โปรแกรมเรียนรู้ผ่านการปฏิบัติเพื่อเสริมศักยภาพจิตอาสา(2)

วันนี้ผู้เขียนขอเขียนต่อจากบันทึกนี้นะครับ วันนี้อยู่กับพี่ครูต้อย พี่มด และเจ้าหน้าที่ที่น่ารักขยันทำงานของโรงพยาบาลสมุทรสาคร เจ้าที่หน้าของเทศบาลตำบลนาดีและผู้ป่วยที่จะเป็นจิตอาสาเรื่องเบาหวาน

เมื่อวานตอนทำ deep listening หลังจากที่ผู้เขียนเล่นเกมเพื่อดึงความสนใจกลับมาสู่การการดำเนินกิจกรรม ตอนแบ่งกลุ่มพบว่ามีพื้นที่ค่อนข้างน้อย (หลังจากทำAAR มีเจ้าหน้าที่แสดงความคิดเห็นด้วยเช่นกัน) เสียงในแต่ละกลุ่มไปรบกวนผู้ที่กำลังคุยกันอยู่ แต่ผู้เขียนเองคิดว่าเป็นการฝึกที่ใช้ได้ถึงแม้นว่าจะเป็นการเริ่มต้น

ตอนสรุปกิจกรรมว่าได้เรียนรู้อะไรบ้างพบว่าได้ข้อมูลที่หลากหลาย พี่ครูต้อยเขียนสรุป mind mapping ได้อย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็แบ่งเป็น 4 กลุ่ม คือ อยู่ดี กินดี มีสุขและพอเพียง โดยให้ผู้ป่วยที่จะเป็นจิตอาสาได้เรียนรู้เรื่องของอาหารเช่นฐานกินดี ก็ได้เรียนรู้เรื่องอาหารในแต่ละหมู่ คนไข้เบาหวานควรกินอาหารประเภทใดบ้าง ในอัตราวันละเท่าไร เพื่อให้จิตอาสาได้ดูแลตนเองและนำไปช่วยเหลือผู้อื่นด้วย

ผู้เขียนชอบฐานนี้ เพราะเคยเห็นแม่ออกกำลังกาย ฐานนี้เป็นการออกกำลังกายด้วยยาง และฮูราฮูป ซึ่งเป็นการออกกำลังกายที่มีหลายท่ามาก ไม่ต้องใช้พื้นที่มากนัก เหมาะสำหรับคนป่วย ลองดูท่าการออกกำลังกาย เผื่อสมาชิกชอบจะเอาไปออกกำลังกายบ้าง

ฐานต่อไปเป็นฐานการดูแลเท้าของผู้ป่วยเบาหวาน ผู้เขียนชอบตอนทำ สปาเท้า (ไม่ใช่นวดหน้าด้วยฝ่าเท้านะ ฮา) มีท่าที่น่าสนใจ นอกจากนี้ยังได้เรียนรู้การดูแลรักษาเท้าในกรณีที่เป็นเบาหวาน

ฐานสุดท้ายเป็นที่หวาดเสียวของคนที่เป็นเบาหวานบางท่าน เนื่องจากเป็นบานเจาะเลือดเพื่อเช็คดูน้ำตาล เมื่อจิตอาสาเบาหวานออกไปชุมชนจะได้เจาะเลือดผู้ป่วยคนอื่นๆได้ นพ. สิทธิพร ห่อหริตานนท์ อยู่ให้ความรู้ในฐานนี้ด้วย

ในเวลาสุดท้าย น้องแม่สีได้ให้แต่ละกลุ่มสรุปว่าได้เรียนรู้อะไรบ้าง มีอะไรที่จะเอาไปทำต่อไป ผู้เขียนใช้โปรแกรมแต่งรูป สรุปกิจกรรมทั้งวันออกมาเป็น music video ว่าได้เรียนรู้อะไรบ้าง

เมื่อทำ AAR กันตอนที่กลุ่มจิตอาสากลับไปแล้วพบว่า

ตอนลงทะเบียนมีปัญหาเล็กน้อย เนื่องจากชื่อไม่ตรงกันคนที่มา พี่มดเลยเสนอว่าให้เช็คชื่อตอนที่อยู่บนรถ

กิจกรรมตอนที่มอบธงให้ผอ.หน้าโรงพยาบาลทุกๆคนตกใจและบอกว่าฉุกละหุกเกินไป พี่ต้อยบอกว่าต้องการให้ตื่นเต้น

กิจกรรม deep listening น้องเภสัชกรบอกว่าใช้เวลามากไป คำสั่งไม่ชัดเจนและมีพื้นที่สำหรับการคุยน้อย (ห้องแคบไป) เลยมีเสียงรบกวนคนข้างๆ

คุณแหม่มอยากให้ผู้เข้าร่วมประชุมเห็นว่า ผู้ป่วยจะต้องมีบทบาทที่ชัดเจนว่าเป็นจิตอาสาได้…