ทหารบุกหรือจะบุกทหาร?


นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่การทำงานของหน่วยงานรัฐต่างกับเอกชนโดยสิ้นเชิง จะขยับจะทำอะไรแต่ละที ต้องมีขั้นตอน เปลืองทรัพยากรในการแทงเรื่องไปมาหลายตลบ อุตส่าห์ได้รับการอนุมัติแล้ว ขอบข่ายขอบเขตก็มักจะไปติดเรื่องยิบเรื่องย่อย กว่าจะได้ลงมือทำ งานก็จืดชืดหมดรสชาติไปแล้ว

 

 

โครงการความร่วมมือ

 

นั่งทำงานอยู่ดี ๆ มีน้องมาตาม “พี่ปูครับมีทหารมาบุกครับ!”

 

ปรากฎว่าเป็นนายทหารมาขอเข้าร่วมทำโครงการกระตุ้นเตือนเรื่องความจงรักภักดี ปลูกจิตสำนึกเรื่องบทบาทหน้าที่ให้แก่เยาวชน ในปีการศึกษาหน้า ตามนโยบายทหารเป็นมิตรกับประชาชน โดยจะขอมาพูดหน้าแถวด้วยเพียงวันละ 5-10 นาที

 

“ได้เลยค่ะ”

“โห… อาจารย์ให้คำตอบได้เลย ไม่ต้องรอปรึกษาท่าน ผอ.ก่อนเลยเหรอครับ” 

“ก็จะเสนอเรื่องให้ตามขั้นตอนนะคะ แต่ให้คำตอบจ่าไปได้เลยแล้วกัน

เอ แต่ไหน ๆ จะทำแล้ว ทำไมไม่ทำหลักสูตรให้เลือกอย่างหลากหลายไปเลยล่ะ หลักสูตรเสริมสร้างความสามัคคี หลักสูตรเสริมสร้างบุคลิกภาพ หลักสูตรรู้จักเขารู้จักเรา หลักสูตรปลูกจิตสำนึก หลักสูตรการฝึกความอดทน ระเบียบวินัย หลักสูตรเรียนรู้การอยู่ร่วมกัน หลักสูตรการดำรงชีพ ฯลฯ

แล้วจัดอบรม จัดค่าย จัดฝึกเป็นช่วง ๆ ไปตลอดปี จะจัดพักค้างแรมที่นี่หรือจังหวัดใกล้ ๆ นี่ก็ได้  โครงการดี ๆ ผู้ปกครองสนใจและน่าจะให้การสนับสนุนอยู่แล้วล่ะค่ะ  

แล้ววัดประเมินผลให้เห็นน้ำเห็นเนื้อเพื่อปรับปรุงพัฒนาหลักสูตรแล้วนำไป ปรับใช้ต่อไป อาจารย์จะจัดส่งทั้งครูทั้งเด็กเข้าร่วมให้มันฮึ่มฮั่มไปเลย ไม่เชื่อลองดูซิ่”

 

ผู้จ่าทั้งหลายทำตาปะหลับปะเหลือก แค่มาขอทำโครงการร่วมนิดเดียว

ไอ้โรงเรียนนี้มันบ้าพลังสิ้นดี

เดี๋ยวจะกลับไปฟ้อง เอ๊ย ไปปรึกษา ผบ. ว่ามีงบหรือแผนงานรองรับอยู่หรือเปล่า

“ก็แค่แนะนำสิ่งที่เราทำเป็นประจำ อยู่แล้วนะคะ เห็นชอบเห็นควรอย่างไรก็ลองไปเสนอดู แต่ขอให้คำนึงด้วยว่าเด็กวัยรุ่นอย่างนี้ ถ้ากิจกรรมไม่จ๊าบ วิทยากรไม่เจ๋งโดนใจพอก็อาจจะลำบากหน่อย”

 

ครูปูเห็นว่านี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่การทำงานหน่วยงานรัฐต่างกับเอกชนโดยสิ้นเชิง

จะขยับจะทำอะไรแต่ละทีต้องมีขั้นตอน เปลืองทรัพยากรในการแทงเรื่องไปมาหลายตลบ

อุตส่าห์ได้รับการอนุมัติแล้ว ขอบข่ายขอบเขตก็มักจะไปติดเรื่องยิบเรื่องย่อย

กว่าจะได้ลงมือทำ งานก็จืดชืดหมดรสชาติไปแล้ว

นี่พูดตามประสาคนวงนอก ที่รู้น้อยด้อยประสบการณ์นะคะ

ไม่รู้คนวงในเขาจะว่าอย่างไรกันบ้าง

เท็จจริงเป็นเช่นไรวานบอกทีเน่อ ปี้ ๆ น้อง ๆ เอ๊ย… :P

 

ผู้จ่าเปลี่ยนเรื่องไปเล่าประสบการณ์จากการไปรับหน้าที่ใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้มา

แหม ฟังแล้วปวดเฮด เหมือนเ่ล่นงูกินหาง ที่แทงไปจุดไหนก็อึ้งกิ่มกี่อนุเสาวรีย์ชัยฯ ได้ทั้งนั้น

ว่าแล้วก็วกกลับมาอีก  

“เด็กสมัย นี้นี่แย่จริง ๆ ขาดจิตสำนึก คุณธรรมจริยธรรมน้อย สู้สมัยเราไม่ได้เนอะอาจารย์เนอะ 

(ใคร ไปบอกตะเองเหรอ ว่าเราหน่ะรุ่นเดียวกัน หือ?)


“ก่อนจ่าจะพูดถึงเด็ก พูดถึงครูกันก่อนดีไหมคะ จ่าว่าสภาพการณ์ของครูบ้านเราเป็นอย่างไร ได้รับเกียรติ ได้รับการดูแลเพียงพอแล้วหรือยัง จะให้ครูสอนเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงแต่ในมือครูถือแต่ซองใบทวงหนี้เนี่ยะนะ  จะให้เด็กมีจิตสำนึก รับผิดชอบ ต้องตามไปดูก่อนว่าแล้วครูหน่ะ มีคุณลักษณะ หรือความรู้ความเข้าใจ มีการบริหารจัดการชีวิตตามแนวคิดนั้นแล้วหรือยัง  มีกิน มีกำลังใจ มีเกียรติไหม

แล้วครอบครัวล่ะเป็นเบ้าหลอมเป็นกำลังสำคัญแล้วหรือยัง หรือมีแต่ผัวเมียที่ยังทะเลาะกันไม่เสร็จ ยืนเด็ดใบไม้ทีละใบ เลิก-ไม่เลิก-เลิก-ไม่เลิก  เลยหันมาพาลใส่ครูว่า ฉันเสียตังค์แล้วครูก็ช่วยอบรมลูกให้หน่อยแล้วกัน ส่วนฉันนั้น ไม่ต้องมาคาดหวัง ไม่มีเวลา

แป่ว!

พาลูกมาสมัครเีรียนแต่ละคนแยกไม่ออกว่าใครลูกใครแม่ สายเดี่ยวเีสียวหลัง แปร๊บบบ…

ให้แต่รีโมทลูก จะดูอะไร เปิดช่องไหน รับอะไรเข้าไปบ้าง ไม่รู้ รู้แต่ว่าเบาใจแล้วเฟ๊ยลูกเรานั่งเฝ้าอยู่แต่หน้าจอ ไม่ซนเลย!

เหมือนพวกข้าราชการอย่างจ่าหน่ะ รักเกียรติ รักชาติ รักศักดิ์ศรี ก็ยังอุตส่าห์มีเนอะไอ้ที่รับเล็กรับน้อย นี่ยังไม่ต้องพูดถึงบรรดาทั่น ๆ ผู้ทรงเกียรติที่เคารพในรายการถ่ายทอดสดทางทีวียี่ห้อแสลงใจหรอกนะ

แต่ละภาคส่วนในสังคมเรายังโหยหิว ไม่รู้วิธีเติมเต็มให้กับส่วนที่เว้าแหว่งของตัวเองกันอยู่เลย

แล้วจะไปพูดเรื่องจิตสำนึกต่อส่วน รวม คุณธรรมจริยธรรมที่ต้อง ใช้ใจสูง ๆ ไปเือื้อมเนี่ยะนะ

จ่าเห็นหรือยังว่าเราล้มครืนกัน ทั้งองคาพยพ

นี่ไม่ใช่เรื่องของเด็กอย่างเดียว แล้วซะแล้วล่ะม๊าง จ่า”


ว่าแล้วไอ้เจ้าน้องเสื้อเขียว ก็แอบมาสะกิด หงึก ๆ พร้อมทั้งกระซิบอย่างแผ่วเบาว่า

 

“พี่ปูครับ ตกลงนี่ทหารเขาจะบุกเราหรือเรากำลังบุกทหารกันแน่ครับพี่”

 

“เออ ๆ พี่รู้แร่ะ ขอบใจนะ”

 

(ดู๊ ดู ดู มันฉลาดเตือน)

 

“โอเคนะคะจ่า ยังไงแล้วก็รีบประสานมาแล้วกัน สวัสดีค่ะ”

 

 


หมายเลขบันทึก: 349097เขียนเมื่อ 2 เมษายน 2010 19:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม 2012 23:25 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (30)

มาคราวนี้ มีเรื่องสนุก ๆ  มาฝากถึ่เลยนะศิษย์น้อง

อากาศร้อนอบอ้าว ได้อ่านเรื่องราวแบบนี้ก็คลายร้อนได้เหมือนกันนะเนี่ย

อิ...อิ..อิ...ยิ้มค้างมาจากบันทึกก่อน  เห็นหัวเรื่องก็ยิ้มไว้ก่อน  แต่พออ่านก็รู้สึกยิ้มไม่ค่อยออกแทนนายทหารแล้วซิ  เจอใครไม่เจอ 5555+ โดนซะ

สวัสดีครับ ครู ปู

หายไปนานคิดถึง

หวางนี้ไม่มีใครส่งอาหารมาให้ครับครู

อิ อิ พี่สาวจ๋า ไม่อยากจินตนาการว่า หนุ่มๆทหารทั้งหลายคงหูชา ไปเลยล่ะสิค่ะเนี่ย

จะรอติดตามตอนต่อไปค่ะ นายทหารมางานเดียว โรงเรียนได้งานทั้งปีเลยนะคะเนี่ย แจ๋วจริงๆค่ะพี่ ซูฮก ๆ

แล้วพี่สาวไปฟิลิป มาเป็นไงบ้างเอ่ย

มีคนคิดถึงอยู่นะคะ

สบายดีนะคะน้องปู

  • สวัสดีค่ะ พี่ครูอิงจันทร์  คิดถึงเช่นกันค่า ฮ่าๆๆๆ เผอิญมันมีเรื่องมันส์ ๆ เข้ามาติด ๆ กันนะค่ะ เลยคัน อยากเขียนบันทึกขึ้นมา ช่วงนี้ยังไม่อยากทายาแก้คันอ่ะค่ะ กลัวเขียนบันทึกไม่ออก  เหอ เหอ
  • สวัสดีค่ะ บังวอญ่า โถ ไม่มีใครส่งอาหารไปเลย ท่าทางจะผอมลงไปหลายกิโลแล้วสิคะ ^_^  ขอตามมาส่งความสุขแล้วกันนะคะ ยิ่งตอนนี้โรงเรียนใกล้เปิดแล้ว เริ่มยุ่งอีกแว๊ววววคร๊าบบบ
  • เ้จ้าน้องปูจ๋า เออ จริงด้วย พอปูพูดเรื่องฟิลิปปินส์ขึ้นมานึกขึ้นได้ว่ายังไม่มีเวลาบันทึกเลยอ่ะ โฮ่ย ทำไงดี :(
  • คิดถึงเช่นกันค่าา พี่ประกายขา เพิ่งกลับจากสวนป่าล่ะค่ะ เมื่อไหร่จะได้เจอกันอีกน๊อ...
  • สวัสดีค่ะ พี่ปรีดา โรงเรียนเปิดหรือยังคะ เลี้ยงกันเมื่อไหร่อย่าลืมชวนน้องชวนนุ่งเน่อ คิดฮอด คื่อกั๋น ล่ะ ค่าาาา :)

สรุปว่า....

บุกทหาร ... มากกว่านะคะ

คิดถึงมากมายหลายกระบุงโกย...ไม่ไหวค่ะ

(^___^)

สวัสดีค่ะ

  • มาอ่านบันทึกมันส์ๆๆๆ ค่ะพี่ครูปู
  • แหม.. เล่นเอาทหารงงเลยนะคะ
  • แต่สิ่งที่พี่ปูกล่าวมาทั้งหมดก็น่าคิดนะคะ
  • ขอบพระคุณที่นำบันทึกสร้างสรรค์มาแบ่งปันนะคะ.

คิดฮอด  จังเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย

คื่อกั๋นล่ะเจ้า ป้ากระติก

กำลังหัวฟูหวีไม่ลงเลยอ่ะค่ะ

มาจุดประกาย

มากระชากความคิด

มาสร้างความตระหนักให้เราเข้าใจ

และรู้เกือบจะซึ้ง

จนเราคึกคักๆ

จนเรากระหายใคร่รู้

จนเราพบโลกใบนี้

แล้ว...ก็หายไป

อยากบอกให้รู้

ว่าคิดถึงๆๆๆ

ฮาเลย พี่สาวปู เป็นยิ่งกว่า หัวฟู แบบหวีไม่ลงกันเลยเชียว ๕ ๕ ... ลูกสาวพ่อครูบา แต่ละคนนี่ ๕ ๕ ได้ใจรักไปเต็มๆ ;) คิดถึงค่ะ

พี่สาวปู  รักษาสุขภาพ อย่าโหมงานหนักมากนะคะ ไว้ดีเดย์ ๗ ส.ค. กลับมาส่งข่าวดีๆ นะคะ ;)

  ดอกหน้าแมว มาร้องเหมียว ๆ ว่า คิดถึงอย่างแรง อย่าลืม สิงห์ ๗ นี้ ;)

ขอบคุณค่ะพี่ครูต้อย ^_^

แหม อ่านคอมเมนท์พี่แล้ว รู้สึกอายเลยวุ๊ยส์

เผอิญหนูมันอารมณ์ศิลปิน จะเขียนก็ต่อเมื่อมีอารมณ์อ่ะค่ะ ฮิ๊ว...

เท่ชะมัดเลยเรา

:P

ช่วงนี้งานเข้ายาววววว เลยค่ะ อย่างไรแล้วจะพยายามนะคะ

ด้วยความเคารพค่ะพี่

 

ว่าแต่... ทำไม มือถือพี่โทรไม่ติดเลยค่ะ

ใครติดต่อพี่ครูต้อยได้ บอกหน่อยสิคะ

หนูมีเรื่องปลูกป่าชายเลนมาอีกแล้วค่ะ

 

 

ขอบคุณน้องสาวตัวเล็ก ชื่อฝาแฝดของพี่คนนี้เสมอนะจ๊ะ เจ้าน้องปู ^_^

ขอบคุณสายใยอุ่น ๆ ที่น้องฝากมาให้ทุกที่ และทุกที

ถึงจะไม่ค่อยวาง แต่รับรู้ได้ตลอดเลยค่ะ

ขอบคุณ และขอบคุณนะคะน้อง

อย่างนี้นี่ พี่คงต้องตอบแทนน้องด้วยการลากไปสวนป่าด้วยกันซักทีนุงแล้วม๊างงงง...

กั่กๆๆๆ

take care จ้า

...deeply appreciate what you've done to me... :)

สุขสันต์วันเกิดคะ น้องสาว

มีความสุขมาก ๆนะคะ

สวัสดี ครับ ครูปู

แวะมาเยี่ยม และมาอ่านบันทึกดี ด้วย อารมณ์คล้อยตาม นะครับ

...

มีเวลา แวะมาฝากบันทึกไว้ให้อ่านอีก นะครับ

..

มีบันทึกหนึ่งที่น่าอ่านมาก ๆ อยากให้แวะมาอ่านด้วย นะครับ

ชีวิตที่ดาวพระศุกร์ต้องยอมเรียก....พี่

มันต้องอย่างนี้ ครูปู ขอโทษทีที่หายไปนาน

ตามหามาจนพบ ก็ได้อ่านวีระกรรมเรื่อง "ครูปูลุยทะหาร..."

ครูอย่างราต้องมีศักดิ์ศรี ไม่ใช้ให้ใครมา ชวน(หลอกใช้)ให้ทำอะไรก็นึกจะเชิญชวน พองานเสร็จ ครูก็อยู่อย่างเก่า สิ้นปีสอบเด็ก ผลสัมฤทธิ์ไม่ได้ดังที่หมายก็ว่าครูไม่สอน,,,,, เด็กไม่ดี ทุกคน ทุกภาคส่วนก็โทษแต่ครู.......

อ่านวีระกรรมครูปูแล้ว อยากเห็นกับตา......

เอาสู้เขา มาเอาใจช่วย

เก่งจริงนะ..ตัวแค่นี้...

ที่แท้เกิดเดือนสิงห์นี่เอง...

มีความสุขมากมายนะครับ..

ชมภูหน่อยไหม..^^

 

ขอบคุณค่ะพี่ไก่ประกาย อิอิ เราอวยพรกันทุกทางเลยเนอะ ^_^

 

ตามไปตอบมาแล้วนะคะ คุณแสงแห่งความดี

ขอบคุณที่มอบความอิ่มเอมใจอีกเรื่องนึงในชีวิตให้ครูปูนะคะ

 

สวัสดีค่ะ คุณ Todsapol

  • อิอิ อ่านความเห็นนี้แล้ว รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ ค่ะ
  • ว่าเป็นครูหน่ะ มันต้องรักศักดิ์ศรีและเข้าใจปัญหาในภาพรวมจริง ๆ ค่ะ
  • ไม่งั๊นจะไปแก้อะไรได้
  • ใครเป็นลูกศิษย์เรา ก็ซวยแย่ดิ่ค่ะ
  • อิอิอิ
  • สบายดีนะคะ ไม่ได้คุยกันเลยค่ะ
  • ถ้าคิดถึงกันแล้วอย่างไร ครูปูอยู่ ที่นี่ นะคะ

จ๊ากกกกส์ ทั่นปรีดา ปีนต้นไม้ใส่สูทอีกแล้ว

ใครก็ได้มาสอย เอ๊ย มาเชิญท่านลงหน่อยเร๊ว... อิอิอิ

ขอบพระคุณค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ปู

ยังคิดถึงเหมือนเดิม หายไปมากๆๆๆๆๆๆๆ วันนี้มีเวลาเลยแวะมาเยี่ยมพี่คนเก่ง จ้า

จ้า คิดฮอดเช่นกันเน่อ พี่ก็ไม่ค่อยมีเวลาเหมือนกันค่ะ มัวแต่หาเรื่องชาวบ้านเขา เหมือนในบันทึกอ่ะ หุ หุ หุ

 

ว้าว วันนี้ฤกษ์งามยามดีที่สุด พี่สาวปูมาบุกแล้ว เย้ ดีใจๆ ได้ข่าวไวๆ ไกล ๆ เห็นแว้บๆ

ว่ามีหนังสือพี่สาวออกวางแผง เอ ชื่ออะไรนะ แบบฮาๆ ตลกๆ นะ ๕ ๕ ... ส่งกำลังใจเช่นเคยค่ะ

ไม่ได้อ่านเรื่องสนุกๆมานานแล้ว อ่านแล้วขำกลิ้งเลยครับ

คุณครูปู น่าจะไปเป็นนักเขียน

คนคงติดตามอ่านกันเกรียว

เขียนบ่อยๆ ก็แล้วกัน

อ่านไปยิ้มไปครับ

พยายามเข้าไปบุกในเอฟบี แต่สัญญาณไม่แรงพอ เลยมาฝากไว้ที่นี่ค่ะ

 สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะคะ พี่สาวคนดีที่หนึ่งเลย :) ด้วยฮักอย่างแรง

ครูปู.....อยู่ที่ไหน คิดถึงที่สุด ส่งข่าวบ้างครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท