รูปนี้ถือเป็นรูปสุดท้ายที่ถ่ายได้จากกล้องตัวเดิมที่ใช้อยู่ เพราะหลังจากนั้นกล้องก็ "พัง..."
วันนั้นข้าพเจ้าจำได้ว่า ถือกล้องไปถ่ายรูปช่างเนาตามปกติ ถ่ายไป 3 รูป "ดีรูปเดียว" อีกสองรูปที่เหลือ "ขาวไปหมด..."
หลังจากได้เห็นรูปที่ถ่ายออกมาแล้วเป็นสีขาว ข้าพเจ้าก็พยายามถ่ายแล้วถ่ายอีก รูปที่ออกมาอย่างไงก็ "ขาว..."
พอถึงวันที่วัดโนนยางจัดงาน "ประทายข้าวเปลือก" ข้าพเจ้าได้ฝากกล้องถ่ายรูปตัวนั้นให้กับเพื่อนของข้าพเจ้าที่เดินทางมาจากเมืองไทยไปดูว่า "เกิดอะไรขึ้น..."
แล้วช่วงสาย ๆ ของวันนี้ (6 กุมภาพันธ์ 2554) เพื่อนของข้าพเจ้าโทรกลับมาบอกว่า "กล้องหมดอายุ..."
เพื่อนของข้าพเจ้าชี้แจงให้ฟังว่า หลังจากที่ไปลองแกะซ่อมดูแล้ว พบว่าเป็นอาการเดียวกับกล้องตัวอื่น ๆ ก็คือ "รูรับแสงไม่ปิด" ลองพยายามซ่อมดูแล้ว ก็ปรากฏว่าไม่ดีขึ้นมาก ก็คือ ถ่ายแล้วก็ยังไม่ชัด จึงนำกล้องตัวนี้ไปให้ช่างที่ร้านขายและรับซ่อมกล้องถ่ายภาพดิจิตอลดู ก็ได้คำตอบที่ชัดเจนว่า...
"อุปกรณ์หมดสภาพ..."
เป็นธรรมดาของกล้องสมัยนี้ใช้ไปได้สองสามปีจะ "พัง"
เพื่อนของข้าพเจ้าเสนอทางเลือกสำหรับการแก้ไขให้ว่า
ถ้าจะเปลี่ยนอุปกรณ์ที่เสียก็ "พันกว่าบาท" ซื้อใหม่ก็ "สองพันกว่าบาท" กล้องมือสองสภาพดีก็ "พันกว่าบาท..."
กล้องที่ข้าพเจ้าซึ่งมาเมื่อสองปีก่อนราคา "สามพันกว่าบาท..."
ข้าพเจ้าลองตรวจนับจำนวนภาพที่ถ่ายไปตามเลขที่รันแล้วพบว่า ใช้ไปประมาณ 12,745 รูป จากระยะเวลาการใช้ 2 ปี (ข้าพเจ้าถ่ายภาพต้นไม้เยอะมาก...)
ถ้าคิดเป็นต้นทุนคร่าว ๆ ต่อรูป เมื่อเทียบกับราคากล้องแล้ว ก็จะตกอยู่ที่รูปละประมาณ 25 สตางค์
ก็ถือว่าไม่แพงนะ ถ้าหากเทียบกับการใช้ฟิล์มสมัยก่อน
ที่ราคาฟิล์มหนึ่งม้วน 100 บาท ถ่ายได้ประมาณ 36 ภาพ
ค่าฟิล์มก็ตกอยู่ประมาณ 3 บาท กับกล้องดิจิตอลความละเอียดประมาณ 7.1 ล้านพิกเซล ต้นทุนการถ่ายต่อรูปอยู่ที่ 1 สลึง...
เครื่องมือ เครื่องใช้จำพวกเทคโนโลยีในปัจจุบันราคาถูกมาก กล้องถ่ายรูปดิจิตอลเดี๋ยวนี้ก็พันกว่าบาทก็ซื้อได้แล้ว แต่ก็หมายถึงคุณภาพที่สั้นตามไปด้วย
เพื่อนข้าพเจ้าคนหนึ่ง เคยเล่าให้ฟังว่า เซลล์ขายคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คให้คำนิยามคอมพิวเตอร์ในปัจจุบันว่า "จะผลิตดีมากทำไม เสียจะได้ขายใหม่..."
คำพูดนี้น่าจะเป็นนิยามที่บอกถึง "ความเสื่อม" ไปของดิจิตอลที่ข้าพเจ้าใช้ได้
เหมือนกับเครื่อง printer ที่ข้าพเจ้าใช้อยู่เดิม เครื่อง all in one เครื่องละสองพันกว่าบาท พังก็ซื้อใหม่ เช่นเดียวกับกล้องดิจิตอลตัวนี้ก็ถึงเวลาที่จะ "ฌาปนกิจได้..."
มีของก็ต้องเสียของ จะให้อยู่กับเราตลอดไปได้อย่างไร เพราะสิ่งทั้งหลายในโลกนี้ย่อมเสื่อมไปเป็นธรรมดา...
ไม่มีความเห็น