หนังสือเล่มเล็ก: เมล็ดพันธุ์แห่งความสุข (ติช นัท ฮันห์)
อีกไม่กี่วันก็จะครบขวบปี ที่ผมได้รับหนังสือเล่มเล็ก “เมล็ดพันธุ์แห่งความสุข” จากอาจารย์อ็อด (หรือท่านพี่ของน้องต้อม ที่ตอนนี้เงียบหายไปจาก g2k ค่อนข้างนานเพราะว่ามีงานรัดตัว)
บนชั้นหนังสือที่บ้าน
มีหนังสือไม่กี่เล่มที่สามารถหยิบมาอ่านซ้ำๆ ได้ไม่รู้เบื่อ
มีหนังสือไม่กี่เล่มที่ต้องตั้งใจ ตั้งตา อ่านทุกๆ บรรทัด เพราะทุกข้อความล้วนมีความสำคัญ
ที่ผมคัดลอกมาบอกต่อนี้ เป็นส่วนหนึ่งที่อยากเล่าสู่กันฟัง......
ในหนังสือเล่มนี้ อาจารย์ติช นัท ฮันห์ กล่าวว่า
....จิตสำนึกของเราแบ่งเป็นสองส่วนด้วยกัน เหมือนบ้านที่มีสองชั้น ชั้นบนเป็นห้องนั่งเล่น ซึ่งเราเรียกว่า “จิตสำนึก” ใต้ชั้นนี้ลงไปมีห้องใต้ดิน เรียกว่า “จิตใต้สำนึก” ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเคยทำ เคยพบ หรือรับรู้ จะถูกเก็บสะสมไว้ในรูปของเมล็ดพันธุ์ไว้ในห้องใต้ดินนี้
ในคัมภีร์โบราญ เปรียบจิตสำนึกว่าเป็นทุ่งนาหรือผืนดิน ที่เมล็ดพันธุ์ทุกชนิดจะถูกหว่านลงไปได้ เช่น เมล็ดพันธุ์แห่งความทุกข์ทรมาน เมล็ดพันธุ์แห่งความสุข ความสดชื่น รื่นเริง ความเศร้าโศกเสียใจ ความหวาดกลัว ความโกรธ และความหวัง ส่วนจิตใต้สำนึกนั้นเปรียบเหมือนห้องเก็บของ ซึ่งเต็มไปด้วยเมล็ดพันธุ์ต่างๆ ของเรา เมื่อใดที่เมล็ดพันธุ์อย่างหนึ่งมาปรากฏขึ้นในจิตสำนึกของเรา มันจะกลับไปยังห้องเก็บของอย่างมั่นคงแข็งแรงขึ้นเสมอ
คุณภาพชีวิตของเรานั้นขึ้นอยู่กับคุณภาพของเมล็ดพันธุ์จิตใต้สำนึกของเรา
ขณะที่เราใส่ใจกับบางสิ่งบางอย่างที่สวยและงดงาม เท่ากับเราได้รดน้ำให้แก่เมล็ดพันธุ์แห่งศานติและความงามในตัวเรา รวมทั้งดอกไม้อันงดงาม ซึ่งเบ่งบานอยู่ในจิตสำนึก
ระยะเวลาที่เรารดน้ำให้แก่เมล็ดพันธุ์ จะเป็นเครื่องตัดสินความแข็งแรงของเมล็ดพันธุ์ หากเรารดน้ำให้แก่เมล็ดพันธุ์ที่ดีงาม ด้วยความเอาใจใส่ ย่อมมั่นใจได้ว่าเมล็ดพันธุ์แห่งความสุขในตัวเราก็จะเติบโตงอกงามอย่างแข็งแรง เมล็ดพันธุ์อื่นๆ เช่น ความหวาดกลัว และความเจ็บปวด ที่ไม่ได้รับการรดน้ำ ก็จะเหี่ยวเฉา ร่วงโรยไม่สามารถเจริญเติบโตขึ้นมาได้
เมื่อเราพยายามที่จะปลูกดอกไม้ ถ้าดอกไม้งอกงามไม่ดี เราจะไม่ตำหนิหรือต่อว่าดอกไม้ เราจะตำหนิตัวเองที่ไม่ดูแลมันให้ดี
คนรักของเราก็เหมือนดอกไม้ดอกหนึ่ง หากเราดูแลเขาเป็นอย่างดี เขาก็จะเติบโตขึ้นมาอย่างสวยสดงดงาม ถ้าเราดูแลไม่ดี ไม่เข้าใจธรรมชาติว่าเขาต้องการน้ำมากน้อยเพียงใด ต้องการแสงสว่างแค่ไหน เขาจะสวยงามสดใสขึ้นมาได้อย่างไร.....
หันไปสบตาคนข้างๆ นะครับ แล้วถามเธอว่า
“ที่รัก ฉันเข้าใจเธอดีพอหรือเปล่า?
ฉันรดน้ำให้แก่เมล็ดพันธุ์แห่งความทุกข์ทรมานของเธอหรือเปล่า?
ฉันรดน้ำให้แก่เมล็ดพันธุ์แห่งความสุข สดชื่น รื่นเริงของเธอหรือเปล่า?
โปรดบอกฉันมาเถิดว่าฉันจะรักเธอให้ดีกว่านี้ได้อย่างไร?
เนื่องในวันเข้าพรรษาปีนี้ ขอให้เมล็ดพันธุ์แห่งความสุขของท่านจงเจริญงอกงาม และอย่าลืมเผื่อแผ่แบ่งปันความสุขให้คนรอบข้างด้วยนะครับ
.....
.....
ขอบคุณผู้เขียน
ขอบคุณผู้แปล
ขอบคุณผู้มอบหนังสือให้ผมได้อ่าน
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ
...... "เมล็ดพันธุ์แห่งความสุข" ติช นัท ฮันห์ เขียน ธีรเดช อุทัยวิทยารัตน์ แปล ชุดหนังสือสื่อความคิด พิมพ์ครั้งที่ 6 มูลนิธิโกมลคีมทอง......
ความเห็น (16)
- ขอบคุณค่ะ ที่ได้มาอ่านเรื่องดี ๆ ในวันอาสาฬหบูชา (วันพระใหญ่)
- ทำให้จิตใจฟู
- จะบ่มเพาะเมล็ดพันธ์แห่งความสุข และแบ่งปันให้ผู้อื่นนะคะ
- ขอจงมีจิตใจที่เบ่งบานด้วยความสุข สดชื่น แจ่มใส ค่ะ
สวัสดีครับ ผอ. นายประจักษ์~natadee
ขอให้ท่านมีความสุขและมีสุขภาพแข็งแรง นะครับ
ขอบคุณครับ
- ท่านหัวหน้าๆๆ..
ท่านพี่ คือพี่อ็อด และพี่จ๊ะ คือพี่ดาวลูกไก่ ^^
เสียงเพล้ง..ง..ง ดังแว่วมาถึงจอมทองเลยแฮะ อิอิ อุ๊บ! จะเข้ามาบอกว่าน้องตัวกลมเคยเขียนบันทึกศีล 5 จนถึงท่านติช นัท ฮันห์ และวิถีเซน ด้วยล่ะ
เมื่อเธอมีความรักอย่างแท้จริง
เธอจะไม่แบ่งแยก .. ไม่กีดกัน
ฉันรักเธอ ไม่ใช่เพราะเธอเป็นพุทธ มุสลิมหรือเชื่อในพระเจ้า
แต่เพราะเธอไม่กีดกัน และแบ่งแยกผู้อื่นออกไป
ถ้าเธอไม่มีวิธีการดูแลความรัก
ความรักจะเปลี่ยนเป็นความเกลียด
แต่ถ้าเรารู้จักวิธีเจริญสติ
ก็สามารถเปลี่ยนความเกลียดให้เป็นความรักด้วยเช่นกัน
แต่แท้จริงแล้ว ไม่มีการรักและการถูกรัก
น้องต้อมๆๆๆ
ท่านติช นัท ฮันห์ กล่าวถึงความรักได้น่าฟังว่า ....เพื่อที่จะรักอย่างเหมาะสม เธอต้องมีความเข้าใจ ความเข้าใจหมายถึงการมองเข้าไปในส่วนลึกของความมืดมนความเจ็บปวด และความทุกข์ทรมานของอีกฝ่ายหนึ่ง ถ้าเธอมองไม่เห็นสิ่งเหล่านี้ ยิ่งเธอทำอะไรให้เขามากเท่าไร เขาก็จะยิ่งทุกข์ทรมานมากเท่านั้น
การสร้างสรรความสุขนั้นเป็นศิลปะอย่างหนึ่งฯ.....(น.62-63 เล่มเดียวกัน)
ลองชะแว้บ..บ..บ ไปฟังเพลงเก่า แบบ "รักเอย"
รัก...เอย จริงหรือที่ว่าหวาน
หรือทรมาน...ใจคน
ความ รักร้อยเล่ห์ กล
รักเอย...ลวงล่อใจคน
หลอก...จนตายใจ
รักนี่ มีสุขทุกข์เคล้าไป
ใครหยั่งถึงเจ้าได้ คงไม่ช้ำ ฤดีฯ
อย่าลืมนะ...จะรดน้ำต้นไม้ต้องเข้าใจเขาให้ได้ว่าเขาต้องการน้ำมากเท่าไหร่ ...รดมากไปเดี๋ยวเฉา จะหาไม่เตือนเน้อ..
ปล. แก้ไขสรรพนามเป็นท่านพี่แล้วครับ ก็เล่นมีคำเรียกหลากหลายเหลือเกินนิ ทั้ง "อาจารย์จ๊ะ พี่จ๊ะ น้องจ๊ะ ท่านพี่ แม่ยาหยี ฯลฯ"
ขอบคุณครับ :)
- ท่านหัวหน้าๆๆ..
จะไปฟ้อง "แม่ยาหยี" อิอิ พี่ยาหยีต้องกริ้วแน่ๆ ว่าท่านหัวหน้ามาว่าน้องแก่จนพอจะเป็นแม่ยาหยีของน้องตัวกลมๆ ได้ haha อุ๊บ! ว่าแต่ ผบ. ที่บ้านเป็นไงบ้างคะ??
ช่วงนี้น้องตัวกลมสนุกกับการรดน้ำต้นความรู้สึก อิอิ
น้องต้อมๆๆ
ว๊า..า.. ผิดอีกแล้ว "แม่ยาหยี"คำนี้ต้องใช้เรียก ผบ.ทบ (ซึ่งวันนี้ไปนั่งเป็นนักเรียน มมส. แล้วครับ)
ต้องเชียร์น้องต้อมไปรดน้ำต้นความรู้สึกให้พี่ยาหยี ให้รีบๆ กลับมา เพราะหายไปนานอีกคนเหมือนกัน (แถวๆ บันทึกนี้ มีแต่ "ต้นไร้อารมณ์" เจ้า...hahaha)
- ท่านหัวหน้าๆๆ..
"ต้นไร้อารมณ์" ต้องใช้น้ำอะไรรดน่ะ??????? น้องตัวกลมสงสัย
น้องต้อมๆๆ
"ต้นไร้อารมณ์" ต้องใช้น้ำใจใสบริสุทธิ์รดจ้ะ เพียงแค่ "หกสิบวิ" หลังจากรดน้ำ ต้นไร้อารมณ์ก็จะกลายร่าง แล้วแสดงอาการเบิกบานแจ่มใส หน้าตาสดชื่น ผ่องใส มีน้ำ มีนวล
เมล็ดพันธุ์ที่เป็นต้นกำเนิดของ "ต้นไร้อารมณ์" ก็จะถูกเก็บใส่ลิ้นชักลั่นกลอนไว้ในชั้นใต้ดิน ...ตลอดกาล
อิอิ
- มาเยี่ยมและมาแวะอ่านหนังสือด้วยคน
- สบายดีนะค่ะ
อืมใครหนอช่างให้หนังสือ...มีเมล็ดพันธุ์ดีๆต้องแบ่งปันค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณฝ่ามือเดียวเอาอยู่
กอจะไปปลูกเม็ดพันธ์แห่งความดี
แบบว่ามันมากมายกว่าความสุขหรือเปล่าค่ะ
อิอิ จะกลับไปปลูกเมล็ดพันธ์แห่งความดีก่อนแล้วความสุขจะตามกอมา
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณน่ะค่ะ
ขอบคุณครับหมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ ผมสบายดีครับ แต่ต้องสะสางงานมากหน่อย :)
สวัสดีครับ อ.อ็อดnaree suwan ขอบคุณเจ้าของหนังสือ(ใจดี)ครับ ชอบหนังสือเล่มนี้และเป็นหนังสือเล่มเดียวที่ผมหยิบมาอ่านบ่อย เพราะเล่มเล็ก หยิบจับถนัดมือ อ่านแป๊บเดียวจบเล่ม ; อ.อ็อดหายไปจากหน้าบันทึกนานเลยนะครับ หลายวันก่อนผมไปป้วนเปี้ยนแถวๆ โน้นนนนน.... แต่ไปทำอะไรต้องถามพี่กั๊ตเน้อ..อิๆ
สวัสดีครับสุดสายป่าน ปลูกเมล็ดพันธุ์แห่งความดี อย่าลืมรดน้ำอย่าง "พอดี"นะครับ :)
ขอบคุณครับ