วันนี้ช่วงบ่าย ผมไปเยี่ยมบ้านที่ PCU แม่กึ้ดหลวงร่วมกับพยาบาลประจำ ได้มีโอกาสไปเยี่ยมผู้ป่วยรายหนึ่ง เป็นมะเร็ง ผมเจอเธอเป็นครั้งแรก...สีหน้าดูเพลีย ๆ ตาเหลือง ผอม และแววตาของเธอแฝงด้วยความกังวล
พยาบาล PCU
คุยกันโดยสรุปว่า เธอทราบว่าเป็นมะเร็งท่อน้ำดี ที่รักษาไม่หาย หมอบอกอยู่ได้ 6 เดือน (แต่ตอนนี้อยู่มา 9 เดือนแล้ว) หมอส่งเธอไปเชียงใหม่เพื่อต่อท่อระบายน้ำดี (คาดว่าจะเป็น PTBD) ผมตรวจร่างกายก้อนโตมาก+น้ำในท้อง+ขาบวม (ตับแข็ง+ก้อน)
คนไข้บอกว่า "ต่อท่อออกมาจะกินได้ยังไง ผ่าตัดแล้วจะไหวเหรอ...มีคนเคยต่อท่อแล้วไม่รอด เป็นเหมือนกันแต่ไปหมดแล้ว"
ผม "ป้าเลยตัดสินใจไม่ทำ"
คนไข้ "ตอนนี้ก็กินพอได้นะ แต่มีอืด...แต่ก็ยังกินอร่อย อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ตาย"
ผม "เห็นป้าพูดถึงเรื่องตายบ่อย ๆ ...ป้าคิดยังไงกับเรื่องตาย"
คนไข้ "เป็นมะเร็งเขาก็ตายกันทั้งนั้น ขนาดเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินยังเป็น..เราจะไปรอดได้อย่างไร"
เสียงลูกหลาน หัวเราะชอบใจเวลาที่คนไข้พูดตรง ๆ ถึงเรื่องตาย นัยความหมายอาจบอกว่าคนไข้ทำใจได้ระดับหนึ่ง
ผม "ป้าห่วงอะไรไหม"
คนไข้ "กลัวตายละลูกหลาน....แต่ก็อยู่ไป..."
เราคุยกันไปถึงวิธีปฎิบัติตัวต่าง คนไข้และญาติดูสนใจมาก...ถามข้อสงสัยหลายอย่าง
ผมเหลือบไปเห็นไฟแช๊กบุหรี่มวนยาว...เลยถามป้าว่าเวลาว่างแกทำอะไร?
แกก็พูดว่าไม่มีอะไร นั่ง ๆนอน ๆ...ผมก็เลยแซวแก่ "สูบบุหรี่ก็ได้นะป้าผมไม่ว่าอะไรหรอกครับ "
ทั้งบ้านฮาตรึม......ผมบอกว่า "ตอนนี้สำคัญที่ว่าอยู่อย่างไรแต่ละวันให้มีความสุข มากหกว่าคิดว่าจะตายเมื่อไหร่.......ยิ้มแย้มลูกหลานสดใส...ถ้าเราหดหู่โรคก็แย่..ลูกหลานก็หดหู่"
คน "มวนหนึ่งสูบได้ 2 วัน"
"สูบตามสบายนะป้า...ป้าโชว์สูบบุหรี่ให้หมอดูหน่อย"
คุณป้าก็โชว์บุหรี่มวนเองยาวกว่าฝ่ามือให้เราดู...เสียหัวเราะของคนทั้งบ้านดังขึ้นอีกครั้ง
ผมนัดแกสัปดาห์ละครั้งที่ PCU เพื่อติดตามอาการ (ผมไปตรวจสัปดาห์ละ 1 ครั้ง)
ผมมองว่าคนไข้ก็มีสิทธิที่จะเลือกอะไรให้กับตัวเองได้.. ไม่ว่าจะผ่าตัดหรือไม่........ถ้าอยากสูบบุหรี่ก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร...จริงไหมครับ
ถ้าคนไข้มีความสุข ก็ให้เขาทำใช่ไหมคะ หมอ
สบายดีไหมคะ
มาเป็นกำลังใจให้คนรัก palliative เหมือนกันค่ะ เพราะถามว่าตอนนี้งานที่ทำเเล้วมีความสุขที่สุดคืองาน palliative ค่ะเพราะอะไรคุณหมอโรจน์ทราบคำตอบนี้ดี
เป็นกำลังใจให้คุณป้าด้วยค่ะสู้สู้ ทำทุกว้นที่เหลืออยู่ให้มีความหมายคงเพียงพอเเล้วสำหรับป้า
สวัสดีครับพี่แก้ว ผมสบายดีครับ
คุณสุธีรา ดีใจที่มีคนเห้นคุณค่าของงานนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ ครับ
สัวสดีครับพี่ธนพันธ์...ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนครับ
จริงครับ สูบเลยจ้า
แต่ตอนนี้ ผม เลิกแล้ว ไม่งั้นไม่ได้ภรรยา 555
ฮา กันไปครับพี่
เป็นคำแนะนำที่ตอนแรกก็อึ้งครับ แต่สุดท้ายเมื่อคิดให้ช้าลง จริงอย่างที่พี่ว่าครับ
ตอนนี้สำคัญที่ว่าอยู่อย่างไรแต่ ละวันให้มีความสุข มากกว่าคิดว่าจะตายเมื่อไหร่.......ยิ้มแย้มลูกหลานสดใส...ถ้าเราหดหู่โรค ก็แย่..ลูกหลานก็หดหู่
เป็น Palliative Care แบบ Family Medicine จริงๆครับ นับถือครับผม
สวัสดีครับกฤษณ์ นอนดึกจัง