เรียนรู้ "ความตาย..."

ความสงบเป็นสิ่งที่คนเราจะเลือก "เรียนรู้" ได้ยากที่สุด

คนเราเคยชินต่อการเคลื่อนไหว ดิ้นรน แสวงหา

การอยู่เฉย ๆ แบบ "สงบ" ๆ นั้นจึงเป็นสิ่งทำได้ "ยาก" สำหรับชีวิต "มนุษย์..."

เมื่อก่อนข้าพเจ้าคิดว่า ทำงานหนัก ๆ ก็อยากพักผ่อน อย่างมีเวลาว่าง ๆ เพื่อ "นอนหลับ"

แต่พอนอนหลับมาก ๆ ก็ไม่ไหวอีกแล้ว เมื่อย ปวดหัว

ถ้าหากเราทำงานได้เงินเดือนเดือนละ 20,000 บาท แล้วในทางกลับกันมีคนมาจ้างให้เรานอนอยู่เฉย ๆ เดือนละ 20,000 บาท เท่ากัน ข้าพเจ้าจะเอาอย่างไหน...

ถ้าหากยังมีชีวิต ก็ต้องใช้ชีวิตนี้ ใช้ร่างกายนี้เพื่อทำความดี และ "เสียสละ"

แต่สิ่งที่ต้องกระทำคู่กันเสมอก็คือ การกระทำใจของเราให้ "สงบ"

สงบจากกิเลส ตัณหา และกามราคะ

ถนนที่เปรียบเสมือน "ไฮเวย์" ที่จะทำให้เราสงบได้ทางหนึ่งก็คือ "พิจารณาถึงความตาย"

การพิจารณา "มรณานุสสติกัมมัฏฐาน" อยู่เสมอ ๆ จะทำให้เราปลดปล่อยความฟุ้งซ่านและความทะเยอทะยานลงไปได้มาก

เมื่อข้าพเจ้าต้องมาอยู่ป่าช้า ทุกลมหายใจต้องอยู่ใกล้ชิดกับ "ความตาย"

เมื่ออยู่ใกล้ความตาย ทุกย่างก้าวของเราจะไม่ประมาท

เมื่อไม่ประมาทแล้ว สิ่งเหลวไหล ที่จะพาจิตใจไปตามความอยากนั้นก็จะเหมือนถูกกันให้ออกจาก "ชีวิต"

ชีวิตนี้เหมือนเกลียวคลื่นที่ถูกซัดเข้าสู่ฝั่ง แล้วแตกกระจายออกเป็นฟองฝอย

ชีวิตเราก็เช่นนั้น วันนั้นก็จะต้องถูกซัดขึ้นฝั่งแล้วก็แตกสลายไป ไม่แตกต่างอะไรกับเกลียวคลื่น...

หลุมใหญ่ ผู้ใหญ่อยู่

หลุมเล็ก ๆ เด็กอยู่

แล้วเราล่ะจะอยู่ หลุมไหน...?

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะ

   การได้อยู่คนเดียว

เป็นสิ่งที่เราทุกคนควรได้โอกาส

ความสงบมักจะมาหลังความฟุ้งซ่าน

....ดีจังเลยค่ะ

ป่าเอ๋ยป่าช้า........

ขอบคุณที่เล่าประสบการณ์ให้ฟัง

[เชาวน์วัศ]

สวัสดีครับ

ความตายเป็นเรื่องของสัตว์โลก ไม่มีชีวิตใดอยู่รอด แต่ทำอย่างไรให้มีชีวิตอย่างสงบ สันติ ไม่ฟุ้งซ่าน จะค้นหานวัตกรรมใด ในการฝึกปฏิบัติ