ฟ้าสวย เมฆงาม คนใจดี.. ที่สบเมย

ฟ้าสวย เมฆงาม คนใจดี.. ที่สบเมย

สุดแดนสาละวิน แดนดินพริกกะเหรี่ยง ลือเลี่องครูบาผาผ่า

งามตาแม่น้ำเงา ขุนเขาธรรมชาติ ใจสะอาดคน..สบเมย

เมื่อชีวิตต้องเดินทางอีกคราหนึ่ง..สู่ สบเมย ดินแดนแห่งขุนเขา สายหมอก และวิถีชีวิตของชนเผ่า ด้วย “ใจ” ที่มีแด่คนร่วมอุดมการณ์ ร่วมวิชาชีพ เพียงคำร้องของ่ายๆ ของครูมณีจันทร์ ผู้ไม่เคยรู้จักหน้าค่าตามาก่อน แต่ความรู้สึกสัมผัสได้ถึงมิตรไมตรี และความจริงใจที่ครูได้ร้องขอ “ช่วยพบปะครูภาษาไทยบนดอยด้วย ช่วยมาเติมมาต่อเรื่องหลักสูตร ๕๑ เรื่องเทคนิคการสอนภาษาไทย สื่อ นวัตกรรม การสอนคิด การวิจัยในชั้นเรียน และ การเขียนแผนการจัดการเรียนรู้หน่อยนะคะ สักวันสองวัน” ..ด้วยเป็นคนใจง่ายอยู่แล้ว(อิอิ..เห็นใจคนง่าย) ชีวิตจึงต้องโลดแล่นไป ด้วยใจรัก..ครูภาษาไทยทั่วไทย ทั้งที่มีอีกหนึ่งโปรแกรมที่เมืองนนท์ ของสำนักทดสอบทางการศึกษา เมื่อชีวิตต้องเลือกเพียงหนึ่งในเวลาเดียวกัน ขอเลือก “ไปดอย” ค่ะ

จากเส้นทางเชียงใหม่-ฮอด แยกขวาที่อมก๋อย เลาะน้ำแจ่มไปเรื่อยๆ ผ่านหลายหมู่บ้านของอำเภอฮอด ผ่านกองลอย ผ่านบ้านแม่โถ เข้าสู่อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ในเช้ามืดวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๒ คิดถึงคำว่า “สบเมย” สบ หมายถึง พบ เมย น่าจะหมายถึงแม่น้ำเมย แล้วแม่น้ำเมยมาสบพบกับแม่น้ำอะไร...เป็นเรื่องราวใหม่ของชีวิตค่ะ ...คำถามแรกในใจ

เมื่อถึงแม่สะเรียง โฮ..เห็นสิ่งปลูกสร้างนี้แหละค่ะ สวยมาก โดดเด่นอยู่บนเนินเขาเล็กๆ ตรงสามแยกพอดี๊ดี ด้วยคิดว่าเป็นวัด รีบยกมือไหว้ทันทีค่ะ แล้วก็กดแช๊ะตามชิน ได้ภาพนี้แหละค่ะ เห็นปุ๊บก็รู้ทันทีว่าเป็นสถาปัตยกรรมของพี่น้องชาวไทยใหญ่ สวยจริงๆนะคะ เป็นคำถามที่สองที่ตั้งไว้ในใจอย่างรวดเร็วว่าชื่อวัดอะไร

จำที่ครูมณีจันทร์โทรย้ำ “..เมื่อ ศน.ถึงสามแยกที่แม่สะเรียง ไปทางแยกซ้ายนะคะ เมื่อเห็นป้าย แม่สอด ตาก เข้าไปเรื่อยๆ ประมาณ ๒๕ กิโลก็จะถึงโรงเรียนค่ะ.. โรงเรียนสบเมยพิทยาคม สถานที่นัดพบรวมพลคนร่วมอุดมการณ์ผู้สืบสานภาษาไทย ..ชมวิวทิวทัศน์ เมฆสวย ฟ้างาม ท่ามกลางอ้อมกอดของขุนเขาที่เรียงรายโดยรอบ ใกล้บ้าง ไกลบ้าง ชื่นตาชื่นใจจังค่ะ เอี๊ยดจอดดดดด...เมฆกลุ่มนี้สวยจัง อูว์ ! กลุ่มโน้นก็สวยมีสายหมอกไหลเอื่อยๆ เหมือนจะวิ่งตามไปสบเมยกับคนอ้วนด้วยละ...ตามมาๆ เร้ว.. รถคันหน้า เป็นรถของคุณครู ที่ทราบก็เพราะเลี้ยวเข้าโรงเรียนเหมือนกัน และ นั่งอบรมกับศน.อ้วนด้วย อิอิ..

ตลอดสองวันเต็มๆที่อยู่กับพี่น้องครูภาษาไทยที่น่ารักของ สพท.แม่ฮ่องสอนทั้ง เขต ๑ และ เขต ๒ รวม ๘๕ คน สุขใจมาก ทั้งๆที่ยังไม่หายเหนื่อยจากงานมหกรรมรักการอ่าน แต่ใจก็แสนเบิกบานที่ได้พบปะ เพื่อบอกเล่า พูดคุย นำพาเพื่อนครู พี่ครู น้องครู ลูกหลานครู สืบเสาะค้นหาปัญหาการเรียนการสอนภาษาไทยสำหรับนักเรียนที่เป็นกลุ่มชนเผ่า ชาติพันธุ์กะเหรี่ยงเป็นส่วนใหญ่ ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน เธอบอกฉัน ฉันช่วยเธอ เธอถามฉัน ฉันอธิบายให้เธอ ล้วนเป็นสิ่งดีงามในการเรียนรู้

แม่ฮ่องสอนเป็นจังหวัดไกลกันดารกว่าใครในภาคเหนือ แม่สะเรียงก็อยู่ไกล สบเมยยิ่งไกลกว่า ดังนั้นคุณครูส่วนใหญ่จึงเป็นครูหนุ่มครูสาวที่เริ่มต้นชีวิตการทำงานที่นี่ อาจใช้เวลาสั้นบ้างยาวบ้างในการสอน ณ จุดเริ่มต้นนี้ แล้วต่างก็โบยบินไปดั่งนกน้อยในถิ่นที่ใกล้กว่า เจริญกว่า ใกล้ครอบครัวและพ่อแม่ผู้เป็นที่รัก ซึ่งเป็นธรรมชาติของปุถุชนอยู่แล้ว นอกจากคุณครูผู้ที่มีภูมิลำเนาอยู่ในท้องถิ่นโดยตรง หรือผู้ที่หลงรักสบเมยจนถอนตัวไม่ขึ้นก็ปลูกรักปักฐานเป็นผู้สืบและสานการเรียนรู้ภาษาไทยสำหรับเด็กๆ ที่แม้ไม่ใช่คนไทยโดยตรง แต่พวกเขาก็เป็นมนุษย์ที่ควรได้รับสิทธิและโอกาสในการศึกษาเท่าเทียมกัน ..ชื่นชมและเป็นกำลังใจแด่ทุกท่านด้วยใจจริงค่ะ.. ฟ้างามแรกที่โรงเรียนสบเมยพิทยาคม

พบคนสบเมยใจดีและใจสะอาดตามคำขวัญของอำเภอเยอะแยะมากมายตลอดสองวันจริงๆ แถมสาวน้อยคนนี้ค่ะ ทึ่งจริงๆ..

เย็นของวันแรกหลังการอบรมเสร็จสิ้น ผู้เขียนก็เดินทางจากสบเมยมาพักที่แม่สะเรียง ก่อนเข้าที่พักก็แวะไหว้พระที่วัดกิตติวงศ์ซึ่งเป็นปูชนียสถานที่สำคัญของแม่สะเรียง หลังจากนั้นก็ออกตามเส้นทางเลียบน้ำออกไปเรื่อยๆ พบป้ายวัดชื่อ “วัดจอมมอญ” และดูเด่นเป็นสง่าท่ามกลางขุนเขา จึงต้องตามไปค่ะ...ก่อนถึงวัดพบมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งมีผู้ชายประมาณวัยรุ่นเป็นคนขี่และมีผู้หญิงซ้อนท้าย เมื่อรถสวนกันที่บนสะพาน เธอคนซ้อนยกมือไหว้ ผู้เขียนก็รีบยกมือไหว้ตอบ คิดไม่ออกว่าเป็นใคร เดาๆเอาว่าคงเป็นครูที่อบรมด้วย ดีจัง..น่ารักด้วย พบกันเพียงวันเดียวก็รู้จักกตัญญู...ไม่ได้คิดอะไรต่อ เดินชมรอบวัด แต่จะขึ้นไปกราบพระธาตุซึ่งอยู่บนยอดเขาคงไม่ได้เพราะค่ำแล้ว เก็บภาพไปเรื่อยๆ เงียบๆ เพราะไม่มีคน สักพักเห็นมอเตอร์ไซด์คันเดิมวิ่งเข้ามาในวัด น้องผู้หญิงคนซ้อนท้ายวิ่งมาที่ผู้เขียนด้วยความกระหืดกระหอบ “ โอย..หนูนึกว่าไม่ทันศน.เสียแล้ว หนูเอาถุงย่ามมาฝากค่ะ บ้านหนูอยู่ใกล้ๆนี้เอง ..” เธอพูดพลางหอบๆ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและส่งถุงย่ามให้ผู้เขียน อึ้งค่ะ..ด้วยไม่คิดว่า คนสบเมยจะใจงามมากถึงปานนี้ “ใจงาม” ในความหมายนี้ไม่ได้หมายถึงการได้รับของกำนัล แต่หากหมายถึง การหยิบยื่นน้ำใจให้ผู้อื่นด้วยอัธยาศัยไมตรีที่ดีงาม เพียงง่าย ๆ ด้วยรู้จักกันเพียงวันเดียวเท่านั้น การกระทำของเธอทีแสดงออกถึงความกตัญญูและกตเวที ด้วยน้ำใจที่บริสุทธิ์จริงๆ ..บริสุทธิ์และสะอาดงดงาม..ดั่งธรรมชาติที่เรียงรายโดยรอบของสบเมย ท่านผู้อ่านคงเห็นด้วยนะคะ ขอบคุณจ้ะสาวน้อย..

นี่! อีกค่ะ..ที่ผู้เขียนแสนประทับใจ ไม่ยอมให้ภาพนี้ผ่านไปโดยเด็ดขาด เอี๊ยดดดด...จอด เคหาแสนสวยที่มุงหลังคาด้วยใบตองตึง ..คิดถึงพ่อคิดถึงแม่จัง.. ต้องจอดรถเก็บภาพไว้ทั้งในใจและในกล้อง บ้านแบบนี้แหละค่ะ ..บ้านของผู้เขียนเมื่อยังเป็นเด็กน้อย จากมุงด้วยใบตองตึงก็เป็นมุงด้วยหญ้าคา เพียงแต่โดยรอบบ้านเป็นต้นลำไย ไม่ใช่ป่าเขาลำเนาไพรเช่นนี้เท่านั้น แต่บ้านหลังนี้ใช่ย่อยเพราะไฮโซกว่า เพราะมีไฟฟ้าใช้ แถมมีก๊อกน้ำหน้าบ้านด้วย (ขอบคุณเจ้าของบ้านเด้อค่า..ที่ให้ถ่ายรูปโดยไม่ได้รับอนุญาต)

ท้ายที่สุด “รางวัลชีวิต” ที่ยิ่งใหญ่จากสบเมย "ร้อยใจครูภาษาไทย..มอบให้ศน.อ้วน" ที่ทำให้หัวใจพองโต เกิดพละกำลังอีกมากมายที่จะต่อสู่ฟันฝ่ากับชีวิตการทำงาน กับการเป็น “ข้าราชการ” ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท บนแผ่นดินเกิด แผ่นดินไทยที่แสนอุดมสมบูรณ์ ขอบคุณทุกๆท่านด้วยใจจริงและจริงใจ..ใจอีกหลายดวงที่ไม่ได้อยู่ ณ ที่นี่ ได้ฝังแน่นอยู่ "กลางใจ" แล้วค่ะ

“..ฟ้าสวย เมฆงาม คนสบเมยใจดีจริงๆ..”

มีภาพที่พักและดอกไม้สวยจากสบเมยฝากเพื่อนๆด้วยค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ศน.อ้วน
ใน บันทึก..ชีวิตเดินทาง

คำสำคัญ (Tags): #ศน.อ้วน#ศูนย์ภาษาไทยโรงเรียนในฝัน จ.แม่ฮ่องสอน#อ.สบเมย#โรงเรียนสบเมยพิทยาคม

หมายเลขบันทึก: 290226เขียนเมื่อ 23 สิงหาคม 2009 11:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:21 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (33)

ครู ป.1

เขียนเมื่อ 23 สิงหาคม 2009 11:12 น. ()

นั่งรอปรินท์แบบฝึกผลงานอยู่ แวะบ้านนั่นออกบ้านนี้ บ้าน ศน.อ้วน เย็นดีจัง ทั้งเสียงเพลงและภาพ

อ้อยเล็ก

เขียนเมื่อ 23 สิงหาคม 2009 11:18 น. ()

พี่ศน.สบายดีนะคะ...ยังระลึกถึงเสมอนะคะ..

ศน.อ้วน