อีกหนึ่งแง่มุมกับการเรียนรู้ "มิติจิตวิญญาณ"...


เรียนรู้ที่จะเข้าใจ Being ผ่านทางตัวเรา เพราะตัวเราคือ case study ที่ดีที่สุดในการเรียนรู้ครับ...

            ช่วงนี้มีโอกาสได้เรียนรู้ประเด็นที่เกี่ยวข้องกับมิติจิตวิญญาณหลายครั้งและ จากอาจารย์หลาย ๆ ท่านด้วยครับ ซึ่งอาจารย์แต่ละท่านก็ได้ถ่ายทอดแง่มุมที่แตกต่างและหลากหลายครับ มีแง่มุมหนึ่งที่ผมได้รับและมองว่าเป็นแง่มุมที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการเรียนรู้มิติจิตวิญญาณครับ...

 

           ซึ่งหากถามผมว่าการเรียนรู้มิติจิตวิญญาณสิ่งที่สำคัญระหว่าง "Content" กับ "Being" สำหรับผมแล้วผมเชื่อใน Being มากกว่า Content แน่นอนครับ เพราะการถ่ายทอดผ่านทางการ "สัมผัส" และการ "ตระหนักรู้" ย่อมสร้างการเรียนรู้ได้มากกว่า "การตีความ" โดยผ่านภาษาแน่นอนครับ...

 

                              

 

           ผมมองว่าการเรียนรู้มิติจิตวิญญาณ สิ่งหนึ่งที่สำคัญสิ่งหนึ่งคือ ความเชื่อและความศรัทธาครับ และธรรมชาติของมนุษย์ ความมีตัวตน ธาตุแท้ และการดำรงอยู่ ย่อมถ่ายทอดความเชื่อมั่นและศรัทธาได้ชัดเจนและถ่องแท้มากกว่า การถ่ายทอดผ่านถ้อยคำหรือภาษานะครับ...

 

           เพราะหากเราเชื่อมั่นและศรัทธาในสิ่งใด สิ่งนั้นย่อมเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการหล่อหลอมขึ้นเป็นตัวเรานะครับ และการถ่ายทอดการเรียนรู้มิติจิตวิญญาณผ่านทางความเป็นตัวเรา ผู้รับย่อมสัมผัสและเข้าใจมันได้ด้วยตัวของเขาเอง โดยไม่ต้องอาศัยกระบวนการตีความนะครับ...

 

           และนี่เป็นอีกหนึ่งแง่มุมในหลาย ๆ แง่มุมที่ผมได้รับจากการเรียนรู้ ซึ่งสำหรับผมแล้วมิติจิตวิญญาณเป็นมิติที่ลึกซึ้ง และต้องใช้เวลาในการเรียนรู้อีกยาวนาน และการที่จะเข้าใจมันได้อย่างถ่องแท้ คงต้องอาศัยการเรียนรู้จากภายในตัวเรา เรียนรู้ที่จะเข้าใจ Being ผ่านทางตัวเรา เพราะตัวเราคือ case study ที่ดีที่สุดในการเรียนรู้นะครับ...

 

หมายเลขบันทึก: 333146เขียนเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2010 22:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:20 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)

สวัสดีค่ะ

อืม...อันเดียวกันกะกระแสจิตป่าวค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ชอบมากครับและชัดเจนครับ

ตัวเราคือ case study ที่ดีที่สุดในการเรียนรู้

และกรณีศึกษานี่แหละที่บางครั้งหาคำตอบยากมากครับ อิอิ

เป็นกำลังใจให้ครับบนเส้นทาง "...ไปให้ถึงซึ่งปริญญา"

มิติจิตวิญญาณ เหมือนหนูได้ยินคำนี้บ่อย ๆ ค่ะ พอได้อ่านในบันทึกนี้ รู้สึกได้ว่าลึกลับและน่าค้นหา

ทำให้หนูนึกย้อนในใจตนเอง หนูรู้สึกได้ถึงความซับซ้อน ที่แต่ละวัน แต่ละเสี้ยววินาที มักจะสะท้อน แสดงอะไร ๆ ที่ทำให้รู้สึกประหลาดใจ หรือคาดไม่ถึงหลายคราเจ้าค่ะ แม้มันจะดูยากที่จะเข้าใจ แต่หนูก็ขอเป็นอีกคนหนึ่งที่ขอเข้าไปเรียนรู้ในใจตนเองอีกคนหนึ่งค่ะ

(^_^)

เรียนรู้เรื่องนี้...เรียนแล้วก็จบ

จบแล้ว...ก็ก้าวไปสู่การเรียนรู้ในบทเรียนต่อไป

จนถึงที่สุดแล้วเราจะหยุดเรียน...และไม่ต้องกลับมาเรียนอีกค่ะ

Zen_pics_007 

ครับ... P คุณ Natcha Chalermklang

เป็นเรื่องของการเรียนรู้ภายในตัวเราครับ...

ขอบคุณมากครับผม...

ครับ... P เด๊ะ เสียงเล็กๆ

บนถนนแห่งการเรียนรู้กับการเรียนรู้เพื่อแสวงหา "ความพอดี" นะครับ...

เป็นกำลังใจให้เช่นกันครับเด๊ะ...

ขอบคุณมากครับ...

ครับ... P คุณ ใบไม้ร้องเพลง

ผมก็ได้เรียนรู้เรื่องราวเหล่านี้ผ่านการสื่อสารกับ ดร.กะปุ๋ม อยู่บ่อย ๆ ครับ...

เรียนรู้สรรพสิ่งภายนอกเพื่อน้อมเข้าสู่การเรียนรู้ภายในตัวเราครับ...

ขอบคุณมากครับ...

ครับ... P คุณ Ka-Poom

เป็นการเรียนรู้เพื่อก้าวข้ามจากบทเรียนบทหนึ่งไปสู่บทเรียนบทต่อ ๆ ไปนะครับ...

ขอบคุณมากครับ...

 

สวัสดีค่ะ

มาตามเสียงเรียก (จิตวิญญาณ)

เป็นคนที่ชอบศึกษาเรื่องทางจิต และแนวทางพุทธศาสตร์ ด้วยค่ะ

ขอบคุณสำหรับ เรื่องราวที่แบ่งปันนะคะ

ครับ... P คุณ ที-แทค

ขอบคุณเช่นกันครับสำหรับการมาทักทาย...

ร่วมเรียนรู้และพัฒนาตัวเราผ่านมิติแห่งจิตวิญญาณนะครับ...

 

"มิติจิตวิญญาณ"...หากว่าไปนั่นน่ะไม่ได้มีความสัมพันธ์ว่าต้องเป็นพุทธศาสนาเสนอไป จริงๆ แล้ว จิตวิญญาณ...นั้นเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับความเป็น "ชีวิต" สิ่งใดไม่ใช่สิ่งมีชีวิตสิ่งนั้นก็ไร้ซึ่งมิติจิญญาณ เช่น โต๊ะ เก้าอี้ รองเท้า ถุงเท้า...นั่นน่ะก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตและก็หาจะมีจิตวิญญาณไม่

หากว่าพิจารณาอย่างลึกซึ้งแล้ว...จะพบว่า

ในทุกศาสนา...ต่างมีหนทางให้ผู้คนได้เคลื่อนเข้าไปสู่การเรียนรู้ในเชิงจิตวิญญาณ ซึ่งหนทางแห่งการเรียนรู้นั้นได้แตกต่างกันไปตามเบ้าหลอมแห่งความคิดความเชื่อ

สำหรับ "พุทธ" นั้น ดั่งมีความหมายเพียงสั้นๆ ว่า "ตื่นรู้"...เท่านั้นเอง

นั่นก็คือ...การได้เตือนให้ผู้คนได้สติเพื่อตื่นขึ้นมาเพื่อรู้ตัวตามจริง และดำรงชีวิตตามความรู้ตัวนั่นเอง

Zen_pics_007 

555 ขออภัยค่ะ...ย้อนกลับมาดูความเห็นของตัวเอง

แล้วก็นึกได้ว่า จริงๆ แล้ว "โต๊ เก้าอี้ หรือวัตถุต่างๆ" ต่างเป็นร่องรอยของมิติจิตวิญญาณที่ได้ถูกทำลายไปแล้ว...

อืม... บันทึกนี้ของคุณดิเรก...เยี่ยม หนักแน่น...ดูตกผลึกดีจัง

 

มื่อใดที่เราให้เวลาในการลุ่มลึกกับตัวเอง..ไม่เพียงแต่เราจะเข้าใจตัวเองแล้ว..เรายังเข้าใจทุกสรรพสิ่งอีกด้วย..

เห็นด้วยมากๆค่ะ..^^

บันทึกนี้..ของคุณดิเรกทำให้คิดถึงเจค็อบ..และอยากแนะนำให้รู้จักเค้าที่บันทึกนี้ค่ะ..

ครับ... P คุณ Ka-Poom

ใช้โอกาสแห่งการเรียนรู้ในครั้งนี้ ได้เรียนรู้ภายในตัวเราไปด้วยครับ...

เรียนรู้เพื่อแสวงหาความพอดีเพื่อ "ความสมดุลย์" นะครับ...

ขอบคุณมากครับ...

ครับ... P คุณครูแอ๊ว

ตามไปรับข้อคิดดี ๆ ของ เจค็อบมาแล้วครับ...

ขอบคุณมากครับ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท