ชีวิตที่เมืองลาว : 7 กุมภาพันธ์ 2554 "ช่างกรุงเทพฯ..."

หลาย ๆ วันก่อน ที่มีคนมาช่วยงานข้าพเจ้านั้น จะมีคนที่ “เป็นงาน” มาบ้าง และทุก ๆ ที่เป็นงานมาก็ได้รับการการันตีว่าเป็น “ช่างกรุงเทพฯ"

วันนี้ (7 กุมภาพันธ์ 2554) มีงานเทปูนพื้นและคานรับปล่อง
ข้าพเจ้าจึงฝากทีมงานให้ไปบอกนายบ้านว่าขอคนมาช่วยเทปูนด้วย และในวันนี้ก็มีคนมาช่วยประมาณ 10 คน และหนึ่งในนั้นเป็น “ช่างกรุงเทพฯ...” ด้วยเหมือนกัน

“ช่างแพ”
คือชื่อของช่างกรุงเทพฯ ที่มาช่วยงานข้าพเจ้าในวันนี้
ช่างแพ อดีตเคยเป็นผู้รับเหมาเข้าไปทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ
เช่นเดียวกับชาวเมืองสานะคามหลายคน รวมทั้งช่างสุภา ช่างเนา แม่ออกแวว ก็เคยเข้าไปรับจ้างทำงานก่อสร้างในกรุงเทพฯ กันทั้งนั้น

ช่างกรุงเทพฯ มี “ความรู้ฝังลึก...”
การมาทำงานที่นี่ ข้าพเจ้าพยายามตั้งจิตของตนเองให้เป็นเพียง “ผู้เรียนรู้” เพราะข้าพเจ้ามองเห็นว่าทุก ๆ คนที่เคยผ่านงานจากที่ต่าง ๆ มา แต่ละคนก็มี “ความรู้ฝังลึก” มากันทั้งนั้น

แต่ละคนผ่านงานมาเป็นสิบ ๆ ปี ผ่านการคุมงานจากวิศวกรนับสิบ นับร้อย แล้วทำไมข้าพเจ้าจะไม่ชิงโอกาสนี้ เรียนรู้ประสบการณ์การทำงานของเขาที่เคยได้รับมาจากวิศวกรท่านอื่น ๆ

การนำความรู้ที่ได้รับจากการไปทำงานที่ต่าง ๆ มานี้ ผนวกเข้ากับ “บริบทชุมชน” ของบ้านของเมืองที่เขาอยู่ เป็น “ความจริง” ที่จะต้องใช้ ณ ปัจจุบัน

Tacit knowledge ที่ผนวกกับบริบทชุมชนแล้วนั้น ข้าพเจ้ามีความเห็นว่า เป็น “ความรู้ปรุงสำเร็จ” ที่สามารถใช้อย่าง “ถูกต้อง” ณ ปัจจุบันขณะ

ช่างกรุงเทพฯ แต่ละคนก็มี Tacit knowledge ที่บ่มเพาะด้วย “บริบทชุมชน” ที่หลากหลาย
ความหลากหลายนี้เอง เป็นแรงผลักดันที่สามารถหมุนเกลียวความรู้ให้แน่นหนาและมั่นคง...