เรื่องเล่า.. เยี่ยมบ้านตอนพักเที่ยง...
สวัสดีครับ
ทำงานที่รพ.ชุมชนแห่งนี้มาเกือบจะสามปีแล้ว... ไม่ค่อยได้เยี่ยมบ้าน นอกจากที่ PCU ที่ตนเองรับผิดชอบ....
เมื่อท่านผอ. มาใหม่ๆ ท่านออกเยี่ยมบ้านบ่อยๆ ทำให้รู้สึกดีว่ามีระบบ มีคนเยี่ยม..จากที่อาจจะมีประปราย หรืออย่างน้อยก็จะมีของคลินิกผู้ติดเชื้อที่พี่สาวใจดีนั้นเข้มเเข็ง...
หลังกลับจากการประชุม HHC ที่ พรพ จัด ทำให้ผมได้เรียนรู้ และรู้สึกว่างานที่ตนเองทำนั้น
ยังขาดตกบกพร่อง ไม่สมบูรณ์ ไม่ครบตลอดกระบวนการ...
สิ่งนั้นคือการตามไปดูที่ชุมชนของเขา ไปดูที่บ้านของเขาเอง.....
บวกกับความรู้สึกที่ว่าเราน่าจะทำอะไรที่ดีกว่านี้ได้ ตอบแทนหลายๆคน หลายๆอย่าง...
จึงเริ่มทำงานเยี่ยมบ้าน.......
โดยเป็นการเยี่ยมบ้านจิตอาสา เป็นการเยี่ยมบ้านนอกเวลา....
ครั้งแรกๆผมก็ขายฝัน กับเพื่อนร่วมงานผู้มีจิตอาสาว่าเราจะไปกันนอกเวลา ไม่มีค่าตอบแทน
(มีแต่บุญ และความปีติที่ได้ทำดีเท่านั้น 555)
วันนี้ได้เยี่ยมบ้านไป 3 เคส
คือการไปช่วงพักเที่ยงเพราะว่า มองหาช่วงอื่นแล้วไม่มีเลย....
กรณีที่ 1 เป็นลุงที่เป็น OLD CVA แต่พอเดินได้บ้าง(ดูลำบากมากเลย)
ครั้งแรกที่เห็นหน้าห้องบัตรก็ดูแปลกๆ มือสั่นๆ มาคน เดียว ไม่มีญาติเลย.... อีก 1 ชม ต่อมาตอนเข้าก็เห็น จนท เข็นมาเข้าห้องตรวจ ก็ได้พูดคุย ซักประวัติ... ผมเห็นมือสั่น หน้าแดง และเหมือนได้กลิ่นเหล้า จึง เริ่มจี๊ดเล็กน้อย ลุง...CVA กินเหล้า บุหรี่อยู่.. เนื่องจากว่าท่านพูดไม่ชัด เราจึงสรุปไปก่อน และคิดว่าต้องดูแลไม่ให้กินให้ได้....
และเริ่มนึกถึงเรื่องภาวะซึมเศร้า..เพราะว่าป่วยเรื้อรัง เดินไม่ได้ จึงคัดกรองด้วยตนเองที่ห้องตรวจ พบว่าเข้าเกณฑ์ และเป็น severe depress จึงรับดูไว้นอนเพื่อเริ่มยา
แต่ลุงขอว่าไปล็อกบ้านซึ่งอยู่ไกลไป 3 กม ก่อน ผมเลยบอกว่า เดี๋ยวพักเที่ยงจะพาไปนะ
พอเที่ยงก้ไปรับลุงที่หอผู้ป่วยเพื่อไปบ้าน........(พอดีน้องสบายกับเเม่ เขาอยากไปด้วยจึงพาไป..)
ระหว่างทางเราได้พูดคุยกัเพิ่ม ลุงบอกว่าเป็นคนที่อื่น มาอยู่ที่นี่ได้หลายปี แต่งงานมีลูก 1 คนแต่ว่าจมน้ำตายหลายปี ลุงเป็นช่างเชื่อม รายได้ก็ดี เคยมีรถ มีงาน เจ็บป่วยมาได้ 3 ปี
ตอนนี้ภรรยาก็ทิ้งไป 4 เดือนแล้ว ลุงอยู่คนเดียว หุงข้างเอง
โชคดีที่ลุงยังพอมีเงินติดตัวในธนาคาร ทำให้สามารถดูแลตนเอง ซื้อกับข้าวได้
แต่สิ่งที่ สิ่งที่น่าเป็นห่วงคือ ความที่ลุงอยู่คนเดียว ทำให้ลุงเกิดความเครียด และเศร้า
ถึงตอนนี้ที่คุยกัน....
ลุงก็ร้องให้และบอกว่า ผมคิดอยากตายทุกวันเลย ไม่อยากอยู่ หมอช่วยฉีดยาให้ลุงตายไปได้หรือเปล่า....
เราก็อึ้งเล็กน้อย รับฟัง และรับฟัง จากนั้นก็เริ่มที่จะให้กำลังใจ เล่าเรื่องคนที่ลำบากกว่า
และจะมาเยี่ยมลุงบ่อยๆ หลังจากออกจากรพ...
เราปิดบ้านแล้วกลับออกมา
แต่เพราะว่า ผมมีเป้าหมายคนไข้อีกคนที่ต้องไปเยี่ยทต่อ
กรณีที่ 2 ผู้ป่วยกลางคน เป็นโรคติดเชื้อ
กรณีนี้ ผมไปเยี่ยมมา4 ครั้งแล้ว...
ชีวิตเหมือนเกิดใหม่ เราพบกันครั้งแรกเมื่อ ธค 2551 เขามารับการรักาตัด้วยโรคอื่นๆ
มค 52 เข้ารับการรักษาด้วย OI -PCP ขณะนอนรักษาตัวอยู่ อาการทรุดลงมาก ต้อง on ET-tube REFER รพใหญ่...
แต่ว่าก็ต้องกลับมา เพราะ ไม่ทราบสื่อสารกันอย่างไร เขาเหนื่อย และเอาท่อออกเอง ญาติจึงเอากลับบ้าน หวังว่าจะ END-UP ที่บ้าน... แต่พอกลับมาได้ 2 วันอาการก็ดีขึ้น เริ่มทานได้
พี่สาว ซึ่งเป็นพยาบาลที่อนามัยมาปรึกษาว่าจะทำอย่างไรดี ผมบอกว่า น่าจะเอามารักษาต่อที่รพนะ
เมื่อ จนท.ไปคุยกับคนไข้ เขาบอกว่าไม่ยอมมา.....จะรออีก 5 วัน ถ้าเขาดีขึ้นเขาจึงจะมา....
ครั้งแรกที่ไปเยี่ยมจึงให้ IV ที่บ้านโดย จนท.ดูแล และก็ให้ยารักษา OI แบบเม็ด
ครั้งที่ 2 ตอนไปเยี่ยมก่อนเดินทางมาประชุมที่กรุงเทพ ดูเขาเหนื่อยมาก อาจจะไม่ไหว...วันนั้นจึงพูดคุยกันกับ ขนท ตัวเขา และญาติ เรื่อง .... http://gotoknow.org/blog/km-sabai/235663
ครั้งที่ 3 หลังผมกลับจากกรุงเทพ เขาก็ยังไม่เป็นไร เมื่อเราไปเยี่ยมเขา ก็พบว่าอาการดีขึ้น แต่ดูหายใจเหนื่อยๆ อยู่ วันนั้นมีพี่ประธานผู้ติดเชื้อเดินทางไปด้วย เราได้แบ่งปันกันหลายอย่าง ดูเขาจะมีความหวัง ต่อการที่จะมีชีวิตต่อไปมากขึ้น....
รู้สึกว่าจะยาว อาจจะขอต่อตอน 2 ครับ
ความเห็น (3)
สวัสดีคะ อาจารย์
เยี่ยมบ้านตอนเที่ยงแล้ว...ทานข้าวตอนไหนคะ
รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ พอลล่าเป็นห่วง ..กลัวไม่มีคนพาไปเที่ยวปายครับผม
อนุโมทนาด้วยค่ะ นอกจากรักษากายคนไข้แล้ว ยังช่วยรักษาใจให้ด้วยอีก หายากจริง ๆ นะคะ รู้สึกซาบซึ้งมากค่ะ คราวหน้าจะขอมาอ่านตอน 2 นะคะ
- สวัสดีครับพี่
- แวะมาให้กำลังใจครับ
- เร็ว ๆ นี้ผมจะซุ่มเงียบไปเที่ยวปายยยยครับ
- อิอิ ไม่บอกหรอกครับว่าจะไปทำให้ตกใจเล่นวันไหน
- อิอิ