ส่วนใหญ่ในวันปีใหม่... คนทำงานในกรุงเทพฯที่อยู่ต่างจังหวัดจะกลับบ้านกัน
แต่ก็มีหลายคนที่เป็นคนกรุงเทพฯแต่ไปใช้เงินเพื่อการท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ..
หลายคนกลับไปเพื่อชาร์ทพลังความรักจากครอบครัว...เพื่อกลับมาเผชิญกับชีวิตและการงานหลังวันหยุดยาว..
และหลายคนกลับไปกินดื่ม..และในหลายคนนี้เอง อาจไม่ได้กลับมากรุงเทพฯอีกเลย..เนื่องจากความประมาท..
แต่จะมีใครสักกี่คนที่ได้ "กลับบ้านที่แท้ของตนเอง"
.....
เราเองย้ายมาอยู่กรุงเทพฯพร้อมพ่อ แม่ และน้องชายหลายปีแล้ว...และเลือกที่จะเริ่มชีวิตครอบครัวเล็กๆ ของตัวเองที่นี่
จึง..ไม่มีบ้านในต่างจังหวัดให้กลับเหมือนใครหลายคน...
....
เราล้วนลืมไปว่า "แท้ที่จริงนั้น เรากลับบ้านได้ทุกเวลาที่อยากกลับ" เพราะเราต่างก็มี "บ้านในตัวเอง"
เพียงแต่ทุกเวลานั้น เราล้วนแต่ส่งหัวใจออกไปข้างนอก ระเริงไปกับอารมณ์ทุกข์ โลภ โกรธ หลง จากลาภ ยศ สรรเสริญ นินทา
ทั้งที่แท้จริงเราต่างก็ดำรงอยู่บนกฏของชีวิต คือ ความไม่เที่ยง
แต่เราก็ปล่อยให้ หัวใจวิ่งไขว่คว้าวัตถุและอารมณ์สนุก เนื่องจากเห็นผิดว่านั้นคือ ส่วนเติมเต็มของชีวิต
หากยิ่งวิ่งตาม ยิ่งพบแต่ความอยากทวีคูณ
"กลับบ้าน" ด้วยการตามลมหายใจเข้าลึก ออกยาวที่สงบกันเถิด
กลับมาเรียนรู้ และเติมเต็มด้านในด้วยสติ ตื่นเต็ม... เพื่อรู้ทันสิ่งที่เข้ามากระทบ..เพื่อเรียนรู้และปล่อยวาง
...
ด้วยไม่มีสิ่งใดเป็นของๆ เราอย่างแท้จริง...นอกจากกรรมดีและกรรมชั่ว..ที่เรากระทำ...
กลับบ้านของเราเถิดนะ...คนดี..นะ นะ นะ นะ นะ
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ ครับ
