ไปจัดนิทรรศการโรงเรียนมาตรฐานสากลที่ภูเก็ตวิทยาลัย

  ภาพบนขวา บรรยากาศขณะ ๐๓.๐๐ น. ภูเก็ตวิทยาลัย  ล่างซ้าย เป็นการจัดบูธ ที่ครูภาทิพชอบ

สพม.๑๐ จัดบูธได้งดงามมาก  แสดงเอกลักษณ์เดียวกัน บอกความเป็นหนึ่งและชั้นเชิงของการบริหาร   ทุกโรงจะใช้ต้นกระจูดตัดและแต้มสี  มาทำเป็นดอกไม้  มองไกลๆ เหมือนปะการัง และดอกไม้ทะเล

บูธของโรงเรียนสุราษฎร์ธานี  งานนี้ไม่ใช้ไวนิล  ทุกอย่างคือวัสดุเหลือใช้  โดยใช้ สมองกับสองมือ  และนำศัพท์ภาษาอังกฤษ ของสมรรถนะทั้ง ๕ ของโรงเรียนมาตรฐาน มาเล่นอักษร

 

         วันที่ ๑-๒ ธันวาคม ๒๕๕๓ เป็นวันเสนอผลงาน โรงเรียน ครู และนักเรียน ของกลุ่มโรงเรียนมาตรฐานสากลของภาคใต้ ที่โรงเรียนภูเก็ตวิทยาลัย ก่อนถึงวันงาน ประมาณ ๓-๔  วันได้รับคำสั่งมอบหมายให้ครูภาทิพ จัดนิทรรศการในฐานะประธาน และ ครูนฤมล  จิตรจันทร์  ฝ่ายออกแบบ   โดยมีหัวหน้ากลุ่มสาระอื่นเป็นผู้หาข้อมูลและผลงานของกลุ่มสาระมาให้   ลูกทีมก็คือน้อง ๆ ที่เพิ่งเข้ารับราชการและน้องอัตราจ้าง จำนวน ๔ คน

 

        แนวคิดในการออกแบบนิทรรศการครั้งนี้  เงื่อนไขของฝ่ายออกแบบคือ 

   เงื่อนไข

• ไม่ใช้ไวนิล  ไม่ใช้ผ้าประดับตกแต่ง

• นำวัสดุเหลือใช้มาใช้งานให้เหลือน้อยที่สุด ซึ่งก็คือฟิวเจอร์บอร์ดที่เหลือจากงานพฤกษศาสตร์โรงเรียน จำนวน ๗๐ แผ่น   มีเชือก มีตาข่าย ฯลฯ

• ใช้เครื่องมือและอุปกรณ์ที่มีอยู่ให้มากที่สุด  เรามีเครื่องตัดสติ๊กเกอร์เครื่องใหญ่ทำงานได้รวดเร็ว 

• เป็นงาน "หนึ่งสมองกับสองมือ"

• อดนอนด้วยกัน หิวด้วยกัน  และเหนื่อยด้วยกัน

 

 

นิทรรศการนี้มีชีวิต ครูหวังฮั่น (ครูวายุ) ครูชาวจีน  สอนการใช้กรรไกรตัดกระดาษและพับกระดาษ  ล่างซ้าย  อักษรที่ซ่อนในตัวมังกร คือสุราษฎร์ธานี

 

  การกำหนดคำสำคัญ  เพื่อบอกเนื้อหาของนิทรรศการ

หัวเรื่องใหญ่      ขอความอนุเคราะห์จากครูยุพา  จูงพงศ์  ก็ได้คำมาดังนี้

 

  SURATTHANI SCHOOL  

  CULYIVATE YOUR POTENTIAL

REACH  FOR  THE  TOP

 

หัวเรื่องรอง ใช้คำนำทาง  ๔ ประโยคคือ

•  ค้นหาให้พบ ค้นจนพบ 

• บ่มเพาะให้แกร่ง

• แสวงหาเส้นทาง

• สู่ความสำเร็จ

จาก ๔ประโยค  นำแต่ละประโยคมาออกแบบเนื้อหา

      ค้นหาให้พบ  ค้นจนพบ

         ความหมายก็คือค้นจากบริบท   ปัจจัย ความต้องการของผู้เกี่ยวข้อง ศักยภาพของผู้เกี่ยวข้อง  จัดทำในรูปแบบกล่องหลากสี จากฟิวเจอร์บอร์ด

นักเรียนในภาพ  ชายหนุ่มซ้ายมือ ชนะเลิศเกมคอมพิวเตอร์   หญิงสาวขวามือชนะเลิศการเขียนความเรียงขั้นสูง

        บ่มเพาะจนแกร่ง

         เป็นการใช้กระบวนการพัฒนา  โดยนำสมรรถนะทั้ง ๕ ของโรงเรียนมาตรฐานสากลมาเล่น เลิศทางวิชาการ (Smart)  สื่อสาร ๒ ภาษา  (Communicator)  ล้ำหน้าทางความคิด (Thinker)  ผลิตงานสร้างสรรค์ (Innovator) ร่วมกันรับผิดชอบสังคมโลก (Global Citizenship)โดยนำคำศัพท์ภาษาอังกฤษ ทั้ง ๕ คำมาแยกส่วน  แล้วหาคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับตัวอักษรนั้นที่จะเป็นตัวนำพาไปสู่เป้าหมายแห่งความสำเร็จ  เช่น

 

เลิศทางวิชาการ (SMART)

T    TOP

R    REALIZE

A    ABILITY ,APPLY and  ACTION

M   MANAGEMENT  MAN  MONEY  METHOD and MATERIAL

S   SERVEY  SEVERAL

 

 

       จากคำที่ได้มาเราก็นำมาขยายความอธิบายความว่าเราได้ทำอะไรย่างไรบ้าง  ในสมรรถนะอื่น ๆ ก็เช่นกัน

 

      แสวงหาเส้นทาง

          หลังจากที่เราได้ค้นพบศักยภาพของเด็ก  โรงเรียนก็เติมเต็มต่อยอด ด้วยการเข้าค่าย  เชิญวิทยากรระดับประเทศมาให้ความรู้   เข้าสู่สนามการแข่งขัน ระดับจังหวัด ภูมิภาค  ประเทศ  และนานาชาติ  ตามลำดับ

 

      สู่ความสำเร็จ

        นำเสนอภาพความสำเร็จของนักเรียน โรงเรียน ระดับประเทศและนานาชาติ

 

 

          ด้วยเหตุที่เราปฏิเสธไวนิล  และต้องการนำเสนอศิลปะ   เราจึงต้องอดนอน ๒ คืนเต็ม ๆ    เมื่อเตรียมการใกล้ความสำเร็จ  สามทุ่มของคืนวันที่ ๓๐ พฤศจิกายน ออกเดินทางด้วยรถกระบะ   พนักงานขับรถ ๑  คน  ครูนฤมล  ฝ่ายออกแบบ  ครูภาทิพ ประธานจัดนิทรรศการ  น้องครูภาษาจีน และครูนาฏศิลป์ นี่คือทีมงานที่สกัดให้เหลือน้อยที่สุด

 

         ตลอดการเดินทาง รองฯชาญณรงค์  และเพื่อน คุณนายผู้การฯ โทรหาตลอด ถึงภูเก็ตวิทยาลัย  เวลา ๐๐.๓๐ น.  เมื่อไปถึงโรงเรียน  เขตอื่น ๆ จัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว   สพม.๑๐  มีความเป็นหนึ่งเดียวมีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นด้วย เสื่อจูด และดอกไม้จากต้นกระจูด   ในยามดึก  เต็นท์นิทรรศการที่เป็นกระโจม  เรียงแถวกันไปมองแล้วสวยงามมาก

 

       แม้จะดึกแค่ไหน  เราก็เร่งลงมือทำ  โดยมีรองฯและ พขร.อีก ๒ ท่านที่นำนักเรียนและครูมาล่วงหน้ามารอ  ช่วยจัดเต็นท์ ขึงตาข่าย ผูกเชือก  นำกล่องน็อกดาวน์ มาแกะ วาง  แกะสติ๊กเกอร์  แม้ว่าจะดึกและเพลียแต่ก็มีความสุขเพราะ ว่าเป็นการทำงานที่อิสระปราศจากการชี้นำหรือครอบความคิด  (ฝ่ายบริหารรู้ดีว่า เมื่อไรจะมอบงานให้คนหัวแข็ง ๒ คนนี้ทำงาน ก็คือต้องไม่ไปยุ่งกับมัน)  ประมาณ สี่นาฬิกา  รอง ฯโต้ง ฝ่ายวิชาการ  ซึ่งเป็นผู้อาวุโส และตรำงานหนักมาตั้งแต่ งานสวนพฤกษศาสตร์เริ่มจะไม่ไหว  ก็บอกให้ทุกคนไปนอน แต่ ครูนฤมลไม่ยอม  สักพัก ไฟฟ้าดับ(ไม่ทราบว่า รองฯโต้งกระทำอันใดหรือเปล่า)   จึงเป็นโอกาสดีทำให้ทุกคนที่หนังตากำลังจะปิดได้กลับไปนอนที่โรงแรมเมอร์ลิน

 

      การแข่งขันเริ่มตั้งแต่ ๐๗.๓๐ น.ฝ่ายดูแลการแข่งขัน ก็ออกจากที่พักไปก่อน  ประมาณ ๐๙.๐๐ น. ครูสุดาโทรศัพท์มาปลุก  "ตื่นได้แล้ว รมต.มาแล้ว  โรงเรียนอื่นเสร็จหมดแล้ว"  ครูสุดาคงจะอายที่เต็นท์โรงเรียนยังไม่เสร็จก็เลยปลุก  เราสองคนครูมลก็จำใจตื่นมาทานอาหารและมาจัดนิทรรศการต่อ  

 

       หนุ่มคนนี้คว้ารางวัลชนะเลิศเกมคอมพิวเตอร์รางวัลแรกให้กับโรงเรียน

 

 

        ก่อนประธานจะมาครูภาทิพก็แว้บไปหามุมพักผ่อนที่บ้านของเพื่อนที่เป็นคุณนาย... ซึ่งอยู่หลังโรงเรียน  ปล่อยให้ครูนฤมล ทำหน้าที่ถ่ายภาพประธานที่จะมาชมนิทรรศการ ตกค่ำ ท่านผู้บังคับการก็เชิญ รองฯ โต้ง   เราและครูนฤมล ไปทานอาหาร  บรรยากาศสนุกสนานล้วนแล้วแต่เรื่องขำขันสมัยเรียนสมัยจีบสาว

        ตื่นสายเช่นเคย   ช่วงเที่ยงมาจัดการเก็บนิทรรศการ ซึ่งใช้เวลาเพียง ๑ ชั่วโมง ทุกอย่างก็เรียบร้อย  หลบไปพักผ่อนที่บ้านเพื่อน  รอครูกุ้งน้องนาฏศิลป์ที่เป็นกรรมการ  ออกเดินทางกลับ สี่โมงเย็น  หลงไปออกอำเภอท้ายเหมือง ตีรถกลับมา  แวะร้านส้มตำยกครก  ยกมาหลายครก   หลงอีกครั้ง  ในที่สุดก็ถึงโรงเรียน สี่ทุ่มพอดี

 

         ภาระงานครั้งนี้ เหนื่อยมาก  แต่กลับมีความสุข  สุขทีได้คิดออกแบบ  สร้างสรรค์  สุขที่ได้ทำงานกับน้อง ๆ ตีสองตีสาม ขณะที่เรากำลังง่วนกับการสังเคราะห์เนื้อหา  น้อง ๆ ทำงานไปร้องเพลงไป  บรรยากาศเก่า ๆ ที่ทำงานอย่างมีความสุขเริ่มกลับมาอีกครั้ง 

        เช้ามาถึงโรงเรียนได้รับทราบข่าวดีว่า  ผลงานการเขียนเรียงความ "ขุมทรัพย์ทะเลไทย ทำอย่างไรให้ยั่งยืน"  ของนักเรียนได้รับการคัดเลือก ๒ คน นั่นหมายความว่า ๗-๑๐ ธันวาคม ๒๕๕๓ ได้เวลารอนแรมไปเข้าค่ายกับ ปตท.อีกแล้วสิเรา...

[วัฒนา คุณประดิษฐ์]

มาชื่นชมโรงเรียนมาตรฐานสากล

[♥อุ้มบุญ♥]

• งดงาม
• เต็มเปี่ยม
• เห็นคุณค่า
• นำพาความสุข

[ภาทิพ]

• สวัสดีค่ะ ผอ.  ขอบคุณที่แวะมาค่ะ  ช่วงนี้ครูภาทิพไม่ได้แวะไปอ่านบันทึกของใครเลย
• ขอเวลาพักฟื้นสังขาร   
• วันนี้กัดฟันเขียนบันทึก  เพราะหากว่าปล่อยเลยไป  ก็จะลืม...
• ขอบคุณค่ะ

 

[ภาทิพ]

• ขอบคุณค่ะ น้องอุ้มบุญ 
• แต่ว่าตอนนี้พี่  หิว  ง่วง  และล้า   จะหาอาหารและที่นอน  อิอิ