เมืองน่าอยู่ เพราะคนน่ารัก
วันแรกที่ลงจากเครื่องบินที่สนามบินมนิลา แท็กซี่พาพวกเราขับวนไปมา พอออกจากสนามบินแล้วบอกว่า “รถติด” แล้วขับวนกลับมาด้านเดิม วิ่งอ้อมอยู่อีกพักจึงมุ่งหน้าสู่เมือง พอพวกเราโวยวาย ท่านก็ย้ำคำเดิมว่าหาเส้นทางที่รถไม่ติด.. ราคาแท็กซี่ประมาณ 350 เปโซ (คร่าวๆที่สุดคือ 350 บาท) เป็นการต้อนรับคนเข้าเมืองแบบไม่น่าประทับใจสักนิด
ตอนขากลับ ให้โรงแรมเรียกรถให้ นึกว่าจะได้รถที่ไว้ใจได้หน่อยเพราะครั้งนี้ต้องนั่งรถกลับคนเดียว... พอบอกว่า ไปสนามบิน คุณคนขับแท็กซี่ท่านกดมิเตอร์ทิ้งทันที “ไปสนามบินมันไกล รถมันติด” มาอีหรอบนี้อีกแล้ว “ขอสัก 400 เปโซนะ” เป็นการเจรจาที่ไม่ค่อยเป็นธรรมเพราะผู้โดยสารขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว จะลงก็ไม่ได้ เรารู้สึกทันทีว่า เมืองจะน่าอยู่ หากคนน่ารักและไว้ใจได้ .. คิดถึงเมืองไทย
เรายิ้มใจดีสู้เสือ “ขับไปเถอะ เดี๋ยวดูเองว่าจะให้เท่าไหร่”.... แน่นอนว่า เรามีตัวเลข 350 เปโซ ระยะทางวิ่ง สภาพจราจรวันเดินทางมาเป็นข้อมูลอ้างอิงอยู่แล้ว ..งานนี้มากที่สุดก็จะให้แค่ 300 .. เราคิดในใจ
รถออกจากโรงแรมผ่านถนนจอแจ แท็กซี่กดแตรปี๊นๆให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินอยู่ข้างทาง หันไปโบกมือให้ เรานึกว่าคนรู้จัก “สวยนะ” เขาบอกแล้วขับต่อไป....
“มาดามมาจากไหน คนญี่ปุ่นเหรอ” ชวนคุยอีก เราทำเสียงอือออ ไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธเพราะยังต้องระวังท่าทีกับนายคนนี้
รถติดคนข้าม ถนนใจกลางเมืองมะนิลาตอนบ่ายสามโมงแออัดจอแจทั้งรถทั้งคน
“คนฟิลิปปินส์จนนะ รัฐบาลก็เอาแต่คอรัปชั่น ประเทศอื่นจะเป็นแบบนี้ไหน” คนขับชวนคุยต่อ ประเด็นนี้ค่อยน่าสนใจคุยด้วยหน่อย
“ทำไมคิดว่าคนฟิลิปปินส์จน?”
“no money.. ไม่มีเงิน ..ของแพง” เขาตอบ ของแพงนั้นจริงด้วย เพราะร้านอาหารในห้างสรรพสินค้าจานหนึ่งก็ 180 เปโซขึ้นไป ห้างเมืองไทยยังพอหาของไม่แพงกินได้
รถวิ่งไปเรื่อย ไม่มีทีท่าว่าจะหลุดพ้นความจอแจ คนฟิลิปปินส์ขับรถแบบไม่มีเลน
“แล้วปกติ ทานข้าวมื้อละกี่เปโซ” เราถาม เดาว่า เขาคงทานข้าวแกงที่ไม่แพง
“60” … นับว่าแพงจริงๆด้วย เพราะรายได้เขาก็ไม่สูง
ปี๊นๆ ๆ เขากดแตรอีก เหมือนเดิมคือ กดให้สาวที่เดินบนฟุตบาธข้างทาง “เซ็กซี่นะ”.. อีกแล้ว “คุณก็สวยนะ” เขาหันมาบอก เรื่องนี้ไม่น่าคุยด้วยแต่อย่างใด
“ภรรยาผมที่บ้านตัวใหญ่มาก ไม่น่าชื่นชม”... เขาหัวเราะ... “เมื่อก่อนก็เคยหุ่นดีอยู่”..... เราเริ่มเขม่น โชคดีที่เขาเปลี่ยนเรื่อง
“หิว” เขาบ่น แต่ยังขับรถไปเรื่อยๆ นายคนนี้ ดูจะใจดีกว่าคนขับแท็กซี่ขาเข้าเมืองอยู่สักหน่อย และเราก็เริ่มรู้สึกสงสาร
“ยังไม่ทานข้าวหรือ บ่ายสามแล้ว มีขนมเอาไหม” เราถามแบบใจดี
“ไม่เอาหรอก ไม่อยู่ท้อง ต้องกินข้าว” เขาตอบ ..ก็เหมือนคนไทยนะ
เมื่อไปถึงสนามบิน เราให้เงินเขา 350 เปโซด้วยความเห็นใจ บอกว่า “ขอบใจนะ ขอให้ทานข้าวให้อร่อย”.... เขายิ้มรับเงิน ช่วยยกกระเป๋า... หวังว่าครั้งหน้ามาอีกที จะเจอแท็กซี่ที่ไม่ต้องคอยให้ห่วงพะวงแบบประสบการณ์เที่ยวนี้....
คิดถึงคนไทยน่ารัก..
ความเห็น (7)
เป็นเมืองที่น่าอยู่จริงๆๆด้วยพี่ปัทฯ สบายดีไหม หายไปนานเลยพี่เรา คิดถึงๆๆๆ อยากให้บ้านเรามีแบบนี้บ้างจังเลย
สวัสดีคะ อาจารย์ปัทมาวดี
เมืองไทยน่าอยู่ เพราะคนน่ารัก...
แต่คนน่ารักก็หาได้ในทุกประเทศ เพราะเราเป็นคนไทย คนไทยน่ารัก..นะคะ
---^.^---
สวัสดีคะ อาจารย์ปัทมาวดี
เมืองไทยน่าอยู่ เพราะคนน่ารัก...
แต่คนน่ารักก็หาได้ในทุกประเทศ เพราะเราเป็นคนไทย คนไทยน่ารัก..นะคะ
---^.^---
ไม่เคยรู้ว่าพี่ปัท มี blog กับเขาด้วย บังเิิอิญแวะมาเจอ ก็เลยแอบอ่านสักหน่อย
ประสบการณ์การไปต่างประเทศแล้วโดยเอาเปรียบ ผมว่าเป็นเรื่องปกติที่จะต้องเจอหากเราไปในฐานะันักท่องเที่ยว ตอนผมไปบาหลีก็โดยไปหลายดอก ทั้งแท็กซี่ ทั้งเจ้าหน้าที่ที่ดูแล้วสถานที่ท่องเทียวต่างๆ แต่ผมก็ไม่ยอมนะครับ เจรจากันจนเขาต้องยอม เพราะอาจจะรำคาญ ว่าไอ้นี่นี่งกจริงๆ ผมไม่แน่ใจว่าแท็กซี่บ้านเราจะน่ารักอย่างทีคิดหรือเปล่า หากว่าเราเป็นนักท่องเที่ยว
สวัดดีค่ะอาจารย์ขจิต
ที่จริงก็ไม่ถึงกับหายไปนาน แต่ผลุบๆโผล่ๆนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะคะ
คุณพิมพ์ดีด สวัสดีค่ะ
คือว่า...เวลาไปเจอเมืองที่คนไม่น่ารัก ก็จะรักเมืองไทยขึ้นอีก เพราะยังรู้สึกว่าคนไทยมีน้ำใจ
อีกเมืองที่คนน่ารักในแง่ที่ว่า ซื่อสัตย์ไว้ใจได้ คือญี่ปุ่นค่ะ หลงทางเขาก็แทบเดินไปส่งถึงที่
เมืองที่คนดูใจดีอีกเมือง คือ เยอรมัน
อีกเมืองที่คนดูไม่สนใจคนอื่นแบบมะนาวไม่มีน้ำเท่าไหร่ คือ อเมริกา ค่ะ
..หรือเป็นเพราะเราคุ้นทั้งไทยและญี่ปุ่นก็ไม่รู้
สวัสดีครับอนิณ
ดีใจที่เข้ามาทักทายนะ ทำไมต้อง "แอบอ่าน" ด้วยละน้อง..
เคยไปเนปาลและอินโดนีเซีย ก็เคยเจอ "ลูกไม้" (ภาษาใต้แปลว่า ลูกเล่น เล่ห์เหลี่ยม) ถูกขับรถวนเหมือนกัน
แท็กซี่ไทยคงมีเพราะก็เป็นข่าวอยู่บ้าง แต่คงเป็นส่วนน้อย ส่วนที่ฟิลิปปินส์นี้ Host ที่เชิญเราไปต้องเขียนเตือนไว้ในคู่มือเลย
ที่ญี่ปุ่นไว้ใจได้มาก แถมญี่ปุ่น comment ที่ประเทศไทยตั้งอัตราคาเข้าสถานที่ท่องเที่ยวแบบสองอัตรา คือ เก็บถูกสำหรับคนไทย เก็บแพงสำหรับต่างชาติว่า discriminate (สงสัยคนตั้งราคาจะเข้าใจทฤษฎี pricing มากเกินไป)
ถ้าว่างก็เข้ามา "แอบอ่าน"อีกได้นะ