ทำอย่างไรใจถึง "สมดุล..."
ปุจฉา...?
แล้วจะฝึกอย่างไรนะ จึงจะรักษาสมดุลของจิตใจให้บริบูรณ์อย่างคนที่ให้อย่างไม่มีเงื่อนไขเป็นจริง ๆ?
ที่มาจากบันทึก (เงิน กับ งานด้านจิตวิญญาณ)
วิสัชนา...
ฝึกอย่างไรเหรอ ต้องเจอ "โจทย์" บ่อย ๆ
คนเราที่ชอบนั่งหลับตาอยู่เฉย ๆ พอเจอ "ปัญหา" ทีไรมัก "หงายเก๋ง..."
แต่คนที่ลืมตาอยู่นั้นใครผ่านไป ผ่านมาก็รู้ รู้อยู่ เห็นอยู่ ทุกข์อยู่...
ต้องทุกข์เยอะ ๆ แล้วนำความทุกข์นั้นมาเป็นโจทย์ในการฝึก
อื่ม... จะบอกเทคนิคของเราให้ฟังนะ แต่ก่อนที่จะทำตามต้องคิดดี ๆ นะ เพราะว่าสิ่งที่เราทำนี้เรียกว่า "วิธีการที่หมิ่นเหม่..."
ชีวิตของเราที่ผ่านมานี้มีทั้งดี มีทั้งชั่ว
เรื่องชั่วน่าจะเยอะกว่าเรื่องดี วัน ๆ หาแต่เรื่องมาใส่ชีวี แต่ก็สนุกดี เพราะสู้ทน...
คนที่ชีวิตดี ๆ มาตลอดจะประสบการณ์น้อย
เพราะอะไรก็ดี อะไรดี ๆ มักไม่มีปัญหา
คนมีปัญหาอย่างเราชีวิตนี้ "หมิ่นเหม่" ตลอด
ล้ม ลุก คลุก คลานอยู่เรื่อย
เดี๋ยวก็พุ่งสุด ๆ เดี๋ยวก็ดิ่งลงต่ำสุด ๆ ไม่รู้เป็นอย่างไร ไม่ค่อยคงเส้นคงวา
แต่ก็สนุกไปอีกแบบนะ เพราะได้ "ตื่นเต้น" ตลอด
วันนี้ทำ ๆ งานอยู่ ไม่รู้ว่าตอนบ่ายจะโดนไล่ออกหรือเปล่า
การที่ต้องระแวดวังตัวอยู่ตลอดทำให้เราไม่ตั้งอยู่บน "ความประมาท" นี้อย่างหนึ่ง
การเจอปัญหามาก ๆ ทำให้เราเข้มแข็ง
เมื่อเจอปัญหาแล้วเราต้องรู้จัก "พิจารณา" ปัญหา ดูซิว่าเราแก้อย่างนี้มันจะเป็นอย่างไร
หรือไม่มีปัญหาก็ "สร้างปัญหา" ขึ้นมาเองก็ได้ แต่ก็อย่าทำบ่อยนะเดี๋ยวแก้ไม่ได้มันจะกลายเป็น "ปัญหา" จริง ๆ
นิสัยเราชอบลองไปเรื่อย ลองทั้งดี ลองทั้งชั่ว ลองทั้งผิด ลองทั้งถูก "ไม่ลอง ไม่รู้" (โปรดใช้วิจารณาญาณในการอ่าน 555) เป็นความสามารถพิเศษเฉพาะตัว ถ้าจะทำตามควรเขียน "พินัยกรรม" ให้เรียบร้อย...
คนเราต้องรู้ทั้งดี รู้ทั้งชั่ว คนรู้ดีก็จะเอียงไปข้างหนึ่ง คนรู้ชั่วก็จะเอียงไปอีกข้างหนึ่ง
คนรู้ดีส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้ชั่ว คนรู้ชั่วก็หมักหมมอยู่ในความชั่วจึงไม่สามรถโงหัวขึ้นมาหา "ความดี..."
จะให้ไปอ่านหนังสือที่ไหน จะให้ไปถอดบทเรียนใครที่ไหน ก็ "ทุกข์ไม่ถึงใจ" เท่ากับชั่วด้วยตนเอง
เฮ้อ... พูดไป เหมือนจะแนะนำให้ไปทำความชั่ว
อื่ม... ถ้าเคยทำผิด หรือทำชั่วก็ "คุ้ยขยะ" ขึ้นมาใหม่อีกรอบหนึ่ง
คุ้ยมาคิดนะ ไม่ใช่คุ้ยมาทำ...
คุ้ยมาพิจารณา ค่อย ๆ พิจารณาถึงเหตุ และปัจจัยที่ทำให้เกิดขึ้น เหตุการณ์นั้นคงอยู่ และทำไมมันถึง "ดับ" ไปได้
เรื่องไหนทุกข์มาก ๆ จนแทบจะขาดใจตายก็ขอให้พิจารณาในเรื่องนั้น
เรื่องความ "หลง" นี่ทุกคนเคยหลงอยู่ ยิ่งชีวิตวัยรุ่นนั้น "หลง" กันมาก
นำชีวิตที่ล้มเหลวในตอนนั้น (ถ้าเคยมี) มาพิจารณา
พิจารณาซ้ำแล้ว ซ้ำอีก แล้วลองนับว่าน้ำตาไหลกี่หยด...
เอานะ... เรื่องของเรื่องความสมดุลนี้ ก็คือ ต้องรู้ดี รู้ชั่ว
ความรู้ดีนั้นต้องเกิดกับตัวเอง ความรู้ชั่วนั้นก็ต้องเคยเกิดกับตัวเอง
ความทุกข์นั้นต้องเกิดกับตัวเอง ความสุขนั้นก็ต้องเคยเกิดกับตัวเอง
ความสมหวังใดเกิดกับตัวเอง ความผิดหวังใดเกิดกับตัวเอง
ให้นำ "ของคู่" ทั้งหลายที่เคยเกิดกับตัวเองมา "พิจารณา" แล้วจะรู้จักคำว่า "สมดุล..."
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น