การมีชื่อเสียงในบางครั้งก็เป็นอุปสรรคต่อความเจริญก้าวหน้าในการปฏิบัติตามหนทางแห่งความ "ถูกต้อง"
เพราะความมีชื่อเสียงนั้นทำให้คนรอบข้างโอนอ่อนกฎระเบียบต่าง ๆ รวมทั้งผ่อนกฎระเบียบตามความขี้เกียจขี้คร้าน
คนที่มีชื่อเสียงบางครั้งเขาก็อยากจะทำสิ่งที่ดี สิ่งที่ถูกต้อง แต่ทว่าคนที่ถือกฎถือระเบียบนั้นก็อ่อนแอเกินกว่าที่จะดำรงความถูกต้องให้บุคคลผู้มีชื่อเสียงนั้นทำตาม
เมื่ออะไร ๆ ก็หยวน ๆ อะไร ๆ ก็พิเศษ ๆ สุดท้ายก็ไม่เหลือหางไว้ให้จับ ไม่มีอะไรเป็นหลัก เป็นเกณฑ์ ไม่มีคำว่ามาตรฐาน หรือความเสมอภาค
กฎหรือระเบียบตั้งไว้สำหรับผู้ที่อ่อนแอ ชอบทำอะไรตามอก ตามใจ ชอบทำสิ่งที่ถูกใจมากกว่าความถูกต้อง
ถ้าผู้อ่อนแอถือกฎ กฎนั้นก็ไร้ค่า
ถ้าผู้อ่อนแอออกระเบียบ ระเบียบก็ไร้ผล
บุคคลผู้อ่อนแอเราเรียกว่า "พาลชน" คือบุคคลที่พ่ายแพ้ต่อ "โลกธรรม..."
ลึกซึ้ง และชวนให้คิดมากครับ
ขอบคุณครับ...