคะ พี่ขอแนะนำอย่างเดียวเลย งานนี้ต้องถามผู้รู้ละแวกที่อยู่ใกล้ต้นที่น้องปอเห็นแล่ะค่ะ เพราะไปๆ มาเดี๋ยวต้นที่น้องเห็นมันจะกลายเป็นต้นเฟิร์นไปไงคะ ก็จะเป็นอันตรายไปซะเฉยเลย
ขอบคุณที่เข้ามานะคะน้อง
ลุง ผ.อ.ใจดีขา
มันคล้ายๆ กับต้นเฟิร์นจริงๆ นะคะเนี่ย ครูแอนบอกตัวเองเช่นนั้นเมื่อเห็นต้นมันค่ะ แรกทีเดียวเข้าใจว่ามันเป็นยอดที่ออกมาจากต้นไม้ใหญ่ ที่ไหนได้แต่ละต้นเป็นต้นของมันเองโผล่มาจากดินเป็นต้นของตนเองไปซะงั้น
ท่าน ผ.อ.อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ