ช่วงนี้มีโอกาสได้เรียนรู้ประเด็นที่เกี่ยวข้องกับมิติจิตวิญญาณหลายครั้งและ จากอาจารย์หลาย ๆ ท่านด้วยครับ ซึ่งอาจารย์แต่ละท่านก็ได้ถ่ายทอดแง่มุมที่แตกต่างและหลากหลายครับ มีแง่มุมหนึ่งที่ผมได้รับและมองว่าเป็นแง่มุมที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการเรียนรู้มิติจิตวิญญาณครับ...
ซึ่งหากถามผมว่าการเรียนรู้มิติจิตวิญญาณสิ่งที่สำคัญระหว่าง "Content" กับ "Being" สำหรับผมแล้วผมเชื่อใน Being มากกว่า Content แน่นอนครับ เพราะการถ่ายทอดผ่านทางการ "สัมผัส" และการ "ตระหนักรู้" ย่อมสร้างการเรียนรู้ได้มากกว่า "การตีความ" โดยผ่านภาษาแน่นอนครับ...
ผมมองว่าการเรียนรู้มิติจิตวิญญาณ สิ่งหนึ่งที่สำคัญสิ่งหนึ่งคือ ความเชื่อและความศรัทธาครับ และธรรมชาติของมนุษย์ ความมีตัวตน ธาตุแท้ และการดำรงอยู่ ย่อมถ่ายทอดความเชื่อมั่นและศรัทธาได้ชัดเจนและถ่องแท้มากกว่า การถ่ายทอดผ่านถ้อยคำหรือภาษานะครับ...
เพราะหากเราเชื่อมั่นและศรัทธาในสิ่งใด สิ่งนั้นย่อมเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการหล่อหลอมขึ้นเป็นตัวเรานะครับ และการถ่ายทอดการเรียนรู้มิติจิตวิญญาณผ่านทางความเป็นตัวเรา ผู้รับย่อมสัมผัสและเข้าใจมันได้ด้วยตัวของเขาเอง โดยไม่ต้องอาศัยกระบวนการตีความนะครับ...
และนี่เป็นอีกหนึ่งแง่มุมในหลาย ๆ แง่มุมที่ผมได้รับจากการเรียนรู้ ซึ่งสำหรับผมแล้วมิติจิตวิญญาณเป็นมิติที่ลึกซึ้ง และต้องใช้เวลาในการเรียนรู้อีกยาวนาน และการที่จะเข้าใจมันได้อย่างถ่องแท้ คงต้องอาศัยการเรียนรู้จากภายในตัวเรา เรียนรู้ที่จะเข้าใจ Being ผ่านทางตัวเรา เพราะตัวเราคือ case study ที่ดีที่สุดในการเรียนรู้นะครับ...
สวัสดีค่ะ
อืม...อันเดียวกันกะกระแสจิตป่าวค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ชอบมากครับและชัดเจนครับ
ตัวเราคือ case study ที่ดีที่สุดในการเรียนรู้
และกรณีศึกษานี่แหละที่บางครั้งหาคำตอบยากมากครับ อิอิ
เป็นกำลังใจให้ครับบนเส้นทาง "...ไปให้ถึงซึ่งปริญญา"
มิติจิตวิญญาณ เหมือนหนูได้ยินคำนี้บ่อย ๆ ค่ะ พอได้อ่านในบันทึกนี้ รู้สึกได้ว่าลึกลับและน่าค้นหา
ทำให้หนูนึกย้อนในใจตนเอง หนูรู้สึกได้ถึงความซับซ้อน ที่แต่ละวัน แต่ละเสี้ยววินาที มักจะสะท้อน แสดงอะไร ๆ ที่ทำให้รู้สึกประหลาดใจ หรือคาดไม่ถึงหลายคราเจ้าค่ะ แม้มันจะดูยากที่จะเข้าใจ แต่หนูก็ขอเป็นอีกคนหนึ่งที่ขอเข้าไปเรียนรู้ในใจตนเองอีกคนหนึ่งค่ะ
(^_^)
ครับ... เด๊ะ เสียงเล็กๆ
บนถนนแห่งการเรียนรู้กับการเรียนรู้เพื่อแสวงหา "ความพอดี" นะครับ...
เป็นกำลังใจให้เช่นกันครับเด๊ะ...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ... คุณ ใบไม้ร้องเพลง
ผมก็ได้เรียนรู้เรื่องราวเหล่านี้ผ่านการสื่อสารกับ ดร.กะปุ๋ม อยู่บ่อย ๆ ครับ...
เรียนรู้สรรพสิ่งภายนอกเพื่อน้อมเข้าสู่การเรียนรู้ภายในตัวเราครับ...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ... คุณ Ka-Poom
เป็นการเรียนรู้เพื่อก้าวข้ามจากบทเรียนบทหนึ่งไปสู่บทเรียนบทต่อ ๆ ไปนะครับ...
ขอบคุณมากครับ...
สวัสดีค่ะ
มาตามเสียงเรียก (จิตวิญญาณ)
เป็นคนที่ชอบศึกษาเรื่องทางจิต และแนวทางพุทธศาสตร์ ด้วยค่ะ
ขอบคุณสำหรับ เรื่องราวที่แบ่งปันนะคะ
ครับ... คุณ ที-แทค
ขอบคุณเช่นกันครับสำหรับการมาทักทาย...
ร่วมเรียนรู้และพัฒนาตัวเราผ่านมิติแห่งจิตวิญญาณนะครับ...
"มิติจิตวิญญาณ"...หากว่าไปนั่นน่ะไม่ได้มีความสัมพันธ์ว่าต้องเป็นพุทธศาสนาเสนอไป จริงๆ แล้ว จิตวิญญาณ...นั้นเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับความเป็น "ชีวิต" สิ่งใดไม่ใช่สิ่งมีชีวิตสิ่งนั้นก็ไร้ซึ่งมิติจิญญาณ เช่น โต๊ะ เก้าอี้ รองเท้า ถุงเท้า...นั่นน่ะก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตและก็หาจะมีจิตวิญญาณไม่
หากว่าพิจารณาอย่างลึกซึ้งแล้ว...จะพบว่า
ในทุกศาสนา...ต่างมีหนทางให้ผู้คนได้เคลื่อนเข้าไปสู่การเรียนรู้ในเชิงจิตวิญญาณ ซึ่งหนทางแห่งการเรียนรู้นั้นได้แตกต่างกันไปตามเบ้าหลอมแห่งความคิดความเชื่อ
สำหรับ "พุทธ" นั้น ดั่งมีความหมายเพียงสั้นๆ ว่า "ตื่นรู้"...เท่านั้นเอง
นั่นก็คือ...การได้เตือนให้ผู้คนได้สติเพื่อตื่นขึ้นมาเพื่อรู้ตัวตามจริง และดำรงชีวิตตามความรู้ตัวนั่นเอง
555 ขออภัยค่ะ...ย้อนกลับมาดูความเห็นของตัวเอง
แล้วก็นึกได้ว่า จริงๆ แล้ว "โต๊ เก้าอี้ หรือวัตถุต่างๆ" ต่างเป็นร่องรอยของมิติจิตวิญญาณที่ได้ถูกทำลายไปแล้ว...
อืม... บันทึกนี้ของคุณดิเรก...เยี่ยม หนักแน่น...ดูตกผลึกดีจัง
เมื่อใดที่เราให้เวลาในการลุ่มลึกกับตัวเอง..ไม่เพียงแต่เราจะเข้าใจตัวเองแล้ว..เรายังเข้าใจทุกสรรพสิ่งอีกด้วย..
เห็นด้วยมากๆค่ะ..^^
บันทึกนี้..ของคุณดิเรกทำให้คิดถึงเจค็อบ..และอยากแนะนำให้รู้จักเค้าที่บันทึกนี้ค่ะ..
ครับ... คุณ Ka-Poom
ใช้โอกาสแห่งการเรียนรู้ในครั้งนี้ ได้เรียนรู้ภายในตัวเราไปด้วยครับ...
เรียนรู้เพื่อแสวงหาความพอดีเพื่อ "ความสมดุลย์" นะครับ...
ขอบคุณมากครับ...