ช่วงบ่ายๆ นักศึกษาป.โทจากเจ้าคุณทหารลาดกระบัง นำผลงานที่ทำวิจัยเรื่อง “ของเล่นเด็กอีสาน” มาให้พิจารณาผลงาน ผมชอบใจเจ้าหนุ่มน้อยโคราชคนนี้มาก แกมุ่งมั่นเอาจริงกับการทำวิทยานิพนธ์ ในการตระเวณหาความรู้พื้นถิ่นที่ซุกซ่อนอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ทั่วทั้งอีสาน เมื่อหลายเดือนก่อนแกก็มานั่งคุยซักถาม ตอนเด็ก ๆ ผมเคยเล่นอะไร มีเครื่องเล่นอย่างไร.. ทำให้ผมย้อนยุคไปเมื่อเมื่อครั้งยังเป็นเด็กบ้านป่า พ่อแม่ก็ลำบาก ทำไร่ ทำสวน ห่างไกลความเจริญ สมัยเด็ก ๆ ผมก็เล่นขี่ควายไปอาบน้ำ ตีผึ้ง โดนผึ้งต่อยตาบวม แอบล้วงก้นแม่ไก่เพื่อดูว่าไข่มันออกมาได้ยังไง ดักบ่วง ต่อนกคุ้ม เอาน้ำกรอกรูหนู โหนเถาวัลย์แปลงกายเป็นทาร์ซาน ขุดแย้ ทำบ่วงคล้องกิ้งก่า เลี้ยงนกขุนทอง เดินตามผู้ใหญ่ไปยิงไก่ป่า เคยหารังไก่ป่าเจอด้วยนะ จะเห็นว่าผมไม่เคยมี เครื่องเล่นอย่างเด็กสมัยนี้ ทำบาปเสียส่วนใหญ่
เจ้าหนุ่มคนนี้ไปพบปะผู้เฒ่าผู้แก่ในชุมชนต่าง ๆ ประมาณฯ 10-12 คน
สัมภาษณ์แล้วก็เอาข้อมูลที่ได้มาเขียนเป็นรูปการ์ตูน
เที่ยวสอบถามว่าคนโน้นคนนี้ เคยเล่นเคยสนุกๆอย่างไรบ้าง
แล้วแกก็เอาภาพรวมทั้งหมดมาออกแบบเป็นของเล่นตามสไตล์ใหม่แบบผสมผสาน
(สิ่งประดิษฐ์ที่นักศึกษาออกแบบ)
สิ่งประดิษฐ์ที่ได้ เป็นแมลงลักษณะต่าง ๆ หลายท่าทาง
ก็ดูเข้าท่าดี นำไปตั้งโชว์เป็นของที่ระลึกได้
ถ้าเด็กจะเล่นก็ ถอดชิ้นส่วนประกอบเข้าใหม่ได้
วิทยานิพนธ์เรื่องนี้จะเสนอในรูปเล่มของหนังสือการ์ตูน
หน้าปกวาดเป็นภาพรวมของผู้คนที่ไปสัมภาษณ์
มีภาพผมอยู่ในนั้นด้วย
ลองสังเกตดูนะครับ ว่าไผคือผู้เขียน อยู่ลำดับตรงไหนในภาพ
ท่านใดทายถูกจะมีรางวัลด้วยนะ จิบอกไห่
(ด้วงเจาะตอตาล สีสวยแปลกๆ)
ผมขนคอมฯ โกโรโกโสไปให้ร้านซ่อมในตัวอำเภอบำบัดทุกข์บำรุงสุขให้ แหมรวดเร็วทันใจจริง ๆ คอมฯ 3 เครื่อง ใช้เวลาชำแหละ 3-4 ชั่วโมงก็เรียบร้อย ซื้อเม้าท์มาอีกตัวหนึ่ง ทั้งหมดจ่ายไป 880 บาท ทำไมมันราคาย่อมเยาเหลือเกิน เอามาแล้วทดลองใช้ได้ดีเชียวแหละ เพียงแต่ยังมีบางโปรแกรมที่เขาเติมมาให้ยังใช้ไม่เป็น กับอีกเรื่องหนึ่ง ยังเสียบสายลำโพงต่างๆไม่ถูก เสียง DOLBY HOME THEATER ยังใช้ไม่ได้ ไม่ยังงั้นจะเปิดเพลงที่รอกอดส่งมาในเจ๊าะแจะให้นกยูงเต้น!..
ไหนก็ไหนก็ไปตัวอำเภอแล้ว จึงแวะร้านจำหน่ายเครื่องใช้ไฟฟ้า ติดต่อให้เขามาเปลี่ยนจานสัญญาณรับดาวเทียมจากจานแดงๆเล็กๆ มาเป็นจานสีดำใหญ่ขึ้น รับช่องสัญญาณทีวีประเทศเพื่อนบ้านได้ด้วย ลองเข้าไปชมรายการทีวีลาว-เขมร-เวียตนาม ฯลฯ เจอหนังจีนพากษ์ภาษาเขมร อิอิเลยละครับ ผมสังเกตว่าทีวีต่างจังหวัดจะคมชัดกว่าทีวีที่เคยดูในกรุงเทพ เปิดไปเจอช่องขี้โม้ข้ามชาติ คุยฉิ-หายเลยไอ้หมอนี่ ด้านทั้งความคิด-คำพูดและการกระทำ เลยเปลี่ยนช่องไปดูรายการตลก ช่วยลบภาพห่วยๆออกจากความรู้สึกได้บ้าง
เมื่อโลกเทคโนโลยีเป็นเช่นนี้ ก็คิดต่อ ..บัดเดี๋ยวนี้รัฐฯลงทุนเรื่องการสื่อสารทันสมัยครบถ้วนทุกสาขา จะอยู่ที่ไหนในผืนแผ่นดินไทยก็สามารถเรียนรู้ได้อย่างสบาย ทำไมต้องไปกระจุกเป็นปลากระป๋องอยู่ในกทม. ถ้าใครตระหนักในเรื่องนี้ควรหาทางผ่องถ่ายย้ายตัวเอง แทนที่จะเดินหน้าบุกกรุง ก็ควรหาทางเลี่ยงกรุง หรือค่อย ๆ ถอยออกจากเมืองหลวงซะ อย่าไปอาลัยอาวรณ์กรุงเทพเมืองฟ้าอมรนักเลย.. รถติดเป็นตังเม ไปไหนเจอแต่ม๊อบบ้าๆบอๆ อากาศก็เน่า อาหารการกินก็lสะสมมลพิษไว้ฆ่าตัดตอน ป่วยตามกันโครมๆ ทำให้ชีวิตไร้สาระเพิ่มขึ้นทุกที ไปไหนนั่งรถคลานยังกะหนอน ยังจะคิดว่าตนเองเก่งกาจนักหรือ คนเป็นหนอนมันก็ไอ้แค่นั้นแหละ หาทางออกมาเจอโลกที่ยังสดใสสดชื่นกันเสียบ้าง เดี๋ยวจะหาว่าหล่อไม่เตือน..
เล่าถึงลูกกรุงลูกทุ่งแล้วคิดถึงครูอึ่ง อุ้ยสร้อย น้าอึ่ง
ติดตามอ่านเรื่องที่อุ้ยเขียนตอนพานักศึกษาลงพื้นที่
ทำให้เห็นว่าอุ้ยเข้าสู่กระบวนการสอนสูงขึ้น ๆ
“เปิดห้องเรียนสู่โลกกว้าง ให้ทุกอย่างเป็นครู”
“ระบบสุขภาพเชิงรับไม่พอ ต้องมีระบบสุขภาพเชิงรุกด้วย”
รุกอย่างไร? อันดับแรกต้องลุกจากเก้าอี้ นะสิครับ
เมืองไทยตั้งหน้าตั้งตารับเละ
“ขยายโรงพยาบาล-เครื่องมือ-บุคลากร” (เท่าไหร่ถึงจะพอ)
ถ้าทำอย่างของพม่า ตามที่อุ้ยเคยเล่าจะเข้าท่ามาก “วัดครึ่งหนึ่ง กรรมการครึ่งหนึ่ง”
ของเราคิดแต่จะเหมาโหล แถมยัง “เรื่องของข้าใครอย่าแตะ”
ควรคิดทำเรื่ืองสุขภาพองค์รวม “เอาเรื่องทุกข์-สุข-มาบริหารไว้ใกล้ชิดกัน”
เอาผู้คนในสังคมมาเป็นเจ้าภาพร่วม
แปลงเรื่อง “ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ”
มาเป็น"ดูแลป้องกันโรคเป็นลาภสุดประเสริฐ"
กระทรวงสาธารณสุขกำลังชวนคิดแผนเรื่อง “เขตพื้นที่สุขภาพ”
เรื่องนี้จะตรงประเด็นสอนให้นักศึกษาพยาบาลตระหนักถึง “บทบาทนอกโรงพยาบาล”
เป็นหน้าที่ที่ 2 คือ “การดูแลสังคม แทนการลอยเพ ปล่อยให้ป่วย แล้วรอรักษาตอนจวนจะเข้าโลง”
กระบวนการนี้คงเป็นไปอย่างที่อุ้ยพานักศึกษาลงไปเจาะใจชุมชน
คงได้เห็น “บ่อเกิดของเพทภัย ปัญหาที่โยงกันยุบยับ แถมยังเหนียวอย่างกับตังเม”
ถ้ามองมุมต้นทางชัด ๆ เราจะตระหนักถึงมูลเหตุที่ไปออกฤทธิ์ปลายทาง
“เป็นพยาบาลอย่างไรถึงจะมีความสุข” ไม่ใช่พยาบาลก็ป่วยใจพอ ๆ กับคนไข้!
เดือนมีนาคม (ยังไม่กำหนดวัน คาดว่าจะเป็นช่วงปลายเดือน) คณาจารย์คณะพยาบาลจากมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี (กำลังก่อตั้ง) ว่าที่คณบดีจะชวนอาจารย์รุ่นบุกเบิก 15 ชีวิต มาเยี่ยมมหาชีวาลัยอีสาน ขอมา2วัน1คืน ชุดนี้เป็นคุณพยาบาลล้วนๆ แต่ก็ไม่แน่หรอก บางทีอาจจะมีอาจารย์คณะอื่นมาแจมด้วย ไม่ทราบว่าทางเชียงใหม่เคยชวนคณาจารย์ลงพื้นที่อย่างนี้บ้างไหม? วิชาจูนใจให้กันนี่สำคัญและสนุกนะครับ คุยนอกโต๊ะนอกงานได้ความสนิทสนมเป็นกันเอง เพราะหมู่นี้ชักจะมีการบริหารพระเดชมากกว่าพระคุณ ชอบชี้นิ้วออก แต่ไม่เคยชี้เข้าหาตัวเอง พอเขียนเรื่องนี้ผมนึกถึงอุ้ยปริ๊ด!เลย เกี่ยวกับโครงการที่อุ้ยจะมาหมกตัว คุ้ยหากึ๋นของมหาชีวาลัยอีสาน จะเห็นว่ามีเซียนมาประดาบไม่เว้นวาย.. วันนี้จะมีนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี ที่พระอาจารย์แพนด้าเคยสอน มาขอคุยด้วยตอนบ่าย จะว่าไปแล้ว มหาชีวาลัยอีสาน “คือสนามยิงปืนความรู้ความคิดนะอุ้ย”
ถ้านายถามว่า อุ้ยจะไปทำอะไรที่นี่
ก็บอกว่า..“มาหาเรื่องไปโม้นะสิคะ”
เอาไว้อุ้ยมาจะชวนปลูกต้นไม้ให้ระเบิดไปเลย
เราจะได้อยู่กับ“วิชาที่ว่าด้วยความผาสุก และปกติสุข”
หมายเหตุ:
คุณหมออำพล จินดาวัฒนะ ส่งหนังสือที่ท่านเขียนตอนเป็นเลขาฯรัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุขมาให้ อ่านแล้วสนุกมาก อยากให้อุ้ยอ่านต่อ จะส่งไปรษณีย์ไปให้นะครับ
สวัสดีครับท่าน...ผมเคยวาดการ์ตูนอยู่บ้าง เลยนำผลงานมาฝากอาจารย์ขอรับ
สวัสดีตอนเช้าครับพ่อครับ
เห็น นศ. ทำงาน thesis ด้วยความสุขเเล้ว ดีใจ ภูมิใจเเทนสถาบันเเละอาจารย์ที่ดูเเลครับ ส่วนใหญ่ ที่เจอ Thesis ก็เป้นยาขม ทำแบบให้เสร็จให้จบ
ภาพวาดก็ดูมีชีวิตชีวามากนะครับ มองออกเลยว่า ผู้เฒ่าใส่เเว่น ที่ยืนต้องใช่คุณพ่อเเน่ๆเลยนะครับ :)
เรื่องหัวข้องานผมใกล้จะงวดเเล้ว มีเวลาดีๆ จะขอเข้าไปปรึกษาพ่อ ปรึกษา ดร.เเสวง ครูแฮนดี้ ที่สวนป่าครับผม
วาดเก่งนะครับพ่อ..
เดี๋ยวมีเอาไปทำหุ่นออกทีวีบ้างหรอก 555
มาชมพ่อครูขาเป็นการ์ตูนค่ะ
มองยังไม่ค่อยออก ประมาณว่าตัวจริงหล่อกว่า ;)
" เรื่องสุขภาพอยู่ที่ใจ หาใช่อายุไม่
ยังเห็นนกยูง เต้นเพลงกอดค่ะพ่อขา ;)
ทายกันสนุกไปเลยนะครับ อิอิ
ขอบคุณครับ
KRUPOM
สุขสันต์ทุกวันนะครับ
สวัสดีครับ ครูบาฯไม่ว่าจะเป็นอะไร มีคุณค่าเสมอครับ
เรียนอาจารย์ kukiat
ไม่ทราบว่าอาจารย์เขียนและพิมพ์การ์ตูนไว้บ้างไหมครับ
เอก จตุพร จะมาท่องอีสานเดือนไหน ละ
พ่อครูครับ อุ้ยจะมาเดือนไหน คณะพยาบาลมาก่อนใช่ไหมครับ...