3. ไม่มีสิ่งที่เรียกว่า “ความสิ้นหวัง”
ท่านอาจเคยได้รับคำแนะนำจากแพทย์ที่ดูแลท่านอยู่ ให้ “ไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย เวลาของท่านเหลือน้อยแล้ว” หรือไม่ก็มีข้อความ “ท่านเจ็บป่วยถึงขั้นวิกฤตแล้ว” อย่าไปเชื่อครับ ปฏิเสธทันที อย่ายอมตกเป็นทาสของคำพูดของท่านที่คิดว่ารู้ดีในด้านวิทยาศาสตร์ ไม่มีใครกำหนดให้ใครตายได้หรอกครับ ตราบเท่าที่ท่านเองยังไม่ต้องการจะตาย
เมื่อหนึ่งปีครึ่งที่ผ่านมา เมื่อกลางปี ๒๕๔๑ ฉันเองได้รับคำพิพากษาทำนองเดียวกันว่าฉันมีโอกาสแค่สองปีที่จะมีชีวิตอยู่ เป็นช่วงเวลาที่ฉันได้รับการผ่าตัดเอาก้อนมะเร็งที่อุดลำไส้ส่วนล่างออก พร้อมกับลำไส้สองฟุตและเนื้อเยื่อที่อยู่ใกล้เคียง ผลการตรวจทางพยาธิวิทยาบอกว่ามีต่อมน้ำเหลืองที่รับเซลล์มะเร็งไว้แล้วหลงเหลืออยู่ในอาณาบริเวณ มีส่วนหนึ่งพร้อมที่จะเดินทางไปสู่ตับตามตำรามะเร็งที่ฉันเคยศึกษามาจนขึ้นใจแล้ว แพทย์ผู้ผ่าตัดยิ้มอย่างปลอบโยนเมื่อเอ่ยด้วยสำเนียงบ่งบอกความจริงใจ “โรคของอาจารย์เป็น systemic แล้วครับ” ค่าว่า systemic แปลว่าไปทั้งระบบของร่างกาย ไม่ใช่เป็นแค่เฉพาะที่ซึ่งเรียกว่า local เป็นความจริงว่าอีกสามเดือนต่อมา ก้อนมะเร็งโผล่ขึ้นมาในตับ ตอนนี้เขายืนยันว่า “สภาพไม่ดีนักแล้ว” แปลว่าถ้าอาจารย์ของเขาจะมีชีวิตอยู่ได้อีกราวสองปีก็นับว่าดีแล้ว
ความผิดพลาดที่แพทย์ระบุเช่นนั้นส่วนหนึ่งมาจากความไม่เข้าใจว่าไม่มีแพทย์คนใดจะสามารถทำนายผลการตอบโต้ของผู้ป่วยแต่ละคนต่อโรคที่เขาเป็นอยู่ได้ดีนักหรอก เมื่อฉันจากเขามาฉันได้เกิดความคิดว่าฉันก็คงต้องตายตามสูตรนั่นแหละ ฉันเองก็เคยทำกับผู้ป่วยของฉันแบบเดียวกันนี่แหละ และก็ไม่ใคร่พลาด แต่เมื่อนอนหลับไปหนึ่งตื่น ฉันผุดลุกขึ้นมาดูแสงตะวันของวันใหม่ด้วยความบันดาลใจ ฉันจะมุ่งเอาชีวิตรอดให้ได้ ฉันไม่ยอมตายตามคำสั่งแพทย์
นั่นหมายความว่าฉันจะรวบรวมความรู้และประสบการณ์ทั้งหมดที่มีอยู่มาเรียบเรียงเป็นโปรแกรมเพื่อการปฏิบัติตัวตามลำดับขั้นในการต่อสู้มะเร็ง ฉันถือว่ามะเร็งไม่ใช่ตัวโรค แต่เป็นเพียงอาการอันหนึ่งซึ่งแพทย์เขาตามกวาดล้างไปได้บ้าง และไม่ได้บ้าง เพราะมีอาวุธจำกัดอยู่แค่มีดผ่าตัดก้อนมะเร็ง สารเคมีฆ่าเซลล์มะเร็ง และรังสีเผาผลาญเซลล์มะเร็ง เท่านั้นเอง แต่มะเร็งเป็นโรคที่เกิดจากการขาดสมรรถภาพของภูมิคุ้มกัน ดังนั้นถ้าฉันเร่งปรับปรุงสิ่งที่สูญเสียไปให้กลับคืนดีที่สุดโดยเร็ว ฉันน่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้
ฉันตัดสินใจในเช้าวันที่อากาศปลอดโปร่งแจ่มใสว่าฉันจะทำทุกอย่างเท่าที่ฉันสามารถทำได้ เพื่อช่วยตัวเอง ไม่เพียงเพื่อพ้นความตายที่จ่ออยู่หน้าประตูบ้านเท่านั้น แต่เพื่อเรียนรู้สิ่งที่ลี้ลับบางอย่างที่การแพทย์ไม่เคยเข้าถึง เพื่อนำไปใช้กับผู้ป่วยคนอื่นๆ อีกด้วย ฉันไม่ได้นึกว่าจะเอาตัวรอดคนเดียว แต่ฉันตั้งปณิธานว่าจะพาเอาสมัครพรรคพวกที่ตกที่นั่งเดียวกันให้ผ่านพ้นวิกฤตการณ์คล้ายกันให้ได้ดีที่สุด ฉันปลดปล่อยความทรงจำในคำพยากรณ์โรคของแพทย์โดยสิ้นเชิง ฉันไม่คิดถึง "ความหมดหวัง" เลย
การตัดสินใจครั้งนี้นำมาซึ่งความรู้สึกเต็มตื้นเปี่ยมล้นด้วยความหวัง และความเป็นจริงที่ได้ผลต่อมาว่าสุขภาพและสภาพร่างกาย จิตใจ และจิตวิญญาณของฉันมีการเปลี่ยนแปลงแบบที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ฉันรู้ตัวว่าบัดนี้ชีวิตใหม่ได้จุติขึ้นในองคาพยพเดิมที่มีสมรรถภาพดีพอสมควรเป็นพื้นฐานแล้ว กลับดีขึ้นกว่าเดิมอีก ฉันดูตัวเองครั้งใดก็เห็นว่าเป็นคนใหม่ไม่ใช่คนเดิมแน่นอน ทุก ๆ อย่างตั้งแต่วิธีการใช้ชีวิต ระเบียบวินัยในการดำเนินชีวิต การรักษาศีล การบำเพ็บประโยชน์แก่สังคม การสละตัวเองให้เป็นประโยชน์แก่คนรอบข้าง วิธีการให้ความรักแบบไม่มีเงื่อนไข ความรู้สึกกตัญญูกตเวที ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีแยกแยะกันได้ชัดเจน ความรู้สึกในตอนเช้าทุกวันที่ตื่นนอนมาอย่างมีชีวิตชีวานั้นแจ่มใสปลอดโปร่งแช่มชื่นเต็มไปด้วยพลังอย่างสูง ฉันรีบเร่งทำกิจกรรมทุกอย่างโดยไม่โอ้เอ้ผัดวันประกันพรุ่ง เพราะฉันดูเหมือนจะยอมรับอยู่บ้างว่าเวลาของฉันมีเหลือน้อย จึงต้องใช้ทุกนาทีให้มีประโยชน์สูงสุด เวลาเป็นของมีค่ามากสำหรับชีวิตของฉันวันนี้ ความรู้สึกที่ฝังใจแบบนี้ช่างเหนียวแน่นเกินกว่าที่ฉันจะเคยฝึกตนเองให้ทำได้สำเร็จ หากไม่ได้ป่วยเป็นมะเร็ง ฉันมีความเชื่อว่าชีวิตของฉันได้รับการปรับสภาพให้แต่ละวันล้วนเป็นวันดี และวันดีเช่นนี้จะมีต่อเนื่องไปได้เป็นระยะยาว ยาวเท่าที่ฉันประสงค์ และฉันเชื่อว่าตัวท่านเองก็มีโอกาสจะทำเช่นเดียวกันนี้
ฉันเห็นใจผู้ป่วยบางคน รวมทั้งญาติบางกลุ่มที่ดูเสมือนมีความหวังดีต่อผู้ป่วยโดยการปิดบังความจริงไม่ให้ผู้ป่วยได้ยินคำว่า มะเร็ง เพราะเป็นที่เชื่อถือกันแน่นแฟ้นในสังคมอยู๋แล้วว่ามะเร็งคือความตาย ไม่มีใครเอาชนะมะเร็งได้ ไม่จริงครับ การปิดบังความจริงของชีวิตเป็นสิ่งเลวร้ายที่สุดที่ท่านจะทำได้ต่อตนเองและญาติผู้ป่วย คนเรามีอายุขัยจำกัดอยู่แล้วไม่ว่าเป็นโรคหรือไม่เป็นโรค บางคนล้มตายไปอย่างไม่คาดฝัน ไม่มีโอกาสได้ตั้งหลักอย่างคนเป็นมะเร็ง คนเป็นมะเร็งได้เปรียบมากในการตระเตรียมชีวิตก่อนสิ้นสลาย มีทางทำอะไรๆ ได้อีกมากมายในช่วงเวลาที่เหลืออยู่ ขออย่างเดียวให้ผู้ป่วยทราบความจริงแห่งชีวิต เมื่อแพทย์บอกว่าเป็นมะเร็ง ผลกระทบทางจิตใจนำมาก่อนอย่างที่ทำนายได้ว่าเป็นความหวาดกลัว ฉันเองก็ไม่เคยผ่านขั้นตอนนี้จึงไม่สามารถหยั่งรู้ถึงความรู้สึกของแต่ละท่านได้แท้จริง เพราะเมื่อฉันรู้ว่าเป็นมะเร็งนั้น ฉันรู้เองไม่ได้รอให้แพทย์มาบอก ฉันจึงผ่านความรับรู้มาโดยไม่มีการตอบโต้ทางอารมณ์แบบอัตโนมัติ ไม่ได้ปรุงแต่งเลย ฉันรับรู้อย่างสงบใจได้ ไม่มีความกลัว จะมีก็แต่ความอยากรู้ว่าทำไมจึงเป็นมะเร็งได้ แล้วค่อย ๆ คิดย้อนหลังแกะรอยหาความบกพร่องที่ผ่านมาแล้ว ฉันรู้ได้ไม่ยากและไม่ช้า
ฉันรู้ว่าฉันเป็นมะเร็งเพราะใช้วิธีการดำเนินชีวิตแบบประมาทในเรื่องการบริโภค ฉันกินอาหารผิดแบบผิดที่ผิดเวลาอย่างร้ายแรง รวมทั้งการใช้สารพิษในชีวิตประจำวันแบบไม่ระมัดระวังมากนัก ด้วยความคิดว่าภูมิคุ้มกันของเรายังดีมาอยู่ สารพิษอย่างยาฆ่าแมลง ยาปราบศัตรูพืช (ฉันชอบทำสวนผลไม้และไม้ดอก) ฉันตั้งหน้าตั้งตารบรากับปลวกที่คอยขึ้นบ้าน และกรณีอื่น ๆ ที่สารพิษมีส่วนเข้ามาทำลายภูมิคุ้มกันลงไปทีละน้อย ๆ รวมทั้งยาล้างยาขัดทำความสะอาดห้องน้ำห้องนอน ล้วนไม่เคยป้องกันอันตรายจริงจังนัก
ฉันรู้สาเหตุแห่งมะเร็งแล้ว ทุกอย่างเริ่มใหม่ได้ ไม่สายเกินไป ฉันปรับเปลี่ยนทุกเรื่องที่เป็นพิษเป็นภัย ฉันเข้าใจดีว่าชีวิตของแต่ละคนล้วนเป็นการเดินทางผจญภัย น่าตื่นเต้นน่าศึกษาทั้งสิ้น ฉันจึงขอให้ท่านตามฉันมา ร่วมใจกันปฏิบัติงานใหม่นี้เพื่อตัวท่านเองและครอบครัวอีกทั้งญาติสนิทมิตรสหายที่เป็นห่วยใยในตัวท่าน ขอให้ท่านลืมตาตื่นในเช้าวันนี้หรือวันไหนก็ตามด้วยความปลอดโปร่งใจเปี่ยมสุขที่ยังมีลมหายใจอยู่ วันใหม่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่ท่านพึงรับไว้อย่างเต็มอกเต็มใจแล้วใช้เวลาทุกนาทีให้มีความหมายต่อชีวิต ท่านกำลังมุ่งหน้าไปสู่เส้นทางสุขภาพอันจะนำมาซึ่งการหายโรคได้เองตามธรรมชาติ
ท่านมีสิทธิ์จะมีชีวิตอยู่อย่างมีคุณภาพต่อไปตราบนานเท่าที่ท่านต้องการ ถ้าท่านเลิกคิดหวาดกลัว เลิกหมดหวัง เลิกการครุ่นคิดจมปลักอยู่ในวังวนที่ลงท้ายด้วยความซึมเศร้าหดหู่ หมดทั้งพลังใจและพลังกาย ขอให้ท่านเริ่มมีความหวังตั้งแต่วันนี้เถิด
หมายเหตุ เรื่องนี้พิมพ์เผยแพร่ครั้งเดียวในหนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพ ศาสตราจารย์ นายแพทย์ ม.ร.ว. ธันยโสภาคย์ เกษมสันต์ วันที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๔๓ ตอนหน้า... ชีวิตนี้อุทิศเพื่อการแพทย์องค์รวม โดย นายแพทย์บรรจบ ชุณหสวัสดิกุล
ความเห็น (25)
- สวัสดีค่ะ หลานดาว
- ป้าแดงว่า กำลังใจ ศรัทธา ความเชื่อ เป็นสิ่งที่มหัศจรรย์ค่ะ
- ไม่มีใครรู้ตัวดีไปกล่าวเราเอง
- เพราะฉะนั้น เวลาอยู่กับคนไข้ ป้าแดงก็จะบอกคนไข้ว่าเรามาช่วยกัน เพราะคนได้รับผลคือคนไข้เอง เราต้องบอกอาการต่างๆให้หมอให้พยาบาลได้รับรู้ เพราะคนเรามีความแตกต่างเสมอ
- ขอบคุณค่ะ
เข้าใจความรู้สึกของผู้ที่อยู่ในขณะนั้น ต้องขอบคุณที่เป็นมะเร็ง ทำให้เห็นสัจธรรมของชีวิตอีกมาก บทความนี้เป็นประโยชน์มากค่ะ
สวัสดีค่ะป้าแดง
ทั้งคนไข้และคุณหมอ-พยาบาลต่างช่วยซึ่งกันและกันนะคะ
สวัสดีค่ะ
- ความดีสามารถกำหนดตัวเองได้นะคะ
- เคยฟังท่าน..ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา
- คล้าย ๆกันค่ะ
- เพื่อนพี่คิมเคยถูกแพทย์กำหนดอายุแล้ว แต่ปัจจุบันมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขและแข็งแรงค่ะ
สวัสดีครับพี่ดาว
อ่านแล้วได้กำลังใจดีมากๆครับ เห็นด้วยกับข้อที่ว่าโชคดีที่มะเร็งเข้ามาในชีวิต มาเตือนเราให้เตรียมตัว :)
ขอบคุณมากๆคร๊าบ
สวัสดีค่ะพี่ดาวลูกไก่
อ่านแล้วชื่นชมและได้ความรู้มากมาย รวมทั้งได้ทราบถึงความรู้สึกของท่านผู้เป็นนายแพทย์และผู้ป่วยมะเร็ง...
น้องศึกษาและได้ไปค่ายโยคะ-ธรรมชาติบำบัด ได้กล่าวถึงสาระที่คล้ายคลึงกันค่ะ ถ้าพี่มีเวลาลองอ่านดูนะคะ
http://gotoknow.org/blog/neo-humanist/247130
(^___^)
สวัสดีค่ะ พี่สาวคะ คิดถึงค่ะ.....
.....ความรู้สึกในตอนเช้าทุกวันที่ตื่นนอนมาอย่างมีชีวิตชีวานั้นแจ่มใสปลอดโปร่งแช่มชื่นเต็มไปด้วยพลังอย่างสูง ฉันรีบเร่งทำกิจกรรมทุกอย่างโดยไม่โอ้เอ้ผัดวันประกันพรุ่ง.....
เป็นความรู้สึกที่ดีมากต่อทุกๆ คนนะคะ คุณพ่อหมอท่านช่างมีน้ำใจ และความเสียสละสูงน่าชื่นชมค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ดาว..
ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาแบ่งปันค่ะ
ใจเท่านั้น สำคัญที่สุดค่ะ
- สวัสดีค่ะน้องดาว
- ไม่มีสิ่งใดที่เรียกว่า "ความสิ้นหวัง"
- เป็นกำลังใจชั้นยอดทีเดียว กับประโยคหัวบันทึกนี้
- ขอให้ท่านเริ่มมีความหวังตั้งแต่วันนี้เถิด
- ขอให้ทุกท่านมีความหวังตั้งแต่วันนี้เถิด...
- พี่แจ๋วก็ขอเช่นนั้นเหมือนกันค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
เรียน ท่านดาว
- พยาบาลทำงานหนักกว่า หมอ
- เพราะ เป็น "โรงพยาบาล"
- ไม่ใช่ "โรง หมอ อะ"
สวัสดีค่ะคุณ คุณน้อยหน่า
ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมบันทึก
ได้ตามอ่านบันทึก เมื่อหมอบอกว่า...ลูกเป็นฮีโมฟีเลียรุนแรง แล้วค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณน้อยหน่าและครอบครัวด้วยนะคะ
การมีชีวิต กับ ความตาย
เสมือนเป็น สองด้านของเหรียญใช่ไหมครับพี่ดาว
ผมเคยได้ยินเรื่องราวของหลายๆ คน
ที่เป็นมะเร็ง
ไม่ว่าจะเป็น คุณเชิด ทรงศรี
ดร. อภิวัฒน์ (พิธีกรจันทร์กระพริบ)
หรือแม้แต่ ศ.แรนดี เพาช์ ที่ได้เขียนหนังสือ The Last Lecture อันโด่งดัง
ทุกคนล้วนพลิกวิกฤติแห่งชีวิต ให้เป็นโอกาสในการใช้ชีวิตใหม่ อันเป็นชีวิตที่เปี่ยมไปด้วยความหมาย เต็มไปด้วยพลังชีวิต
แทบทุกคนมักจะพูดตรงกันว่า
มะเร็งคือประสบการณ์อันล้ำค่า ที่นำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงอย่างลึกซึ้ง
ผมมีข้อสมมติฐานส่วนตัวอย่างหนึ่งนะครับพี่ดาว
การตระหนักถึง "ความตาย" จะทำให้เราสามารถค้นพบถึงความหมายแห่ง "การมีชีวิตอยู่"
ผมเองก็อยากจะมีชีวิตอยู่อย่างมีความหมาย และเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง
แต่ผมก็ยังไม่กล้าพอที่จะขอเป็นมะเร็งก่อนนะครับ
หากพี่ดาวมีเคล็ดลับอะไรดีๆ ที่จะช่วยรับรู้ถึงคุณค่า และความหมายของการมีชีวิตอยู่ ขอให้ช่วยชี้แนะด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ สำหรับสิ่งดีๆ ที่นำมาแบ่งปัน
สวัสดีค่ะคุณพี่ครูคิม
จากบทเรียนที่ได้รับภายในครอบครัวพบว่า ความดี คิดดี ทำได้ทันที ไม่ต้องรอเป็นอะไรค่ะ ขอบคุณค่ะ
หลายท่านได้เผชิญหน้าสบตากับมะเร็ง และยังมีสุขภาพร่างกาย จิตใจและจิตวิญญาณ แข็งแรง มีกำลังใจพร้อมสู้และทำความดีทุกวินาที นาที ค่ะ ใกล้เราที่สุด ดูท่าน JJ ได้ค่ะ (อ่านเพิ่มเติม>>เราไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะได้ตื่นหรือไม่)
คุณ adayday คร๊าบ
รอให้มะเร็งเข้ามาในชีวิต แล้วเตรียม...
ยังไงๆ พี่ก็ไม่เอาด้วยหรอกค่ะ ขอเป็นคนธรรมดาเฉยๆ แล้วเตรียมพร้อมรับทุกสถานการณ์ดีไหมคะ อือม์ ประกันของตัว ของลูกเราก็ทำหมดแล้ว หนี้สินก็ไม่(พยายาม)ก่อให้ล้นท่วมตัว (แต่ไม่มีไม่ได้นะคะเดี๋ยวจะกลายเป็นคนไม่มีเครดิต...อิอิ) เอ...ขาดอะไรอีกนะ
สวัสดีค่ะน้อง คนไม่มีราก
ขอบคุณค่ะ http://gotoknow.org/blog/neo-humanist/247130
ตามอ่านบันทึกของน้องอยู่นะคะ อยากลองเรียนรู้ โยคะบ้างค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง ใบไม้
ดูเหมือนจะหายไปหลายวันนะคะ บันทึกใหม่ยังไม่ยอมให้ใครแสดงความเห็นเหมือนเดิมนะคะ
สวัสดีค่ะน้อง ♥.paula ที่ปรึกษาตัวน้อยแต่~natadee✿
ขอบคุณค่ะ พี่เป็นผู้ช่วยให้น้องพอลลาด้วยไงคะ
อ่านขมวดสุดท้าย แล้ว...ดีมาก ครับ คุณ 
คนเรามีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตอยู่อย่างมีคุณภาพต่อไป.... ถ้าต้องการ
เลิกคิดหวาดกลัว เลิกหมดหวัง เลิกการครุ่นคิดจมปลักอยู่ในวังวนที่ลงท้ายด้วยความซึมเศร้าหดหู่ .....แล้ว...ผมอดคิดถึงแม่ต้อย...(ครูติ๋ว) กับความสุขที่ให้ชีวิตผู้อื่น....ไม่ได้
เพราะแม่ต้อย(ครูติ๋ว)เป็นตัวแทนของของสิ่งที่ทุกคนจับต้องได้ว่า...ความดีนั้นอยู่อย่างไร
ขอบคุณกับบทความ ดี ดี ที่นำมาฝากครับ
ป้าดาว เจ้า คืนวันเสาร์ ที่ผ่านมา หยิบหนังสือ ของท่านพ่อป้าดาว มาอ่าน ( เพราะงานเรียบร้อย แล้ว เจ้า ) อ่านแล้ว ที่จะต้องงด โดยด่วน คือ น้ำดำ และ ทุเรียนกวน เจ้า เนื่องจาก เจ้าตัวเล็ก ชอบทาน ไม่ทราบทำไมเหมือนกันถึงชอบ ทั้งๆ ที่กลิ่นแรง มาก
ปล.อ่านรอบสาม แล้วนะคะ
สวัสดีค่ะคุณครูพี่แจ๋วคุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน
- เป็นกำลังใจให้ซึ่งกันและกันค่ะ
เรียนท่านอาจารย์ JJ ค่ะ
โชคดีที่ (แข็งข้อ) ไม่เรียนเป็นพยาบาลค่ะ
แต่คนไข้รักคุณพยาบาลมากกว่าคุณหมอ ตรงที่คุณพยาบาลฉีดยาเก่ง (มือเบา)กว่าคุณหมอด้วยใช่ไหมคะ
สวัสดีค่ะคุณ ณภัทร๙
- การมีชีวิต กับ ความตาย เสมือนเป็น สองด้านของเหรียญ
- น่าแปลกที่ผู้ป่วยมะเร็งจะพูดเสียงคล้ายกันว่า "มะเร็งคือประสบการณ์อันล้ำค่า ที่นำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงอย่างลึกซึ้ง"
- การตระหนักถึง "ความตาย" จะทำให้เราสามารถค้นพบถึงความหมายแห่ง "การมีชีวิตอยู่"
- ผมเองก็อยากจะมีชีวิตอยู่อย่างมีความหมาย และเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง แต่ผมก็ยังไม่กล้าพอที่จะขอเป็นมะเร็งก่อนนะครับ
- เคล็ดลับอะไรดีๆ ที่จะช่วยรับรู้ถึงคุณค่า และความหมายของการมีชีวิตอยู่
เป็นเรื่องน่าคิดนะคะ
- ตัวพี่ก็ไม่อยากเสี่ยงเป็นมะเร็งแล้วได้คิดนะคะ
- แต่ลองย้อนดูเวลาที่ผ่านมา จะว่าไปเราเองอย่างน้อยก็เคยยืนอยู่ตรงขอบบางๆ ของเหรียญ ระหว่างความรอดหรืออาจจะไม่รอด แทนที่จะได้เจอมะเร็งก็อาจเจอโรคอย่างอื่น ที่เราเองทำเราเอง(ไม่ดูแลสุขภาพ) หรือไปกระทบกับเหตุที่มันจะเกิด เช่น พี่เคยเจอเหตุรถ(เกือบ)คว่ำ เพราะคนขับหลับใน แล้วระหว่างความมืด สถานที่เปลี่ยว และเวลาที่หยุดนิ่งนั้น สิบนาทีมันก็น่ากลัวมากเลยนะคะ เราก็ไม่รู้ว่าคนที่ผ่านมาเขาจะมาดีหรือมาร้าย ลงจากรถไปจะเป็นอย่างไร...มันก็เหมือนการได้เผชิญหน้ากับเหตุวิกฤติ นาทีต่อไปจะรอดหรือจะ...แค่เพียงนั้นเราก็พอได้คิดถึงชีวิตที่ผ่านมา ทำดีพอแล้วหรือยัง โลกภายหน้ามีจริงไหม ถ้าไปแล้วจะสุขสบายทางจิตวิญญาณหรือเปล่า แล้วเมื่อเรามีวันนี้ที่ดีๆ ได้อยู่ เราจะทำให้เป็นวันดี ๆ ต่อเนื่องต่อไปอย่างไรดี พี่ว่า ไม่ว่าเราจะอยู่อีกนานแค่ไหน ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ไม่ให้คนที่มาแทนที่เราเดือดร้อน ไม่ให้คนที่เรารักลำบาก แค่นี้นะค่ะ
คุณ ณภัทร๙ ทำให้พี่กลับไปอ่านที่พ่อพี่เขียน "โอ้ความตายเอย พิษสงเจ้าอยู่หนใด" ในหนังสือ เมื่อหมอเป็นมะเร็ง เล่มสอง ค่ะ
"O death,where is thy sting?" - The Holy Bible.
สวัสดีค่ะคุณ แสงศรี
นอกจาก แม่ต้อย (ครูติ๋ว) แล้ว ยังมีอีกหลายท่านค่ะ ที่สอนเราผ่านการกระทำ โดยท่านเหล่านั้นไม่ได้กล่าวอะไรมากมาย ทั้งที่เราพบได้ผ่านสื่อมวลชน และที่ไม่ได้ทราบอีกมาก ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง ครูใหม่ บ้านน้ำจุน
ปิดเทอมแล้ว เจอกันทางโลกไซเบอร์ได้บ่อยขึ้นนะคะ เดี๋ยวนี้น้ำดำออกมาแนวใหม่ ใส ๆ นึกว่าสไปร์ทนะคะ ...
คนเป็นมะเร็งได้เปรียบมากในการตระเตรียมชีวิตก่อนสิ้นสลาย มีทางทำอะไรๆ ได้อีกมากมายในช่วงเวลาที่เหลืออยู่
อ่านแล้ว ได้คิดค่ะ อ่านหลายรอบค่ะ