ให้อะไรดีที่สุด
ใครเคยทะเลาะกับลูกบ้างเอ่ย เรื่องเล็กๆนี่แหละ แต่ก็ทำให้ความสุขในบ้านบินออกทางหน้าต่างชั่วขณะได้เหมือนกัน จนกว่าจะได้มีการให้โอกาส สองสิ่งได้ทำหน้าที่
วันนี้มีโอกาสได้อ่านหนังสือ ชีวิตนี้ยังมีหวังของท่านหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม หลังจากไปส่งลูกสาวตัวน้อยไปรำบายศรีแสดงมุฑิตาจิตต่อท่านผู้อำนวยการโรงเรียนซึ่งจะเกษียณอายุราชการในปลายเดือนนี้
หลวงพ่อจรัญ ท่านกล่าวถึงว่า
พ่อแม่ให้ลูกได้ทุกอย่างแต่ลูกนั้นจะให้พ่อแม่ทุกอย่างไม่ได้เลยแน่นอน
ดังนั้น ประเด็นสำคัญคือ ให้อะไรดีที่สุด เมื่อลูกให้ทุกอย่างกับพ่อแม่ไม่ได้แน่นอน
แต่การให้นี้ ไม่จำกัดบุคคลเลย ไม่เฉพาะแต่กับลูก เราจะเบาสบายเมื่อให้ในสองสิ่งนี้
หนึ่ง...ให้เกียรติซึ่งกันและกัน
สอง...ให้อภัยกัน หนักนิด หนักมาก หนักที่สุด เบานิด เบาหน่อย เบาที่สุด ก็ให้อภัยกันได้
...................... หลวงพ่อจรัญท่านว่าเป็นเช่นนั้นแล .............................
พิจารณาแล้วก็เป็นจริงตามหลวงพ่อว่า ยกตัวอย่างเช่นการเลี้ยงลูก เมื่อเราเลี้ยงลูก เรารักลูก สรรหาทุกอย่างมามอบให้ลูก แต่ในการให้.......เราก็ใส่ความคาดหวังลงไปด้วย เมื่อผลไม่เป็นดั่งใจ เราก็เสียใจ น้อยใจ บางครั้งพาลโกรธลูกเข้าไปอีก
แม่ดีกับลูก ลูกก็ควรจะรักและเคารพแม่ ถ้าลูกแย้ง หรือคิดเห็นไม่ตรงกับแม่
ก็หาว่าลูกเถียงซะอีก เฮ้อ !!.........
ในอดีตที่ผ่านมา คนเป็นแม่ บางครั้งก็ ทุกข์เพราะความคาดหวัง............เพราะวางไม่เป็นในวันนี้ จึงได้รู้ว่า เมื่อจริงใจต่อความดี ปฏิบัติหน้าที่ด้วยรักและวางความคาดหวังลง ด้วยใจเบาๆ เรามีหน้าที่แค่เฝ้าดู ให้เกียรติในตัวตนที่ลูกเป็น อภัยในความเห็นที่เราเห็นไม่ตรงกันเสีย เพราะความเห็นถูกไม่ใช่ความเห็นที่เป็นเช่นเราเห็นเสมอไป และบางครั้งความเห็นถูกกำลังเดินทางมา อาจไม่ใช่นาทีที่แล้ว อาจจะมาถึงใน 5 นาทีข้างหน้า ชั่วโมงข้างหน้า หรือวันข้างหน้า แต่จะมาแน่นอน เพราะความจริงไม่เคยสูญหายไปจากโลก ลูกๆน่ารักอยู่ทุกนาที และเติบโตอย่างงดงามตามวิถีที่เขาเป็นและเรียนรู้ที่จะเป็นร่วมกับเรานี่เอง
เพราะเราเหล่าพ่อแม่ไม่ได้อยู่ค้ำฟ้า ในวันที่เราจากลา ลูกก็ยังจะเติบโตต่อไป
ทุกๆสิ่งที่ลูกทำ พ่อแม่เป็นสองคนที่ อภัยให้ลูกเสมอ
จากคนที่แม้ไม่ค่อยได้ทะเลาะกับลูก..........แต่ก็เคย
ความเห็น (19)
สวัสดีค่ะ
- ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่และคุณลูกค่ะ
- ลูกสาว..สบายดีแล้วนะคะ
- ขอให้แข็งแรงทั้งกายและใจนะคะ
เมื่อแม่รู้จักแบ่งปันการให้อภัยแก่ลูกมันก็จะซึมวับไว้ในมโนสำนึกแก่ลูกเพื่อที่จะแสดงมันออกมาเมื่อมีเหตุปัจจัยมากระทบในวันข้างหน้า...ในแม่มีลูกและในลูกย่อมมีแม่เสมอขอรับ..พี่นก.. แต่ลูกสมัยนี้ความรู้วิชาการสูงแต่กตัญญูกตเวทีลดน้อยเรื่อยๆทุกวัน http://gotoknow.org/blog/aa12345678/286273
สาธุขอรับพี่นก..
พี่นกคะ...เคยอ่านหนังสือของท่านคาลิล ยิบราน เรื่อง “ปรัชญาชีวิต” (The Prophet) อ่านแล้วชอบมากๆ (ถ้าหาซื้อได้ว่าจะซื้อไว้ให้แม่ซักเล่ม อิอิ)
“...บุตรของเธอ ไม่ใช่บุตรของเธอ
เขาเหล่านั้นเป็นบุตรและธิดาแห่งชีวิต
เขามาทางเธอ แต่ไม่ได้มาจากเธอ
และแม้ว่าเขาอยู่กับเธอ แต่ก็ไม่ใช่สมบัติของเธอ
เธออาจให้ความรักแก่เขา แต่ไม่อาจให้ความนึกคิดได้
เพราะว่าเขาก็มีความคิดของตนเอง
เธออาจจะให้ที่อยู่อาศัยแก่ร่างกายของเขาได้
แต่มิใช่แก่วิญญาณของเขา
เพราะว่าวิญญาณของเขานั้นอยู่ในบ้านของพรุ่งนี้
ซึ่งเธอไม่อาจไปเยี่ยมเยียนได้แม้ในความฝัน
เธออาจพยายามเป็นเหมือนเขาได้
แต่อย่าได้พยายามให้เขาเหมือนเธอ
เพราะชีวิตนั้นไม่เดินถอยหลัง
หรือห่วงใยอยู่กับเมื่อวันวาน...”
ขอให้กำลังใจแด่คุณแม่และคุณลูกค่ะ ดาวมั่นใจว่าลูกสาวพี่นกต้องเติบโตขึ้นอย่างงดงามแน่ๆ
สวัสดีค่ะพี่คิม
เจ้าตัวเล็กสบายดีแล้วค่ะแข็งแรงมากค่ะขอบอก
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
นมัสการท่านธรรมฐิตค่ะ
...ในแม่มีลูกและในลูกย่อมมีแม่เสมอ...พี่นกก็เชื่อเช่นนั้นค่ะท่าน
นมัสการด้วยความขอบพระคุณค่ะ ตามไปอ่านบทความของท่านธรรมฐิต ทำเอาน้ำตาซึมเลยล่ะค่ะ
สวัสดีค่ะBlue_star
ขอบคุณสำหรับบทความเตือนใจที่ พินิจตามเนื้อความแล้วก็ช่างเป็นจริงดีแท้
ขอบคุณที่นำพาจิตวิญญาณแห่งความอบอุ่นมาดมั่นมามอบให้คนเป็นแม่ค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่นก
พอลล่าแวะมาเยี่ยมค่ะ
สวัสดีค่ะน้องพอลล่า
ช่วงนี้งานเข้าค่ะ ปลายปีงบประมาณ
งานหน่วยงาน งานทีมสหสาขา .......วุ่นน่าดู ต้องใช้ธรรมะเข้าช่วยซะแร้ว
ขอบคุณที่แวะมานะคะ คิดถึงจ้า
อภัยทานเป็นทานที่ประเสริฐยิ่ง
คนเรานั้นแม้นเพียงจะให้ "ธรรม" เป็นทานนับร้อยหน ก็มิเทียบเท่ากับคนที่ให้ "อภัยทาน" นับได้เป็นหนเดียว
โลกนี้จักสวยงามหากแม้นเราเพียง "ให้อภัย" ซึ่งกันและกัน
โลกนี้จักกว้างขึ้นอีกมากหากแม้นเรารู้จัก "ให้อภัย"...
นมัสการท่านสุญญตา ด้วยความเคารพเจ้าค่ะ
กำลังเรียนรู้สู่การละวางความไม่พึงพอใจแม้ขณะกุ่นขึ้นน้อยๆ
จึงต้องทำความเข้าใจ"อภัย อย่างเร็วไว"คู่กันไปด้วยเจ้าค่ะ
- ได้ข้อคิดดีกลับ ...ครับ ขอบพระคุณมากเลย
- แต่.งานบ้านเมือง..ให้อภัยและอดทนดูมานาน..
- จนจะกลายเป็นนิสัยหรือเป็นสิ่งปฎิบัติที่ชอบ..ไปเสียแล้ว
- นิ่งๆ มานาน..ต้องเอาซ๊ะบ้าง..นี่แหนะ..หือๆๆ
สวัสดีค่ะคุณสามสัก
เป็นเกียรติยิ่งแล้วที่คุณสามสักแวะมาเยี่ยมวันนี้
งานของบ้านเมือง..........ยังต้องให้อภัย...และดูต่อ...อีกนาน......มังคะ
ตอนนี้ที่ทำได้คงเพียงดูใจตนรอ...เน้อ
selamat hari raya aidil fitri
สวัสดีครับ คุณนก
ผมโชคดียังไม่เคยทะเลาะกับลูกครับ แต่โชคร้ายเคยทะเลาะกับแม่ (โดยเฉพาะตอนวัยรุ่น หนักหน่อย)
แวะนำภาพจากงาน GotoKnow Forum สัญจร ที่ขอนแก่นมาฝากด้วยครับ
สวัสดีค่ะพี่ชิว ปีถัดๆไปคงมีโอกาสได้พบกันในงาน G2Kสัญจรนะคะ
สวัสดีครับ แวะมาทักทายและเรียนข้อคิดปรัชญาการอบรมดูแลบุตร ของพระคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ อาจารย์บุญเย็น
สงกะสัยจะหายากหน่อยนะคะข้อคิด ปรัชญาการเลี้ยงดูบุตรจากบล็อกนี้
ยังไม่มีผลลัพธ์ที่ดีพอ จึงยังไม่กล้าเขียนค่ะ ขอบพระคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะคะ
สวัสดีค่ะน้องนก การทะเลาะบางครั้งก็มีประโยชน์ ทำให้ทั้ง2 ฝ่าย เข้าใจความรู้สึกกันและกัน และความต้องการของคนที่เรารักมากขึ้น ช่วยให้เราปรับตัวได้ดีขึ้นค่ะ
สวัสดีค่ะพี่เกด
มองอีกมุมก็จริงอย่างที่พี่เกดว่าจริงๆ ด้วยค่ะ
เมื่อความเห็นไม่ตรงกันก็จะเกิดการทวนสอบ เรียนรู้และหาจุดกลางร่วมกัน
ขอบคุณมุมมองดีๆ นะคะ