มารยาทบทโต๊ะอาหาร 2
คราวที่แล้ว เราเล่ามาถึงเข้ามานั่ง (อ่านตอนที่แล้วได้จากลิ้งนี้ค่ะ)
วันนี้ก็ขอต่อกันด้วยการใช้ผ้ากันเปื้อนค่ะ
พอทุกคนเข้าที่นั่งกันเรียบร้อยแล้ว
ถ้าเราเป็นเจ้าภาพก็หยิบผ้ากันเปื้อนคลี่ออกมาวางที่ตักก่อนไม่ต้องรออะไรเลย
ถ้าเราไปเป็นแขก ก็มองว่าเจ้าภาพคลี่ผ้าแล้ว จึงคลี่ผ้าของตัวเองวางที่ตัก
การคลี่ผ้ากันเปื้อนไม่จำเป็นต้องคลี่ออกมาจนหมดเป็นผืนใหญ่ทั้งผืนนะค่ะ คลี่แค่วางพอดีตักของเรา
แล้วเวลาคลี่ผ้าออก ไม่ต้องสะบัดเหมือนในการ์ตูนนะค่ะ ไม่ได้จะตากผ้าค่ะ ไม่ต้องสะบัดค่ะ
จุดประสงค์ที่ใช้ผ้ากันเปื้อนก็คือ เอาไว้ซับปาก ย้ำนะค่ะ ว่าซับเฉยๆ ไม่ได้เอามาเช็ดปาก เช็ดน้ำมูก หรือเช็ดลิปติก
เวลาใช้ผ้ากันเปื้อน ก็ซับๆที่ปากและมุมปากแต่พองาม ไม่ให้เลอะเทอะ
ผ้ากันเปื้อนจะวางไว้ที่ตัก แต่ถ้าเรามีเหตุจำเป็นต้องลุกออกจากที่นั่ง ก็ให้วางผ้าไว้ที่เก้าอี้ ตรงที่นั่ง ไม่พาดไว้ที่พนักพิงนะค่ะ
แต่ถ้าเราลุกออกจากโต๊ะโดยที่เรารับประทานอาหารเสร็จแล้ว ให้วางผ้าไว้บนโต๊ะที่ด้านซ้ายของที่นั่งเราค่ะ
ลักษณะการนั่ง ควรระวังตัวไม่ให้นั่งเท้าโต๊ะ หรือเท้าคาง
ถ้าเหมื่อย ก็พักข้อมือที่ของโต๊ะแทนค่ะ ไม่เอามือวางทั้งแขน วางแค่ข้อมือก็พอค่ะ
เวลานั่งก็ไม่ต้องเกร็งมากนะค่ะ ทำตัวตามสบายค่ะ
ต่อมาเราเริ่มมาสำรวจสิ่งของเครื่องใช้ที่อยู่บนโต๊ะกันค่ะ ผู้เขียนขอแบ่งเป็น ภาชนะใส่อาหาร เครื่องแก้วสำหรับเครื่องดื่ม ช้อนส้อม และอื่นๆ
สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเราที่ชัดเจนที่สุดคือจานที่อยู่ตรงกลาง ขอเรียกว่าตำแหน่งจานหลักนะค่ะ
ด้านซ้ายและขวาของจานหลักจะมีช้อน ส้อม หรือ มีดวางเรียงกันอยู่
จำนวน และลำดับของการวางสามารถบ่งบอกลักษณะอาหารที่จะรับประทานได้ค่ะ
รวมไปถึงแก้วน้ำที่วางอยู่ก็บอกถึงอาหารได้เช่นกันค่ะ แก้วที่เป็นแก้วใส่น้ำจะต้องมีวางเสมอ ส่วนแก้วอื่นๆที่วางไว้ จะใส่เครื่องดื่มที่แตกต่างกันออกไป
เรื่องของแก้วเครื่องดื่ม ช้อนส้อมและจาน เห็นทีจะต้องเล่ากันยาวทีเดียว วันนี้ขอหยุดไว้ที่มารยาทการใช้ผ้ากันเปื้อนและการนั่งแล้วกันนะค่ะ
ขอบคุณภาพประกอบจาก internet
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น