ความฝันอันสูงสุด
ความฝันอันสูงสุด
ขอฝันใฝ่ ในฝัน อันเหลือเชื่อ ขอสู้ศึก ทุกเมื่อ ไม่หวั่นไหว
ขอทนทุกข์ รุกโรม โหมกายใจ ขอฝ่าฟัน ผองภัย ด้วยใจทะนง
จะแน่วแน่ แก้ไข ในสิ่งผิด จะรักชาติ จนชีวิต เป็นผุยผง
จะยอมตาย หมายให้ เกียรติดำรง จะปิดทอง หลังองค์ พระปฏิมา
ไม่ท้อถอย คอยสร้าง สิ่งที่ควร ไม่เรรวน พะว้าพะวัง คิดกังขา
ไม่เคืองแค้น น้อยใจ ในโชคชะตา ไม่เสียดาย ชีวา ถ้าสิ้นไป
นี่คือ ปณิธาน ที่หาญมุ่ง หมายผดุง ยุติธรรม์ อันสดใส
ถึงทนทุกข์ ทรมาน นานเท่าใด ยังมั่นใจ รักชาติ องอาจครัน
โลกมนุษย์ ย่อมจะดี กว่านี้แน่ เพราะมีผู้ ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน
ยังคงหยัด สู้ไป ใฝ่ประจัญ ยอมอาสัญ ก็เพราะปอง เทิดผองไทย
เหตุใดผมจึงอัญเชิญเพลงนี้มาขึ้นบล็อกรึ ? ... สาเหตุมันก็เป็นอย่างนี้ครับ ท่านสารวัตร …
คือว่า.. เมื่อวันที่18 พ.ย. ผมได้มีการถกแถลงเรื่องงานกับรุ่นพี่คนหนึ่ง,อย่างเคร่งเครียด และมีอยู่ช่วงหนึ่งที่พี่ท่านคงจะเตือนผมด้วยความหวังดี แต่กลับทำให้ผมหวนคิดถึงเนื้อเพลงนี้ขึ้นมาในทันที ,ถ้าสถานการณ์อำนวยในตอนนั้น.ผมคงได้ร้องเพลงนี้ให้ท่านฟังไปแล้ว-[แหม เสียดาย เลยไม่ได้โชว์เสียง :( ] .. วันรุ่งขึ้น19พ.ย.ผมจึงแอบพิมพ์เนื้อเพลงนี้วางไว้บนdesktopของสำนักงาน -เผื่อว่าวันใดวันหนึ่งลูกพี่ผมอาจผ่านมาแถวๆหลังองค์พระปฏิมาบ้าง [อิ อิ :)]
ผมสามารถพิมพ์เนื้อเพลงทั้งหมดออกมาได้รวดเดียว โดยมีการร้องคลอเบาๆเป็นการตรวจสอบความถูกต้อง (ใครที่เห็นผมตอนนั้นอาจจะแอบหยันว่าผมเป็นคน “แปลกๆ”ก็เป็นได้) ส่วนการเน้นข้อความที่เห็นทั้งหมดนั้น ก็เป็นผลของความประทับใจที่ผมอยากจะสื่อสารกับลูกพี่นั่นเอง
ผมรู้สึกประทับใจกับเนื้อร้องของเพลงนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ฟัง และเริ่มหัดร้องตามอยู่บ่อยๆ ก่อนที่จะรู้ว่าเป็นเพลงพระราชนิพนธ์ เมื่อหลายปีมาแล้วครับ
ทำไมน่ะรึ? ก็เพราะระบบความเชื่อส่วนหนึ่งของผม ตรงกับเนื้อเพลงนี้นั่นเอง ... ผมเชื่อมานานแล้วว่าโลกมนุษย์น่าจะดีขึ้นเรื่อยๆได้ ถ้าคนแต่ละคนจะคอยสร้าง/ทำ”สิ่งที่ควร”โดยไม่ท้อถอย –ถึงแม้ว่าบางครั้งจะถูกหยัน ,โดยเฉพาะเมื่อพยายามจะ”แก้ไขในสิ่งผิด”- ดังเช่นที่ผมได้รับในครั้งนี้เป็นต้น :(! ( ฮา ) สำหรับการขึ้นร้องเพลงนี้บนเวทีที่ไหนซักแห่งนึง ก็เป็นความใฝ่ฝันเล็กๆของผมอีกประการหนึ่งครับ อิ อิ :) -แต่การสละชีพเพื่อชาตินั้นถ้าจำเป็นก็คิดว่าผมพร้อมครับ, ในฐานะทหารกองหนุนที่ปลดประจำการมาแล้วหลายปี !( ฮา )
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น