ให้อภัยแม่เถิด...
ปุจฉา...?
ใกล้ถึงวันแม่แล้ว ใจจริงรักและเป็นห่วงท่านมาก แต่ส่วนลึกของจิตใจ รู้ทั้งรู้ว่าไม่แม่ไม่เคยรักเลย เพราะพี่น้องมีชาย๔หญิง๓ ปรากฎว่า แม่รักแต่ผู้ชาย ผู้หญิง๓คน แทบจะไม่รักเลย จนทุกวันนี้ พี่น้องตายไป ๕ คนแล้ว เหลือเพียงผู้หญิง ๒ คนเท่านั้น ท่านก็ยังไม่รักเลย รักแต่หลานย่าที่เป็นผู้ชายเท่านั้น ตอนท่านป่วย ก็เรานั้นแหละที่นอนเฝ้าที่ รพ.เกือบเดือน ลางานเป็นว่าเล่น เงินทอง/ทรัพย์สมบัติท่านให้หลานชายเพียงคนเดียวเท่านั้น เราถามว่า ถ้าแม่รักเรา แล้วทำไมไม่ให้อะไรเราเลย ใช่ว่าอยากได้นะ แต่ทำไม ต้องบอกคนอื่นว่าทำให้เรากับพี่สาวแล้ว และเราไปเซ็นต์รับมรดกเรียบร้อยล้ว แต่จริงๆ แล้วเราไม่รับรู้อะไรเลย อย่างนี้เรียกว่าแม่รักเราหรือ ช่วยตอบหน่อย
(ที่มาจากบันทึก ใครว่า "พ่อแม่ไม่รักเรา"? )
วิสัชนา...
ถ้าจะให้ตอบคำถามจากข้อมูลที่ท่านกล่าวว่าทุก ๆ คน ไม่ว่าใครร้อยทั้งร้อยก็ต้องตอบว่า “แม่ไม่รักเรา...”
เนื่องด้วยจากสถานการณ์ เหตุการณ์ ทั้งหลาย ทั้งปวง ที่ได้เอื้อนเอ่ย ชี้แจง และแถลงไขนั้นคงจะเป็นคำตอบอื่นไม่ได้นอกจากคำว่า “ไม่รัก”
แต่ทว่า...
หากชีวิตของเรานับตั้งแต่ “ปฏิสนธิ” เจริญเติบโต อยู่ในท้องของแม่จนครั้นที่แม่ “คลอด” เราออกมานั้น หากหยิบยกสถานการณ์ เหตุกาณ์ นับเนื่องประมาณ ๙ เดือนนี้ขึ้นมาพูดก็คงจะเป็นคำตอบอื่นไม่ได้นอกจากคำว่า “รัก”
หากวันนี้ วินาทีนี้ เรานึกย้อนหันมองกลับไปถึงสถานการณ์ เหตุต่าง ตามห้วง ตามเวลา หากเรานึกขึ้นถึงแต่สถานการณ์ที่เลวร้ายนั้นหนา ชีวิตจะปราศจากคุณค่าแห่งคำว่า “รัก”
หากแม้นเพียงชีวิตหนึ่งนี้มีช่วงเวลาดี ๆ ที่เราได้อยู่ใกล้ชิดแม่แม้นเพียงแค่ ๙ เดือน
ก็ขอให้เราจดจำเวลาดี ๆ ที่แสนวิเศษ แสนมหัศจรรย์จากความ “อบอุ่น” นั้นเป็นพลังต่อสู้ “ทำความดี”
รอยต่อของชีวิตในช่วงชีวิตของคนแต่ละคนนั้นขึ้นอยู่กับ “บุพกรรม”
ขอโปรดระลึกถึง “ความรัก” ที่น่าจดจำ ความสัมพันธ์อัน “ประเสริฐ” ยิ่งจาก “แม่” อันเป็น “รักแท้” ที่ “บริสุทธิ์...”
บางคนมีโอกาสดูแลแม่ถึงแก่เฒ่า บางคน “แม่” มีโอกาสได้ไป “งานศพ” ของเรา เรานั้นเล่าในวันนี้นึกถึง “ความดี” ของแม่หรือยัง...?
ความคิดที่ดี ความคิดที่ประเสริฐ ความคิดที่เลิศ คือ ความคิดแห่ง “รักแท้ (Love Actually)”
ถึงแม้นว่าช่วงเวลาที่ดี ๆ นั้นจะน้อยเสียเต็มที่ ก็ขอให้เก็บวินาทีแห่งรักแท้นั้นเป็นทุน เป็นพลัง เพื่อสร้างสรรค์สิ่งดีงาม
ความเศร้าหมองอันใดที่ “แม่” ได้ผิดพลาด พลั้งไป ลูกทั้งหลาย “ให้อภัย” แม่เถิดนะ...
หากวันนี้แม่ผิด เราอย่าคิดโกรธเคืองท่าน
เมตตาท่าน รักท่าน ด้วยชีวัน ยามอาสันต์ มั่นรักท่าน นิรันดร...
ธรรมะอันบริสุทธิ์ ลูกทั้งหลายโปรดมอบให้กับ “แม่”
การให้อภัยและรักแท้ มอบแด่ “แม่” ไม่ถือโกรธ โทษ “แม่” เอย...
หมายเลขบันทึก: 285462เขียนเมื่อ 9 สิงหาคม 2009 19:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:15 น. () สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น