ส่งการบ้านครูบา(เจ้าเป็นมาอย่างไร๖)
เด็กน้อยจำเริญวัยขึ้นเป็นสาวรุ่นร่างเล็กหุ่นบาง อิสระเธอมีเพิ่มขึ้นเมื่อเธอไปเรียนโรงเรียนใหม่ อย่างน้อยการไปโรงเรียนเธอก็ไม่ต้องไปด้วยรถผูกทุกๆวัน วันไหนที่เธอตื่นสาย พ่อแม่ก็อนุญาตให้ถีบรถจักรยานไปเองได้ และแล้วอิสระก็ได้มาเมื่อพวกเขาไว้ใจให้เธอไปโรงเรียนเอง
ระหว่างเรียนที่โรงเรียนหญิงล้วนแห่งนี้ เธอมีวีรกรรมที่เกือบจะทำให้ทั้งห้องถูกตียกชั้นในวันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันซึ่งครูให้เรียนวิชาคหกรรมกันนะซิ เธอเป็นคนที่ชวนเพื่อนซอยหอมจนเกือบหมดกิโล โชคดีที่มีคนนึกขึ้นได้ก่อนหอมจะหมดไป ว่าหอมที่ซอยนั้นเขาไม่ใช้ เขาจะใช้หอมเผาต่างหาก เพื่อเอามาทำเครื่องแกงพะแนงไงเล่า นึกได้ใจเธอหายวาบ ตายละวาโดนครูตียกชั้นแน่ โชคดีครูใจดีไม่ว่ากัน ทั้งห้องเลยรอดตัวไป เห็นแจ้งรึยังกับความเปิ่น ความซน ความอวดดีของเธอ
อีกเรื่องที่มีวีรกรรมไว้ แอบทำอะไรกันในห้องเรียนก็ไม่รู้ มีเสียงดังมากๆๆๆ ครูจึงเข้ามาสั่งให้เข้าแถวแล้วตีลงโทษ ครั้งแรกในโรงเรียนเลยละที่เธอถูกตีทั้งที่เรียนเก่ง ขาลายแดงเถือกเลยแหละค่ะ
การเรียนที่โรงเรียนใหม่แห่งนี้ เธอเป็นเด็กที่เรียนเก่งเหมือนเดิม คะแนนสอบที่ได้สูงในลำดับสามคนแรกของชั้นเรียน วนเวียนไปในสามลำดับนี้ตลอดที่เรียนอยู่ที่นี่ไม่เสียเชิง เธอเรียนอยู่ที่นี่จนจบประถมปลายแล้วต่อมัธยมต้นอีกปีจึงย้ายไปเรียนโรงเรียนรัฐอีกแห่ง
มีเหตุการณ์ครั้งหนึ่งเกิดขึ้น ระหว่างเรียนเพื่อนคนหนึ่งไม่สบาย และอ๊วกลงพื้นจนเหม็นหึ่งทั้งห้อง ภารโรงก็ไม่มีให้ตามมาเช็ด เด็กๆคนอื่นในห้องเรียนเขารังเกียจ เธอเห็นหน้าเพื่อนดูแย่แล้ว เธอตัดสินใจหิ้วน้ำมาถังหนึ่ง ช่วยเช็ดอ๊วกเหล่านั้นทันที เธอบอกว่าเธอจำได้ระหว่างเช็ดเธอกลั้นหายใจ ทนทำไปจนเช็ดเสร็จลง กลิ่นอ๊วกแรงแค่ไหนใครก็รู้ โชคดีระหว่างเช็ดเธอไม่อ๊วกไปด้วยอีกคน แต่ว่าเจ้ากลิ่นอ๊วกมันทำให้พองขน ก็เธอเล่นเช็ดใส่ลงในน้ำโดยไม่นึกว่ามันผสมลอยในน้ำ กลิ่นก็เลยติดมืออยู่นาน ล้างอย่างไรกลิ่นมันก็ยังอยู่ ตอนเขียนเรื่องที่เล่าอยู่นี้ ฉันยังได้กลิ่นของมันเลยค่ะ คิดดูซิค่ะว่ามันน่ารังเกียจแค่ไหน ฉันรู้สึกว่าที่เธอทำลงไปได้นั้น ไม่ใช่เพราะอยากเป็นฮีโร่ แรงบันดาลใจของเธอมาจากการรับรู้ความรู้สึกของเพื่อนเธอค่ะ
เธอจำได้ตอนที่เกิดเหตุการณ์นั้น คุณครูที่กำลังสอนยืนดูเฉยไม่ขยับตัวเลย เธอไม่รู้ครูคิดอะไรอยู่ เมื่อเธอเช็ดอ๊วกที่เลอะอยู่หมดไปแล้ว คุณครูคุยกับเพื่อนคนอื่นว่าทำไมทำไม่ได้ ดูซิเธอทำได้เห็นกันไหม น่าชมเชยที่เพื่อนใจกล้าน่ะ เธอบอกฉันว่าเธอไม่รู้สึกว่าปิติหรือภาคภูมิกับน้ำเสียงที่ครูพูดถึงเลยสักนิด มันน่าคิดว่าเหตุใดกันหนอ สาวน้อยถึงไม่ประทับใจในสิ่งที่ครูกระทำ
การเรียนประถมปลายในสมัยนั้น มีกฎรู้ๆกันอยู่ว่า เมื่อเด็กเรียนถึงชั้นประถมปีที่เจ็ด การสอบก่อนจบนั้นเขาใช้ข้อสอบร่วมกันทั้งประเทศ จบจากโรงเรียนหลวงโรงเรียนราษฎร์ไม่มีสิทธิหือการสอบครั้งนี้ สาวน้อยบอกเพื่อนไว้ว่าถ้าสอบตกเธอไม่เรียนต่อหรอก เพื่อนๆอึ้งไปเลยละเมื่อได้ยินวลีที่เธอเอ่ยออกมา
เมื่อถึงเวลาสอบจริงๆแล้ว สาวน้อยพร้อมกับเพื่อนไปสอบสนามสอบที่ โรงเรียนแห่งหนึ่ง มีวิชาอยู่วิชาหนึ่งถ้าจำไม่ผิดเธอบอกว่าเป็นภาษาไทย ข้อสอบที่ออกมานั้นถามเกี่ยวกับการส่งธนาณัติ พอเห็นข้อสอบนั้นเข้าเธอร้องโอย อะไรกันนี่ เรื่องนี้หนูไม่เคยเรียน ทำไมเขาเอามาสอบละ
เสียงนั้นดังถึงหูครูผู้คุมสอบ ครูถามไถ่ทำไมจึงร้องขึ้น เธออ้อนครูว่าคุณครูขาทั้งโรงเรียนหนูที่มาสอบนั้น ไม่มีใครรู้จักไอ้ใบที่ออกมาให้ทำเลย พูดไปอีท่าไหนจำไม่ได้ จำได้แต่ว่าผู้คุมสอบสงสารเฉลยข้อสอบให้ทุกคนทำตาม คนที่นั่งสอบห้องนี้ “ผ่าน” ข้อนี้กันหมดทุกคน
การเล่นในโรงเรียนใหม่นี้เปลี่ยนแปลงไปไม่โลดโผน เล่นแบบเด็กหญิงมากกว่าเป็นทโมน การเล่นที่จำได้ก็มี หมากเก็บ มอญซ่อนผ้า เขย่งเก็งกอย ซ่อนหา ส่วนวันหยุดเธอได้ไปเล่นกับเพื่อนสาวที่บ้านเพื่อนไม่ว่างเว้น บางวันนอนค้างบ้านเพื่อนเลยเชียว เพื่อนสาวของเธอคนนี้เป็นลูกสาวของหมอชื่อดัง ที่พ่อแม่อนุญาตให้สาวน้อยไปค้างแรมบ้านผู้อื่นทั้งๆที่ถือสากันอยู่ ก็เพราะว่าเขาซี้กันกับพ่อแม่ของเพื่อนสาวคนนี้ค่ะ
บทเรียนรู้จากชีวิตจริง
การที่เด็กเข้าใจว่า สิ่งที่เขาเข้าใจนั้น “ใช่” ไม่ใช่เรื่องแปลก การทำให้เขาเข้าใจว่า “ไม่ใช่” ไม่ยากเลย ก็แค่ปล่อยให้เขาทำเรื่องที่เขาเข้าใจว่า “ใช่” ไปให้สุดทาง เขาจะหาคำตอบได้เอง
คนเก่งก็พลาดและผิดได้ ใช่ว่าจะผิดไม่ได้
เด็กรู้สึกตัวเองผิดและลงโทษตัวเองด้วยความรู้สึกตัวเองอยู่แล้วเมื่อรู้ว่าทำผิด ทำพลาด
เมื่อเด็กรู้สึกว่าทำผิดพลาด แล้วผู้ใหญ่ไม่ถือสาลงโทษ เด็กก็มีความมั่นคงทางอารมณ์ และมีสำนึกดี ไม่ทำเรื่องผิดพลาดซ้ำ
คนเรามักจะเข้าใจว่าความรู้สึกของตนเองเป็นความรู้สึกของคนอื่นเช่นกัน
เด็กรู้นะว่า คำชมที่ผู้ใหญ่ชมนั้นออกมาจากความรู้สึกในใจจริงๆของผู้ใหญ่รึเปล่า
โลกนี้ยังมีเรื่องที่เราไม่รู้อยู่อีกมากมายนัก เก่งยังไงก็ใช่ว่าจะรู้ไปทุกเรื่อง
การพูดจาช่วยแก้ปัญหาความไม่รู้ได้
ไม่น่าเชื่อว่าแค่พูดจาก็ทำให้ผ่านปัญหาไปได้โดยไม่มีความรู้มาก่อนก็ได้
Keywords :
เมื่อเด็กได้รับอิสระในการลองทำอะไรที่ตัวเองอยากทำ และมั่นใจว่าทำได้ ขอเพียงความไว้ใจจากผู้ใหญ่เท่านั้น เขาก็สามารถทำสิ่งนั้นให้สำเร็จได้ด้วยตัวเขาเอง
ความเห็น (18)
สวัสดีครับ หมอ
เขียนได้ดีเหมือนว่าเหตุการณ็เพิ่งผ่านไปเมื่อปีที่แล้ว
น่าติดตามอ่าน
ชอบคุณมากครับ
พี่หมอเจ๊คะ ขอดัดแปลงจาก ประสบการณ์ส่วนตัวนิดหนึ่งค่ะ
การพูดจาช่วยแก้ปัญหาที่คนคิดว่าไม่เป็นปัญหา
ไม่น่าเชื่อว่าแค่พูดจาก็ทำให้เปลี่ยนปัญหาไปเป็นเพียงประเด็น
และการพูดจาช่วยเปลี่ยนคู่กรณีให้เป็น เพื่อนรัก กันได้
จริง ๆ ค่ะ ชอบบันทึกพี่หมอเจ๊ค่ะ
ความไว้วางใจ สร้างพลังที่ยิ่งใหญ่
เด็กๆจะทำดีที่สุด..เต็มความสามารถ มีความคิดเป็นอิสระ สร้างสรรค์ ภูมิใจในผลงานตนเอง
- เกษตรยะลา ค่ะ
- ก่อนลงมือเขียนบันทึกนี้
- รู้สึกไปว่าจำเรื่องของตัวเองได้น้อย
- แต่พอเขียนไปเขียนไป
- แปลกใจกํบตัวเองค่ะว่า
- เรื่องที่เคยคิดว่าลืมไปหมดแล้วนั้น
- มันยังอยู่ในส่วนลึกของความทรงจำค่ะ
- ความจำที่รื้อฟื้นขึ้นมาให้รู้อีกครั้งนี้
- ทำให้เกิดความเข้าใจพัฒนาการที่ผ่านพ้น
- ของตัวเองด้วยค่ะ
- .......
- ในฐานะของ"หมอ"
- แนะนำให้ลองทำตามดูบ้างค่ะ
- แล้วจะพบว่าเรื่องบางอย่างในใจที่เคยติดข้อง
- หาคำตอบไม่ได้ มันได้คำตอบออกมา
- โดยไม่ได้ตั้งคำถามก็มีค่ะ
- ......
- อย่าลืมนะค่ะ
- ลองดูค่ะ
- มีประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับตัวเองค่ะ
- @..สายธาร..@
- การได้รับรู้เรื่องราวเดิมๆ
- จากความทรงจำที่กลับคืนมา
- เหมือนเราดูหนังเรื่องหนึ่งเลยค่ะ
- มีความรู้ใหม่เกี่ยวกับตัวเองผุดขึ้นมาด้วย
- ที่สรุปบทเรียนชีวิตและ keywords เอาไว้นั้น
- มันเป็นความรู้เกี่ยวกับความรู้สึกของเด็กที่เพิ่งรับรู้
- รับรู้แล้วเข้าใจ
- เข้าใจแล้วปรับความสัมพันธ์
- เด็กๆก็กล้าเรียนรู้
- ดีออกนะค่ะ
- ......
- ขอชวนให้ลองเรียนรู้เด็กจากเรื่องราวของเราเองบ้างค่ะ
สวัสดีครับ ป้าหมอเจ๊
มาเยี่ยมเยือนป้าครับ
ได้อ่านเรื่องราวดีๆของป้าชอบมากครับ
ป้าสบายดีไหมครับ
สวัสดีค่ะคุณหมอ
เมื่อเด็กได้รับอิสระในการลองทำอะไรที่ตัวเองอยากทำ และมั่นใจว่าทำได้ ขอเพียงความไว้ใจจากผู้ใหญ่เท่านั้น เขาก็สามารถทำสิ่งนั้นให้สำเร็จได้ด้วยตัวเขาเอง
- ขอเก็บข้อความนี้ไว้สอนใจในอาชีพของตนเองและเผยแพร่ให้คนที่เขาไม่มีโอกาสมาอ่านด้วยนะคะ
- น้อง..มาบอกขอบพระคุณที่กรุณาไปช่วยสร้างโจทย์ให้น้องค่ะ น้องไม่สามารถจะตอบในกระทู้ของน้องได้ ในขณะนี้ค่ะ
- เพราะแม้แต่อ่านน้องก็..ตื้นตันใจ..ซึ้ง.. ปลื้มและน้ำตาซึม...แล้วนะคะ
- ใกล้เคียงกับ.. KEYWARDS ของคุณพี่หมอมากค่ะ
- เป็นกำลังใจให้คุณพี่หมอนะคะ
อ่านมันดี และให้ข้อคิดด้วยค่ะ
- สวัสดีครับ
- พี่หมอเจ๊
- เพิ่งจะอ่านเรื่องราวดีดี
- ของพี่ต้อย
- ที่พี่หมอเจ๊
- แนะนำไปจบครับ
- ออกมาก็ตามพี่หมอข้างบนมาเลยครับ
- มาอ่านต่อครับ
- ได้เห็นอะไรๆกว้างอีกเยอะครับ
- สวัสดียามเช้าครับ
จาก คคห 2 และ 5 ขอบคุณพี่หมอเจ๊ค่ะ เตรียมเรื่องเล่าไว้แล้วค่ะ รอเวลาว่าง
เปลี่ยนคู่กรณี ให้เป็น เพื่อนรัก ;P
ฝาก บุหงา-ปารี ด้วยค่ะพี่หมอเจ๊
แวะมาเยี่ยมทักทาย ให้กำลังใจคนทำดี....ที่แบ่งเบาภาระให้พ่อ
- โย่โย่งโก๊ะ แซ่เฮ~natadeeเหมือนพี่สาว
- อ่านเรื่องของป้าแล้วรู้สึกชอบ
- ประกอบเรื่องเล่าของโย่งออกมาบ้าง
- เป็นเรื่องราวที่น้องโย่งรู้สึกหลังการอ่าน
- ป้าว่าดีเหมือนกันนะลูกนะ
- ......
- ผู้ใหญ่นะอยากรู้กันนะว่า
- เด็กนะรู้สึกอย่างไรคิดอย่างไร
- ดังนั้นเวลารู้สึกอะไร
- อย่าเก็บไว้บอกแม่บอกพี่นะลูก
- บอกแม่บอกพี่ไปว่าโย่งขอบอกให้รู้กันดีๆ
- มีอะไรพูดกันต่อค่อยว่ากันหลังเล่าแล้ว
- เล่าแล้วอย่าลืมขอว่าขอลอง
- แล้วกำหนดกับตัวด้วยว่า
- เวลาที่ขอลองนั้น จะมีสัมพันธ์ยาวนานแค่ไหน
- ลองแล้วกระทบเรียนอะไร-อย่างไร
- บอกให้หมดเรื่องในใจนะลูก
- ครูคิม ค่ะ
- เอาใจช่วยในสิ่งที่กำลังทำให้เด็กนะค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- หมอหน่อย พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล จ๋า
- อยากเจอตัวจังนะค่ะ
- ขอบคุณที่มาช่วยอ่านให้มีแรงเขียนต่อค่ะ
- น้องเอ๊ะ คนพลัดถิ่น~natachoei(หน้าตาเฉย) ครับ
- เรื่องเดียวกัน....อ่านหลายหน
- แต่ละหนแต่ละที...มีมุมมองที่แตกต่างค่ะ
- พี่จึงเขียนมันไว้เพื่อรับเอาสิ่งดีดีจากมันไปใช้ค่ะ
- ......
- จำไม่ได้แล้วว่าใครพูดให้ฟัง
- ......
- "อะไรที่เกิดขึ้นแล้ว ไม่ว่าเรื่องนั้นดีหรือร้ายตอนที่เกิดขึ้น เมื่อมันได้เกิดขึ้นแล้ว มันล้วนเป็นเรื่องดีดี"ค่ะ
- .....
- มองมุมดีดีให้เห็น เก็บเกี่ยวมันมาเติมเต็มให้ตัวเอง
- เพื่อความอิ่มเต็มในสิ่งที่พึงเต็มค่ะ
- น้อง ภูสุภา จ๋า
- รออ่านนะค่ะ เรื่องนี้นะ
- เปลี่ยนคู่กรณี ให้เป็น เพื่อนรัก