เล่าเรื่องแม่...

แม่ ลูก ความผูกพัน การดูแล แผลกดทับ

สวัสดีค่ะ....

เรื่องเล่านี้คือเรื่องเล่าของชีวิตแม่..........

วันนี้เป็นวันเกิดแม่ของฉัน.....คุณยายที่น่ารักของลูกๆ....และขอรำลึกบุญคุณของแม่ทุกท่านในโลกนี้มาณที่นี้....

ฉันอยากเล่าเรื่องจริงของชีวิตแม่พอเป็นเรื่องขอคิดด้วยคน..

ฉันมีญาติสนิทคนหนึ่งมีลูกชายที่แสนน่ารักเติบโตมาด้วยความรักจากพ่อแม่..1 เดือนผ่านไป...ลูกชายตัวน้อยป่วย มีไข้สูงพ่อแม่พาเข้ารักษาในโรงพยาบาล..แพทย์วินิจฉัยว่าเป็น ปอดอักเสบ ให้การเยียวยาอย่างเต็มที่ แต่หนูน้อยอาการไม่ดีขึ้น จนแพทย์ต้องใส่ท่อช่วยหายใจและใส่เครื่องช่วยหายใจ..พ่อหมดหวัง แม่นั่งร้องไห้ ได้แต่สวดมนต์ ภาวนาขอให้ลูกรอดชีวิต และแล้วปาฏิหาริย์มีจริง ลูกมีอาการดีขึ้นเรื่อยๆจนสามารถหายใจได้เองและแพทย์อนุญาตให้กลับบ้าน รวมวันรักษา 1เดือน จากนั้นลูกน้อยก็โตวันโตคืนจากวันเป็นเดือนๆเป็นปี แต่พัฒนาการทางสมองช้ามาก สมัยก่อนการแพทย์ยังไม่เจริญการดูแลเด็กที่มีพัฒนาการผิดปกติจึงอยู่ในมือแม่สืบมา....น่าเศร้า ลูกชายตัวโตรูปหล่อ แต่มีพัฒนาการทางสมองเท่ากับเด็ก3ขวบ...ช่วยเหลือตัวเองได้น้อย..แม่ต้องเป็นภาระเลี้ยงดูตลอดมา ในขณะที่พ่อห่างออกไปเพราะไปทำงานนอกบ้าน แม่ต้องดูแลลูกอาบน้ำป้อนข้าวพูดคุยกล่อมนอนพาเดินพานั่งเล่านิทานเป็นทุกอย่างที่ลูกขาดไปไม่มีวันบ่นไม่มีวันเบื่อแทบไม่ให้ลูกคลาดจากลานสายตาได้เลย แม้แม่ไปไหนก็ต้องรีบกลับมา กลัวลูกจะพลัดตกหกล้ม...เวลาแสนเนิ่นนานผ่านไป..พ่อเกษียณจึงย้ายครอบครัวมาอยู่ชนบท..ลูกชายหกล้มขาหัก...แพทย์ใส่เฝือกไว้ และให้กลับบ้านด้วยความที่ตัวโตมาก ปวดขาแทบไม่ขยับตัว และไม่ให้ความร่วมมือร้องไห้ตลอดเวลาพอแม่ให้ยาแก้ปวดอาการดีขึ้นจึงปล่อยให้หลับโดยไม่ได้รบกวนพลิกตะแคงตัวให้ กว่าจะรู้ก็เกิดแผลกดทับตามปุ่มกระดูกมากมาย แผลลุกลามกินลึกเป็นที่น่าเวทนาอย่างยิ่งลูกเจ็บปวดทรมานแม่เจ็บปวดมากกว่า ไปรักษาที่โรงพยาบาล แพทย์ทำการตกแต่งแผลและสอนวิธีการทำแผลให้แม่กลับมาดูแลต่อที่บ้าน วันหนึ่งฉันมีโอกาสไปเยี่ยม เห็นแล้วน้ำตาตก แม่แก่ๆมีโรคประจำตัวคือเบาหวานความดัน ดูแลทำแผลให้ลูกอย่างดี มีฝีมือ สวยงาม ทำด้วยใจจริงๆ ได้พูดคุยไต่ถามความเป็นมาเป็นไป มีคำพูดของแม่ที่โดนใจมากๆคือ แม้แม่รู้สักนิดว่าการไม่พลิกตะแคงตัวลูกในชั่วเวลาที่ลูกนอนหลับจะทำให้เกิดแผลกดทับขนาดใหญ่และน่ากลัวขนาดนี้แม่คงไม่ยอมให้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน....สายเกินไปแผลกินลึกไปเรื่อยๆ แผลมีการติดเชื้อ..แผลใหญ่เกินไปที่จะดูแลที่บ้านอาการลูกทรุดลง...มีไข้สูงซึมลง..และจากแม่ไปอย่างไม่มีวันกลับ...อ้อมกอดที่ไม่มีลูกให้กอดช่างหงอยเหงาอ้างว้างแม่เลี้ยงดูลูกมา33ปี แม่จะอยู่ต่อไปอย่างไร...แต่เหนือสิ่งอื่นใดลูกชายแม่คนนี้ไม่เคยก่อกรรมทำเวร..มดสักตัวก็ไม่เคยฆ่าขอให้ลูกไปดี...

ไปสู่สัมปรายภพ หลับให้สบายเถิดลูกรักแม่ส่งลูกถึงฝั่งแล้ว...

.....แม่ยิ่งใหญ่จริงๆไม่ธรรมดาเลย ขอระลึกรู้บุญคุณของแม่...ทุกๆคนในโลกนี้ค่ะ

...เรือลำนี้ไม่ใช่เรือจ้างจริงๆค่ะ...สาธุ..ขอให้แม่สุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจนะเจ้าคะ

ที่มา..บทความ (article) » ข้ามภพ (ครบพล่าม) ของคุณกวินค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย nussa-udon
ใน ""เรื่องเล่าจากวัน..วาน.....

คำสำคัญ (Tags): #ความห่วงใย#ลูก#วันเกิด#แผลกดทับ#แม่

หมายเลขบันทึก: 306422เขียนเมื่อ 16 ตุลาคม 2009 20:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน