"บนความโศกศัลย์ของใครคนหนึ
เสียงประทัดคือความสนุกของเ
มอมทรมานกับเสียงประทัดของเ
เพื่
เจ้าของคิดหาหนทางอยู่นาน สุดท้ายหันไปเห็นราวตากผ้าแ
ทำให้มอมสงบไปได้ พร้อมกับกินยาครึ่งเม็ดตามท
ใช่เลยครับ..ผู้ที่สนุกก็สนุกแต่อีกบางกลุ่มบางพวกต้องทนทุกข์กับเสียงพลุ..
มื้อเช้าแบบบ้าน ๆ น้ำมะนาวอัญชันจากข้างรั้ว เหนียวปิ้งกับกล้วยจากเพื่อน ถังขยะแทนโต๊ะกาแฟหรู
ที่นั่งตรงบันได เพราะที่นั่งริมระเบียงถูกเสาวรสยึดพื้นที่เสียแล้ว
ใช้วิถีชีวิตแบบเดิมๆ กินได้ยาวนานที่สุดคือการแบ่งปัน
เมื่อเรามี เราแบ่ง
เมื่อเขามี เขาแบ่ง
ผลไม้นี้จึงเป็น ผลไม้น้ำใจ จากการแบ่งปันของเพื่อนและเพื่อนบ้าน
เมื่อวานนี้มื้อเที่ยงแบบบ้านๆ จากปิ่นโตของเพื่อน ผักแพ้ว ผักแต้ว มะเขือ สะระแหน่ปลูกเอง มะละกอหลังบ้าน น้ำสะระแหน่ ขิง lime ใส่น้ำแข็ง หอมเย็นชื่นใจ
น่าชิมมากค่ะ
สวัสดีค่ะ ทพญ.ธิรัมภา เชิญแวะมาได้เลยค่ะ
จะต้อนรับด้วยอาหารแบบบ้านๆ ค่ะ
อาหารและผักน่ากินมาก ผักปลูกเอง กินแล้วสนิทใจนะครับ…
ค่ะที่สำคัญคือชื่นใจทุกวันที่เห็นมันเติบโตและเป็นผล
จากเมล็ดที่ร่วงหล่นบนพื้นกรวดและหิน โดยขาดความตั้งใจและใส่ใจในการปลูก
เมื่อได้จังหวะที่เหมาะสมก็เจริญงอกงาม ผลิดอกออกผล ไม่เบียดเบียนเจ้าของพื้นที่
แข็งแรงด้วยตัวเอง เป็นม่านบังแสงให้บ้าน "ระเบียงบ้านกับม่านลูกไม้"
ใช่เสาวรสไหมค่ะ
สวัสดีค่ะ เสาวรสค่ะ งอกเองบริเวณเสาบ้าน เมื่อปล่อยให้เลื้อยขึ้น และคอยมัดกำกับก้าน
ดูแลง่ายกว่ารางจืด ใบก็ไม่ร่วงหล่นบ่อย บังแดดได้ดี ผลดก ในขณะที่อีก ๒ ต้นที่ซื้อต้นกล้าปลูก
ก่อนหน้าเกือบปียังแคระเกร็น ไม่มีทีท่าว่าจะงอกงาม ทั้งๆที่ดูแลเอาใจใส่ บำรุงปุ๋ย
ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
พี่โดนเสาวรส ยึดพื้นที่หน้าบ้านเสียแล้ว 555
ทุกๆ วันมีลุ้นว่าวันนี้มันจะหล่นให้กินมั้ยน้า?...
แม่มีลูกคนแรกในวัย ๑๙ ปี และลูกคนเล็กในวัย ๔๑ ปี การอุ้มท้อง ๑๑ ท้องของแม่ การตรากตรำงานหนัก
การอดเพื่อลูกอิ่ม ในวัยสาวและวัยกลางคนของแม่ มิได้ทำให้แม่ทรุดโทรมแต่ประการใด
สิ่งที่แม่ยังคงปฏิบัติเป็นนิสัยในวัยนี้คือ
เดินโดยใช้รถพยุง ไปซื้อข้าวกับข้าว ไปกลับประมาณ ๘๐๐ เมตร
หุงข้าวทำกับข้าวใส่บาตรช่วงเข้าพรรษา
ไปวัดทำบุญวันพระ (ถ้าสะดวก)
เลี้ยงสุนัข อาบน้ำสุนัข
ซักเสื้อผ้าของตัวเอง เย็บปะชุน ด้วยตัวเอง
ถากหญ้า ตัดหญ้า ปลูกผักสวนครัว
บ่น อบรม สั่ง สอน ลูกและหลาน พี่ชายในวัยใกล้ ๗๐ ปี ก็ยังถูกบ่นได้ทุกวัน
นั่งคุยกับเพื่อนบ้านรุ่นลูกหลาน เพราะเพื่อนแม่ในชุมชนนี้จากไปหมดแล้ว
สอบถามเลขเด็ดจากคนที่ผ่านไปผ่านมา
ซื้อหวย และเมื่อหวยออกก็จะมีอาการเสียดายที่ตีเลขผิดไป เมื่อมาตีความฝันใหม่ ก็จะตรงกับหวยที่ออกทุกที
สายของวันนี้ หลานชายของแม่ คุณภาษิต กมลเวชช์ และครอบครัวมาแวะเยี่ยม เนื่องในโอกาสวันแม่
พร้อมของฝากเพื่อสุขภาพ เชอรี่สดผลกลมโต
น้องชาย น้องสาว หลานชายและหลานสะใภ้ของแม่
๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๖
ฝากกราบสวัสดีคุณแม่ด้วยค่ะ..ท่านแข็งแรงมากๆ
โฮ้...อายุย่าง ๙๐ปี !! อุ้มท้อง ๑๑ ท้อง ท้องหนึ่งอุ้มยาว ๙ เดือน สรุป...อุ้มท้องรวม ๙๙ เดือน หรือ ๘ ปีกับ ๓ เดือน!!! ดูท่านแข็งแรงมากๆๆเลยค่ะ ฝากดอกมะลิ มากราบคุณแม่ด้วยนะคะ (แป่วว...ระบบ ปรับปรุงใหม่ แนบไฟล์ไม่ได้ค่ะ)
ขอบคุณ คุณนกทะเล และคุณตะวันดินค่ะ วันเสาร์ที่ ๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๖ ท่านสดชื่นเป็นพิเศษ เพราะหลานชายลูกของน้องสาวที่จากไปแล้วมาเยี่ยมท่าน
ดูคุณแม่พี่แข็งแรงมากๆๆเลยครับ
ค่ะยังแข็งแรงพอที่จะขุดหลุมปลูกผัก ถากหญ้าได้ค่ะ ลุ้นให้แม่ได้สดชื่นไปทุกๆ วันแม่
ขอบพระคุณบรรพบุรุษ ที่ได้สร้างเอกลักษณ์และวัฒนธรรมทางภาษา ให้ชนรุ่นหลัง
ขอสืบสานให้ภาษาไทยดำรงอยู่นานเท่านาน
ไม่มีความเห็น
เศร้าปลายปี ทวี ถึงสงคราม นามใหม่ นางอนุกานต์ สวัสดิมงคล เพื่อน ม.ต้น เสียชีวิตเมื่อคืนนี้
จากการป่วยเป็น มะเร็งเต้านม ลามมากระดูกและปอด
จากปี ๒๕๑๘ มาพบกันอีกครั้งเมื่อ ทวีเชิญเพื่อนๆมาร่วมกันเป็นเจ้าภาพทอดกฐินที่วัดเขาสวนทุเรียน
วันที่๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๕ ทำให้เพื่อนๆ และคุณครูมาเจอกัน สัปดาห์ที่แล้วโทรหา ทวีเข้า รพ. ต้องอาศัยเครื่องช่วยหายใจ แต่ยังคุยเสียงร่าเริง เกรงเพื่อนจะเหนื่อย จึงเพียงแต่ส่งข้อความ ไปให้กำลังใจ เมื่อวานโทรหาไม่มีคนรับสาย เมื่อเช้าโทรหาไม่มีคนรับสาย จึงให้เพื่อนโทรหาแฟนเธอ จึงทราบว่าเธอสู่สงบแล้วเมื่อสี่ทุ่มคืนที่ผ่านมา
คืิอเพื่อนที่ีดี ที่น่ารัก อดทน ยอมรับกับภาวะการป่วยด้วยความเข้มแข็งเสมอมา ...อาลัยยิ่ง
วันที่ ๓๐ ธ.ค. ๕๕ ให้หลานขับรถไปร่วมพิธีศพ โดยนัดกับเพื่อนลงมาจาก กทม. ๒ คน นอนที่บ้านลาด ๑ คืน
ข้อมูลที่เพิ่งทราบจากสามีของเธอ(ชื่อ ทวี เช่นกัน)
"ทวีบรรจุที่ปะทิว รักเด็กมากไม่ยอมเขียนย้ายไปไหน เป็นห่วงเด็ก พบรักเมื่อบรรดาทหารหาญมาช่วยสร้างอาคารเรียนคราวพายุเกย์ แต่่งงานเมื่อปี ๓๔ สามีเป็นทหารที่ราชบุรี ทวีก็ไม่่ยอมย้ายตาม เมื่อมีลูก ลูกก็อยู่กับทวี จนกระทั่งเมื่อ สิบสามปีที่แล้วที่ป่วยเป็นมะเร็งเต้านม ลูกจึงมาอยู่กับพ่อ ทวีไม่ทำผลงานวิชาการให้ตัวเอง แต่ทวีทำผลงานให้ผู้ร่วมงาน เมื่อเริ่มป่วยก็เหมือนสุนัขล่าเนื้อ เจ้านายคนใหม่พูดเหมือนกับว่าต้องการให้ครูเก่าๆ ออกหรือย้ายออกจากโรงเรียน ทวีจึงขอเออร์ลี่เมื่อปี ๕๔ ส่วนสามีขอเออร์ลี่ปี ๕๕ เพื่อจะได้มีเวลาดูแลเธอ แต่เขาได้ดูแลอย่างเต็มที่ เพียง สองเดือนกว่าเท่านั้นเอง"
เพื่อนทวีที่ไปร่วมพิธีศพในคืนที่ ๓๐ ธ.ค. ทั้ง ๓ คน คือคนที่สัญญาว่าจะไปเยี่ยม
ภาทิพ: ส่งข้อความไปก่อนหน้านั้น ๑ สัปดาห์ " เข้มแข็ง สู้ๆ นะ ปีใหม่จะไปเยี่ยม"
เจริญ โทรศัพท์ไปพร้อมๆ กับภาทิพ "หายเร็วๆ นะ ปีใหม่จะไปเยี่ยม"
ขณะที่สำเนียงนั้น ทวีโทรหาขณะที่อยู่ รพ.ศิริราชเพื่อให้ยา ว่าให้มาเยี่ยมบ้าง สำเนียงตอบไปว่า "เสร็จธุระเพื่อนจะไปเยี่ยม"
เสียใจที่เพื่อนจากไป ดีใจที่ได้ทราบว่าทวีเป็นครูที่มีอุดมการณ์ มีผู้นำครอบครัวที่ดี และทำให้ได้พบกับเพื่อนที่จากกันตั้งแต่จบมัธยมต้น
ไม่มีความเห็น
เห็ดระเบียง (เห็ดนางฟ้าและเป๋าฮื้อที่ใช้พื้นที่ริมระเบียง)
-เห็ดนางฟ้า ๑๕ ก้อน ๑๐๐ บาท
-เห็ดเป๋าฮื้อ ๑๐ ก้อน ๑๐๐ บาท
-พื้นที่ระเบียง ๔x๔ ฟุต
-กระป๋อง(ขวด)ฉีดละอองน้ำ หรือขวดใส่น้ำ
การดูแล ฉีดหรือรดน้ำเช้าเย็น
ผลที่ได้
๑.มีเห็ดสดปลอดสารพิษรับประทานเองและแจกจ่ายเพื่อนๆ
๒.มีความสุขกับการลุ้น (วันนี้จะมีกี่ดอกนะ) ชื่นชมผลงาน
สงกรานต์ปี ๕๕ ของแม่ในวัย๘๘ ปี ลูก หลาน เหลน มารดน้ำค่อนข้างพร้อมเพรียง พี่ชายไปรับผู้มีพระคุณของแม่วัย ๙๖ ปี มาร่วมให้ลูกหลานรดน้ำด้วย
ผลงานและความสุขที่ทำให้ทิ้งบ้านมาได้แรมเดือน
ภาระของแม่และนางมารร้ายที่ทำให้แม่คิดถึง
ไม่มีความเห็น
เมื่อครั้งญี่ปุ่นประสบวิกฤตภัย ฉันประทับใจความมีระเบียบวินัยของคนญี่ปุ่น
ฉันเห็นความอดทน โดยเฉพาะกลุ่ม ผู้เสียสละชีวิตเพื่อแก้ไขปัญหาโรงไฟฟ้านิวเคลียร์
ฉันจึงมีแรงบันดาลใจเขียน แด่คุณ..ฮีโร่ฟูกุชิบะ๕๐ http://www.gotoknow.org/blogs/posts/432917
เมื่อเมืองไทยประสบอุทกภัย ฉันเห็นหลายสิ่งๆหลายอย่าง เห็นคนเสียสละ
เห็นคนโวยวาย เห็นคนเรียกร้องขอความช่วยเหลือ เห็นคนที่ช่วยเหลือโดยไม่ได้พักผ่อน
แต่ฉันสลดใจกับข่าวคนไทยบางกลุ่มที่เจาะคันกั้นน้ำคลองประปา สร้างความเดือดร้อน
ให้กับตนเองและคนไทยอีก ๑๐ ล้านคน
ไม่มีความเห็น
๑๕-๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๔ ประชุมขับเคลื่อน โรงเรียนมาตรฐานสากล โรงแรมมรกต อ.เมือง จ.ชุมพร ร่วมกับ รองฯบุญส่ง อ.ปราณี อ.วิมลรัตน์ รับสิ่งแปลกปลอมเข้ามาใหม่คือ TQA แลกเปลี่ยนเรียนรู้ TOK CAS และ EE
ไม่มีความเห็น
บันทึกนี้เพื่อ พัชรี ม่วงไตรรัตน์(นามสกุลเดิม) หลังจากเว้นช่วงการบันทึกไปนานมากเพราะ ไม่มีอะไรจะเขียนหนึ่ง และไม่ว่างหนึ่ง แต่วันนี้ไม่เขียนไม่ได้ เพราะการไปประชุมเพื่อรับฟังเกณฑ์ประเมินสถานศึกษาพอเพียง ทำให้ได้กลับไปเยือนสถาบัน โรงเรียนศรียาภัย ได้พบเพื่อนรักสมัยเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายคนเก่งของห้องโดยไม่ได้นัดหมาย เพียงเห็นหลังของเพื่อนก็จำได้ บุคลิกเดิม นั่งแถวหน้าเช่นเดิม นั่งนิ่งเหมือนจะหลับแต่เก็บทุกเนื้อหาได้หมด นี่เลย พัชรี เพื่อนบอกว่า เข้ามาอ่านอะไรๆ ที่ห้องเรียนสีชมพูเสมอ โดยเฉพาะ การอ่านคือชีวิต ดีใจจังที่เพื่อนแวะมาเสมอๆ
ไม่มีความเห็น
๒๑มิ.ย.๕๔ บ่ายสามโมง ประชุมกรรมการบริหารวิชาการ สะท้อนผลการติดตามการส่ง BP พันธสัญญา และหน่วยการเรียนรู้บูรณาการการปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ได้รับความร่วมมือจากกลุ่มสาระการเรียนรู้ต่าง ๆ ด้วยดี เดือน พฤษภาคม แชมป์คือ กลุ่มการงานอาชีพ ต้นเดือนมิ.ย. กลุ่มสาระวิทย์ทำท่าว่าจะเป็นแชมป์ แต่โดนแซงโดยกลุ่มสาระฯต่างประเทศ การให้ข้อมูลสารสนเทศที่เป็นปัจจุบัน การให้คำชื่นชมในที่ประชุม การเปิดเผยรายชื่อผู้ให้ความร่วมมือ และไม่เปิดเผยรายชื่อผู้ไม่ให้ความร่วมมือ กลับเป็นแรงขับให้คนที่ไม่มีรายชื่อในสารสนเทศรีบส่งผลงานเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ภารกิจนี้น่าจะเป็นไปด้วยดี ตกเย็นล้านัก ขอพักฟังเพลง และออกกำลังกายด้วยชุดกึ่งทำงานกึ่งออกกำลังกาย
ไม่มีความเห็น
๑๗มิ.ย.๕๔ เติมน้ำใส่แก้ว "การประชุมเชิงปฏิบัติการ การขับเคลื่อนหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงสู่สถานศึกษา" จากวิทยากรระดับเข็มทอง อ.กุณฑีรา บุญเลี้ยงและ อ.วารินทร์ ได้ความกระจ่างชัดค่อนข้างมาก เมื่อวาน ภาคเช้าพิธีไหว้ครู ได้พบกับพี่ๆครูภาษาไทยที่เกษียณหลายท่าน ภาคค่ำ งานเปิดกล่องชอล์กและรับน้องใหม่จำนวน ๓๓ คน รวมทั้ง รองฝ่ายวิชาการ สำหรับครูภาษาไทย ยังรอตามมาอีก ๒ ท่าน นักเรียนรอมา เกือบ ๒ เดือนแล้ว
ม.๕/๘ ที่ปรึกษา ครูจุ๋ม กับครูเจี๊ยบ
ไม่มีความเห็น
เจอแล้ว! มะหลอด(ลูกหลอด) ต้นไม้ที่เคยป่ายปีนเก็บในวัยเด็ก วันนี้ชวนเพื่อนเดินไปงานออกร้านขายต้นไม้ที่หน้าศาลากลาง ขณะเดินชมต้นไม้ก็เจอป้าย "ลูกหลอด" และ "ทุเรียนเทศ" หยุดชะงักทันที เพื่อนๆ ไม่มีใครรู้จัก "ลูกหลอด" เมื่อซื้อมาคนละต้นก็มาหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ต ข้อมูลบางเว็บระบุว่าเป็นไม้พื้นเมืองล้านนา "ไม่เห็นกล่าวว่าทางใต้มีเลย" เพื่อนหัวเราะ แต่พอหาเว็บอื่นๆ ก็ได้ความว่าทางใต้เรียก "ส้มหลอด" แต่สำหรับชุมพรขอยืนยันว่าเรียก "ลูกหลอด" บันทึกนี้ต้องการบันทึกหลักฐานการเจอต้นลูกหลอดและทุเรียนเทศ หลังจากที่พลัดพรากมันมาตั้งแต่วัยเด็ก แต่มันจะอยู่กับเรานานแค่ไหน ก็อยู่ที่ใจของมันว่า "ใจสู้หรือเปล่า"
ไม่มีความเห็น
@The show must go on@วันศุกร์ที่๒๐พ.ค.๕๔ สอน ๕ ชั่วโมง ๓ วิชา ๓ ตึก เหนื่อยล้าเหมือนจะคลาน ถึงขั้นจะผิดนัดเบี้ยวการไปเป็นวิทยากรการอบรมเชิงปฏิบัติการ"วัฒนธรรมการวิจัย" ของกลุ่มภาคใต้ที่สงขลา ในวันที่ ๒๒ พ.ค.๕๔ หลังจากปรึกษาผู้ใหญ่ เป็นครั้งแรกที่ใช้ความรับผิดชอบเป็นตัวตัดสินใจ เที่ยงวันเสาร์๒๑ รอรถตู้ รถออกจริง ๆ สี่โมงเย็น เข้าห้องพักเที่ยงคืน เช้าเตรียมPowerPoint เกือบบ่ายสามโมงนำเสนอ สามโมงครึ่งลาคณะทำงาน สี่โมงครึ่งมารอรถตู้ รถออกจริง หกโมงเย็น ถึงห้องนอนเที่ยงคืน จันทร์เช้า๒๔ คลานไปสอน ตกเย็น @เดอะโชว์มัสโกอ่วม@
ไม่มีความเห็น
@การเตรียมตัวของครูมีผลต่อบรรยากาศการเรียนรู้ในห้องเรียน@ วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ประสบผลสำเร็จในการสอน ชั่วโมงที่ ๑ ของโคลนติดล้อกิจกรรมเป็นไปตามแผนการสอนที่วางไว้ เพียงแต่ปรับเปลี่ยนขั้นนำในบางห้อง (เพราะครูเบื่อ/กลุ่มเด็กมีความแตกต่าง) เปลี่ยนการสุ่มนักเรียน มาเป็นให้นักเรียนทุกคนมีส่วนร่วม โดยครูเขียนเลขที่บนกระดาน ตามจำนวนนักเรียน เว้นพื้นที่ส่วนหนึ่งสำหรับครูเขียนข้อมูล ครูแจ้งกติกาล่วงหน้าว่าชั่วโมงนี้นักเรียนต้องร่วมกิจกรรมอย่างน้อย ๓ กิจกรรม เก็บคะแนนการมีส่วนร่วม(กระบวนการเรียนรู้) ๒ คะแนน ห้อง ๕/๑๑ ยังคงเป็นห้องที่มีบรรยากาศการเรียนรู้สนุกสนานที่สุด และห้อง ๕/๘ ยังเดินเครื่องค่อนข้างช้า คิดมากคิดนานกว่าจะแสดงผลงานออกมา ขณะที่๕/๒ และ ๕/๕ แสดงกึ๋นชัดเจน ว่า เขาเจ๋งจริง การใช้คำถาม การใช้คำพูดกระตุ้นเร้า ท้าทาย มีผลต่อการร่วมกิจกรรม
ไม่มีความเห็น
"เมื่อทำงานคุ้มเวลา ก็เห็นคุณค่าในตัวตน" วันนี้ได้งานมากมายเกินเป้าหมาย จึงยิ้มให้กับผลงานและกระซิบในใจ"เก่งจังเลยภาทิพ"
จากรายการกล้าคิดกล้าทำ เช็คชื่อสร้างสรรค์ โทรทัศน์ครู สู่การเรียนรู้ในห้องเรียน
ไม่มีความเห็น
กิจกรรมวันวิสาขบูชา ที่ได้ทำในฐานะพุทธศาสนิกชน ในวันนี้คือ
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
กิจกรรม"ค้นหาตัวตน เป็นคนที่ใช่" เป็นกิจกรรมแรกที่ เขา เธอและฉันพบกันในปีการศึกษานี้ ประเด็นในการค้นหาประกอบด้วย "สิ่งที่บอกว่าฉันเป็นเด็กศิลป์" "สิ่งที่บอกว่าฉันเป็นเด็กวิทย์" "สิ่งทีบอกว่าฉันเป็นเด็ก พสวท." "สิ่งที่บอกว่าฉันเป็นคนดี" "สิ่งที่บอกว่าฉันมีจิตสาธารณะ" "สิ่งที่บอกว่าฉันเป็นนักเรียน" "ปลายทางฝัน" ห้อง ๕/๑๑ บรรยากาศการเรียนรู้สนุกสนานที่สุด ขณะที่ห้อง ๕/๕และ ๕/๘ เริ่มต้นอืดมากกว่าเครื่องจะร้อนใช้เวลาค่อนข้างนาน ห้อง ๕/๒ มีความชัดเจนในสายที่เลือกเรียนเกือบทุกคน มี ๑ คนที่ไม่ใช่ และห้องนี้มีข้อมูลแสดงว่ามีจิตสาธารณะมากที่สุด จากกิจกรรมพบว่าเด็กหลายคนค้นพบว่า ๑ ปีที่เรียนมา ทราบแล้วว่า "ตัวเองไม่ใช่ในสิ่งที่เลือกเรียน" แต่มีเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับโอกาสในการเลือกเรียนต่อ...สำหรับห้อง ๕/๑๑และ๕/๘ ต้องคอยห้ามเรื่องเล่นเครื่องมือสื่อสาร
ไม่มีความเห็น
ความสุขอยู่ตรงหน้า แค่คว้าเมาส์ อิ่มเอมกับศิลปะจาก Google Logo ขอขอบคุณน้องอุ้มบุญที่แจ้งให้ทราบว่าวันนี้มีศิลปะจากGoogle มากกว่าที่คิด ๑๖ ชุด
ไม่มีความเห็น
ถ้าสุขภาพไม่ดี จะไปทำงานอื่นให้ดีได้อย่างไร
เพราะเปิดเทอมหมดสิทธิ์ที่จะไปทำกายภาพได้
ไม่มีความเห็น
กดทับอยู่จำเป็นเหลือเกินที่ต้อง SMART
ไม่มีความเห็น
เป็นอย่างดี จากที่เงื้อง่า มา ๑ เดือน สุดท้าย เพียง ๒ ชั่วโมงทุกอย่างก็เรียบร้อย
หรือจะเป็นเพราะแรงจิตอธิษฐาน
ไม่มีความเห็น