สายไปไหม ..บอกห่วงใย คิดถึงพ่อ
วันพรุ่ง ...เป็นวันที่สำคัญ และมีความหมายกับคนไทย
กับทุกคน ที่มีพ่อ...เป็นหลักยึดเหนี่ยวใจ
พ่อหลวง...ของปวงชนชาวไทย
พ่อที่ลำบากมากมาย ลำบากกว่าพ่อของใครในแผ่นดิน
สำหรับหนึ่งความระลึกถึง..
...24 ตุลาคม 2547... เป็นวันที่สูญสิ้นของคำเรียก "พ่อ"
แต่ เมื่อไม่มีท่าน เหมือนชีวิตขาดหลักยึดเหนี่ยวอีกหนึ่งใจ
ขาดร่มโพธิ์ไป คงเหลือร่มไทรของชีวิต
แม้จะเหนื่อยหนัก
พ่อก็รักและห่วงใย
เฝ้าหวง ห่วงมากมาย
และห่วงใยเกินพอดี
เพราะรักจึงเป็นห่วง
กลัวถูกลวงจนป่นปี้
ความรักที่พ่อมี
มาวันนี้ซาบซึ้งใจ
จากนี้ไม่มีแล้ว
ร่มโพธิ์แก้วที่ผ่องใส
ทุกสิ่งพ่อทำไป
ลูกเข้าใจ...จะทำดี
ท่านที่มีร่มโพธิ์ของชีวิต....โปรดทำดีกับท่านให้ท่านอุ่นใจ
ทำดีเพื่อพ่อ....และพ่อหลวงของปวงประชาไทย
ให้ไทยได้อยู่อย่างสงบ ...นิรันดร์
ความเห็น (7)
บอกรักพ่อทุกวัน
พ่อจะดีใจมากที่สุด
ขอให้เพียงแค่เห็นหน้าลุกยิ้ม
พ่อก็ดีใจ ลูกเศร้าพ่อปลอบ
ประกาย~natachoei
อยากเห็นในทุกครอบครัว
มีความรัก ห่วงใย ถามไถ่
เยี่ยมเยียน ขอจงเป็นกำลังใจ
ให้..คนในครอบครัวนะคะ
รักพ่อหลวง...มากที่สุด
ท่านคือแบบอย่างของการทำความดี
จากหัวใจดวงน้อยค่ะ
รักเอย : รักฤาเสน่หา
ท่านเป็นหนึ่งของดวงใจเราทุกคน และเป็นศูนย์รวมความรักทั้งมวลค่ะ
- ธุค่ะ..
สำหรับต้อมแล้ว..สายไปค่ะ ต้อมจำไม่ได้ว่าเคยกอดพ่อไหม?....หรือค่อนข้างจะแน่ใจว่า "ไม่" ทั้งๆ ที่ก็รักพ่อมากมายเหลือเกิน
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ต้อมจะกอดพ่อให้แน่นๆ ค่ะ
จดหมายถึงพ่อ เป็นเรื่องน่าเศร้า..ที่มาบอกความรู้สึกในวันที่ไม่มีพ่ออีกแล้ว
น้องต้อม อาจจะสายที่ไม่ได้พูดว่ารักพ่อ
แต่จะไม่สาย หากหัวใจ คิดถึง และสัญญาด้วยใจว่าจะเป็นคนดี ของสังคม เพราะสำหรับพี่ก็สายไปแล้ว เช่นกัน ...